Το πρώτο χειροκρότημα

Ο Αντώνης Τσακαλέας καταπιάνεται με τα λεγόμενα του Νίκου Καραγεωργίου και αναλύει την εικόνα του ΠΑΟΚ με τον Ίβιτς στον πάγκο.

21 ΜΑΡ 2016

Είναι μερικές φορές που οι προπονητές τα λένε όλα. Και τις περισσότερες φορές τα λένε πιο... εύκολα για την αντίπαλη ομάδα παρά για τη δική τους. Και ο Νίκος Καραγεωργίου, για τον ΠΑΟΚ τα είπε όλα, σε δυο - τρεις γραμμές: "Έχει μία λογική πλέον και πάει να τη στηρίξει. Φαίνεται ότι κάποιοι παίκτες, οι οποίοι στα προηγούμενα παιχνίδια ήταν αρνητικοί παίζοντας με απλό και ρεαλιστικό τρόπο που παίζει πλέον η ομάδα δείχνουν το καλό τους πρόσωπο. Το δείγμα δεν είναι αντιπροσωπευτικό, αλλά φαίνεται ότι κάτι πάει να γίνει.

Δεν έχει νόημα να πούμε ότι ο ΠΑΟΚ έγινε Μπαρτσελόνα επειδή κέρδισε την Καλλονή, αν αρχίσουν αυτά θα χάσει η ομάδα τον στόχο της στην προσπάθεια που κάνει". Αν στίψει κανείς το παιχνίδι του ΠΑΟΚ με αντίπαλο την Καλλονή, αυτό το ζουμί θα βγει. Τα λεγόμενα του Καραγεωργίου, που αν τα βάλουμε κάτω, θα καταλάβουμε για ποιο λόγο είναι 100% εύστοχα.

Ξεκίνησε καλά

Ατάκα Νο1: "Ο ΠΑΟΚ έχει μια λογική πλέον και πάει να τη στηρίξει". Ήμουν από εκείνους που πίστευαν πως όσο ο Ιγκόρ Τούντορ ήταν προπονητής στον ΠΑΟΚ το 3-4-3 θα έπρεπε να είναι το σύστημα, για έναν και μόνο λόγο. Διότι το συγκεκριμένο σύστημα μπορούσε να το στηρίξει ο Κροάτης. Όχι όλοι οι παίκτες, αλλά ο Κροάτης σίγουρα. Και αν ο προπονητής αισθάνεται καλά με το σύστημα, μπορεί να ψάξει και το τι φταίει. Ο Τούντορ χρησιμοποίησε και το 4-2-3-1 αλλά ούτε το έκανε… με τη ψυχή του, ούτε και ήξερε το τρόπο να το στηρίξει. Ο Ίβιτς από τη πλευρά του, το 4-3-3 ξέρει, αυτό δουλεύει, και αυτό εφαρμόζει. Και γνωρίζοντας όλα τα χαρακτηριστικά όλων των παικτών του ΠΑΟΚ, το ξεκίνησε καλά.

Ατάκα Νο2: "Φαίνεται ότι κάποιοι παίκτες, οι οποίοι στα προηγούμενα παιχνίδια ήταν αρνητικοί παίζοντας με απλό και ρεαλιστικό τρόπο που παίζει πλέον η ομάδα δείχνουν το καλό τους πρόσωπο". Ο Αθανασιάδης παίζει μόνος του στη μεγάλη περιοχή, παίζει ως φουνταριστός και μετρά ήδη τρία γκολ και άλλα τόσα χαμένα σε πλασέ. Ο Λέοβατς είναι αριστερό μπακ, και όχι αριστερό φουλ μπακ. Και στα δυο τελευταία παιχνίδια ο Κροάτης παίζει "με πιο απλό και ρεαλιστικό τρόπο" όπως είπε ο Καραγεωργίου, ή με πιο απλά λόγια, στη φυσική του θέση.

Ατάκα Νο3: "Δεν έχει νόημα να πούμε ότι ο ΠΑΟΚ έγινε Μπαρτσελόνα επειδή κέρδισε την Καλλονή, αν αρχίσουν αυτά θα χάσει η ομάδα τον στόχο της στην προσπάθεια που κάνει". Και αν κάποιος δεν τον πιστεύει, ας γυρίσει πίσω δυο μήνες, όταν ο ΠΑΟΚ με Τούντορ και τετράδα στην άμυνα πετύχαινε δυο διαδοχικές νίκες κόντρα σε Βέροια και Γιάννενα. Με δυο χορταστικές εμφανίσεις, όπως καλή ώρα τις αντίστοιχες εμφανίσεις του Δικεφάλου του Βορρά με Παναιτωλικό και Καλλονή. Ο ΠΑΟΚ είχε ανάγκη από νίκες. Και τις πήρε. Είχε ανάγκη και από τουλάχιστον μια καλή εμφάνιση, για ψυχολογικούς λόγους. Και την έκανε αποσπασματικά, στο πρώτο ημίχρονο με τον Παναιτωλικό και στο δεύτερο ημίχρονο με Καλλονή. Αλλά μέχρι εκεί. Παρακάτω δεν έχει. Τουλάχιστον από αυτά τα δυο παιχνίδια.

Ο ΠΑΟΚ χαμογέλασε και ο κόσμος χειροκρότησε διότι μετά την ήττα από τον Πανθρακικό, ο ΠΑΟΚ είχε ανάγκη ακόμα και μια νίκη επί της Καλλονής για να ανέβει ψυχολογικά. Πάντα, το κάθε τι που πετυχαίνεις, το "ζυγίζεις" ανάλογα με τη κατάσταση που είσαι. Υπάρχουν φορές που μια ήττα "δε σου λέει κάτι" και μια νίκη επί του ουραγού, έχει αξία.

Πόσοι επιβίωσαν με 32 θλάσεις;

Ο ΠΑΟΚ πέτυχε αυτές τις δυο διαδοχικές νίκες με τους παίκτες που δεν ήρθαν για να είναι στην "πρώτη γραμμή". Χωρίς τους Μακ και Ροντρίγκες που είναι οι "MVP" της φετινής σεζόν, και τους Χατζηισαΐα και Τσίμιροτ, που ήταν από τους καλύτερους στα παιχνίδια που αγωνίστηκαν μέσα στο 2016.. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία διότι εκεί μπαίνει και η κουβέντα των τραυματισμών, που συνεχίζονται. Και όσο οι τραυματισμοί συνεχίζονται (αν επιβεβαιωθεί η θλάση β’ βαθμού για τον Μυστακίδη) δεν μπορούν στον ΠΑΟΚ να μιλούν για στόχους. Πόσες ομάδες επιβίωσαν με 32 θλάσεις δυο μήνες πριν τελειώσει η σεζόν; Αν βρείτε καμία, πάω πάσο.

Στο κάτω - κάτω της γραφής, αυτός είναι και ο λόγος που όσοι βρέθηκαν στην Τούμπα, χειροκρότησαν στο τέλος του αγώνα. Ναι, ο πήχης κατέβηκε, αλλά, εκεί είναι, μη το συζητάμε άλλο. Ο κόσμος χειροκρότησε διότι πήγε "μπας και δει κάτι καλό" και το είδε. Σε άλλες περιπτώσεις θα ήταν αυτονόητο.