Που να είχε και συστήματα...

O Γιάννης Ψαράκης γράφει για τη μεγάλη νίκη του Ολυμπιακού στην Τουρκία και στέκεται στον προπονητή που... έπρεπε να φύγει επειδή έχασε από τον Παναθηναϊκό, αλλά κέρδισε τους πρωταθλητές Ευρώπης μέσα στο σπίτι τους.

Που να είχε και συστήματα...

Και έρχεται η "αμήχανη" στιγμή που πρέπει να εξηγήσεις πως ο "προπονητής που δεν έχει συστήματα", αυτός που "έχει άθλιες σχέσεις με τους παίκτες του τους οποίους κακομεταχειρίζεται", αυτός που "έχει κάνει σημαία το μπάσκετ 50 πόντων του Μάλκοβιτς", ναι, αυτός που "πρέπει να φύγει επειδή έχασε από τον Παναθηναϊκό", κερδίζει με την ομάδα του τους πρωταθλητές Ευρώπης στο σπίτι τους…

Εντάξει, θα πουν οι ίδιοι. Πήγε να χάσει δικό του ματς από το +11 τρία λεπτά πριν το τέλος. Εκείνη τη στιγμή που το γήπεδο έβραζε και η έδρα πήρε τα αναμενόμενα σφυριγματάκια (sic) για να γίνει ντέρμπι. Ναι, οι ίδιοι που στο πρώτο ημίχρονο η διαφορά ήταν στους 10 πόντους υπέρ της ομάδας του Ζοτς είχαν μπει στο ίντερντερ για να κλείσουν εισιτήρια online για τη φιέστα απόλυσης του Σφαιρόπουλου (με λιοντάρια, μελλοθάνατους και άλλες ατραξιόν).

Ξέρετε λοιπόν τι "ρεκόρ" είχε ο Ολυμπιακός στην 17χρονη ιστορία του στην Ευρωλίγκα σε εκτός έδρας ματς (εξαιρούνται τα φάιναλ-φορ) που έχανε με 10 ή περισσότερους πόντους στο ημίχρονο; Μία νίκη σε 30 αγώνες. Μία! Και αυτή επί της γαλλικής Λε Μαν τη σεζόν 2008-9 όταν έχανε 52-41 και νίκησε 98-93. Άλλο όμως Λε Μαν του 2008 και άλλο Φενέρμπαχτσε του Ζοτς το 2017 όντας πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Με τα παραπάνω ούτε να αποθεώσω τον Σφαιρόπουλο και τους παίκτες του θέλω, ούτε να τους χρίσω… πρωταθλητές Ευρώπης μέσα Νοέμβρη επειδή πέτυχαν την πιο σημαντική νίκη τους έως τώρα στη σεζόν και πέρασαν από μία έδρα όπου ελάχιστες ομάδες θα κάνουν το ίδιο στη συνέχεια της σεζόν.

Αυτό που θέλω να αναδείξω είναι ότι η ξερωλίαση (για να μην πω κάτι χειρότερο) έχει αρχίσει εκτός από το να κουράζει, να γίνεται και ενοχλητική. Και καλά να το "παίζουν ειδήμονες" οι παντογνώστες των social media που με την ίδια ευκολία κρίνουν έναν προπονητή, έναν παίκτη, ένα αποτέλεσμα αγώνα και πέντε λεπτά αργότερα έχουν άποψη για την πυρηνική δοκιμή στη Βόρεια Κορέα και το τι προκάλεσε το ναυάγιο πλοίου στη Σιέρα Λεόνε. Όταν τα διαβάζεις από άτομα που αυτοπροβάλλονται ως «μόνο εγώ ξέρω», τότε απλά –πρέπει- να αδιαφορείς.

Η σεζόν για μία ομάδα, οποιουδήποτε αθλήματος, δεν τελειώνει τον Νοέμβριο, ούτε καν τον Μάρτη. Το να απαξιώνονται προετοιμασίες εβδομάδων, ατελείωτες εργατοώρες προπόνησης και να ισοπεδώνονται αξίες απλά και μόνο για να πουλήσει κάποιος οπαδηλίκι και να εισπράξει like ή fav είναι η χειρότερη μορφή ματαιοδοξίας.

Αφήστε λοιπόν τον Σφαιρόπουλο, τον Πασκουάλ, τον Μανωλόπουλο και όποιον άλλο να δουλέψει. Κριτική (και αυστηρή όπου χρειάζεται) ναι. Ισοπέδωση και απαξίωση στο σπίτι σας.

Για το ματς δεν θέλω να γράψω και πολλά. Όλα ξεκίνησαν και τελείωσαν στη διάθεση στην άμυνα και στην καλή κυκλοφορία της μπάλας στην επίθεση. Τόσο απλά. Ο Ολυμπιακός έφαγε 40 στο ημίχρονο και τους μισούς στα επόμενα 17 λεπτά. Κατάφερε όμως να δεχθεί 15 στο τελευταίο τρίλεπτο κυρίως από τα δικά του παιδικά λάθη (όπως του Παπανικολάου) και τη δύναμη της έδρας (όπως και αν… εκφράστηκε αυτή). Επιθετικά με τους "πλάγιους" (δύο Παπ, Αγραβάνης, Τόμπσον) να έχουν 1/9 στο πρώτο ημίχρονο χρειαζόταν μία εξτρά επιθετική λύση από την περιφέρεια και τη βρήκε στον Ρόμπερτς που μαζί με τον Στρέλνιεκς από 3/11 τρίποντα στο πρώτο ημίχρονο (τα 5 από τα 8 χαμένα ήταν εντελώς ελεύθερα…) ο Ολυμπιακός είχε 6/8 μέχρι το σημείο που προηγήθηκε 71-60. Αυτά έκανε και στην παράταση, γύρισε καλά τη μπάλα, είχε σωστές επιλογές και πήρε με το σπαθί του τη νίκη.

News 24/7

24MEDIA NETWORK