Ο Παναθηναϊκός ΔΕΝ είναι για τα σκουπίδια

Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τι ακριβώς σκέφτεται ο καθένας από εσάς για το εφετινό ρόστερ του Παναθηναϊκού, πάντως τη δική μας αμαρτία την εξομολογούμαστε. Τους πιστεύουμε τους παίκτες τους Αναστασίου. Με αστερίσκους βέβαια και με μπόλικα αλλά, είναι όμως γεγονός.

Πριν αρχίσετε να εκτοξεύετε την οργή σας από το πληκτρολόγιο, να σας ενημερώσουμε ότι αυτό ουδόλως έχει να κάνει με την άνετη επικράτηση των πράσινων επί του Λεβαδειακού το μεσημεράκι της Τετάρτης στη Λεωφόρο. Αλλωστε, ένα στοιχειωδώς πιο παρατηρητικό μάτι θα διαπίστωσε ότι ο Παναθηναϊκός και πάλι προβληματικός ήταν. Με αρρυθμίες στην άμυνα (προβληματικό το ντεμπούτο του Θελάντερ παρά το γεγονός ότι δεν είχε πίεση), ερωτηματικά στην ανάπτυξη και φυσικά ολοφάνερο θέμα αυτοπεποίθησης, ίσως και διάθεσης.

Κατά την ταπεινή μου άποψη πάντως το έμψυχο δυναμικό του Αναστασίου έχει απαξιωθεί σε υπερβολικό βαθμό, θα έλεγε κανείς ότι έχει διαπομπευτεί από εφημερίδες, sites και ραδιοφωνικούς σταθμούς ενώ δεν έχει βγει καν ο Σεπτέμβρης. Η κριτική ξέφυγε από τα όρια της αυστηρότητας και έφτασε κάποιες στιγμές στο σημείο της εμμονής και ειδικά για παίκτες που έχουν δείξει ένα ελάχιστο δείγμα γραφής μέχρι στιγμής.

Εξαφανίστηκε ο Βέμερ

Ο Βέμερ για παράδειγμα, που δεν έπαιξε κόντρα στον Λεβαδειακό, λογίζεται ήδη από πολλούς ειδικούς ή "ειδικούς" ως αποτυχημένη μεταγραφή ή, ακόμα περισσότερο, ως παλαίμαχος. Ζήτημα να έχει βγάλει πέντε 90 λεπτά με τη φανέλα του Παναθηναϊκού, το συμπέρασμα όμως έχει ήδη βγει. Δεν κάνει. Μπορεί πράγματι να είναι έτσι και ο Γερμανός μπακ να αποδειχθεί η χειρότερη μεταγραφή στην ιστορία της ομάδας αλλά ας δώσουμε λίγο χρόνο στον άνθρωπο να δείξει τι μπορεί, αν μπορεί, να κάνει κάτι.

Ο δε Σάντσεθ, με το όντως αξιοζήλευτο βιογραφικό στην Πριμέρα Ντιβιζιόν, "κρεμάστηκε" και λοιδορήθηκε λες και παίζει επαγγελματικό ποδόσφαιρο για πρώτη φορά στη ζωή του. Εννοείται ότι όλα τα παραπάνω τα απογείωσε ο όντως αχώνευτος και αδικαιολόγητος αποκλεισμός από την Γκαμπάλα ο οποίος έριξε τους πάντες στην πυρά, ακόμα και αυτούς που πέρασαν την πύλη του Κορωπίου μόλις μερικούς, ελάχιστους, μήνες πριν.

Κατά έναν περίεργο λόγο βέβαια ότι για όλα αυτά που σε τελική ανάλυση, χρεώνονται και στους υψηλά ιστάμενους, υπάρχει μία χαρακτηριστική σιωπή για τις ευθύνες της διοίκησης. Φταίνει σίγουρα οι ποδοσφαιριστές, ο προπονητής το δίχως άλλο, αλλά αυτοί που "τρέχουν" την ΠΑΕ και το ποδοσφαιρικό τμήμα προφανώς και τα έχουν κάνει όλα άψογα μέχρι τώρα και δεν συμπεριλαμβάνονται στον πλούσιο κατάλογο των κατηγορουμένων.

Είναι προφανές βέβαια για όσους θυμούνται ότι τα προηγούμενα χρόνια συνέβαινε το αντίθετο ή σχεδόν το αντίθετο. Τότε τις ευθύνες τις είχε σχεδόν πάντα η διοίκηση και πρώτα απ' αυτή. Στη συνέχεια βάζαμε τους παίκτες και τους προπονητές στο στόχαστρο. Η προτεραιότητα όμως ήταν πάντα οι από πάνω, αυτοί που έκαναν τις επιλογές. Απορίας άξιον είναι πάντως γιατί αυτό δεν ισχύει και το 2015.

Ο Βύντρα, ο Κατσουράνης και ο Σπυρόπουλος

Οπως και να έχει, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα επιθυμεί να γευτεί αίμα. Το έχουμε επισημάνει και άλλες φορές. Οπότε ο Παναθηναϊκός προχώρησε σε βιαστικές εκκαθαρίσεις και αλλαγές κάτω από τη λαϊκή πίεση, το αποτέλεσμα δεν ήταν το ενδεδειγμένο. Το 2012 ο φταίχτης των πάντων, ο Κώστας Κατσουράνης, έφυγε, τον ακολούθησαν στη συνέχεια οι Λουκάς Βύντρα και Νίκος Σπυρόπουλος και...θυμάστε τι έγινε. Οι πράσινοι έδιναν μπαράζ καλοκαιριάτικα για την... 6η θέση του πρωταθλήματος μετά από μία ντροπιαστική, σε όλα τα επίπεδα, σεζόν.

Θα σας εκπλήξουμε αλλά διαφορετική λύση για τον εφετινό Παναθηναϊκό δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Είτε γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για να δοθεί αποζημίωση στον προπονητή (ο οποίος το καλοκαίρι υπέγραψε νέο συμβόλαιο μετά βαϊων και κλάδων), είτε γιατί δεν εντοπίζεται κατάλληλος αντικαταστάτης άλλος δρόμος πέρα από την εντατικοποίηση της δουλειάς του Αναστασίου με τους παίκτες του δεν ανοίγεται. Δεν αρέσει, δεν είναι δημοφιλές, ο κόσμος διψάει για αλλαγή για να καταλαγιάσει η οργή του αλλά αυτός που πληρώνει μάλλον έχει διαφορετική γνώμη. Ανάγκη; Αποψη; Απλό πείσμα; Πιθανώς δεν θα το μάθουμε ποτέ.

Πάντως, σε τελική ανάλυση, το ρόστερ του Παναθηναϊκού δεν είναι για τα σκουπίδια ούτε προσφέρεται για βορά στη λύσσα των αγανακτισμένων. Προβλήματα έχει, δουλειά χρειάζεται αλλά στο τέλος της διαδρομής μπορεί να αποδειχθεί ικανό για τα φτωχά δεδομένα του ελληνικού πρωταθλήματος. Εκτός αν πιστεύετε ότι στον πάγκο μετά τον Αναστασίου θα καθίσει ο Μουρίνιο ή κάποιος κλώνος που θα πατήσει το κουμπί της μεταμόρφωσης και θα κάνει τον Παναθηναϊκό, Μπαρτσελόνα. Λυπόμαστε, αλλά τα θαύματα περιορίζονται στα παραμύθια, άντε και στο Ευαγγέλιο.