Εθνική της παλιάς καλής εποχής

Οποιος νομίζει ότι στα προκριματικά οι ομάδες ενδιαφέρονται για το αγωνιστικό τους πρόσωπο και την απόδοσή γελιέται οικτρά. Η δουλειά πρέπει να γίνεται στα συγκεκριμένα ματς και αυτό ήταν κάτι που η Εθνική μέχρι το 2014 το ήξερε καλά.

Τώρα φαίνεται να το ξαναμαθαίνει. Ας αφήσουμε κατά μέρος την εύκολη νίκη επί του Γιβραλτάρ γιατί το επίπεδο του αντιπάλου ήταν τόσο χαμηλό που δεν επιτρέπει περαιτέρω σχόλια. Το ματς κόντρα στην Κύπρο όμως, με την ομάδα να μην διαθέτει εξάρια που έχουν ρυθμό (ο Σταφυλίδης δεν είναι καν τέτοιο) αποτελούσε παγίδα.

Επί Ρανιέρι και Μαρκαριάν τέτοιου είδους μπανανόφλουδες η ομάδα τις πατούσε με χαρακτηριστική άνεση και σωριαζόταν φαρδιά-πλατιά στα πατώματα. Τώρα όχι μόνο δεν έγινε κάτι τέτοιο, αλλά το συγκρότημα του Μίχαελ Σκίμπε πήρε μία νίκη από αυτές που τα δημοσιογραφικά κλισέ χαρακτηρίζουν επαγγελματικές, κυρίως για το κυνισμό με τον οποίο έρχονται.

Πρώτο γκολ στην πρώτη ευκαιρία του ματς (και την πρώτη φορά που η ομάδα πίεσε ψηλά με αποφασιστικότητα) και στη συνέχεια διαχείριση και...παράδοση της μπάλας στον αντίπαλο για να δείξει τι μπορεί να κάνει. Η αλήθεια είναι ότι η Κύπρος παρουσίασε ένα έξοχο αγωνιστικό πρόσωπο. Σωστή ανάπτυξη, γρήγορο ποδόσφαιρο, ευκαιρίες. Ουσία όμως; Μηδέν καθώς ο ποιοτικός σέντερ φορ Πιέρος Σωτηρίου έμεινε στον πάγκο και ο αντικαταστάτης του Νέστορας Μυτίδης δεν είναι το ίδιου επιπέδου.

Με τη σύνθεση ανάγκης που χρησιμοποίησε ο Σκίμπε, τουλάχιστον για τις θέσεις των χαφ, η Εθνική φρόντισε απλώς να διατηρήσει τα κεκτημένα. Φυσικά δεν θα έλεγε όχι σε δώρα και αυτό ήρθε από τα χέρια του Παναγή, το πήρε, το ξετύλιξε, είπε και ευχαριστώ πηγαίνοντας με το 2-0 στα αποδυτήρια.

Ολα καλά λοιπόν, έστω και με κάποια δόσης τύχης αν θέλουμε να είμαστε τίμιοι με την ομάδα και τους εαυτούς μας. Παράλληλα όμως, για να δούμε και την άλλη πλευρά του φεγγαριού, γεννήθηκαν και ορισμένα ερωτηματικά.

ΟΙ ΓΡΙΦΟΙ ΤΟΥ ΤΑΛΙΝ

Το πιο λογικό είναι ότι στο ματς της προσεχούς Δευτέρας στο Ταλίν οι Εσθονοί θα μας δώσουν την κατοχή της μπάλας είτε λόγω σχέδιο είτε λόγω χαμηλού επιπέδου. Η ανάπτυξη αποτελεί ζητούμενο για την Εθνική στην παρούσα φάση. Σάμαρης δεν θα υπάρχει για να δίνει τη σωστή πρώτη πάσα, οπότε κάποιος εκ των Μάνταλου, Φορτούνη θα πρέπει να επιφορτιστεί μ' αυτή τη δουλειά.

Αναρωτιέται επίσης κανείς ποιο είναι το εναλλακτικό πλάνο που θα έχει στη φαρέτρα του ο Σκίμπε αν το ματς δεν μπει σε ευθεία γραμμή από την αρχή όπως αυτό με την Κύπρο. Με γκολ στο 12' μπορείς να κάνεις άνετα και χωρίς μεγάλη πίεση τη διαχείριση που θέλεις. Μ' ένα 0-0 καρφωμένο όμως μέχρι το 60' στο Ταλίν η ομάδα θα κληθεί να νικήσει εκτός από τον αντίπαλο, τα δικά της προβλήματα και την πίεση.

Η πίεση αποτελεί και αυτή γρίφο. Η ικανότητα να δουλέψει η ομάδα μαζί της και να παραμείνει ανεπηρέαστη. Δεν έχει δοκιμαστεί αυτό το στοιχείο ακόμα επί της ουσίας, θα έχει ενδιαφέρουν να το παρακολουθήσουμε τη Δευτέρα αν και εφόσον χρειαστεί. Θα μετρήσει βέβαια σε μία τέτοια περίπτωση και η ατομική ποιότητα την ομάδα διαθέτει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ο Φορτούνης συνεχώς ανεβαίνει, ο Μήτρογλου βρίσκει δίχτυα με την πρώτη, ο Μάνταλος βγάζει κέφι και διάθεση. Υπάρχουν οι λύσεις στο ατομικό επίπεδο.

Όπως και να έχει πάντως, αν έρθει η νίκη στο Ταλίν, η Εθνική θα υποδεχθεί με άλλον αέρα τη Βοσνία τον Νοέμβριο σ' ένα παιχνίδι που δεν αποκλείεται να δώσει το πλεονέκτημα για την 2η θέση. Οι Βόσνιοι στραπατσαρίστηκαν στο Βέλγιο από το φαβορί του ομίλου, η αυτοπεποίθησή τους κλονίστηκε. Τι καλύτερο να τους βάλουμε ακόμα περισσότερο στη δίνη της πίεσης αποκτώντας διαφορά ακόμα και έξι βαθμών. Με το 4 στα 4 θα έχει γίνει ένα πραγματικό μεγάλο βήμα για την πρώτη δυάδα. Και μέχρι να έρθει το ματς με το Βέλγιο, βλέπουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Ελλάδα-Κύπρος 2-0

Τα γκολ της Εθνικής