Τελικά, οι νέοι παίκτες πρέπει να δίνονται δανεικοί;

Με αφορμή τις δηλώσεις του ομοσπονδιακού τεχνικού της Εθνικής Νέων, Ηλία Παπαθεοδώρου, που με περιπέτεια κέρδισε πρόσφατα την επάνοδό της στα μεγάλα σαλόνια, το μεγάλο ερώτημα σχετικά με τους νέους ταλαντούχους παίκτες είναι ένα και παραμένει αναπάντητο.

Τα ταλέντα πρέπει να παίζουν σε μεγάλες ομάδες από μικρή ηλικία ή πρέπει να δίνονται δανεικοί για να παίξουν στην συνέχεια το μπάσκετ που πρέπει;

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ

Ο Παπαθεοδώρου είπε αλήθειες. Όπως ότι τα υλικά του ελληνικού μπάσκετ, όσον αφορά το ταλέντο στην επίθεση, δεν είναι όπως των Ισπανών, π.χ. για να βάζουμε πολλούς πόντους.

Είπε, επίσης, ότι "Σε αυτή τη 12άδα, είχα μόνο δύο παίκτες με χρόνο συμμετοχής στις ομάδες τους, τον Σταμάτη και τον Χαραλαμπόπουλο προς το τέλος της σεζόν. Δεν φταίνε οι ομάδες, αλλά δεν γίνεται όλα αυτά τα παιδιά στα 19 τους να απορροφώνται από τις μεγάλες ομάδες. Πρέπει να υπάρχει μία άλλη λογική. Να δίνονται με υποσχετική, έστω και στην Α2. Να βλέπεις και να κάνεις προπόνηση σίγουρα βοηθάει, αλλά ως ένα σημείο. Στα 19 σου πρέπει να παίζεις".

ΟΙ ΔΥΟ ΑΠΟΨΕΙΣ

Μεγάλη κουβέντα προς συζήτηση από τον κόουτς. Σε μια μεγάλη ομάδα τα νέα παιδιά, τα ταλέντα των 17-19 ετών, έχουν την ευκαιρία να δουλέψουν σε υψηλό επίπεδο, να γίνουν από νωρίς επαγγελματίες, να φτιάξουν το σώμα τους, να πάρουν οδηγίες από τους κορυφαίους προπονητές και στα εσωτερικά διπλά να παίζουν αντίπαλοι με τα ινδάλματά τους. Και όπως λένε η προπόνηση σε κάνει καλύτερο, οπότε με την λογική αυτή τα ταλέντα βελτιώνονται.

Από την άλλη πλευρά όμως, όπως λένε και άλλοι μεγάλοι προπονητές, παίκτης γίνεσαι από τα παιχνίδια και όχι από τις προπονήσεις. Η αλήθεια, άλλωστε, είναι ότι π.χ. ο Πρίντεζης έγινε αυτό που έγινε, όταν έπαιξε στην Ολύμπια Λάρισας.

Ακόμα και ο Σλούκας δόθηκε δανεικός στον Άρη και εξελίχθηκε σε αυτόν τον παίκτη που βλέπουμε σήμερα. Οι καλύτεροι παίκτες στην Ελλάδα, ανδρώθηκαν στις ομάδες τους όπως ο Διαμαντίδης στον Ηρακλή και ο Σπανούλης στο Μαρούσι και μετά έκαναν το άλμα.

Ο ΚΟΝΙΑΡΗΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Όσοι πήγαν νωρίς (στα 17-18) σε μεγάλες ομάδες, απέτυχαν σε συντριπτικό ποσοστό και έμειναν αιώνια ταλέντα, καθώς δεν έβρισκαν σχεδόν καθόλου χρόνο συμμετοχής. Πρόσφατα, ο Παναθηναϊκός άφησε ελεύθερο τον Κόνιαρη που τον πήρε σαν επένδυση και δεν έπαιξε ποτέ.

Αντιστοίχως, ο Ολυμπιακός τον Κύπριο Χριστοδούλου που αποκτήθηκε σαν σπουδαίος σουτέρ. Η αλήθεια είναι ότι τα ελληνόπουλα δεν μπορούν να βρουν εύκολα χρόνο συμμετοχής.

Στην Ισπανία έχουν άλλη κουλτούρα, ακόμα και στο επίπεδο των δικών μας "αιωνίων" και βάζουν 18χρονα όπως ο Αρμπίνες ή ο Σλοβένος Ντόνσιτς στα 16 για 10' και 15' και σε μεγάλα μάλιστα και κρίσιμα παιχνίδια.

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Εδώ όμως είναι Ελλάδα. Το άγχος για το αποτέλεσμα και η πίεση δεν αφήνουν Έλληνες και ξένους προπονητές να πάρουν το ρίσκο να βάλουν και να αναδείξουν νέα παιδιά.

Ακόμα και σε ομάδες που δεν έχουν σοβαρούς στόχους, οι προπονητές παίρνουν Αμερικανούς και ξένους για το αποτέλεσμα και ακόμα και όταν πετύχουν τον στόχο τους δεν βάζουν τους μικρούς στο τέλος του πρωταθλήματος μόνο και μόνο να πάρουν 2-3 νίκες περισσότερες για το δικό τους ονόρε.

Τα ίδια τα παιδιά πολλές φορές προτιμούν την μεγάλη ομάδα αντί να πάνε σε ένα μικρότερο σωματείο και να αποκτήσουν παραστάσεις. Αυτό γίνεται, γιατί στην μεγάλη ομάδα θα πάρουν νωρίς νωρίς καλά λεφτά και δημοσιότητα.

Πολλές φορές όμως η καριέρα τους δεν έχει εξέλιξη, το κασέ τους πέφτει και στις περισσότερες φορές επιστρέφουν σαν γυρολόγοι σε μικρότερες ομάδες και χάνονται στην πορεία του χρόνου.

Αν και κανείς δεν μπορεί να δώσει την σωστή απάντηση, γιατί μάλλον εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, νομίζω ότι τα ταλέντα μέχρι τα 21-22 πρέπει να παίζουν σε μικρότερες ομάδες που θα έχουν χρόνο συμμετοχής και θα μάθουν το μπάσκετ σε κανονικές συνθήκες αγώνων και στην συνέχεια να μεταπηδούν στην μεγάλη ομάδα για να τελειοποιηθούν. Και οι μεγάλες ομάδες θα πρέπει να τους δίνουν, αν αποκτούν νωρίς τους ταλαντούχους, δανεικούς για να "ψηθούν"!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Γιατί οι Έλληνες σταματούν νωρίτερα από την Εθνική...