Φτιάχτηκαν για να νικήσει ο ένας τον άλλον

Πολύ νωρίς θα δούμε φέτος την πρώτη μάχη των δύο "αιωνίων" στο μπάσκετ, αφού η η κλήρωση του πρωταθλήματος της Basket League φέρνει Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό αντιμέτωπους για την 2η αγωνιστική, σε ένα ματς που θα λάβει χώρα στο ΣΕΦ τη Δευτέρα 17 Οκτωβρίου.

Τα δύο (νικηφόρα) φιλικά που έδωσαν την Τετάρτη Ολυμπιακός (με Απόλλωνα Πάτρας) και Παναθηναϊκός (με Λαύριο) είναι η αφορμή για την πρώτη μεγάλη κουβέντα που αφορά τους δύο.

Ας πάμε ανάποδα κι ας αρχίσουμε από το τελικό συμπέρασμα: ότι οι "αιώνιοι" συνετέθησαν (και χτίζονται μέρα με τη μέρα από τα μέσα Αυγούστου) για να νικήσουν στο τέλος ο ένας τον άλλον. Ακόμη κι από τα ίδια γραφεία μάνατζερ ψώνισαν με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την (παρόμοια) πολιτική τους.

Κακά τα ψέματα αυτός είναι ο σκοπός της ύπαρξής τους, παράγοντας αναζωογόνησης. Ακόμη μία θαυμαστή πορεία στην Ευρωλίγκα μέχρι ενδεχομένως το τρόπαιο παρέχει λάμψη και αίγλη. Ως εκεί όμως. Η επικράτηση στην εγχώρια αρένα βγάζει νέο βασιλιά και γι' αυτό ακριβώς θα παλέψουν τους επόμενους οκτώ-εννιά μήνες "κόκκινοι" και "πράσινοι", επιδιώκοντας ταυτόχρονα να εκπληρώσουν τη φιλοδοξία μιας νέας ευρωπαϊκής πορείας στα βαθιά νερά της φρέσκιας Ευρωλίγκας.

ΠΙΟ ΣΙΓΟΥΡΟΣ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Φαινομενικά η ανάγκη της επιβεβαίωσης ανήκει κυρίως στον Παναθηναϊκό, ο οποίος έχει χάσει δύο σερί πρωταθλήματα και στη μετά-Διαμαντίδη εποχή, την εποχή του 3D, ψάχνει τον τρόπο περάσει σε... νέα διάσταση. Ο Ολυμπιακός μοιάζει πιο σίγουρος, ακολουθεί την ίδια σταθερή πορεία που οδηγεί στον τελικό προορισμό και δεν λοξοδρομεί για να μην βγει από τις ράγες και εκτροχιαστεί.

Σε αμφότερες τις περιπτώσεις το αποτέλεσμα απαιτεί τρόπο, κόπο και χρήμα, το οποίο αμφότεροι ξόδεψαν σε μεγαλύτερο ποσοστό από τις αμέσως προηγούμενες σεζόν παρά τις δυσμενείς συνθήκες. Με τις ετήσιες απολαβές των παικτών να έχουν αυξηθεί ελέω των χρημάτων που μοιράζει το ΝΒΑ ή και άλλες χώρες (Ρωσία, Τουρκία, Ισπανία) και την εφορία ν' αποτελεί ανασχετικό παράγοντα, έγιναν (μη αναμενόμενες) υπερβάσεις γιατί βασικά ο ένας δεν θέλει να χάσει από τον άλλον. Ας χάσουν από οποιονδήποτε τρίτο, όχι όμως από τον άμεσο ανταγωνιστή.

ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ ΜΕ ΔΙΠΛΟΘΕΣΙΤΕΣ

Σφαιρόπουλος και Πεδουλάκης, προπονητές με παρεμφερή φιλοσοφία στο στήσιμο και όχι απαραίτητα στην εκτέλεση, ξέρουν ότι τα μεταξύ τους ντέρμπι κρίνουν μοιραία τη δουλειά τους και επέλεξαν με τις κινήσεις τους ν' ακολουθήσει ο ένας τον άλλον. Επειδή Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, με την απόσταση που φαινομενικά τους χωρίζει από τις υπόλοιπες ελληνικές ομάδες να μην έχει κλείσει, θα ξαναβρεθούν αντιμέτωποι στους τελικούς, είναι σημαντικό για τους δύο προπονητές να έχουν παίκτες που ματσάρουν με τους αντιπάλους για να τους εξουδετερώσουν.

Ο μεν "Σφαιρό", έχοντας έτοιμο κορμό, πήρε τις τελικές αποφάσεις αφότου σχηματίστηκε σε μεγάλο βαθμό το πράσινο ρόστερ, ο δε "Άρτζι" δημιούργησε ένα σύνολο με το αμερικανικό στοιχείο να ξεχειλίζει προκειμένου ν' ανταποκριθεί στην "ερυθρόλευκη" αθλητικότητα και να μην γλιστρήσει στην μπανανόφλουδα των αργών παικτών στην άμυνα (Πάβλοβιτς, Ραντούλιτσα).

Κοινή συνισταμένη; Η παρουσία παικτών "διπλοθεσιτών" με μικρές εξαιρέσεις, η οποία προσφέρει ευελιξία κινήσεων και αναπροσαρμογής πλάνου κατά τη διάρκεια των αγώνων. Θωρακίζονται δηλαδή οι δύο προπονητές για να μην εγκλωβιστούν σε μονοδιάστατες λύσεις.

ΠΛΗΡΩΘΗΚΕ ΩΣ ΗΓΕΤΗΣ

Για τον Ολυμπιακό όλο το παιχνίδι αρχίζει και τελειώνει από τους κοντούς. Ο Βασίλης Σπανούλης πήρε από τους Αγγελόπουλους τα χρήματα που ζητούσε (1,5 το χρόνο για διετία) ως ανταμοιβή για τα έξι χρόνια του στον Πειραιά και κυρίως τα... τρίποντα-φαρμάκι στους περυσινούς Ολυμπιακούς και με άξονα αυτόν θα περιστρέφεται όλη περιφερειακή γραμμή. Η χημεία του με τον σκόρερ Έρικ Γκριν, που αποκτήθηκε με... ένα χρόνο καθυστέρηση, είναι ένα βασικό ζητούμενο και αυτό αναζητείται τώρα που είναι ακόμη νωρίς. Ο Αμερικανός είναι παίκτης ομάδας αλλά με στοιχεία σκόρερ. Απειλεί περισσότερο από τον συμπληρωματικό Χάκετ, πόσο μάλλον από τον Στρόμπερι που είναι παίκτης αποκλειστικά ανοικτού γηπέδου, για συγκεκριμένες ομάδες δηλαδή, και η παρουσία του δίπλα στον "Κill Bill" θ' αλλάξει αναμφίβολα τα δεδομένα, θετικά ή αρνητικά.

Στον Πειραιά ευελπιστούν προς το καλύτερο, αφού οι ρόλοι θέλουν να είναι διακριτοί, η μπάλα να γυρίζει καλύτερα και ο Ματ Λοτζέσκι να μην χρειάζεται να βρίσκει περισσότερα "σκοτωμένα" σουτ από ελεύθερα. Ο Βαγγέλης Μάντζαρης είναι μια έξτρα παράμετρος, μια και πλέον δεν θα του ζητούνται περισσότερα απ' αυτά που είναι φτιαγμένος να κάνει, με αποτέλεσμα να εκτίθεται άνευ λόγου, τη στιγμή που ο Γιάννης Αθηναίου θα είναι περισσότερο παίκτης ειδικών αποστολών - εφόσον έχει θέση στη 12άδα.

ΟΛΟ ΤΟ ΒΑΡΟΣ Ο ΚΑΛΑΘΗΣ

Ο Παναθηναϊκός αριθμητικά έχει λιγότερες επιλογές στα γκαρντ και πολλή κουβέντα έχει ήδη γίνει για την απουσία ενός παίκτη πίσω από τον Νικ Καλάθη ως καθαρού οργανωτή, διότι ο Δημήτρης Διαμαντίδης είναι πλέον παλαίμαχος και ο Μάικ Τζέιμς, ο Νίκος Παππάς ή ο Τζέιμς Φελντέιν αδυνατούν να λειτουργήσουν ως "άσοι" για μεγάλα διαστήματα, μια και η πάσα δεν είναι το φόρτε τους.

Σε πρώτη φάση πάντως ο Αργύρης Πεδουλάκης αποφάσισε να πορευτεί με το υπάρχον υλικό και να ζητήσει από τον Λευτέρη Μποχωρίδη έξτρα ευθύνες, τουλάχιστον στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ρωτώντας μαθαίνει κανείς πως ο μικρός, μετά την περυσινή περιπέτεια που τον άφησε πίσω, έχει εστιάσει στο σουτ και έχει δουλέψει σε λεπτομέρειες που όφειλε να βελτιώσει στο παιχνίδι του. Αν μπορεί ν' αποτυπώσει τη δουλειά του στο παρκέ, θα φανεί προκειμένου ν' αποφορτιστεί και ο Καλάθης.

Αυτό που ψάχνει ο "Άρτζι" είναι να συνδυάσει την οξυδέρκεια του Καλάθη, με την εκρηκτικότητα του Τζέιμς, το θράσος του Παππά, την άγνοια κινδύνου του Μποχωρίδη και αποτελεσματικότητα του Φελντέιν. Αν και ο Δομινικανός ενδέχεται να "θυσιαστεί" για ένα γύρο στις εγχώριες διοργανώσεις και ίσως μόνιμα, εφόσον προκύψει ανάγκη για έξτρα οργανωτή.

Το γεγονός πάντως ότι Καλάθης, Τζέιμς (καλύπτει την έλλειψη ύψους με δύναμη) και Φελντέιν είναι καλοί στην προσωπική άμυνα προσφέρει στον Πεδουλάκη το δικαίωμα να τους εναλλάσσει πάνω στον Σπανούλη ή στον Γκριν, τα βασικά ατού των "ερυθρολεύκων".

ΧΩΡΙΣ ΣΤΑΘΕΡΑ

Το "3" είναι η θέση που καλύπτεται από την εκάστοτε εντολή του προπονητή. Διότι τα κοντά σχήματα εμπεριέχουν έναν τρίτο γκαρντ με πολύ καλό σουτ όπως ο Λοτζέσκι από τη μία και ο Ρίβερς από την άλλη, ενώ τα... παραδοσιακά θέλουν τον Παπανικολάου ή τον Παπαπέτρου και τον Χαραλαμπόπουλο να κοντράρονται σώμα με σώμα.

Οι Νίκολς (καλή πάσα, σουτ, ντρίμπλα) και Πατ Καλάθης (ταχύς) του "τριφυλλιού" είναι παίκτες που αρχίζοντας από το "4" διαθέτουν τα στοιχεία να κατέβουν στο "3" για να δώσουν όγκο στην πεντάδα και να εκμεταλλευτούν πιθανά μις ματς που θα προκύψουν. Είναι περιπτώσεις τύπου... Ματσιούλις που ο Πεδουλάκης ξέρει να χρησιμοποιεί άριστα. Ο Παπαπέτρου πάντως, δυναμώνοντας όλο και περισσότερο μυοσκελετικά, έχει δείξει ότι δεν δέχεται εύκολα σκορ όταν τον παίζουν πλάτη, δίχως μάλιστα να χρειάζεται ντουμπλάρισμα από δεύτερο παίκτη.

ΚΑΝΕΙ ΚΟΥΜΑΝΤΟ Ο ΜΠΟΥΡΟΥΣΗΣ

Οι συσχετισμοί στη φροντ λάιν είναι αντιστρόφως ανάλογοι της περιφερειακής γραμμής, αφού οι "πράσινοι" υπερτερούν σε αριθμό. Τη στιγμή που στον Ολυμπιακό έπαιρναν το ρίσκο να μην κινηθούν για εφεδρικό 4άρι, πίσω από τον ταλαιπωρημένο πέρυσι Γιώργο Πρίντεζη, ο Παναθηναϊκός γέμιζε μέρα με τη μέρα. Πρώτα έκλεισε ο Σίνγκλετον, μετά ο Μπουρούσης, στο τέλος ο Νίκολς δίπλα σε Γκιστ και Φώτση. Οι δύο Έλληνες προορίζονται για συγκεκριμένα πράγματα.

Ο Μπουρούσης, "δώρο" του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στον προπονητή, πήρε την απόφαση να μην γευτεί την εμπειρία του ΝΒΑ επιλέγοντας την οικογενειακή γαλήνη και ο Πεδουλάκης ευελπιστεί πως με μια δεύτερη σεζόν όπως η περυσινή (κορυφαίος σέντερ στην Ευρωλίγκα) θα λειτουργήσει συνδετικά για όλους τους υπόλοιπους, τόσο αγωνιστικά όσο και στ' αποδυτήρια. Νέος... Διαμαντίδης κοινώς. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι Μπασκόνια για να έχει τόσο ελευθερία, μπορεί ωστόσο να φανεί ιδιαίτερα ωφέλιμος (σκορ, ριμπάουντ, πάσα), εφόσον νιώσει απαραίτητος και πάνω απ' όλα οικεία. Κάθε παίκτης άλλωστε έχει το κουμπί του, έχει ανάγκη ξεχωριστής μεταχείρισης και στηριγμάτων.

Υπό αυτές τις συνθήκες είναι βέβαιο πως ο Γκιστ θ' ανεβαίνει στο "5" όποτε είναι αναγκαίο, ενώ ο Σίνγκελτον θα πέφτει στο "4", θέση που ξέρει καλά, αν συνυπάρχει στο ίδιο σχήμα με τον Μπουρούση.

ΤΟ ΡΙΣΚΟ ΣΤΟ "4"

Ο Ολυμπιακός πηγαίνει με Γιανγκ-Πρίντεζη βασικό δίδυμο και Μπιρτς-Αγραβάνη-Μιλουτίνοφ υποστηρικτικούς. Οι Βορειοαμερικανοί είναι δύο στοιχήματα για τον Σφαιρόπουλο, αφού ο Γιανγκ έπαιξε πέρυσι λίγο και προέρχεται από σοβαρό τραυματισμό, ενώ ο Μπιρτς δεν έχει δοκιμαστεί σε υψηλό επίπεδο για να κριθεί πέρα από τα καρφώματα που θα δώσει και την ενέργεια στην άμυνα. Έρχεται πάντως από το γραφείο του Ραζνάτοβιτς που έφερε στην Αθήνα Χάινς και Ντάνστον, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το... μέλλον του στον Πειραιά (δύο καλές σεζόν, υπεραξία, αποχώρηση).

Η παραμονή του Μιλουτίνοφ αποτέλεσε έκπληξη, δεδομένου ότι δεν μπορούσε ν' ακολουθήσει πέρυσι, αποτυπώνει πάντως τη φανερή διάθεση του Σφαιρόπουλου να έχει ένα μεγαλόσωμα σέντερ που θα μπορεί να παίξει άμυνα τον Μπουρούση, εφόσον παραστεί ανάγκη. Το γιατί δεν επελέγη ο Καββαδάς έχει να κάνει προφανώς με την αδυναμία να βρεθεί ομάδα για τον Σέρβο αφετέρου την επιθυμία του Έλληνα να έχει χρόνο και ρόλο σε ομάδα (Άρης).

Όσο για τον Αγραβάνη, μοιάζει η τελευταία μεγάλη ευκαιρία του. Με τον Πρίντεζη μόνο μπροστά του καλείται ν' αποδείξει πως καλώς δεν ήρθε ο... Γκάμπριελ. Δεν φοβάται να πάρει πρωτοβουλίες, το ερώτημα είναι αν μπορεί όντως να φτάσει σε τοπ επίπεδο.

Εξ όλων των παραπάνω προκύπτει πως ναι μεν ο Ολυμπιακός αρχίζει από καλύτερο διάδρομο την κούρσα και μ' ένα αβαντάζ αγωνιστικό και ψυχολογικό. Είναι δηλαδή το φαβορί. Ο Παναθηναϊκός όμως έρχεται με φόρα. Ποιος θ' αντέξει περνώντας πρώτος τη γραμμή τερματισμού; Το τελικό σπριντ θα μετρήσει και όχι τα πρώτα μέτρα...