Γιατί έφυγε ο Mattiacci;

Ο Πάνος Σεϊτανίδης δίνει απαντήσεις σε ερωτηματικά που γέννησε η νέα αλλαγή στη διοίκηση της Ferrari.

Γιατί έφυγε ο Mattiacci;

Μέχρι τις 5.58 το πρωί (ώρα Νέας Υόρκης) της 11ης Απριλίου, ο Marco Mattiacci ήταν ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. Επικεφαλής της Ferrari Βόρειας Αμερικής, πρόσωπο σημαντικό στη δομή της ιταλικής εταιρείας, ένας βραβευμένος μάνατζερ που με τη δουλειά του είχε κερδίσει το σεβασμό. Κλασικός Ιταλός, σε ντύσιμο, στιλ, νοοτροπία.

Όταν χτύπησε άγρια χαράματα για τη δυτική όχθη των ΗΠΑ το τηλέφωνο, στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο τότε πρόεδρος της Ferrari, Luca di Montezemolo, που του προσέφερε τη θέση του επικεφαλής της Gestione Sportiva αντί του Stefano Domenicali. Προφανώς μισοκοιμισμένος, ο Ρωμαίος μάνατζερ απάντησε θετικά πραγματοποιώντας τη χειρότερη επιλογή της καριέρας του.

Ήρθε σε έναν χώρο άγνωστο για εκείνον. Σε νερά αχαρτογράφητα. Πιο βαθιά απ’ ότι υπολόγιζε. Προφανώς δεν ήταν, ούτε είναι αμνός, "καρχαρίας" είναι για να έχει φτάσει εκεί που έφτασε. Όμως στον απέραντο ωκεανό της F1, αποδείχθηκε πως ήταν (πολύ) έξω από τα νερά του.

Στο παρελθόν είχαν πετύχει κι άλλοι που ήρθαν από το πουθενά (σ.σ. ο Flavio Briatore δούλευε στη Benetton) αλλά ίσως θυμάστε πως εξ αρχής έγραφα πως ο Mattiacci θα είναι περαστικός. Ομολογώ πως περίμενα απλά να είναι περαστικός από το ρόλο, τον οποίο δέχθηκε να αναλάβει ενδεχομένως ως χάρη προς τον Montezemolo. Αντιθέτως, επτά μήνες και εννέα ημέρες μετά την επίσημη ανακοίνωση της μεταπήδησής του στο τμήμα F1, βρίσκεται εκτός εταιρείας! Μετά από 15 χρόνια άκρως επιτυχημένης πορείας!

Γιατί λοιπόν πήρε την "άγουσα για τα αποδυτήρια"; Υπάρχουν τρεις απαντήσεις.
Η προφανής είναι πως η Ferrari έμεινε χωρίς νίκη για πρώτη φορά από το μακρινό 1993! Δικαίως θα μου πείτε: "Και τι να κάνει ρε Πάνο, να φτιάξει μόνος του καλύτερες μονάδες ισχύος";

Πράγματι στο καθαρά αγωνιστικό μέρος, ο Ιταλός δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα για να βελτιώσει τα επίπεδα ανταγωνιστικότητας της Scuderia. Όμως ένας πραγματικός ηγέτης, μπορεί να δώσει κίνητρα, έμπνευση, να οδηγήσει σε υπερβάσεις – ακόμα κι αν αυτές αφορούν απλά μερικά δέκατα του δευτερόλεπτου. Είναι χαρακτηριστικό πως ενώ κάποιες ομάδες (π.χ. McLaren) έδειξαν σαφή σημάδια βελτίωσης στην τελική ευθεία της σεζόν, η Ferrari ήταν σε ελεύθερη πτώση. Ο Mattiacci ανέλαβε μία ομάδα που ήταν βάθρο στην Κίνα (φυσικά με τον Alonso), όμως το τελευταίο δίμηνο τα κόκκινα μονοθέσια δεν είδαν ούτε μία φορά την πεντάδα (σ.σ. από την 4 θέση στη Σιγκαπούρη – πάλι με τον Alonsο).

Η λιγότερο προφανής αλλά αναμενόμενη απάντηση, είναι πως ήταν ο λάθος άνθρωπος για το ρόλο αυτό. Όταν στη Σαγκάη τριγυρνούσε τρεις μέρες και στεκόταν πρώτη φορά απέναντι από τα media φορώντας γυαλιά ηλίου (!), ήταν ξεκάθαρο πως ο άνθρωπος δεν ήξερε που είχε έρθει. Νόμιζε πως ήταν σε κανένα… Concorso d’ Eleganza, πως θα συναντούσε VIP πελάτες, θα έπιναν ακριβή σαμπάνια συνοδευόμενη από εκλεκτή παρμεζάνα και το καλύτερο προσούτο της Πάρμα, συζητώντας για το που να παραδώσουν την επόμενη LaFerrari. Δεν είναι τυχαίο πως όποιος παρακολουθεί στενά τον "ζωντανό οργανισμό" που ακούει στο όνομα social media, ξέρει πως ουδέποτε βρήκε συμμάχους ή υποστηρικτές στο δικό μου σινάφι. Απλά, επειδή φαινόταν από μακριά πως ήταν ο λάθος άνθρωπος, για τη λάθος θέση, τη χειρότερη δυνατή στιγμή. Και πως αυτός να παίξει ρόλο και να αλλάξει τα δεδομένα υπέρ της Ferrari στο… παρασκήνιο, στις αποφάσεις, τις διαβουλεύσεις, τις τιτανομαχίες κατασκευαστών/ομάδων/FIA/χορηγών/FOM πίσω από τις κλειστές πόρτες; Πώς να αντιπροσωπεύσει την πιο ιστορική ομάδα ένας "ξένος" από την F1, που όλοι γνώριζαν πως είχε ημερομηνία λήξης;

Το τρίτο και σημαντικότερο μέρος αφορά στο κεφάλαιο «Alonso». Ναι, ο Ισπανός ήταν ξενερωμένος που για πέμπτη σερί χρονιά πάλευε μόνος του με τα θηρία όταν όλοι οι υπόλοιποι αναλώνονταν σε dolce vita. Διοίκηση; Αποτελεσματικότητα στα pit stop; Στρατηγικές; Δουλειά πίσω στο εργοστάσιο; Μονάδα ισχύος; Αεροδυναμική απόδοση;

Όταν εκείνος έδινε πάντα το 110%, ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι στο Μαρανέλο πάλευαν να πιάσουν τη βάση! Μηδενός εξαιρουμένου! Με τον Montezemolo δεν αγαπιόταν αλλά είχαν αλληλοσεβασμό. Φυσικά δεν αναφέρομαι ούτε στις αγκαλιές και φιλιά μπροστά στις κάμερες, ούτε σε αντίστοιχης αγάπης δηλώσεις. Αυτά είναι για τα πρόβατα. Αναφέρομαι για όσα συμβαίνουν μακριά από τους φωτογράφους και τα μικρόφωνα. Εκεί λοιπόν, η σχέση του Alonso με τον Mattiacci ήταν θυελλώδης. Δεν ξέρω πόσο ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα φήμες για καβγάδες και πέρα από τα όρια αλλά πρέπει να θεωρούμε δεδομένο πως η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τον Alonso ωθώντας τον σε αποχώρηση, λεγόταν Mattiacci.

Το πρόβλημα είναι πως ο Ιταλός μάνατζερ, τα έβαλε με λάθος άνθρωπο. Τουλάχιστον ανάμεσα στους οδηγούς, ο Alonso είναι μακράν η ισχυρότερη προσωπικότητα. Δεν ακολουθεί εντολές, φτιάχνει μόνος του την τύχη του και ποτέ μα ποτέ δεν θα μπορούσε να σκύψει το κεφάλι μπροστά σε… κάποιον Matiacci. Τον έδεσε λοιπόν διπλό κόμπο με την τακτική του.

Είπε "θέλω να φύγω" και ο Ιταλός του απάντησε "ώρα καλή στην πρύμνη σου" και "υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές". Έψαξε και βρήκε τη δική του στο πρόσωπο του Sebastian Vettel τον οποίο και έπεισε να αφήσει τη Red Bull και να υπογράψει στη Ferrari. Μόνο που όταν μαθεύτηκε πως η Ferrari συμφώνησε με τον Γερμανό, ο πανούργος Alonso "τα γύρισε". Σίγα μην αρκούνταν στο να φύγει απλά. Ανάγκασε τη Ferrari να τον αποζημιώσει για την πρόωρη διακοπή συμβολαίου την οποία ο ίδιος ήθελε και παράλληλα πέτυχε νοκ-ντάουν επί του Mattiacci.

Ο 43χρονος Ιταλός όχι μόνο κατάφερε να στρέψει τη κοινή γνώμη ενάντια στη Ferrari που "έδιωξε" τον ηγέτη της αλλά και να κοστίσει η αποδέσμευσή του στην εταιρεία πολλά εκατομμύρια. Όταν το μπιλιέτο έφτασε στο γραφείο του Sergio Marchionne που στο μεσοδιάστημα αντικατέστησε τον Montezemolo στον προεδρικό θώκο της Ferrari, όλα ήταν απλά μαθηματικά. Ο Mattiacci δεν απέτυχε απλά στο project Gestione Sportiva αλλά πέταξε στα σκουπίδια 15 χρόνια προσφοράς στην ιταλική εταιρεία, επειδή τα έβαλε με τον λάθος άνθρωπο…

News 24/7

24MEDIA NETWORK