Ο Μάρσαλ, τα σενάρια συνωμοσίας και η δημοσιογραφική ευθύνη

Εντάξει, έχει γίνει κατανοητό από το Σαββάτο ότι ουδείς θα ήθελε να βρεθεί, έστω και για μία φορά στη ζωή του, στη θέση του Ζερμέν Μάρσαλ, να παίξει δηλαδή το ρόλο του γκαφατζή του μήνα (ίσως και του χρόνου ολόκληρου).

Δεν είναι δα και λίγο πράγμα ελάχιστα λεπτά μετά την γκάφα, να βλέπεις το περιστατικό να παίζει παντού, να κάνει αστραπιαία το γύρο της Ελλάδας και το όνομά σου να γίνεται συνώνυμο της κωμωδίας. Απαιτεί λεπτή διαχείριση, δύναμη χαρακτήρα, στήριξη από το στενό περιβάλλον και υπομονή. Υπομονή για να έρθει το επόμενο περιστατικό που θα σε πετάξει από τα timeline και θα αποκαταστήσει τους κανονικούς ρυθμούς της ζωής σου.

ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΣΧΟΛΙΑ

Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, τέτοιου είδους περιστατικά όπως αυτό του Μάρσαλ (ειρήσθω εν παρόδω, όσες φορές και αν δει το αυτοκαλάθι δεν μπορεί να πιστέψει κανείς το μέγεθος της γκάφας) αποτελεί τροφή, μάννα εξ ουρανού, για τα sites και τα social media. Η αλληλεπίδραση και η ταχύτητα με την οποία μεταδίδεται πλέον ένα τέτοιο γεγονός (όπως και κάθε γεγονός στις ημέρες μας) είναι τόσο ασύλληπτες που τις περισσότερες φορές δεν γίνεται καν αντιληπτή. Στο τάδε λεπτό έβαλε ο Μάρσαλ το αυτοκαλάθι, σε μία μόλις ώρα σχολίασε το περιστατικό ο... Ντιλέινι από το Κράσνονταρ!

Οι αθλητές (και όσοι τέλος πάντων παίρνουν μέρος στο μεγάλο πανηγύρι που λέγεται επαγγελματικός αθλητισμός) οφείλουν πλέον να γνωρίζουν ότι κάθε κίνησή τους, κάθε τους χειρονομία, κάθε μορφασμός του προσώπου τους μπορεί να γίνει ανά πάσα στιγμή είδηση και αντικείμενο σχολιασμού. Ο κόσμος ολάκερος πορεύεται ήδη κάτω από τα συγκεκριμένα δεδομένα. Ολους, πόσο μάλλον τους επαγγελματίες αθλητές, μας κατασκοπεύει, τρόπο τινά, μία ορατή ή αόρατη κάμερα.

Μ' αυτό ως δεδομένο οι αθλητές πρέπει να είναι απολύτως συνειδητοποιημένοι και...εκνευριστικά προσεκτικοί. Οχι φυσικά στο να προσπαθούν να μην κάνουν λάθη (γιατί αυτό πολύ απλά ανάγεται στη σφαίρα του ανέφικτου και του μη φυσιολογικού) αλλά στην εν γένει συμπεριφορά τους, στον τρόπο που μιλούν ή στέκονται κατά τη διάρκεια ενός αγώνα (και όχι μόνο σ' αυτόν).

ΚΡΕΣΕΝΤΟ ΕΞΥΠΝΑΚΙΣΜΟΥ

Στον φουκαρά τον Μάρσαλ έτυχε αυτό που γίνεται μία φορά στα πέντε χρόνια (αν και το διαδίκτυο είναι γεμάτο από παρόμοια περιστατικά). Μετά τη μεγαλειώδη γκάφα του προφανώς και ήξερε πως αστραπιαία θα “κρεμαστεί” στα διαδικτυακά μανταλάκια. Είναι, παράλληλα, σχεδόν σίγουρο ότι και ο ίδιος θα είχε δει και θα είχε γελάσει με την ψυχή του με ανάλογα video, έτσι και αλλιώς όλα αυτά κατακλύζουν σχεδόν καθημερινά τις οθόνες των υπολογιστών μας και των κινητών τηλεφώνων μας.

Μέχρι εδώ καλά. Υπήρξαν όμως και περιπτώσεις ανθρώπων που φαίνεται ότι ακόμα και το εξόφθαλμα αναπάντεχο θέλουν να το ντύνουν μ' ένα ωραίο σενάριο συνωμοσίας. “Στημένος” λοιπόν ο Μάρσαλ, “τρύπια” η Κηφισιά και πάει λέγοντας σ' ένα ακόμη κρεσέντο εξυπνακισμού και φθηνής συνωμοσιολογίας στο διαδίκτυο. Το πράγμα, για μία ακόμη φορά ξέφυγε. Και ξέφυγε γιατί υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που έχουν χάσει την αίσθηση της πραγματικότητας και του χιούμορ.

Tο επάγγελμα του δημοσιογράφου από τη φύση του φυσικά έχει μία ροπή προς την υπερβολή, όλοι ψάχνουμε την ιστορία που θα συγκλονίσει και θα συνεπάρει και αυτό σε καθημερινό επίπεδο δεν είναι εύκολο.

Η δημοσιογραφική συμβολή βέβαια σ' αυτή την ...απώλεια των αισθήσεων δεν είναι αμελητέα, το αντίθετο. Συχνά δραματοποιούμε υπερβολικά τα γεγονότα (δεν είναι τυχαίο το πρώτο πληθυντικό), προσθέτουμε μάλλον περιττές πινελιές ίντριγκας και τελικώς προσφέρουμε στον αναγνώστη/θεατή την είδηση όπως εμείς θα θέλαμε να είναι και όχι όπως πραγματικά είναι. Το επάγγελμα από τη φύση του φυσικά έχει μία ροπή προς την υπερβολή, όλοι ψάχνουμε την ιστορία που θα συγκλονίσει και θα συνεπάρει και αυτό σε καθημερινό επίπεδο δεν είναι εύκολο.

ΑΛΛΟ Ο ΧΑΒΑΛΕΣ ΑΛΛΟ Η ΒΛΑΚΕΙΑ

Ελα όμως που οι υπερβολές, ειδικά αυτές οι πολύ “φουσκωμένες” εξάπτουν τη φαντασία των συνωμοσιολόγων και των αδέκαστων κριτών του πληκτρολογίου; Κάπως έτσι λοιπόν δημιουργείται το αλαλούμ σαν αυτό που βιώσαμε/βιώσατε το Σάββατο το βράδυ. Ο Μάρσαλ δηλαδή, εκτός από τον πόνο του και την ντροπή του ίσως, να έχει να αντιμετωπίσει και όσους κουτούς (το λιγότερο) πιστεύουν ότι πίσω από αυτή την κολοσσιαία κουταμάρα κρύβεται κάτι ύποπτο, πονηρό, κάτι που κάποιοι κακοί τύποι μας αποκρύπτουν.

Κοντολογίς, αυτό που χρειαζόμαστε σ' αυτές τις περιπτώσεις είναι...μέτρο. Δεκτός ο χαβαλές, το χιούμορ, ο σατιρικός σχολιασμός, κανείς δεν αντιλέγει. Αλλά από αυτό το επίπεδο μέχρι να καταδικάσουμε έναν άνθρωπο να μην ξανανοίξει ποτέ τον υπολογιστή του για να αποφεύγει να έρχεται σε επαφή με το βιτριολικό σχόλιο του κάθε ... απιθανόπουλου υπάρχει μεγάλη απόσταση. Εμείς, ως δημοσιογράφοι, έχουμε τις δικές μας αναντίρρητες ευθύνες. Και εσείς, ως αναγνώστες όμως, μπορείτε να σταματήσετε να επιβραβεύετε αυτούς που σας πλασάρουν πόνο και δάκρυα για να κερδίσουν δύο δευτερόλεπτα από το διαδικτυακό σας χρόνο. Στο χέρι σας είναι. Η μάλλον στο ποντίκι σας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Δείτε το VIDEO με την γκάφα του Μάρσαλ