Πιστός στις αρχές του
Ο Ντάνκαν έχασε δεκάδες εκατομμύρια δολάρια, αλλά κέρδισε τον καθολικό σεβασμό του μπασκετικού πλανήτη, αφού δεν παρέκκλινε ποτέ στις δεσμεύσεις του στην μητέρα και τον «πατέρα» του.
Είναι λίγα τα πράγματα που δεν έχουν γραφτεί η ειπωθεί για την ταπεινότητα του. Η ιστορία γύρω από την κατεστραμμένη πισίνα στις παρθένες νήσους που τον οδήγησε στο μπάσκετ, η αφοσίωση του στους Σπερς και τον Πόποβιτς, η απέχθεια του προς την δημοσιότητα, όλα αυτά έχουν συνδυαστεί με το ονοματεπώνυμο του. Το βέβαιο για τον πιο... συμπαθή αντιπαθητικό μπασκετμπολίστα όλων των εποχών είναι ένα: Ο Τιμ Ντάνκαν έγραψε ιστορία στο παγκόσμιο μπάσκετ, γιατί έμεινε πιστός στις αρχές του, από την πρώτη ως την τελευταία του μέρα.
ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΣΤΟ ΕΙΔΟΣ
Πρώτα απ’ όλα, στιβαρότητα και η μοναδικότητα του χαρακτήρα του, φάνηκαν από νεαρή ηλικία. Από την δεύτερη του σεζόν στο πανεπιστήμιο του Ούεικ Φόρεστ, ο «big fundamental» είχε θεωρηθεί ως ο καλύτερος παίκτης του ΝCAA και ως το σίγουρο Νο1 του ντραφτ. Σημαντική λεπτομέρεια είναι πως το 1995, δεν υπήρχε η μισθολογική κλίμακα και οι ρούκις έπαιρναν όσα χρήματα ήθελαν. Για παράδειγμα, το Νο1 του 1994, ο Γκλέν Ρόμπινσον είχε πάρει 68 εκατομμύρια δολάρια για δέκα χρόνια, δίχως καν να έχει πατήσει παρκέ στο ΝΒΑ! Μάλιστα το σίριαλ της υπογραφής του «Big Dog» με τους Μπακς είχε δώσει την (τελική) ώθηση στον Ντέιβιντ Στερν, ώστε να αποφασίσει ότι από το 1996 θα εφάρμοζε την rookie scale στους πρωτοεμφανιζόμενους.
Ο Ντάνκαν, λοιπόν, αντί να κάνει το αυτονόητο και να δηλώσει συμμετοχή το 1995, έμεινε άλλα δύο χρόνια στο κολέγιο του, χάνοντας δεκάδες εκατομμύρια δολάρια, την στιγμή που προερχόταν από μια απλή αστική οικογένεια. Ο λόγος της πράξης του; Είχε δεσμευθεί στην συγχωρεμένη μητέρα του ότι θα έπαιρνε το πτυχίο του, ανεξαρτήτως της εξέλιξης που θα είχε στο μπάσκετ.
Το πρώτο δείγμα της... πίστης
Έτσι ο Ντάνκαν επιλέχθηκε στο Νο1 του ντραφτ του 1997 από τους Σπερς και στο Σαν Αντόνιο έμελλε να γνωρίσει τον μπασκετικό του «πατέρα». Ο Γκρεγκ Πόποβιτς το 1996 είχε «καθαρίσει» σαν αυγό τον χεντ κόουτς Μπομπ Χιλ, ο οποίος (κυριολεκτικά) μέχρι τις μέρες μας, δεν τον έχει συγχωρήσει για την απόλυση του από το πόστο του χεντ-κόουτς. Ο «Ποπ» ως τζένεραλ μάνατζερ των «σπιρουνιών» προσέλαβε τον... εαυτό του και η πρώτη του σεζόν, συνδυάστηκε με τον σοβαρό τραυματισμό του Ντέιβιντ Ρόμπινσον, που οδήγησε στο απογοητευτικό ρεκόρ των 20 νικών και των 62 ηττών. Η δεύτερη παρά την παρουσία του Ντάνκαν και την επιστροφή του υγιούς «Ναυάρχου» τελείωσε με αποκλεισμό από τους Γιούτα Τζαζ μόλις στους ημιτελικούς της Δύσης και την τρίτη ο Πόποβιτς βρισκόταν με το πιστόλι στον κρόταφο.
Οι Σπερς ξεκίνησαν την (κουτσουρεμένη ελέω λοκ-άουτ) κανονική περίοδο με ρεκόρ 6-8 και οι φίλαθλοι τους ζητούσαν την αντικατάσταση του από τον (παλιό παίκτη της ομάδας) Ντοκ Ρίβερς, ο οποίος εκείνη την εποχή εκτελούσε χρέη τηλεοπτικού σχολιαστή των αγώνων τους.
To 15o ματς ήταν απέναντι στους Ρόκετς των Ολάζουν-Μπάρκλει-Πίπεν και πριν η αποστολή φύγει για το Χιούστον, ο Ντέιβιντ Ρόμπινσον και ο Έιβερι Τζόνσον επισκέφθηκαν τον Πόποβιτς στο σπίτι του. Τότε κατάλαβαν ότι η φήμη περί απόλυσης του ήταν αληθινή και ο «ναύαρχος» φρόντισε πριν τον αγώνα στο Χιούστον να δώσει έναν εμψυχωτικό λόγο, για να εμπνεύσει τους συμπαίκτες του. Ο Ντάνκαν ήταν ο πρώτος που πήρε το μήνυμα... Με 23 πόντους, 14 ριμπάουντ και πέντε τάπες οδήγησε τους Σπερς στο επιβλητικό 99-82 και ο Πόποβιτς σώθηκε...
Μερικούς μήνες μετά, θα έπαιρνε από το χέρι την ομάδα του και στους τελικούς απέναντι στους Νικς, για να της χαρίσει το πρώτο της πρωτάθλημα.
Ίδιο δίλημμα, διαφορετικές συνθήκες
Ωστόσο το 2000, ο Ντάνκαν βρέθηκε μπροστά στο ίδιο δίλημμα, αλλά με τελείως διαφορετικές συνθήκες. Είχε να διαλέξει ανάμεσα στον Πόποβιτς, ο οποίος είχε πάρει τα κλειδιά των Σπερς από τον Ρόμπινσον και τα είχε δώσει σε αυτόν και τον Ντοκ Ρίβερς, ο οποίος ήθελε να φτιάξει στο Ορλάντο την πρώτη super team του ΝΒΑ. Κι αυτό διότι είχε ήδη πείσει τον (εκείνη την εποχή συγκρινόμενο με τον Τζόρνταν) Γκραντ Χιλ να εγκαταλείψει τους Πίστονς και τον (ανερχόμενο σούπερ-σταρ) Τρέισι Μακ Γκρέιντι τους Ράπτορς για χάρη του.
Ο Ντάνκαν ταξίδεψε στην πόλη της Φλόριντα, παρέα με τον Γκραντ Χιλ, καθώς άλλωστε μοιράζονταν τον ίδιο ατζέντη, τον αμφιλεγόμενο για τις επιλογές του Λον Μπάμπι. Ο τελευταίος ως δικηγόρος είχε υπερασπιστεί τον Τζον Χίνκλι που είχε επιχειρήσει το 1981 να δολοφονήσει τον Αμερικανό πρόεδρο Ρόναλντ Ρίγκαν, ενώ το 2008 ήταν ο Αμερικανός εκπρόσωπος του Τζος Τσίλντρες στην απόκτηση του από τον Ολυμπιακό!
Ο Μπάμπι, λοιπόν, είχε κατηγορηθεί από τον Πόποβιτς ότι προσπαθούσε να οργανώσει «πακέτο» την μετακίνηση των Χιλ-Ντάνκαν στο Ορλάντο, πλην όμως το σχέδιο του δεν ευοδώθηκε.
Ο Ντάνκαν αποφάσισε και πάλι να μείνει πιστός στον μπασκετικό του πατέρα και αυτή ήταν επί της ουσίας η μοναδική φορά που σκέφτηκε να φύγει από το Σαν Αντόνιο.
Έμεινε άλλα 16 χρόνια, πρόσθεσε τέσσερα δακτυλίδια και αμέτρητες ατομικές διακρίσεις και πλέον στα 40 του αποφάσισε να αποχωρήσει, ως ένας από τους κορυφαίους όλων των εποχών.
ΥΓ: Κάλλιστα θα μπορούσαμε να διηγηθούμε τις... περιπέτειες μας με τον Τιμόθεο, για να εξηγήσουμε πόσο δύσκολος και μονόχνοτος χαρακτήρας ήταν. Θα ήταν, όμως, μεγάλη ασέβεια προς το μεγαλείο του. Του χρόνου, να 'μαστε καλά, στα γενέθλια του, θα πάρουμε την εκδίκηση μας για τα «βασανιστήρια» που μας υπέβαλλε, μέχρι να κάνει μια (ως είθισται) τυπική ή βαρετή δήλωση...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
