Το πρώτο μεγάλο κακό που έκανε ο Αλαφούζος στον Παναθηναϊκό

Ο Κώστας Γουλής γράφει για την "επέτειο" των τριών χρόνων απ' τη απόφαση, του εξαφανισμένου σήμερα μεγαλομετόχου, ν' απομακρύνει τον Νίκο Νταμπίζα από τη θέση του τεχνικού διευθυντή, "θάβοντας" την ποδοσφαιρική λογική στον Παναθηναϊκό και το μοναδικό ρεαλιστικό πλάνο που θ' άντεχαν τα οικονομικά κυβικά του.

Το πρώτο μεγάλο κακό που έκανε ο Αλαφούζος στον Παναθηναϊκό
dabizas alafouzos fussas EUROKINISSI

Όταν ο ιστορικός του μέλλοντος ρίξει μια… ματιά κι επιχειρήσει να καταγράψει το τι πήγε στραβά στον Παναθηναϊκό επί ημερών Γιάννη Αλαφούζου -τουλάχιστον ως προς το αγωνιστικό σκέλος και τη συνολική "δομή" της ομάδας- θα βάλει δεδομένα ένα μεγάλο "τσεκ" δίπλα απ’ την ημερομηνία της 11Νοεμβρίου 2014. Την ημέρα που ο εξαφανισμένος σήμερα μεγαλομέτοχος του "τριφυλλιού", αποφάσισε να διακόψει τη συνεργασία του με τον Νίκο Νταμπίζα, σβήνοντας μονομιάς το μοναδικό ίσως, ειλικρινές και ρεαλιστικό πλάνο που θα μπορούσαν να αντέξουν τα δικά του, οικονομικά "κυβικά".

Αν μάλιστα ο ίδιος ιστορικός επέλεγε να βάλει κι έναν "τίτλο" σ' αυτή την καταγραφή, αυτός θα ήταν αβίαστα "…η αρχή του (πρώτου) μεγάλου κακού". Δίχως υπερβολές, δίχως αφορισμούς σε μία περίοδο που τα πάντα δείχνουν ζοφερά και χωρίς την παραμικρή… χαραμάδα ελπίδας για να μπει λίγο φως και βεβαίως δίχως διάθεση για να μπούμε σε μία διαδικασία "Νταμπιζολάτρες"Vs"Νταμπιζομάχων".

Πριν από 3 χρόνια, οMr. ΣΚΑΙ επέλεξε να εμπιστευτεί τη μονίμως θολωμένη κρίση του και να απομακρύνει τον Νταμπίζα, αποδομώντας βίαια το πρότζεκτ που ξεκίνησε εν μέσω πολύ μεγάλης αμφισβήτησης τον Μάιο του '13 (και σωστά στήριξε τους πρώτους δύσκολους μήνες), αλλά είχε ήδη αρχίσει να αποδίδει καρπούς. Και με το "αντίο" του τότε τεχνικού διευθυντή, έφυγε μαζί του για περισσότερο από 2 χρόνια και η ποδοσφαιρική λογική, σε μία ομάδα που αντί να (υπο)στηρίξει αυτό που είχε αρχίσει να δημιουργεί, αποφάσιζε να αλλάξει τη φιλοσοφία της, κάθε 6 μήνες.

Η ΠΙΟ ΤΡΑΝΗ "ΑΠΟΔΕΙΞΗ"

Ο Νταμπίζας, μαζί με τον Γιάννη Αναστασίου -για όσο διάστημα λειτούργησαν ως "ένα", πριν ο τελευταίος "ψηλώσει" απ' την κατάκτηση του Κυπέλλου του '14 κι αποφασίσει να έρθει πιο κοντά στον Αλαφούζο- είναι η τρανή απόδειξη, πως ακόμη και σ' αυτό το υποβαθμισμένο ελληνικό πρωτάθλημα, μπορείς να φτιάξεις μία πολύ καλή ομάδα, χωρίς να ξοδέψεις ένα σκασμό λεφτά.

Διότι τα χρήματα δεν συνοδεύονται πάντα απ' την ευτυχία ή την επιτυχία… Πολλώ δε μάλλον στον Παναθηναϊκό της τελευταίας πενταετίας, όπου αυτό που προείχε ήταν η οικονομική του εξυγίανση. Κι όχι βεβαίως να φτάσει το κλαμπ, μετά τις παλινωδίες των θερινών μηνών του '15 και του '16, να χρωστάει ακόμη περισσότερα, αντί να έχει ρίξει σε βιώσιμα επίπεδα το χρέος/άνοιγμά του. Βιώνοντας όσα καταθλιπτικά βιώνει σήμερα…

Ο Παναθηναϊκός του '14 ήταν μία ομάδα που οικοδομήθηκε από το μηδέν, με συνολικό μπάτζετ 6,1 εκατ. ευρώ. Σίγουρα δεν ήταν ο πληρέστερος Παναθηναϊκός, ήταν όμως ένα σύνολο που στην κατάσταση που βρίσκονταν τότε οι υπόλοιποι αντίπαλοί του, αυτό που χρειαζόταν ήταν 2-3 συγκεκριμένες, ενισχυτικές "πινελιές" για να βελτιωθεί και να εξελιχθεί ακόμη περισσότερο. Και να φτάσει σταδιακά και με υπομονή στο επόμενο επίπεδο. Κι όχι "ξήλωμα" για το… ξήλωμα και αλλαγή φιλοσοφίας, με νεοπλουτίστικα χαρακτηριστικά, χωρίς στο κάτω-κάτω της γραφής να το… σηκώνει η τσέπη του Αλαφούζου.

ΟΙ "ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ" ΤΟΥ ΑΛΑΦΟΥΖΟΥ

Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε όταν ο Αλαφούζος άρχισε να γίνεται… παρεμβατικός στα του ποδοσφαιρικού τμήματος. Όταν άρχισε να ξεπερνάει τις γραμμές που ο ίδιος είχε αποφασίσει να χαράξει με το που έδωσε τα κλειδιά στους Νταμπίζα-Αναστασίου. Όταν άρχισε να εμπιστεύεται και να ακούει ανθρώπους που δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το αντικείμενο, ανθρώπους του έβαζαν… λόγια.

" Μα, γιατί ο Νταμπίζας δεν χρησιμοποιεί τα εταιρικάmailsστις συζητήσεις και τις διαπραγματεύσεις με τις άλλες ομάδες και τους υποψήφιους παίκτες και χρησιμοποιεί το δικό του;" ήταν ένα απ’ τα πολλά που ακούγονταν εκείνες τις ημέρες προς τον εξαφανισμένο -σήμερα- μεγαλομέτοχο. Λες και ο Νταμπίζας είχε κάτι να αποδείξει μετά από ένα χρόνο στην ομάδα, όπου τιμούσε το ΚΑΘΕ ΕΥΡΩ που δινόταν… Και όλα, μα όλα (ειδικά αυτό που αφορούσαν τα οικονομικά κάθε παίκτη ή κάθε μεταγραφής) περνούσαν από διπλό και τριπλό κόσκινο.

Λες κι έπρεπε να δώσει εξετάσεις για την ακεραιότητά του, όταν ήταν γνωστό τοις πάσι από κάθε ατζέντη της γης πως ο τότε τεχνικός διευθυντής διαπραγματευόταν σκυλιασμένα, μέχρι και το τελευταίο ευρώ που (θα) έπρεπε να βγει απ' το "πράσινο" ταμείο… Λες και ο Νταμπίζας ήταν… χαζός και θα ρίσκαρε να "διαρρεύσουν" τα μεταγραφικά δεδομένα και οι συζητήσεις του με τον κάθε υποψήφιο, χρησιμοποιώντας τα εταιρικάmails(διότι υπήρξαν και τέτοια περιστατικά).

ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ "ΛΑΘΟΣ" ΤΟΥ

Το μοναδικό "λάθος" του Νταμπίζα ήταν ίσως στο θέμα του Φορτούνη. Όταν η πλευρά του μάνατζερ του παίκτη, θέλοντας να ανεβάσει την τιμή και τα οικονομικά δεδομένα έβαλε τον Ιούλιο του '14 στο "παιχνίδι" και τον Ολυμπιακό. Ο Αλαφούζος του είπε να κάνει την έξτρα οικονομική υπέρβαση, ο Νταμπίζας όμως αρνήθηκε διότι δεν ήθελε να διαταραχθούν οι οικονομικές ισορροπίες εντός των αποδυτηρίων. Κι επέλεξε να μείνει πιστός στις αρχές και στο πρότζεκτ που έτρεχε (με ρίσκο να "κατηγορηθεί" γι' αυτό) κι όχι να κάνει κάτι που θα μπορούσε να προσθέσει έναν πολύ ποιοτικό ποδοσφαιριστή, αλλά μπορεί να "κόστιζε" στο εσωτερικό της ομάδας.

Ο Αλαφούζος τού χρέωσε ακόμη τον καυγά τους ως προς τη στελέχωση της τότε ιατρικής ομάδας για την οποία ο Νταμπίζας είχε εισηγηθεί αλλαγή, αλλά δεν συμφωνούσε ο μεγαλομέτοχος, αλλά και την επιμονή του στο θέμα του Καραγκούνη, για τον οποίο οMr. ΣΚΑΪ δεν θέλησε να βάλει ποτέ νερό στο κρασί του. Το ποιος δικαιώθηκε αποδείχθηκε στη συνέχεια.

Γιατί με τον Καραγκούνη στην ομάδα, να είστε σίγουροι πως ο Παναθηναϊκός λίγους μήνες μετά, δεν θα είχε αποκλειστεί απ' την Σταντάρ Λιέγης (χάνοντας το μπόνους των 3,1 εκατ. ευρώ για τη συμμετοχή στα πλέι-οφ τουChampionsLeague) και πιθανότατα δεν θα είχε υποστεί το ανεπανάληπτο κάζο απ’ την Γκαμπάλα ένα χρόνο μετά. Όχι γιατί ο "Κάρα" είναι ο… Μέσι, αλλά γιατί ΑΠΟΥΣΙΑΖΕ από τα αποδυτήρια, η ποδοσφαιρική νοοτροπία που θα μπορούσε να μεταφέρει ένας τέτοιος παίκτης.

Η ΔΕΥΤΕΡΗ… ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΟΥ "ΚΛΩΤΣΗΣΕ"

Το τι… ακολούθησε μετά το "αντίο" του Νταμπίζα, το γνωρίζει πολύ καλά το… πορτοφόλι του Αλαφούζου. Επενδύσεις δίχως ψήγμα ποδοσφαιρικής λογικής (Εσιέν και τα… ρέστα) που χρυσοπληρώθηκαν και χρυσοπληρώνονται ακόμα, 19 μεταγραφές απ’ τον Στραματσόνι σε 7 μήνες χωρίς όριο και "ζύγισμα" των οικονομικών δεδομένων κι επιπτώσεων και μία ομάδα που χτιζόταν και γκρεμιζόταν κάθε 6 μήνες, πετώντας εκατομμύρια ευρώ στα σκουπίδια, δίχως να έχει πλάνο και συγκεκριμένο ποδοσφαιρικό προσανατολισμό.

Μία φορά η… ζωή και οι συγκυρίες προσέφεραν στον Αλαφούζο την ευκαιρία να επαναφέρει την ποδοσφαιρική λογική στον Παναθηναϊκό, με την πρόσληψη των Λυμπερόπουλου και Ουζουνίδη, αλλά φρόντισε κι αυτή να την κλωτσήσει στα σκουπίδια σε δύο… δόσεις. Την πρώτη τον περασμένο Ιούνη, όταν τα υψηλόβαθμα στελέχη του "άδειασαν" τον «Λύμπε» στην υπόθεση του Μπεργκ και τον οδήγησαν στην παραίτηση.

Και τη δεύτερη πριν από δύο μήνες, όταν άφησε τον Ουζουνίδη στο έλεος του… Θεού, αθετώντας όλες τις καλοκαιρινές υποσχέσεις του και τα " …προχώρα το πλάνο μας κι εγώ είμαι εδώ!". Κι ας είχε υλοποιήσει ο 49χρονος τεχνικός με τους συνεργάτες του, με απίστευτο κόπο λίγες εβδομάδες νωρίτερα το πλάνο μείωσης του μπάτζετ κατά το ήμισυ (από 22,7 εκατ. στα 11,2 εκατ. ευρώ). Εάν όλο αυτό δεν είναι… σουρεαλισμός, τότε τι είναι πραγματικά;

Κι αν οMr. ΣΚΑΪ έχει αποφασίσει πλέον να αφήσει τον Παναθηναϊκό παρατημένο στη μοίρα του, η συγκεκριμένη "επέτειος" της 11Νοεμβρίου, θα είναι πάντα εδώ για να μας το(ν) θυμίζει… Κι αυτόν και τα… κατορθώματά του!

News 24/7

24MEDIA NETWORK