Έχασαν και κέρδισαν στο ΟΑΚΑ

Φυσικά η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να ακούει, να αφουγκράζεται τον κόσμο, αλλά και να μαθαίνει και να ενημερώνεται από την πηγή (στην προκειμένη περίπτωση από ανθρώπους δίπλα στις ομάδες) ούτως ώστε να μπορεί να σχολιάζει όσο περισσότερο του the point που λέμε ελληνιστί…! Φυσικά η κατάρτιση παίζει σημαντικό ρόλο ούτως ώστε ο σχολιασμός να είναι ορθός, τεκμηριωμένος, πάντα με την προϋπόθεση ότι ο δημοσιογράφος πρέπει να είναι αντικειμενικός και όχι οπαδός.

Από την ώρα που τελείωσε το Δευτεριάτικο ντέρμπι στο ΟΑΚΑ, διάβασα και άκουσα κάμποσα, με αρκετά συμφώνησα και με άλλα τόσα διαφώνησα, ενώ υπήρξαν και αρκετά τα οποία με έφτασαν στο βαθμό να εξοργιστώ.

ΚΕΡΔΙΣΑΝ ΚΑΙ ΕΧΑΣΑΝ ΑΜΦΟΤΕΡΟΙ ΚΑΤΙ

Για να ξεκινήσουμε από κάπου νομίζω ότι θα συμφωνήσουμε όλοι, ότι καμία από τις δυο ομάδες δεν μπορεί να πανηγυρίζει, αλλά και καμία από τις δυο ομάδες δεν μπορεί να είναι απογοητευμένη από την χθεσινή αναμέτρηση. Οξύμωρο μεν, αλλά γεγονός δε.

Ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να είναι απογοητευμένος γιατί κέρδισε για δεύτερο συνεχόμενο ντέρμπι τον Ολυμπιακό. Από την άλλη όμως δεν μπορεί να πανηγυρίζει για το μπάσκετ που έπαιξε, αφού μάλλον χειρότερος ήταν σε σχέση με το παιχνίδι που είχε κερδίσει στο ΣΕΦ. Συν της άλλης δεν κατάφερε σε κανένα σημείο να πείσει ότι μπορεί να καλύψει την διαφορά του πρώτου γύρου και ποτέ δεν έσπασε το ψυχολογικό φράγμα των 20 πόντων στην διαφορά υπέρ του. Όπου σε μία τέτοια περίπτωση ίσως να είχαμε διαφορετικά δεδομένα.

Ο Ολυμπιακός από την δική του μεριά δεν μπορεί να είναι απογοητευμένος από το γεγονός ότι κράτησε το +25, άρα κατά πάσα πιθανότητα και την πρώτη θέση στην κανονική διάρκεια και το πλεονέκτημα της έδρας μέχρι τους τελικούς, δίνοντας το παρόν στο ΟΑΚΑ, με τον δεύτερο του καλύτερο σκόρερ εκτός αποστολής, με τον αρχηγό και ηγέτη του να αποχωρεί με πρόβλημα τραυματισμού, τον Γιανγκ εκτός και τον Πρίντεζη εμφανώς να μην είναι και στα καλύτερα του. Δεν μπορεί να πανηγυρίζει εντούτοις από την στιγμή που έχει χάσει ένα παιχνίδι από τον «αιώνιο» αντίπαλο.

ΕΝΑ ΚΛΙΚ ΠΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΣ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Στα σημεία μέχρι στιγμής στα μεταξύ τους παιχνίδια, ο Ολυμπιακός μπορεί να είναι πιο ικανοποιημένος, αφού με τις νίκες επί του ΠΑΟ, έχει καταφέρει να έχει την πρωτιά στο ελληνικό πρωτάθλημα και μία θέση στην 4αδα της Ευρωλίγκα που θα του δώσει το πλεονέκτημα της έδρας στα πλέι οφ. Ο Παναθηναϊκός πέρα από το γόητρο φυσικά και μπορεί να είναι χαρούμενος, αφού κατά πάσα περίπτωση θα κατακτήσει ένα τίτλο (Κύπελλο) χάρις στην μία νίκη έναντι του Ολυμπιακού, ενώ χτίζει και ψυχολογία ενόψει της δύσκολης συνέχειας.

Ας ξεκινήσουμε από την αρχή όπως πρέπει. Ο Παναθηναϊκός κατέβηκε στο παιχνίδι αυτό με την φιλοσοφία να επιβάλλει τον ρυθμό του, να τρέξει και να σουτάρει όσο περισσότερο μπορεί και να αποκτήσει μία διαφορά μεγάλη από το πρώτο ημίχρονο ούτως ώστε στο δεύτερο μέρος να ασκήσει με την βοήθεια της «καυτής» του έδρας επιπλέον πίεση στους ερυθρόλευκους και να επιδιώξει την μεγάλη ανατροπή. Με δεδομένες τις απουσίες και τα προβλήματα του Ολυμπιακού, η μπασκετική λογική λέει ότι έπρεπε να επιδιώξει να πάει και το παιχνίδι στην φθορά, εκεί που θα είχε ξεκάθαρα το πάνω χέρι.

Για τον Ολυμπιακό ή μία ομάδα του επιπέδου του Ολυμπιακού, οιοσδήποτε θαρρεί ότι πάει σε ένα τέτοιο ματς με την φιλοσοφία να υπερασπιστεί μία διαφορά, πλανάται πλάνην οικτράν. Η μπασκετική ιστορία έχει δείξει ότι όσες ομάδες αντιμετώπισαν έτσι παιχνίδια έπεσαν σε παγίδα και από κυνηγοί έγιναν θήραμα. Ο Ολυμπιακός πάτησε το παρκέ του ΣΕΦ με σαφή προσανατολισμό να επιβάλλει το δικό του παιχνίδι (χαμηλό σκορ και δυνατή άμυνα) και να μεταφέρει το άγχος και την πίεση στον Παναθηναϊκό. Και το κατάφερε μέχρι και το 28’ (45-45).

ΜΕ ΤΟ ΤΡΙΠΟΝΤΟ ΚΕΡΔΙΣΕ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ ΤΡΙΠΟΝΤΟΥ ΔΕΝ ΚΑΛΥΨΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Ξεκινάμε από τον Παναθηναϊκό. Αν θέλουμε να εντοπίσουμε τι τον βοήθησε να κερδίσει το ματς, φυσικά ήταν το μακρινό του σουτ. Αν θέλουμε να βρούμε τον λόγο για τον οποίο δεν κατάφερε να απειλήσει για να καλύψει την διαφορά του πρώτου αγώνα, μα φυσικά το μακρινό σουτ ήταν ο λόγος. WTF θα αναρωτηθεί κανείς...

Τα 12/31 τρίποντα του Παναθηναϊκού, ήτοι 38% περίπου, ήταν ένα πολύ καλό ποσοστό για να κερδίσουν οι πράσινοι το ντέρμπι, αλλά όχι εξωπραγματικό ποσοστό για τα δεδομένα του σύγχρονου μπάσκετ. Επιπλέον έκανε τον τρόπο επίθεσης του Παναθηναϊκού μονοδιάστατο και παράλληλα δεν του επέτρεψε να βρει τον γρήγορο ρυθμό που επιθυμούσε και τον βόλευε. Τρόπο τινά εγκλωβίστηκε μόνος του, ούτως ώστε να μην διεκδικήσει την ανατροπή της διαφοράς του πρώτου αγώνα.

Ο Παναθηναϊκός πήρε 20 πόντους από τον Σίνγκλεντον, 26 πόντους από τον Ρίβερς και 12 από τον Τζέιμς και 14 πόντους συνολικά από τους υπόλοιπους 8 παίκτες που χρησιμοποίησε στο παιχνίδι, ανάμεσα στους οι starters Καλάθης, Γκάμπριελ. Το επίσης αξιοσημείωτο είναι ότι οι τρεις πρώτοι σκόρερ του Παναθηναϊκού τους 36 από τους συνολικά 58 πόντους, τους πέτυχαν με τρίποντο, μεταφράζοντας το σε ποσοστό 62% των πόντων τους ήρθαν με τρίποντο.

ΔΕΝ ΠΑΤΗΣΕ ΡΑΚΕΤΑ

Αυτό είχε σαν συνέπεια ο Παναθηναϊκός να μην πατήσει καθόλου ζωγραφιστό, να σκοράρει μόλις 8 πόντους μέσα από την ρακέτα, φανερό ότι υπήρξε τρομερή ανισορροπία. Πέρα από το γεγονός ότι τα τρίποντα δεν του επέτρεψαν να τρέξει και να ανοίξει τον ρυθμό, δεν του επέτρεψαν να δημιουργήσει φθορά στον Ολυμπιακό. Και φθορά σωματική και φθορά με φάουλ, κάτι που θα είχε ακόμα πιο δυσάρεστες συνέπειες για τον Ολυμπιακό.

Εδώ ωστόσο να σημειώσουμε ότι ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να ακουμπήσει την μπάλα κάμποσες φορές στον Μπουρούση με πλάτη, αλλά ο σέντερ του Παναθηναϊκού κυρίως με τον Μιλουτίνοφ τα βρήκε σκούρα και δεν βοήθησε στο ελάχιστο την ομάδα του. Ενώ έχασε και την μάχη στην άμυνα, αφού ο σέντερ του Ολυμπιακού πέτυχε 11 πόντους με 5 στα 5 δίποντα όλα σχεδόν από ριμπάουντ.

Ένα βασικό λάθος που γίνεται μάλλον από την ώρα που ο Πασκουάλ ανέλαβε τον Παναθηναϊκό, είναι ότι έχει παρερμηνευτεί η περγαμηνή που συνοδεύει τον Ισπανό τεχνικό του Παναθηναϊκού, ότι είναι εξαιρετικός στην τακτική. Ο Πασκουάλ είναι πράγματι καλός στο να σχεδιάζει την τακτική, με την υποσημείωση όμως ότι αυτή βασίζεται πάνω σε μία μπασκετική λογική. Θυμάται κανένας τα χρόνια της θητείας του στην Μπαρτσελόνα, τους Καταλανούς να είναι μία ομάδα που ζει και αναπνέει για την άμυνα. Εγώ πάντως όχι. Ο Πασκουάλ επιθυμεί μία ομάδα που θα έχει συνέπεια στην άμυνα, αλλά την θέλει να τρέχει, θέλει να σουτάρει αρκετά και να έχει παίκτες που να παίξουν το ένας εναντίον ενός.

ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Βλέποντας και το παιχνίδι της Δευτέρας στο ΟΑΚΑ, ίσως μπορούμε να βγάλουμε πλέον μερικά χρήσιμα συμπεράσματα. Ο Παναθηναϊκός έχει πάρει πολύ λιγότερα από όσα πληρώνει, από τα δυο μεγαλύτερα συμβόλαια που έχει στην ομάδα. Αναφερόμαστε στον Καλάθη και στον Μπουρούση. Προσοχή δεν είναι μόνο τα συμβόλαια, είναι και οι θέσεις των παικτών, το πόιντ γκαρντ και το 5αρι της ομάδας σου. Η ραχοκοκαλιά μιας ομάδας δηλαδή.

ΝΙΚ ΚΑΛΑΘΗΣ

Ο Καλάθης είναι μία «πολυτέλεια» για τον Παναθηναϊκό, δεδομένης της αδυναμίας που έχει στο σκοράρισμα με σουτ, από την άλλη μεριά είναι ο μοναδικός πόιντ γκαρντ για τον Παναθηναϊκό. Ο Καλάθης είναι εξαιρετικός αμυντικός, είναι τρομερός οργανωτής, είναι πασέρ και ο καλύτερος περιφερειακός του Παναθηναϊκού στο πικ εν ρολ. Ο Τζέιμς που χρησιμοποιείται για αλλαγή του, είναι τρομερά εκρηκτικός, είναι σκόρερ, εξαιρετικός στο ένας εναντίον ενός, αλλά δεν σπάει την μπάλα και συχνά εγκλωβίζει τον Παναθηναϊκό.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΥΡΟΥΣΗΣ

Ο Μπουρούσης δεν είναι ο Μπουρούσης της περσινής σεζόν, για δυο βασικούς λόγους. Πρώτον επειδή δεν έχει την ίδια φυσική κατάσταση και το ίδιο κορμί που είχε στην Βιτόρια και δεύτερο επειδή άλλο Λαμποράλ και άλλο Παναθηναϊκός. Ταυτόχρονα είναι ο μοναδικός σέντερ στο ρόστερ του Παναθηναϊκού. Ο Σίνγκλεντον είναι κατά συνθήκη 5αρι.

ΠΙΚ ΕΝ ΡΟΛ

Με τον Γκιστ εκτός, ο Παναθηναϊκός έχει ένα τεράστιο πρόβλημα, που άλλοτε ήταν το μεγάλο του όπλο. Δεν παίζει το πικ εν ρολ, ή μάλλον δεν μπορεί να το παίξει αποτελεσματικά.

Ο Καλάθης σπανίως παίρνει καλό σκριν, ούτως ώστε είτε να βρει το ντράιβ, είτε να βρει την πάσα στον ψηλό, είτε να σπάσει δεξιά αριστερά την μπάλα, σε ρήγμα που έχει δημιουργηθεί. Μπορεί ο Καλάθης να μην είναι σουτέρ, μπορεί να υστερεί σε ποσοστά στις βολές, αλλά από μέση απόσταση σε μίνι μπομπίτα που επιχειρεί, τα ποσοστά του ανεβαίνουν άρδην. Κλείνοντας για Καλάθη. Ειλικρινά πιστεύει κανείς, ότι ο Καλάθης έχει πρόβλημα κόπωσης και το έχουν αντιληφθεί όλοι εκτός από το καταρτισμένο τιμ μιας ομάδας σαν τον Παναθηναϊκό. Ή ακόμα και θέμα κόπωσης να υπάρχει θεωρεί κάποιος ότι δεν υπάρχει γυμναστής, ιατρικό επιτελείο και τεχνικό τιμ για να διαχειριστεί με επιστημονικό τρόπο, τον χρόνο συμμετοχής του;

ΤΣΑΒΙ ΠΑΣΚΟΥΑΛ

Ο Πασκουάλ είναι σχετικά νέος στον πάγκο του Παναθηναϊκού, από την άλλη είναι παλιός προπονητής και με παραστάσεις από το τοπ επίπεδο στην μακράν θητεία του στον πάγκο της Μπαρτσελόνα. Συνεπώς είναι υποχρεωμένος να προχωράει με πιο γοργούς ρυθμούς την ομάδα. Ο Καταλανός έχει μία δεδομένη αδυναμία στο να επεμβαίνει στο παιχνίδι, αλλά έχει μία πρόκληση και μία δυνατότητα να εξελιχθεί και ο ίδιος.

Ο Καταλανός δεν είναι εμμονικός, το απέδειξε και με τον Παππά όσο και με τον Χαραλαμπόπουλο. Είναι δίκαιος και δίνει ευκαιρίες. Ωστόσο πέταξε και πάλι μία περίοδο την Δευτέρα στο ΟΑΚΑ. Η ομάδα του βρέθηκε να χάνει με 8 πόντους στην πρώτη περίοδο, τελείωσε το 10λεπτο με μόλις 12 πόντους στο ενεργητικό της και έδειχνε απόλυτα εγκλωβισμένος στο τέμπο του Ολυμπιακού ο Παναθηναϊκός, με τον Πασκουάλ να αργεί να επέμβει και να μην υπάρχει ακόμα εξήγηση γιατί ο «σεληνιασμένος» Ρίβερς δεν ξεκινάει τα παιχνίδια.

Η αλήθεια είναι επίσης ότι ο Πασκουάλ δεν έχει εμφανιστεί πέρα από την βασική του πεντάδα, αρκετά τυποποιημένος, όσο η φήμη που τον συνοδεύει. Για παράδειγμα ο Καλάθης στο παρκέ είναι φανερό ότι δένει περισσότερο με Φελντέιν, Ρίβερς, Τζέιμς στο 2-3. Ο Τζέιμς στον άσο, θέλει διπλά του παίκτη που μπορεί επίσης να κατεβάσει την μπάλα, ο ανανεωμένος Παππάς είναι ιδανικό συμπλήρωμα, αν και με αυτό το δίδυμο ο Παναθηναϊκός γίνεται πολύ πιο απρόβλεπτος, αλλά λιγότερο πειθαρχημένος.

ΣΤΗΝ ΦΡΟΝΤ ΛΑΪΝ Η ΤΡΥΠΑ

Ο Παναθηναϊκός το μεγάλο πρόβλημα, δεν το έχει στην περιφέρεια, αλλά στην φροντ λάιν του. Εκεί η απουσία του Γκιστ υπάρχουν ματς που χτυπάει στο μάτι, κάνει μπαμ. Ο Γκάμπριελ δεν έχει τον δυναμισμό του Γκιστ, γενικά είναι ένα σκαλί και κάτι παραπάνω κάτω σε προσόντα και συνεισφορά από τον παίκτη που αντικατέστησε. Ο Φώτσης είναι πλέον ένας παίκτης για ειδικές συνθήκες μέσα σε ένα αγώνα. Ο χρόνος δυστυχώς μας ξεπερνά όλους. Ο Σίνγκλεντον είναι ότι πιο αξιόπιστο έχει ο Παναθηναϊκός στο 4-5, ωστόσο έχει ξεκινήσει εκείνη η περίοδος που πρέπει να έχει μία ιδιαίτερη διαχείριση ο Αμερικανός, ο οποίος παίζει ασταμάτητα σχεδόν εδώ και ενάμιση χρόνο και ο Παναθηναϊκός δεν έχει την πολυτέλεια να τον χάσει.

Τέλος θεωρείται απίθανο την φετινή σεζόν ο Μπουρούσης να θυμίσει τον Μπουρούση της Λαμποράλ. Ο Παναθηναϊκός από τον Έλληνα σέντερ θα πάρει κάποια καλά παιχνίδια, το ερώτημα θα είναι αν θα τα πάρει στα ματς εκείνα που «μετράνε» και κρίνουν προκρίσεις και τίτλους. Με την εικόνα που έχει παρουσιάσει μέχρι στιγμής ο Τζεντίλε και με την αγωνιστική εικόνα του Μπουρούση (αν και βελτιωμένος σε σχέση με το ξεκίνημα της σεζόν) αφουγκράζομαι το ερώτημα αρκετών, γιατί αφού ο Παναθηναϊκός έκανε μία ακόμα οικονομική υπέρβαση με τον Ιταλό, δεν προτίμησε να πάρει ένα ψηλό. Το ερώτημα είναι ποιον;

ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ

Ας πάμε στον Ολυμπιακό. Ο Ολυμπιακός πλέον όλο το βάρος του θα το ρίξει στην Ευρωλίγκα. Είναι ζωτικής σημασίας να καταφέρει να διατηρήσει μία θέση στην τετράδα. Ο Ολυμπιακός έχει κάποια θέματα που τα έχει λυμένα σε σχέση με τον Παναθηναϊκό. Διαθέτει ένα κορμό παικτών εδώ και μία 5ετία, τον ίδιο προπονητή, την ίδια φιλοσοφία, με συνέπεια να έχει αυτό που λέμε σε γενικές γραμμές ομοιογένεια και το know how να διαχειρίζεται ειδικά παιχνίδια και ειδικές καταστάσεις.

ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΥΣ

Ωστόσο ο δρόμος του δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι έχει τόσο συχνά τραυματισμούς. Και τραυματισμούς βασικών παικτών. Και σε αυτό το ποσοστό μάλλον δεν είναι μόνο θέμα γκαντεμιάς. Ο Σπανούλης θα μείνει μία ακόμα εβδομάδα εκτός δράσης, ενώ ακόμα και στα παιχνίδια που έχει παίξει τελευταία μόνο ετοιμοπόλεμο δεν τον λες.

Ο Πάτρικ Γιανγκ για τον οποίο ο Ολυμπιακός έχει κάνει τεράστια υπομονή με το θέμα του και τον έχει στηρίξει, εκεί που έλεγε ο ίδιος και όλοι περίμεναν ότι τον Φεβρουάριο θα είναι απόλυτα έτοιμος και θα έχει ξεπεράσει τα «ψυχολογικά» του θέματα, χάνει δυο εβδομάδες εξαιτίας ενός οστικού οιδήματος που έχει. Ο Πρίντεζης από τότε που έχει επιστρέψει όλο και έχει ενοχλήσεις στην μέση. Με τον Σπανούλη εκτός, αν ο Πρίντεζης δεν είναι 100% έτοιμος ο Ολυμπιακός είναι ένα σκαλί πιο κάτω και παράλληλα γίνεται ένας ακίνδυνος παίκτης επιθετικά ο Μπιρτς. Πρόβλημα έχει και ο Λοτζέσκι που δεν αγωνίστηκε στο ΟΑΚΑ, με τον Αμερικάνο να δείχνει πάντως ότι δεν είναι ο Λοτζέσκι του πρώτου τριμήνου φέτος στον Ολυμπιακό και γενικά αυτό που μας έχει παρουσιάσει στην παρουσία του στην Ελλάδα. Αν ο παίκτης με Βελγικό διαβατήριο είναι επηρεασμένος από το συμβόλαιο του που λήγει το καλοκαίρι και έχει εκεί το μυαλό του, τότε ο Σφαιρόπουλος έχει ένα ακόμα μεγάλο πονοκέφαλο και ένα θέμα που δύσκολα θα μπορέσει να διαχειριστεί.

Ο στόχος του Ολυμπιακού είναι πλέον στις 3 Μαρτίου να κοιτάζει τα φύλλα αγώνα της Ευρωλίγκα που έχει πάρει και να έχει κερδίσει στα 3 από τα 4 ματς που θα έχει δώσει. Και να καταφέρει αυτό το μήνα να είναι πλήρης.