Τέρμα η (green)ια, χαρείτε μπαλίτσα

Τέτοια ονειρεμένη απ’ όλες τις απόψεις βραδιά σαν αυτή του Σαββάτου (18/2), είχαν πάρα πολύ καιρό να ζήσουν (ταυτόχρονα) σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ οι φίλοι του Παναθηναϊκού. Ο εξάστερος έκανε αυτό που… κάνει εδώ και 22 χρόνια σερί, δηλαδή να συγκεντρώνει κούπες (τουλάχιστον μία κάθε χρόνο) και ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός, προσέφερε μια ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ επιθετική παράσταση στην Τρίπολη, με «πεντάρα» σε μια έδρα που παραδοσιακά του βγάζει την… ψυχή.

Και ναι, από τους «απέναντι» θα ακουστούν τα γνωστά «…ναι μωρέ, έβαλε πέντε στην Τρίπολη κι κάτι έγινε, τώρα που είναι τόσους βαθμούς πίσω στη βαθμολογία». Γούστο τους και καπέλο τους. Το θέμα, ωστόσο, είναι άλλο στην προκειμένη περίπτωση. Πολύ πιο «παναθηναϊκό». Κι αφορά τα όσα πέρασε έως τώρα ο σύλλογος -σ’ όλα τα επίπεδα- απ’ τις αρχές της σεζόν και τις μικρές «σπίθες» της ελπίδας που είχε αρχίσει να προσφέρει απ’ τις αρχές του μήνα Η ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΟΥΖΟΥΝΙΔΗ, που λίγο-λίγο, αγώνα με τον αγώνα γίνονται… φλόγα για την επόμενη μέρα.

Ο Παναθηναϊκός πλέον δουλεύει! Και δουλεύει πολύ σκληρά με έναν προπονητή που ξέρει τι θέλει μέσα στο γήπεδο, τόσο για να αποτινάξει το «μαύρο σύννεφο» που τον ακολουθούσε απ’ την αρχή της χρονιάς, όσο και για να αποβάλει από πάνω του τη (δικαιολογημένη, απόλυτα δικαιολογημένη) green-ια που υπήρχε παντού, λόγω της τραγικής εικόνας που έβγαζε η ομάδα μέχρι τα τέλη Γενάρη.

Ηρθε η ώρα για να χαρεί (επιτέλους) ο φίλαθλος του Παναθηναϊκού λίγη… μπαλίτσα και να γουστάρει αυτό που βλέπει μέσα στο γήπεδο. Απ’ την κορφή ως τα νύχια. Προσοχή! Δεν λύθηκαν μετά από 3-4 εξαιρετικά παιχνίδια ΟΛΑ τα προβλήματα των «πράσινων», ούτε έγινε… Μπάγερν και Ρεάλ, oύτε χρειάζονται παχιά και μεγάλα λόγια. Και κυρίως τίτλοι ευφορίας στα κείμενα. Αλλά τουλάχιστον αυτό που βλέπει ο φίλος του Παναθηναϊκού πλέον, ναι διάολε, αξίζει τον κόπο.

ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑ

Κι αξίζει να επιστρέψει στο γήπεδο για να στηρίξει αυτό που, με τόσο κόπο, προσπαθεί να χτίσει ο Ουζουνίδης, ο Λυμπερόπουλος κι όλο το τιμ που υπάρχει ετούτη τη στιγμή στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Θα έρθουν και «στραβές». Θα έρθουν και δύσκολες στιγμές. Θα έρθουν και αρνητικά αποτελέσματα. Όμως, μετά από πολύ καιρό, ο Παναθηναϊκός δείχνει να έχει ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ μέσα στο γήπεδο και το παιχνίδι του, έχει ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ, βελτιώνεται, εξελίσσεται… Με τους παίκτες που έχει, με το υλικό που έχει και χωρίς ο προπονητής του να… σταυρώνει τα χέρια και να «κλαίγεται». Αλλά να παίρνει μέσα απ’ την προπόνηση και τη δουλειά, αυτό που μπορεί απ’ τον καθένα.

Στην Τρίπολη επίσης, επιβεβαιώθηκαν δύο πράγματα: Πρώτον, ότι ο Παναθηναϊκός κι εν προκειμένω ο Ουζουνίδης έχει βρει πλέον τις απόλυτες «σταθερές» του στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας. Κι ας απουσίαζε (ελέω καρτών) το ένα απ’ τα τέσσερα βασικά «εργαλεία» της μεσοεπιθετικής λειτουργίας του «τριφυλλιού», ο Λούκας Βιγιαφάνιες. Ο Μπουμάλ κάλυψε εξαιρετικά το κενό του, έδειξε πως οι «ντόπες» ηθικού απ’ τον προπονητή του, αλλά και το ειδικό πρόγραμμα που έκανε με τον Νίκο Γιάγκου έπιασαν… τόπο και με το παραπάνω και είναι πλέον ΕΔΩ. Συμπληρώνοντας ιδανικά το «τετράγωνο» με Μπεργκ, Κλωναρίδη και Εμποκού, που έκαναν ότι ήθελαν, όπως ήθελαν, όποτε ήθελαν, απέναντι στην τραγικά αργή άμυνα του Αστέρα.

Το δεύτερο που επιβεβαιώθηκε είναι πως οι «πράσινοι» έχουν αρχίσει πλέον να σταθεροποιούν το παιχνίδι τους και εκτός έδρας. Το είχαν ανάγκη αυτό το αποτέλεσμα, απ’ τη στιγμή που μακριά απ’ τη Λεωφόρο είχαν μόλις 2 νίκες, 6 ισοπαλίες και 2 ήττες μέχρι το βράδυ του Σαββάτου. Το πρώτο «crash test» αποδείξεων ήταν απόλυτα επιτυχημένο και πλέον ακολουθεί άλλο ένα σε επτά βράδια στο «σπίτι» της Ξάνθης, όπου ο Παναθηναϊκός καλείται πλέον να τερματίσει (και) την αρνητική παράδοση που έχει κόντρα στον Λουτσέσκου και τους «ακρίτες».

Υ.Γ.: Είναι «ξενερωμένος» ο Μπεργκ. Πολύ «ξενερωμένος». Κάθε εβδομάδα φαίνεται και περισσότερο. Γιατί λίγο ακόμα και θα μας έπεφταν τα… μαλλιά με αυτά που ακούγονταν και γράφονταν για τον Σουηδό.

Υ.Γ.1: Ναι, τα οικονομικά δεδομένα του Παναθηναϊκού ΔΕΝ επιτρέπουν «υπερβάσεις» το καλοκαίρι, σαν αυτές που έγιναν τα δύο προηγούμενα καλοκαίρια. Ωστόσο, για τον «Πόλο» Εμποκού αξίζει και με το παραπάνω να γίνει ότι καλύτερο μπορεί η διοίκηση κι ας αποτελέσει τη ΜΙΑ και μοναδική εξαίρεση της πολιτικής που έχει αποφασίσει πλέον να πορευτεί. Θα είναι πολύ μεγάλη μαγκιά του Λυμπερόπουλου, αν καταφέρει να κρατήσει τον Κονγκολέζο στο «πράσινο» ρόστερ και του χρόνου…

Υ.Γ.2: Μια μέρα θα πρέπει να πάρει τα εύσημα ΚΑΙ ο γυμναστής του Παναθηναϊκού, Νίκος Γιάγκου για τη δουλειά που έχει κάνει το τελευταίο δίμηνο, «ανασταίνοντας» τα τρεξίματα και τις αντοχές των «πράσινων». Αθόρυβος, αλλά «θησαυρός» ο συνεργάτης του Ουζουνίδη…