Adéu Τσάβι, ciao Πίρλο

Το σήκωμα του Τσάβι πάνω από τον στόπερ και η βαθιά μπαλιά του Πίρλο πάνω από την άμυνα. Ο Κώστας Μπράτσος αποχαιρετάει τους δύο κορυφαίους μέσους σε ισπανικό και ιταλικό ποδόσφαιρο.

07 ΙΟΥΝ 2015

Η μοίρα τα έφερε με τέτοιο τρόπο που Τσάβι και Αντρέα Πίρλο, δύο ποδοσφαιριστές που σημάδεψαν με τον δικό τους τρόπο το άθλημα, αποχαιρετούν τη μεγάλη σκηνή ταυτόχρονα και ως αντίπαλοι, μετά από έναν τελικό Champions League Γιουβέντους-Μπαρτσελόνα.

Ο ένας νικητής με την Μπαρτσελόνα, ο άλλος χαμένος με τη Γιουβέντους, αμφότεροι με ψηλά το κεφάλι και με όλο τον κόσμο στα πόδια τους, σε αντίθεση με όσα συνέβησαν στην αρχή της καριέρας τους.

Ήταν το 1999 όταν ο αντιπρόεδρος της Μίλαν, Αντριάνο Γκαλιάνι, είχε συμφωνήσει με τους Καταλανούς για την απόκτηση του 19χρονου μέσου της δεύτερης ομάδας, στον οποίο προσέφερε 750.000 ευρώ ετησίως για 5 χρόνια, εργασία στον πατέρα του, σπίτι και απεριόριστα αεροπορικά εισιτήρια για την Ισπανία. Ο πατέρας Χοακίμ πείστηκε, η μητέρα Μαρία Μερσέ τον απείλησε με διαζύγιο και η μεταγραφή δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.

Ο Τσάβι έμεινε στην Ισπανία, αν και από τότε μέχρι το καλοκαίρι του 2005 κατέκτησε... μηδέν τίτλους. Στο ίδιο διάστημα, ο Πίρλο απέτυχε δύο φορές να καθιερωθεί στην 18άδα της Ίντερ, διέπρεψε στα νώτα του παιδικού ινδάλματός του, Ρομπέρτο Μπάτζιο, στην Μπρέσια, και πουλήθηκε στη Μίλαν με αντάλλαγμα χρήματα και κάποιον Ντράζεν Μπέρντσιτς, την τελευταία ημέρα του οικονομικού έτους 2001, στο πλαίσιο μιας συνηθισμένης μεταγραφής μεταξύ των δύο συμπολιτών με σκοπό τη φοροδιαφυγή (το κόστος της μετακίνησης στα χαρτιά ανήλθε σε 17.000.000 ευρώ).

Με κάποιον τρόπο, έστω και από σπόντα, οι δύο παίκτες κατάφεραν να βρουν διέξοδο στο ανώτερο ποδοσφαιρικό επίπεδο και από εκεί και πέρα άδραξαν όποιες ευκαιρίες τους δόθηκαν. Αρχικά λιγοστές, αλλά η ποιότητά τους ανάγκασε τους εκάστοτε προπονητές να "χτίσουν" πάνω τους.

"Όταν παίζαμε μαζί, όλα ξεκινούσαν από εκείνον. Είχε το χάρισμα της διορατικότητας και της προβολής των φάσεων πριν αυτές εξελιχθούν. Αυτό που μπορεί να κάνει και αυτό που μπορεί να δημιουργήσει με την μπάλα τον καθιστούν σούπερσταρ", έλεγε Μπάτζιο, ο ποιοτικότερος επιθετικός στην ιστορία της Ιταλίας για τον ποιοτικότερο μέσο στην ιστορία της χώρας.

"Έλεγαν ότι είχα ξεπεραστεί"

Σε μία μεταβατική δεκαετία που οι ποδοσφαιριστές μετατρέπονταν σε αθλητές και που η αντοχή άρχισε να θεωρείται σημαντικότερο προσόν από την τεχνική, Τσάβι και Πίρλο προέβαλαν σθεναρή αντίσταση. Το καλοκαίρι του 2006 ο ένας πανηγύριζε την κατάκτηση του Champions League με την Μπαρτσελόνα και ο άλλος την κατάκτηση του Μουντιάλ με την Ιταλία ως ο πραγματικός MVP, ηττημένος στην μάχη αυτής της διάκρισης μόνο από ένα σπριντ και δύο διωξίματα του Φάμπιο Καναβάρο στον ημιτελικό με τη Γερμανία.

Η παρουσία τους, όμως, όσο καθοριστική κι αν ήταν για το τελικό αποτέλεσμα, δεν έχαιρε πάντοτε της αναγνώρισης. Ο Ροναλντίνιο, έστω και με μόλις 1,5 χρόνο ουσιαστικής προσφοράς στην Μπαρτσελόνα, έκλεβε πάντοτε την παράσταση από τον Τσάβι και αυτό λίγο έλειψε να έχει επιπτώσεις.

"Δεν έλαβα αναγνώριση μέχρι το καλοκαίρι του 2008, όταν βρισκόμουν στην ομάδα για 10 χρόνια. Εάν ανατρέξω όλα τα χρόνια που πέρασα, θα γελάσω: έλεγαν ότι έχω ξεπεραστεί, ότι ο Έντγκαρ Ντάβιντς με έκανε να δείχνω καλός, ότι απλά κινούσα την μπάλα από τη μία πτέρυγα στην άλλη, με έλεγαν υαλοκαθαριστήρα" , σημείωνε ο Τσάβι στο "El Periodico".

Το καλοκαίρι του 2008, μετά από μία άσχημη διετία για τους Καταλανούς, αλλά και την κατάκτηση του Euro 2008 από την εθνική Ισπανίας, ο Τσάβι βρέθηκε ξανά στην πόρτα της εξόδου, αφού συναντήθηκε με ανθρώπους της Μπάγερν Μονάχου ώστε να πάρει μεταγραφή. Μία από τις πρώτες κινήσεις του Πεπ Γκουαρδιόλα όταν ανέλαβε τους "μπλαουγκράνα" εκείνο το καλοκαίρι ήταν να τον ενημερώσει ότι δεν μπορούσε να φύγει και πως πλέον θα έπαιζε κεντρικό ρόλο στα πλάνα του.

Αυτό ήταν και το μόνιμο παράπονο του Ισπανού μέσου, ένα παράπονο που είχε εισακούσει τότε μόνο ο Λουίς Αραγονές. "Ο Λουίς είδε τι είχαμε και στοιχημάτισε σε εμάς, τους νάνους", έγραψε χαρακτηριστικά στην αποχαιρετιστήρια επιστολή του μετά από τον θάνατο του πρώην ομοσπονδιακού τεχνικού της Ισπανίας. "Ο Λουίς με έκανε να αισθάνομαι σημαντικός, αφού η αυτοπεποίθησή μου ήταν διαλυμένη. Μου έδωσε τον έλεγχο της εθνικής ομάδας, ενώ δεν είχα τα ηνία στην Μπαρτσελόνα. 'Θα τα έχεις εδώ και ας κατηγορηθώ', μου είπε".

Παραλίγο συμπαίκτες

Όταν πήραν τα "ηνία", δεν τα άφησαν ποτέ. Κουμάντο έκαναν οι ίδιοι στους αγωνιστικούς χώρους και όχι οι "μαραθωνοδρόμοι" ή οι δεκαθλητές, έστω κι αν χρειάζονταν τέτοιους στο πλευρό τους, για να απλώσουν καλύτερα το παιχνίδι τους. "Το να πασάρεις στον Αντρέα Πίρλο είναι σαν να κρύβεις την μπάλα σε χρηματοκιβώτιο", σημείωνε ο πρώην επιθετικός της Γιουβέντους, Ζμπίγκνιεβ Μπόνιεκ.

Ο Ιταλός, πάντως, πέρασε κι αυτός μία δύσκολη περίοδο μετά από χρόνια προσφοράς. Ήταν το καλοκαίρι του 2010, όταν η Μίλαν δεν ήταν πλέον Μίλαν, αφού είχε αρχίσει ήδη η διαδικασία εκκαθάρισης του ρόστερ. Εκείνη την περίοδο, μάλιστα, ο βοηθός του Γκουαρδιόλα στην Μπαρτσελόνα, Μανέλ Εστιάρτε, προσέλκυσε τον Ιταλό στα γραφεία του στα βάθη του "Καμπ Νόου" μετά από ένα φιλικό προετοιμασίας με σκοπό να κάνει το μεγάλο "μπαμ". "Θα μπουσουλούσα τα τέσσερα", είχε γράψει χαρακτηριστικά ο Πίρλο στην αυτοβιογραφία του για το ενδεχόμενο να αγωνιστεί στην Μπαρτσελόνα, ωστόσο η Μίλαν δεν επέτρεψε τη συνύπαρξή του με τον Τσάβι.

Έναν χρόνο αργότερα και ενώ βρισκόταν μεταξύ ενδεκάδας και πάγκου, ο Πίρλο ζήτησε 3ετές συμβόλαιο από τους πρωταθλητές Serie A "ροσονέρι", οι οποίοι στη νέα εποχή τους, ήταν προσεκτικοί με τους παίκτες άνω των 30. Προσέφεραν διετές στον τότε 32χρονο ποδοσφαιριστή και ουσιαστικά του άνοιξαν την πόρτα της αποχώρησης. Η απόκτησή του από τη Γιουβέντους του έδωσε την ευκαιρία για μία δεύτερη νιότη, όπως αποδείχθηκε πολύ σύντομα, αφού έκτοτε συνέχισε να σηκώνει το σκουντέτο στο τέλος κάθε σεζόν με πρωταγωνιστικό ρόλο και μάλιστα το καλοκαίρι του 2012 οδήγησε την Ιταλία στον τελικό του Euro 2012, απέναντι στον... Τσάβι.

Ο Ισπανός "μαέστρος" είχε την ίδια και καλύτερη επιτυχία σε διεθνές επίπεδο. Με οδηγό το παιχνίδι του, σηματοδότησε την πιο επιτυχημένη περίοδο στην ιστορία του ισπανικού ποδοσφαίρου και από μόνιμη loser, η "φούρια ρόχα" έγινε το παγκόσμιο φόβητρο. Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2008 με τον Αραγονές στον πάγκο αποδείχθηκε μόνο η αρχή, αφού ακολούθησαν τα Μουντιάλ του 2010 και το Euro 2012. Και παρά το άδοξο φινάλε του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2014, η επανάσταση είχε γίνει, με τα... παιδιά του Γιόχαν Κρόιφ που μιλούν καταλανικά να ανεβαίνουν στον θρόνο του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.

Οι κορυφαίοι όλων των εποχών

Το καλοκαίρι του 2015 θα τους βρει απασχολημένους με τα χόμπι τους, ο ένας στους πρόποδες των Πυρηναίων να μαζεύει μανιτάρια, ο άλλος στους αμπελώνες του όπου παράγει 15.000 μπουκάλια κρασί ετησίως. Η ξεκούραση δεν θα είναι μεγάλη, όμως. Αν και αμφότεροι άνω των 35, θα πρέπει να ξαναδέσουν γρήγορα τα κορδόνια τους για μία νέα σεζόν.

Ο Τσάβι θα βρεθεί στο Κατάρ για να φορέσει τη φανέλα της Αλ Σαντ, αφού όπως δήλωσε και ο ίδιος, δεν θα ήθελε να παραμείνει στην Ευρώπη και να διακινδυνεύσει να τεθεί αντίπαλος με την Μπαρτσελόνα. Για τον Πίρλο τα πράγματα δεν είναι ξεκάθαρα. Το καλοκαίρι του 2014 επέκτεινε κατά δύο έτη τη συνεργασία του με τους "μπιανκονέρι", ωστόσο η φημολογία ότι θα αποχωρήσει πρόωρα δίνει και παίρνει. Εξάλλου, ο ίδιος δήλωσε προ εβδομάδων ότι σε περίπτωση που κατακτήσει το Champions League θα αποχωρήσει από τη Γιουβέντους, αφού θα είχε ολοκληρώσει τον κύκλο του.

Ο κορυφαίος μέσος όλων των εποχών στο ισπανικό ποδόσφαιρο και ο κορυφαίος μέσος όλων των εποχών στο ιταλικό ποδόσφαιρο, σαν επιλογή του πεπρωμένου, παραδίδουν ταυτόχρονα την μπαγκέτα τους. Οι δύο "μαέστροι" που καθόρισαν το στυλ και το παιχνίδι των ομάδων τους, που κατέστησαν ως το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο τον τριψήφιο αριθμό επιτυχημένων μεταβιβάσεων σε έναν αγώνα, αποχαιρετούν το υψηλότερο ποδοσφαιρικό επίπεδο με τον τρόπο που τους αρμόζει, στον τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.

Μοιραία, στα χαρτιά θα υπήρχε νικητής και ηττημένος. Αμφότεροι, όμως, έχουν γευτεί αυτό το νέκταρ στο παρελθόν και είναι χορτασμένοι από τους τίτλους. Οι διθύραμβοι, αντιθέτως, δεν είναι αρκετοί για την ποιότητα και την κλάση τους, για την ευφυΐα και τη δημιουργικότητά τους, για το σήκωμα - τσίμπημα του Τσάβι πάνω από τον αντίπαλο στόπερ και τη βαθιά μπαλιά του Πίρλο πάνω από την αντίπαλη άμυνα.

Η στιγμή που μοιράστηκαν αγκαλιασμένοι και με δάκρυα στα μάτια μετά από το τέλος του αγώνα στο Βερολίνο, ήταν το ποδόσφαιρο σε ένα ενσταντανέ. Και σε αυτήν τη στιγμή οφείλουμε όλοι να υποκλιθούμε και να χειροκροτήσουμε τους κορυφαίους στο είδος τους. Adéu Τσάβι, ciao Πίρλο...

ΥΓ: Η κατάκτηση του τρεμπλ από την Μπαρτσελόνα, ελλείψει Παγκοσμίου Κυπέλλου ή Euro που υπερτερούν κάθε άλλης διοργάνωσης εθνικών ομάδων το καλοκαίρι, αναπόφευκτα σημαίνει ένα πράγμα: ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής της σεζόν θα τιμηθεί γι' αυτό την... επόμενη σεζόν. Ο Λιονέλ Μέσι ήταν εξωπραγματικός στους πρώτους 5 μήνες του 2015 και επιβραβεύτηκε με ό,τι τρόπαιο... κυκλοφορούσε στην πιάτσα. Με 35 γκολ και 18 ασίστ σε 34 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις αποτελεί μακράν ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει το άθλημα γι' αυτό το διάστημα. Και ως είθισται με το βραβείο της "Χρυσής Μπάλας", ουδείς ασχολείται με το τι συμβαίνει από τον Ιούλιο μέχρι το τέλος Νοεμβρίου, όταν και κλείνει η ψηφοφορία. Ο Αργεντινός θα κατακτήσει την 5η "Χρυσή Μπάλα" της καριέρας του και θα συνεχίσει να καταρρίπτει κάθε ρεκόρ.