Ο compact Ολυμπιακός του Βίκτορ

Στο διάστημα που ο Ολυμπιακός πραγματοποιούσε το βασικό στάδιο της προετοιμασίας του στο Λάνγκεφελντ της Αυστρίας, είχε ζητηθεί, μεταξύ άλλων, από τον πιτσιρικά Τσιμίκα να συγκρίνει τη δουλειά του Βίκτορ με εκείνη του προκατόχου του, Μάρκο Σίλβα. Ο ταλαντούχος αριστερός μπακ απέφυγε με ντρίμπλα την ερώτηση και αρκέστηκε να πει ότι "ο νέος κόουτς θέλει να φτιάξει μια compact ομάδα".

Η συγκεκριμένη ατάκα, καθώς ήταν προφανές πως δεν τη γέννησε το μυαλό ενός 20χρονου παιδιού, μου έκανε εντύπωση και περίμενα να δω πως θα αποτυπωθεί στο γήπεδο, στο πρώτο από τα δυνατά φιλικά που θα δώσουν οι Ερυθρόλευκοι στη διάρκεια του καλοκαιριού. Η ευκαιρία δόθηκε χθες στο φιλικό με τη Γάνδη και ως μια πρώτη προσέγγιση θα μπορούσα να γράψω ότι μου άρεσε η κεντρική ιδέα της δουλειάς του Ισπανού κόουτς.

ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΔΥΟ ΑΜΥΝΤΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ

Είδαμε έναν Ολυμπιακό που προσπάθησε να είναι συμπαγής ως ομάδα, με κοντινές αποστάσεις μεταξύ των γραμμών, με ένα 4-3-3 που παρέχει αρκετή ελευθερία και πρωτοβουλία στο επιθετικό σκέλος. Η τριάδα στη μεσαία γραμμή με τρεις ανασταλτικούς μέσους και τον Μιλιβόγεβιτς σε ρόλο κόφτη, βοήθησε στον έλεγχο του ρυθμού, κόντρα σε μια πιο έτοιμη ομάδα.

Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά ήταν η πίεση στη μπάλα, η προσπάθεια για κλέψιμο και γρήγορη μεταφορά στην επίθεση. Υπήρξαν και τέτοιες φάσεις, κυρίως στο πρώτο ημίχρονο, υπήρξε και πλάτος στην ανάπτυξη και καλή κυκλοφορία για τα δεδομένα της εποχής.

Υπήρξαν ασφαλώς και αδυναμίες. Η βασικότερη από αυτές ήταν ότι ο Ολυμπιακός έδειξε αδυναμία ανάμεσα στις δύο αμυντικές γραμμές. Το πρώτο γκολ των Βέλγων πέρα από την αργή αντίδραση του Καπίνο, ο οποίος κινήθηκε αντίθετα με το φάλτσο της μπάλας και δέχθηκε ένα "φθηνό" γκολ, οφείλεται κυρίως στην έλλειψη συνοχής μεταξύ της αμυντικής τετράδας και των τριών χαφ.

Υπήρξαν κι άλλες ανάλογες φάσεις που εξελίχθηκαν σε επικίνδυνες καταστάσεις για τα κόκκινα δοκάρια, αλλά ο Καπίνο επανήλθε δριμύτερος και είπε "όχι" σε τουλάχιστον τρεις σοβαρούς κινδύνους. Είναι σαφές, παρότι έλειπαν οι δύο βασικοί ακραίοι μπακ, πως το κεντρικό δίδυμο αποτελούμενο από τους Μποτία, Σιόβα, για μία ακόμη φορά δεν ενέπνευσε σιγουριά. Ο Ισπανός παρουσίασε τα γνωστά προβλήματα στον κενό χώρο, ενώ και ο Έλληνας διεθνής δεν απέφυγε τις επιπολαιότητες όπως στη φάση του χεριού που οδήγησε στο πέναλτι για το 2-1.

Ο ΦΟΡΤΟΥΝΗΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΥΠΑΚΟΗ

Πριν ξεκινήσει το παιχνίδι ήμουν πολύ περίεργος να διαπιστώσω πως θα ανταποκριθεί στο ρόλο του αριστερού μεσοεπιθετικού ο Κώστας Φορτούνης, αλλά στην εξέλιξη του ματς η επιλογή του Βίκτορ αποδείχθηκε έξυπνη. Μπορεί ο μπαλαντέρ του Ολυμπιακού να μην έχει τα ίδια τετραγωνικά μέτρα για να δράσει, όπως όταν αγωνίζεται στον άξονα, αλλά του δόθηκε η δυνατότητα να κινείται ελεύθερα, να βγαίνει στις τρύπες της άμυνας, να συγκλίνει και να εκτελεί όπως έγινε με τρόπο μαγικό στο 2-2. Από την άλλη, ο Βίκτορ δεν πολυσκοτίστηκε κιόλας από το ότι ο "Φορτού" δεν μαρκάρει όταν χάνει τη μπάλα, αφού είχε στην πλάτη του τον Μπουχαλάκη ως αριστερός εσωτερικό χαφ, άρα και ο Τσιμίκας τις απαραίτητες καλύψεις.

Ο Φορτούνης θα χρειαστεί ακόμη δουλειά και... υπακοή για να ανταποκριθεί καλύτερα στις ανάγκες του νέου του ρόλου, αλλά θα του ταιριάξει κι αυτό το κοστούμι, το οποίο ξέρει καλά ο Τσόρι, ο οποίος έκανε καριέρα περισσότερο ως μεσοεπιθετικός παρά ως οργανωτής άσχετα αν λόγω ποιότητας έχει και το ρόλο του 10αριού στο ρεπερτόριό του.

Συμπεράσματα κι όχι ασφαλή, μπορούν να βγουν ουσιαστικά για την πρώτη ώρα του παιχνιδιού, καθώς στη συνέχεια και οι δύο προπονητές έβγαλαν τα υπόλοιπα όπλα από τη φαρέτρα και δεν άφησαν τίποτα από τις αρχικές ενδεκάδες. Ακόμη και σε αυτό το διάστημα, όμως, οι δύο πιτσιρικάδες Ρέτσος και Μανθάτης έδειξαν –για μία ακόμη φορά- ότι αξίζει κανείς να ασχοληθεί μαζί τους. Προσωπική μου αίσθηση είναι ότι ο πρώτος μπορεί να έχει και λόγω ηλικίας (δεν είναι ακόμη ούτε 18) εξέλιξη ανάλογη με εκείνη του Κυριάκου Παπαδόπουλου ως στόπερ, αλλά κι ως 6άρι.

ΘΕΤΙΚΟ ΠΡΟΣΗΜΟ

Σε ατομικό επίπεδο, αξίζει μια καλή κουβέντα και ο έτερος πιτσιρικάς Πραξιτέλης Βούρος, το πουλέν του "Τζόλε", για το αθόρυβο, αλλά ουσιαστικό παιχνίδι του, αλλά και ο θρασύς, όσο και σταθερός Τσιμίκας. Θετικό το πρόσημο για τον Μπουχαλάκη που παίζει με μεγάλη ωριμότητα, αλλά και για τον ορεξάτο Μανιάτη που επιστρέφει δριμύτερος, αλλά δεν έχει ακόμη δυνάμεις για ολόκληρο 90άλεπτο.

Ο Πάρντο παρότι πήρε πρωτοβουλίες δείχνει ακόμα "βαρύς", ο Ιντέγε παραμένει "σκύλος", μαχητικός, αλλά με τη... συνήθη αδυναμία στο τελείωμα των φάσεων, ο Πουλίδο όταν βρήκε χώρους ανακάτεψε την αντίπαλη άμυνα, ενώ ο Μανθάτης είναι αέρας με τη μπάλα στα πόδια, έστω κι αν κάποιες φορές του λείπει η ουσία, ίσως και λόγω απειρίας.

Γενικά το πρόσημο ήταν θετικό στα δικά μου μάτια, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Ολυμπιακός στο συγκεκριμένο ματς έπαιξε "σφιχτά" πρώτα για να κόψει στη μέση τον αντίπαλο και μετά για να επιτεθεί. Στα περισσότερα ματς της επόμενης σεζόν, όμως, ο πρωταθλητής θα πρέπει να βρει επιθετικές και κυριαρχικές ιδέες στο παιχνίδι του, οπότε ίσως του ταιριάξει, ειδικά στο πρωτάθλημα, το 4-4-2 του δευτέρου ημιχρόνου. Κάθε ποιοτικός παίκτης, πάντως, που θα προστεθεί στην πορεία, είτε στην άμυνα, είτε πιο μπροστά θα είναι ευπρόσδεκτος στα πλάνα του Βίκτορ Σάντσεθ...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Ολυμπιακός - Γάνδη 2-2