Από Μέλο και Γιόβετιτς, στον Κουρμπέλη

Ο Κώστας Καίσαρης ξεκινάει από τη πιάτσα Ντουόμο στο Μιλάνο για να καταλήξει στη Πλατεία της Νέας Σμύρνης. Αφού κάνει καταγραφή της λαίλαπας-Στραματσόνι, διαπιστώνει την επιστροφή της ποδοσφαιρικής λογικής στον Παναθηναϊκό που ασχολείται με παίκτες τύπου Κουρμπέλη.

Από Μέλο και Γιόβετιτς, στον Κουρμπέλη

Σα να προσπαθείς να κλείσεις για Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά στο Κουρσεβέλ, στις Γαλλικές Άλπεις και να καταλήγεις σε καταφύγιο στην Πάρνηθα. Εκει που ετοιμαζόσουν να παραγγείλεις πάπια Πεκίνου με χαβιάρι Μπελούγκα, να τη βγάζεις με κοτομπουκιές και μουστάρδα. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός. Όπως έχει τραγουδήσει ο Νίκος Γούναρης,"λεςκαι ήταν χθες". Από την πιάτσα Ντελ Ντουόμο, στο Νομό Αρκαδίας και στην Πλατεία της Νέας Σμύρνης. Πριν σαράντα μέρες. Στις 12 Νεομβρίου.Όταν εντυπωσιακά πρωτοσέλιδα ενημέρωναν το πράσινο φιλοθεάμον κοινό γιά το κόλπο γκρόσο που ετοίμαζε ο έχων άκρες στην Ιταλία, Στραματσόνι.

Ο δαιμόνιος Αντρέα, μανούλα κατά τους αθλητικογράφους στο να βρίσκει παίκτες, μίλαγε απ' ευθείας με τη Μίλαν για να κλείσει αυτές τις δύο μεγάλες μεταγραφές. Για να τα λέμε όλα βέβαια, η "είδηση" περί διπλής βόμβας Μέλο-Γιόβετιτς διανεμήθηκε μετά το 0-3 στο Καραισκάκης. Πετάμε μία μεταγραφική χειροβομβίδα κρότου-λάμψης δηλαδή κι η ατζέντα αλλάζει μέσα σε πέντε λεπτά. Εμείς όμως είμεθα υποχρεωμένοι να εκλάβουμε την είδηση (αφού άλλωστε δεν διαψεύσθηκε ) σαν αληθινή.

Κι ενώ ο Στραματσόνι είχε έτσι η αλλιώς ανοιχτή γραμμή με την Ιταλία για τις μεταγραφές του Ιανουαρίου, τελείωσε το λαδάκι του. Στις 30 Νοεμβρίου στο ΟΦΗ-Παναθηναϊκός 2-1. Κι ουδέν το πρωτότυπο, ή το περίεργο να αλλάξει μια ομάδα προπονητή μεσούσης της σεζόν.Ο Ολυμπιακός έχει ήδη αλλάξει τρεις. Η ΑΕΚ πέρυσι αλλαξε τέσσερις. Με τον τρίτο μάλιστα, τον Στέλιο Μανωλά, σήκωσε το Κύπελλο.Στον Παναθηναϊκό με τη φόρα που πήρανε το μόνο που δεν έχουνε αλλάξει ακόμα είναι τον οδηγό του πούλμαν. Όλους τους άλλους (Στραματσόνι, Ζιλμπέρτο, Σαμαρά ) τους έφαγε η μαρμάγκα. Αν ο Χριστόφορος Κολόμβος χρειάστηκε να ταξιδέψει 70 μέρες γιά να ανακαλύψει την Αμερική,ο Γιάννης Αλαφούζος μέσα σε μια νύχτα ανακάλυψε πολλά περισσότερα:

-Οτι δεν έχειπροπονητή.

-Οτι δεν έχει τιμ μάνατζερ.

-Οτι δεν έχει τεχνικό διευθυντή.

-Οτι δεν έχει υπεύθυνο γιά τις Ακαδημίες.

-Οτι δεν έχει φυσικοθεραπευτή.

-Οτι δεν έχειέναν άνθρωπο δίπλα τουκαι φώναξε τον Μπαλτάκο..

Αν δηλαδή δεν είχανε τίποτα απ' όλα αυτά στον Παναθηναϊκό,τι είχανε; Τους λεγεωνάριους που τους κουβάλησε ο Ιταλός και που σχεδόν καθημερινά βγάζει ο Ουζουνίδης στη σέντρα; Ξαναλέμε ότι το λάθος είναι μέσα στο ποδόσφαιρο. Εδώ όμως μιλάμε για τον ορισμό της "καμμένης γης".Αυτή η ομάδα δηλαδή ξεκίναγε τη σεζόν για να κάνει πρωταθλητισμό; Αυτή η ομάδα είχε το καλύτερο υλικό από την πολυμετοχικότητα και εντεύθεν; Και ξαφνικά δεν έμεινε κολυμπηθρόξυλο. Από τον Ιούνιο όμως που άρχισε η προετοιμασία μέχρι τις 30 Νοεμβρίου που έγινε το ΟΦΗ-Παναθηναϊκός 2-1 ,τι βλέπανε; Πέντε μήνες δεν βλέπανε τίποτα; Δεν βλέπανε οτι δεν έχουνε προπονητή; Δεν βλέπανε ότι δεν έχουνε τεχνικό διευθυντή και τιμ μάνατζερ; Δεν βλέπανε τις δυνατότητες και τη νοοτροπία των ποδοσφαιριστών;

Κάπως έτσι άρχισε να παίζεται το έργο, "κόσμος πάει κι έρχεται". Λεντεσμα, Ιβάνοφ, Σάμπα και Ρινάλντι δεν κάνουνε. Ιμπάρμπο και Γουακάσο δεν έχουνε διάθεση να παίξουνε και πρέπει να φύγουνε κι αυτοί. Κάπως έτσι, από εκεί που θέλανε να ψωνίσουνε απο τη Μίλαν, ψάχνουν να βρουν κελεπούρια από τον Πλατανιά (Μπανανά και Γιακουμάκη). Κάπως έτσι εκεί που μιλάγανε για ποδοσφαιριστές με το Μιλάνο, μιλάνε τώρα με Τρίπολη και Νέα Σμύρνη. Και ειδικά το τελευταίο δεν είναι κατ' ανάγκη κακό. Όσο κι αν ακούγεται οξύμωρο, αμυντικό χάφ σαν τον Κουρμπέλη δεν έχουν στον Παναθηναϊκό. Κι ο Μασούντ μια χαρά μεσοπεπιθετικός είναι, έστω και στα 32 του. Με τη μία φοράει φανέλα βασικού και παίζει. Έχει ανάγκη τέτοιους παίκτες ο Παναθηναϊκός. Και δεν το λέμε αυτό για καλαμπούρι. Δεν θα πάρει πρωτάθλημα με ποδοσφαιριστές επιπέδου Κουρμπέλη και Μασούντ ο Παναθηναϊκός. Θα έχει πολλές περισσότερες πιθανότητες να κερδιζει ομάδες σαν τη Λάρισα και τη Βέροια.

ΤΟ να λέμε "γυρίζουμε σελίδα" είναι μία κουβέντα. Το κάζο-Στραματσόνι είναι ανεπανάληπτο.Δεν έχει ξαναγίνει. Δεν υπάρχει. Το δίνουμε τα κλειδιά του μαγαζιού σ έναν "περίεργο" που ήρθε από την Ιταλία και τον αφήνουμε να κάνει οτι γουστάρει δεν έχει προηγούμενο. Από τούδε και στο εξής, θα επιστρέψει στον Παναθηναϊκό η ποδοσφαιρική λογική. Αυτά ότι Λυμπερόπουλος-Ουζουνίδης, "έχουν φορέσει την πράσινη φανέλα, ξέρουν τα αποδυτήρια, ξέρουν που βρίσκονται" είναι τρίχες κατσαρές. Στον επαγγελματία μετράει το αποτέλεσμα.Οχι το συναίσθημα.

Ουζουνίδης-Λυμπερόπουλος έχουν δύο σημαντικά πλεονεκτήματα: Με την ομάδα να έχει φτάσει στον πάτο, ξεκινάνε από το μηδέν. Κατά δεύτερο λόγο ότι θα είναι ελεύθεροι να αποφασίζουν.Όταν ο Αλαφουζος είχε αφήσει ασύδοτο τον Στραματσόνι, είναι εκ των ων ουκ άνευ ότι θα τους εμπιστευθεί. Μεταγραφές τύπου Κουρμπέλη και Μασούντ μπορεί να μην ενθουσιάζουν, μπορεί να μην πουλάνε, αλλά έχουν ποδοσφαιρική λογική. Λογική που είχε χαθεί τα δυο προηγούμενα χρόνια από τον Παναθηναϊκό. Με τις τρέλες τύπου Εσιέν και τη λεγεώνα Στραματσόνι.Δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά. Πριν ένα χρόνο, ο Αλαφούζος είχε βρεθεί στο ίδιο πρόβλημα και στο ίδιο σταυροδρόμι. Και επέλεξε την οδό της απώλειας και της καταστροφής. Αυτή τη φορά τουλάχιστον επικρατεί η ποδοσφαιρική λογική.

Στο τραγούδι της ημέρας Beatles και A Day In The Life.

News 24/7

24MEDIA NETWORK