O Παναθηναϊκός είχε χάσει πριν παίξει...

Έχοντας περάσει περίπου 24 ώρες από τη σέντρα του μεγάλου ντέρμπι, το οποίο μόνο ως ντέρμπι δεν εξελίχθηκε, σε μια πιο ψύχραιμη προσέγγιση μπορούμε να επισημάνουμε τα εξής. Ο Παναθηναϊκός είχε χάσει πριν παίξει. Για τον απλούστατο λόγο ότι ο Αντρέα Στραματσόνι, προφανώς με τις ευλογίες της διοίκησης και του Γιάννη Αλαφούζου, είχε ψάξει για άλλοθι. Αντί να κρατήσει συγκεντρωμένη και "μάχιμη" την ομάδα του ο Ιταλός προπονητής άρχισε τις δηλώσεις για τη διαιτησία.

Μόνος του "χάλασε" το μυαλό των παικτών του κι εντέλει το δικό του αγωνιστικό πλάνο. Οι παίκτες του μπήκαν στο γήπεδο περισσότερο για να τσακωθούν, παρά για να παίξουν. Περισσότερο για να χαλάσουν παρά για να φτιάξουν. "Μηδέν" συγκέντρωση, "μηδέν" ηρεμία, "μηδέν" αγωνιστική πειθαρχία.

Για να είμαι ειλικρινής, ανήκω στην κατηγορία -των λίγων- εκείνων που θεωρούν σωστή την τακτική προσέγγιση του κόουτς των "πράσινων". Μπορεί μια μέρα νωρίτερα να άφησε να διαρρεύσει ότι σκεφτόταν το 3-5-2 με τους Χουχούμη, Ρινάλντι βασικούς, αλλά κάτι τέτοιο στα δικά μου αυτιά -και δεν είμαι ο μόνος- έφτασε ως "κρύο" ανέκδοτο.

TΙ ΦΟΒΗΘΗΚΕ Ο ΜΠΕΝΤΟ

Ο Ολυμπιακός του Μπέντο είναι ομάδα που στηρίζεται στο παιχνίδι από τα άκρα με αλλεπάλληλα overlap από τα δύο ακραία μπακ. Πως θα μπορούσε, λοιπόν, ο "Στράμα" να παίξει με έναν παίκτη σε κάθε πτέρυγα; Όποιον κι αν επέλεγε, χωρίς να έχει παίκτη να τον ντουμπλάρει στο μαρκάρισμα, θα γινόταν έρμαιο στις ορέξεις των "ερυθρολεύκων"...

Με δεδομένη, επίσης, την απουσία του Μπεργκ και το ότι Ζέκα, Λεντέσμα επέστρεφαν από μυϊκούς τραυματισμούς, είχε λογική προσέγγιση να κρατήσει στον πάγκο τον Χουλτ που αντιμετώπισε ανάλογο πρόβλημα, έστω κι αν η επιλογή του Γουακάσο στο αριστερό άκρο της άμυνας είχε ρίσκο.

Εκείνο που οι περισσότεροι δεν πρέπει να λησμονούν, θαμπωμένοι από το 3-0 του φωτεινού πίνακα στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου, είναι ότι ο Ολυμπιακός σε αντίθεση με προηγούμενα παιχνίδια του και δη το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, μπήκε πιο προσεκτικός και με διάθεση να μην "ανοίξει" τέρμα το ρυθμό από το πρώτο σφύριγμα. Αυτή τη φορά, ο Μπέντο έβαλε γκέμια στους παίκτες του, καθώς φοβήθηκε τα κενά στις αντεπιθέσεις. Οι αποστάσεις μεταξύ των γραμμών ήταν πιο κοντινές, τα ανεβάσματα των μπακ ελεγχόμενα και η διάθεση να δώσει μερικά μέτρα στον αντίπαλο για να βγει από το καβούκι του, ξεκάθαρη.

ΟΛΟΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΓΟΥΑΚΑΣΟ

Εκείνο που δεν μέτρησε ο Στραματσόνι, ήταν τα τεντωμένα νεύρα των παικτών του, η τάση τους να ασχοληθούν περισσότερο με τα σφυρίγματα και να μπουν σε κοκορομαχίες, αλλά και το τρικ του Μπέντο μετά το πρώτο 10άλεπτο. Ο Πορτογάλος διέκρινε ή -το πιθανότερο- γνώριζε ότι ο Γουακάσο έχει αδυναμίες στο ανασταλτικό σκέλος και αφού αρχικά πέρασε δεξιά τον Σεμπά, ο οποίος σφύζει από ενέργεια, έδωσε εντολή στον -ελεύθερο- Φορτούνη να βγαίνει από δεξιά, ώστε να ντουμπλάρει με τον Βραζιλιάνο.

Την ίδια ώρα, κι ενώ ο Παναγιώτης Ρέτσος είχε δεχθεί νωρίς κίτρινη κάρτα, μπάλες προς τον Ιμπάρμπο δεν έφυγαν, επειδή πολύ απλά ουδείς από την "πράσινη" ενδεκάδα είχε την ηρεμία να σκεφτεί ότι από εκεί έπρεπε να εκδηλώσουν επιθέσεις. Ο Λέτο, όμως, είχε... δουλειά με τις συνεχείς διαμαρτυρίες και τους "τσαμπουκάδες" με αντιπάλους, ο Βιγιαφάνιες επηρεάστηκε ανάλογα, ο Ζέκα με τον Λεντέσμα δεν είχαν δυνάμεις να αλλάξουν μπάλα και να ψάξουν τον Κολομβιανό εξτρέμ.

Η ακόμη πιο μεγάλη επιτυχία του Μπέντο ήταν ότι μέσα από τη διαδικασία ωρίμανσης του Φορτούνη κατάφερε να τον κάνει τρομερά απλό στο παιχνίδι του. Ένας παίκτης που λατρεύει να έχει τη μπάλα στα πόδια και να κάνει... σχέδια, προσπαθούσε να παίζει συνεχώς με τη μία, με αποκορύφωμα την κινηματογραφική αντεπίθεση στη φάση του 2-0.

Ο "Φορτού", για όσους δεν το έχουν προσέξει, με το πού παίρνει την κάθετη πάσα από τον Ρέτσο, φέρνει τη μπάλα μπροστά του με το στήθος, γυρίζει μέτωπο και τη "σπάει" με τη μία αριστερά στο ανέβασμα του Σεμπά. Ο Βραζιλιάνος βλέπει από την άλλη την κίνηση του Ελιονούσι στο χώρο και το 2-0 έρχεται σαν σε προπόνηση...

ΤΑ ΣΤΗΜΕΝΑ ΠΕΤΥΧΑΝ, ΔΕΝ ΕΤΥΧΑΝ

Κι επειδή κάποιοι απλουστεύοντας τη διαδικασία, με διάθεση να απαξιώσουν τα γκολ του Μποτία και του Ιντέγε που προήλθαν από στατικές φάσεις, καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε δύο πράγματα. Πρώτον και τα δύο στημένα προήλθαν από το αριστερό άκρο της άμυνας του Παναθηναϊκού, το χώρο ευθύνης του Γουακάσο δηλαδή. Δεύτερον και στις δύο εκτελέσεις, οι σκόρερ του Ολυμπιακού ουσιαστικά πηδούν χωρίς αντίπαλο. Στο γκολ του Μποτία, ο Λέτο δεν πηδάει καν, ενώ στο γκολ του Μπράουν, ο Κουτρουμπής δεν πλησιάζει καν την μπάλα...

Σε μια γενικότερη προσέγγιση, ο Ολυμπιακός και πέρυσι καθάρισε τα τρία ντέρμπι με πάνω-κάτω τα ίδια σκορ. Κόντρα στην ΑΕΚ το περσινό 4-0 έγινε φέτος 3-0. Το περσινό 3-1 με τον Παναθηναϊκό έγινε φέτος 3-0 και το 1-0 (με γκολ του Ομάρ) κόντρα στον ΠΑΟΚ έγινε 2-1. Όπως και την προηγούμενη σεζόν, λοιπόν, έτσι και τώρα, η ανταγωνίστρια ομάδα που κόντραρε περισσότερο ήταν ο "δικέφαλος του Βορρά".

Όσο για το "φρένο" του δευτέρου ημιχρόνου, πέρα από τις δύο αναγκαστικές αλλαγές που απέτρεψαν πιθανή παρουσία του Πάρντο ή του Ομάρ, η οποία θα έδινε πνοή στις πτέρυγες, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι παίκτες όπως οι Ρέτσος, Μάρτινς, Σεμπά, Ελιουνούσι, είχαν ταξιδέψει και παίξει τρεις ημέρες νωρίτερα στο Καζακστάν. Άρα στόχος του Μπέντο ήταν να κοντρολάρει το ματς στο β' μέρος, έστω κι αν η ομάδα του έχασε άλλη μια μεγάλη ευκαιρία στη διπλή προσπάθεια των Ελιουνούσι, Φιγκέιρας.

Και μια κουβέντα για τον Σιδηρόπουλο. Ο διεθνής ρέφερι μπήκε στο γήπεδο με ένα πράγμα στο μυαλό του. Να μην αδικήσει ούτε στο ελάχιστο τον Παναθηναϊκό. Γι' αυτό και σε όλες, ή σχεδόν όλες, τις αμφισβητούμενες φάσεις, οι αποφάσεις του ήταν προς το... πράσινο. Ακόμη κι έτσι, όμως, το κόκκινο κυριάρχησε. Και καλύτερα που έγινε έτσι, από μια πλευρά, για να στερέψουν και οι δικαιολογίες, όπως λέγαμε και μετά από το τέλος του ντέρμπι...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Paparazzi: Ποιος κάνει bullying στον Στραματσόνι

Οργή λαού στο Κορωπί