Κάνε αυτά και θα σηκώσεις την κούπα του πρωταθλητή!

Λίγο πριν τα μεσάνυχτα Κυριακής, θα γνωρίζουμε τον φετινό πρωταθλητή στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός είναι στο 2-2 και όποιος επικρατήσει την Κυριακή το βράδυ στο ΣΕΦ, θα πανηγυρίσει και τον τίτλο…

Ο Αϊνστάιν είχε πει, ότι αν το Α είναι η επιτυχία, τότε ο μαθηματικός τύπος είναι Α=Χ+Υ+Ζ, όπου Χ ίσον δουλειά, Υ ίσον παιχνίδι και Ζ ίσον να κρατάς το στόμα σου κλειστό. Αυτό σημαίνει την Κυριακή θα κερδίσει αυτός που θα παρουσιαστεί περισσότερο ομάδα, αυτός που θα παίξει καλύτερα το παιχνίδι του και αυτός που θα καταφέρει να έχει ψυχραιμία και να μην αφήσει το συναίσθημα να παρασύρει το μυαλό και την συγκέντρωση του.

ΜΕΤΡΙΟ ΘΕΑΜΑ ΜΕΤΡΙΕΣ ΔΙΑΙΤΗΣΙΕΣ

Η αλήθεια ή μάλλον η δική μου αλήθεια, από την οπτική που έχω ζήσει και παρακολουθήσει τα τέσσερα παιχνίδια της σειράς, είναι ότι μέχρι στιγμής δεν έχουμε δει καλό μπάσκετ, δεν έχουμε δει καλά παιχνίδια ποιοτικά. Μπορεί να δεχθούμε ως ένα σημείο πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, αλλά σίγουρα υπάρχουν ενστάσεις… Η μέτρια έως κακή ποιότητα, έχει φέρει και μερικές μέτριες διαιτησίες, που περισσότερο έχουν παρασυρθεί και οι ίδιες από το κακό ποιοτικά μπάσκετ που έχει παιχθεί μέχρι στιγμής στους τελικούς. Χωρίς ωστόσο να έχουν κρίνει το αποτέλεσμα καμίας εκ των τεσσάρων αναμετρήσεων. Στο μπάσκετ η ποδοσφαιροποίηση δεν χωράει, συνεπώς για τους αμιγώς μπασκετικούς πραγματικά ξενίζει η συγκεκριμένη συζήτηση.

Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΗΘΕΛΕ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ

Ο Παναθηναϊκός έπειτα από τον αποκλεισμό του στην σειρά με την Φενέρ για την Ευρωλίγκα, θεωρήθηκε από αρκετούς «ποδοσφαιρικούς» ειδήμονες, οι οποίοι λατρεύουν το μπάσκετ όταν φτάνουν οι τελικοί και τα πανηγύρια, ξοφλημένος και εύκολη λεία για τον πρωταθλητή Ολυμπιακό. Ορισμένοι δε έσπευσαν να προβλέψουν ότι πιθανότατα θα είχε και πρόβλημα πρόκρισης στα ημιτελικά και στην σειρά με την ΑΕΚ. Αφού γέλασε αρχικά το «χειλάκι» του κάθε πικραμένου, η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ απέδειξε ότι με όλα τα προβλήματα που είχε, ήταν αποφασισμένος και σε θέση να διεκδικήσει τον τίτλο.

Ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε κάλλιστα να έχει ήδη κερδίσει ένα παιχνίδι στο ΣΕΦ, όπως αυτό της περασμένης Κυριακής, όταν και είχε προβάδισμα 10 πόντων με λιγότερο από τρία λεπτά να απομένουν για την λήξη. Σε αμφότερα τα ματς που διεξήχθησαν στο ΟΑΚΑ οι πράσινοι κέρδισαν σχετικά εύκολα και δίκαια, αφού κατάφεραν να επιβάλλουν τον δικό τους ρυθμό.

Ωστόσο σε όλες τις αναμετρήσεις της σειράς των τελικών έχει φανεί η μεγάλη αδυναμία του Παναθηναϊκού να μπορέσει να διαχειριστεί καταστάσεις και διαφορές. Είναι το μεγάλο έλλειμμα του έναντι του Ολυμπιακού, υστερεί στο δέσιμο σαν ομάδα και στην εμπειρία ούτως ώστε να διαχειριστεί καταστάσεις πρωταθλητισμού. Αλλά αναμφίβολα διαθέτει ποιότητα και έτσι μπορεί και εξισορροπεί σε ένα σημαντικό βαθμό την κατάσταση.

Οι «σώφρονες» στην ομάδα του Παναθηναϊκού, έπειτα από τον δικό τους αποκλεισμό από την Φενέρ στην Ευρωλίγκα, εύχονταν ο Ολυμπιακός, όχι μόνο να προκριθεί έναντι της Εφές αλλά αν ήταν δυνατό να βρεθεί και στον τελικό της Κωνσταντινούπολης. Όπερ και εγένετο και για αυτό προκαταβολικά ο Πασκουάλ και η ομάδα του έτριβαν τα χέρια τους από ικανοποίηση. Αφού γνώριζαν ότι η σωματική και ψυχική καταπόνηση που είχε υποστεί ο αντίπαλος, σε συνδυασμό με τον ελάχιστο χρόνο αποκατάστασης του αντιπάλου, θα λειτουργούσε υπέρ τους.

Η ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΚΟΥΑΛ

Ο Παναθηναϊκός αμυντικά έχει λειτουργήσει υποδειγματικά σχεδόν στην σειρά. Ο Πασκουάλ θαρρώ ότι πρέπει να πιστωθεί το γεγονός ότι έχει προετοιμάσει άψογα τακτικά την ομάδα του. Έχω εντυπωσιαστεί με την επιλογή να δίνει μόνο τον διάδρομο με το δεξί χέρι στον Σπανούλη όταν αμύνεται. Έχει επιλέξει τις αλλαγές και στις περιστροφές δεν έχει διστάσει να αφήσει τον γκαρντ πάνω στο «5» των ερυθρολεύκων. Στο δε τελευταίο παιχνίδι στο ΟΑΚΑ το σχήμα με τον Γκάμπριελ στο «3» στο βασικό σχήμα λειτούργησε άψογα και έδειξε ότι το έψαξε ακόμα περισσότερο ο Ισπανός τεχνικός. Ο Παναθηναϊκός έχει δεχθεί δυο φορές από 58 πόντους από τον Ολυμπιακό, μία φορά 64 και μία 80 μέχρι στιγμής στην σειρά. Σε απόλυτους αριθμούς έχει λειτουργήσει άψογα απέναντι στους ερυθρόλευκους και αδυνατώ να φανταστώ τι καλύτερο θα μπορούσε να έχει κάνει.

Επιθετικά οι πράσινοι έχουν προσπαθήσει και το έχουν καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να απεγκλωβιστούν από την μονότονη επιλογή του τρίποντου. Με εξαίρεση την αναμέτρηση του ΣΕΦ στην οποία ηττήθηκε με 64-62, που σούταρε 27 τρίποντα, στα υπόλοιπα παιχνίδια δεν ξεπέρασαν τα 20. Ο Πασκουάλ για να ανοίξει το παιχνίδι της ομάδας του, να το κάνει πολυπρόσωπο και πολυδιάστατο «ταΐζει» αρκετά τον Μπουρούση μέσα στην ρακέτα και έχει ζητήσει από περιφερειακούς παίκτες, όπως ο Τζέιμς, ο Παππάς και ο Καλάθης να ψάχνουν αρκετά το ντράιβ. Σε γενικές γραμμές ο Παναθηναϊκός έχει προσπαθήσει να τρέξει, να ανοίξει τον ρυθμό και τα σκορ, εκεί που έχει σε θεωρητικό επίπεδο το πάνω χέρι.

Πέρα από την ενέργεια και την προσπάθεια στην άμυνα, όσο πιο έντονο είναι το παιχνίδι και όσο πιο γρήγορο τέμπο ακολουθεί, τόσο περισσότερο συμβάλλει στην επιπλέον καταπόνηση του αντιπάλου. Πάνω σε αυτό έχει ποντάρει ο Παναθηναϊκός αρκετά. Με τον Ισπανό τεχνικό να παίζει με ένα ροτέισον 10 παικτών προκειμένου να βγάζει η ομάδα του συνεχώς ενέργεια στο παρκέ και να έχει φρεσκάδα, χωρίς παράλληλα να αλλοιώνεται η αποτελεσματικότητα.

ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Ο Ολυμπιακός είναι φανερό ότι είναι τρομερά καταπονημένος. Από μία δύσκολη σεζόν στην Ευρωλίγκα, που σίγουρα θα αποτελέσει οδηγό ως προς την διαχείριση για την επόμενη αγωνιστική περίοδο. Αλλά μέχρι να φτάσει σε αυτό το σημείο θα πρέπει πρωτίστως να κερδίσει την Κυριακή το πρωτάθλημα, ειδάλλως θα κλείσει μία χρονιά χωρίς τίτλο. Σε μία σειρά τελικών που θα έχει απωλέσει το πλεονέκτημα της έδρας και θα πρέπει να αρκεστεί στις δάφνες της επιτυχίας της παρουσίας του στον τελικό της Ευρωλίγκα. Μεγάλο επίτευγμα το τελευταίο, ωστόσο η γεύση του κλεισίματος τη σεζόν θα είναι πικρή μάλλον αν ο «αιώνιος» αντίπαλος έχει κάνει το νταμπλ στην Ελλάδα.

Δεν ήταν κοινό μυστικό και φέτος, ότι πυλώνας για τους ερυθρόλευκους θα ήταν το δίδυμο Σπανούλη - Πρίντεζη. Με τον δεύτερο ειδικά να έχει τραβήξει τεράστιο «κουπί», αφού επιθετικά ο Ολυμπιακός είχε μεγάλο κενό στις θέσεις 4-5. Ο Πρίντεζης σε αντίθεση με τον Σπανούλη δεν είχε την πολυτέλεια να «κλέψει» και να «κρυφτεί» στην άμυνα. Ενώ και στην επίθεση προκειμένου να πάρει θέση και να υποδεχθεί την μπάλα για να επιτεθεί, πρέπει να σπαταλήσει επιπλέον ενέργεια και να καταπονηθεί τουλάχιστον διπλά σε σχέση με τον αρχηγό του Ολυμπιακού. Αν ο Μιλουτίνοφ δεν είχε παρουσιάσει το τελευταίο τρίμηνο την βελτίωση που βλέπουμε, ο Ολυμπιακός θα ήταν σχεδόν «γυμνός» επιθετικά μέσα από την ρακέτα χωρίς τον Πρίντεζη στα καλά του.

Ο Σπανούλης είναι εμφανώς κουρασμένος και είναι φανερό ότι ο χρόνος έχει αρχίσει να περνάει από πάνω του. Δεν μπορεί να το γλιτώσει αυτό κανένας αθλητής. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού μπορεί να είναι τρομερά γυμνασμένος για την ηλικία του, αλλά η ηλικία είναι εκεί, ο χρόνος είναι αμείλικτος, η έκρηξη μειώνεται όσο προχωράει το παιχνίδι. Ο Σφαιρόπουλος ωστόσο έχει λύση, ακούει στο όνομα Γκριν. Με τον Έλληνα τεχνικό να χρησιμοποιεί τον Αμερικάνο είτε στην θέση του Σπανούλη είτε σαν συμπλήρωμα του αρχηγού. Όχι ότι είναι εύκολο το παραπάνω δίλλημα και η παραπάνω επιλογή. Ειδικά σε ένα ματς σαν αυτό της Κυριακής. Ο Ολυμπιακός έχει μάθει «να ζει και να πεθαίνει» με τον Σπανούλη.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΩΝ

Το πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι επιθετικό μέχρι στιγμής. Τον έχει λυτρώσει το γεγονός ότι είναι ίσως η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη στο να κερδίζει παιχνίδια που πάνε στους 65-70 πόντους. Έχει αυτό το know how και την τρομερή αυτοπεποίθηση να παίρνει αυτά τα ματς. Είναι μονόδρομος να προσπαθήσει να οδηγήσει εκ νέου την αναμέτρηση προς αυτή την κατεύθυνση και στον 5 τελικό.

Ο Ολυμπιακός επιθετικά, βάση και της φιλοσοφίας του Σφαιρόπουλου, δεν είναι ομάδα που αρέσκεται στα τρικ ή στο να παρουσιάζει ειδικές καταστάσεις και συστήματα. Αντιθέτως είναι μία ομάδα που έχει προετοιμαστεί πάνω σε ένα μοντέλο επίθεσης το οποίο σε γενικές γραμμές είναι αρκετά απλοϊκό. Στηρίζεται στα βασικά του μπάσκετ και στην γενική αρχή στο να τηρούνται οι αποστάσεις. Ψάχνει αρκετά το ένας εναντίον ενός, το spacing και το pick n roll….

Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι οι ερυθρόλευκοι παίζουν χωρίς τον Λοτζέσκι. Ο Σφαιρόπουλος και τι δεν θα έδινε για το μακρινό σουτ του Αμερικάνου και για το γεγονός ότι η παρουσία του μέσα στο παρκέ θα ανάγκαζε τον Παναθηναϊκό να ανοίξει περισσότερο την άμυνα του. Άλλο να σουτάρει ο Παπανικολάου και ο Παπαπέτρου και άλλο ο Λοτζέσκι, μην γελιόμαστε. Για τον Χάκετ δεν αναφέρομαι, διότι αποκτήθηκε αντικαταστάτης του, ο Ουότερς. Έστω και αν είναι άλλο στυλ παίκτη, που δεν κάλυψε το κενό και δεν ταιριάζει στον τρόπο παιχνιδιού του Ολυμπιακού.

ΚΟΜΒΙΚΟΙ ΟΙ ΜΑΝΤΖΑΡΗΣ – ΜΙΛΟΥΤΙΝΟΦ

Μην περιμένει κανείς από τους ερυθρόλευκους να δει κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό επιθετικά ή αμυντικά. Είναι σχεδόν ανοικτό βιβλίο ο Ολυμπιακός σε ότι έχει να κάνει με το scouting. Αλλά έχει τελειοποιήσει σχεδόν τον τρόπο με τον οποίο έχει αποφασίσει να αγωνίζεται. Το βασικό ζητούμενο είναι η ενέργεια και οι βοήθειες που θα πάρουν ο αρχηγός και ο υπαρχηγός του την Κυριακή. Αυτό θα είναι και το κλειδί για την νίκη για τους γηπεδούχους. Είναι δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός θέλει ένα καλύτερο Μάντζαρη από αυτόν που έχει μέχρι στιγμής στην σειρά. Καλύτερο στην επίθεση, με περισσότερες πρωτοβουλίες. Κομβική θα είναι και η απόδοση του Μιλουτίνοφ. Ειδικά στο πόσο θα καταφέρει να μείνει μέσα στο παρκέ ο σέντερ του Ολυμπιακού. Ο οποίος γράψαμε ότι είναι τρομερά βελτιωμένος σε αγωνιστικό επίπεδο, αλλά μοιραία παρασύρεται από τον ενθουσιασμό του και τον αυθορμητισμό του σε κάποιες φάσεις.

Εκτός του Γκριν και των δυο προαναφερθέντων, όλοι οι υπόλοιποι είναι «αναλώσιμοι» στρατιώτες για τον Σφαιρόπουλο. Ο Έλληνας τεχνικός πρωτίστως θα έχει να διαχειριστεί το ρόστερ του με τέτοιο τρόπο, ούτως ώστε να πάει το παιχνίδι στο τελευταίο πεντάλεπτο με όσο πιο «φρέσκους» μπορεί τους Σπανούλη και Πρίντεζη. Εκεί θεωρητικά σε ένα παιχνίδι που θα κριθεί στο σουτ ή στις δυο επιλογές θα έχει το πρώτο λόγο για την νίκη.

Ο Πασκουάλ αρέσκεται στο να εμφανίζει νέα πράγματα. Ο Ισπανός παρά την κριτική που έχει δεχθεί, δεν μπορεί να μην πιστωθεί πως έχει δουλέψει αρκετά τα παιχνίδια των τελικών μέχρι στιγμής. Τόσο αμυντικά, όσο και επιθετικά. Εκεί που ελέγχεται είναι για την διαχείριση του στο τέλος. Δεν μπορεί να μην του πιστωθεί ότι ο Παναθηναϊκός έχει κερδίσει εύκολα τα δυο παιχνίδια στο ΟΑΚΑ. Δεν μπορεί να μην του πιστωθεί ότι έφερε τον Παναθηναϊκό στο +10 στο τρίτο παιχνίδι στο ΣΕΦ. Αλλά δεν μπορεί να μην του χρεωθεί παράλληλα ότι δεν κατάφερε να διαχειριστεί το ίδιο ματς στο τελευταίο δίλεπτο… Αν τελικά ο Παναθηναϊκός δεν αντέξει την πίεση του ΣΕΦ στο 5 ματς των τελικών της 11 Ιουνίου, αυτό που θα έχει πληρώσει θα είναι το γεγονός ότι δεν είχε την ψυχραιμία στις λεπτομέρειες να σπάσει την έδρα στο πρώτο ή ακόμα περισσότερο στο τρίτο παιχνίδι της σειράς.

ΥΓ: Αν αναλογιστούμε ότι το Κλίβελαντ του ΛεΜπρον Τζέιμς, του Ίρβινγκ και του Λαβ έφαγε 22 και 19 πόντους στο κεφάλι από το Γκόλντεν Στέιτ και δεν «άνοιξε ρουθούνι» ίσως να κατανοούμε ότι παρά το μεσογειακό μας ταπεραμέντο, είμαστε παραπάνω υπερβολικοί από όσο μας αναλογεί για το τι είναι επιτυχία ή αποτυχία… Αναφέρω το Κλίβελαντ το οποίο έχει μπάτζετ την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο όσο έχουν ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός μαζί φέτος και για τα επόμενα 5 χρόνια!