ΕΣΗΕΑ: Όταν γίνεσαι ίδιος με αυτούς που καταδικάζεις

Η ΕΣΗΕΑ της ναφθαλίνης κατάφερε να κάνει κάτι ακόμα πιο άνανδρο από την ίδια την επίθεση που δέχθηκαν οι συνάδελφοι σε ΕΘΝΟΣ και 24 MEDIA: να κατηγοριοποιήσει το μέγεθος του περιστατικού. Να πετάξει στα σκουπίδια αυτούς που της χαλάνε την μαγιά και να κρατήσει το άλλο, το παλιό, το αναγνωρισμένο για αυτή. Γράφει ο Σταύρος Καραΐνδρος.

Επίθεση με πέτρες και μπογιές πραγματοποίησε το απόγευμα της Κυριακής 22 Οκτωβρίου 2017, ομάδα αγνώστων στα γραφεία της εφημερίδας "Εθνος" και της 24Media στην οδό Συγγρού. Οι άγνωστοι, έσπασαν την κεντρική είσοδο και έριξαν κόκκινες μπογιές στις εξωτερικές τζαμαρίες. 
(EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ)
Επίθεση με πέτρες και μπογιές πραγματοποίησε το απόγευμα της Κυριακής 22 Οκτωβρίου 2017, ομάδα αγνώστων στα γραφεία της εφημερίδας "Εθνος" και της 24Media στην οδό Συγγρού. Οι άγνωστοι, έσπασαν την κεντρική είσοδο και έριξαν κόκκινες μπογιές στις εξωτερικές τζαμαρίες. (EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ) EUROKINISSI

"Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ εκφράζει τον αποτροπιασμό του και καταδικάζει τη χουλιγκάνικη επίθεση εναντίον δύο δημοσιογράφων και των γραφείων της εφημερίδας «ΕΘΝΟΣ» στη Λεωφόρο Συγγρού". Τελεία και παύλα. Για την Ενωση το επεισόδιο σταματά στη λέξη "ΕΘΝΟΣ". Οτιδήποτε άλλο συστεγάζεται με τη γνωστή εφημερίδα είναι ανούσιο αναφοράς. Καλή σαρακοστή ναχομένενε, που λέει και ο Ζουγανέλης.

Προφανώς στην ΕΣΗΕΑ το ίντερνετ(ς) ανακαλύφθηκε μόνο για να ανεβάζει τις ανακοινώσεις της. Εκτός αν τα κομμάτια πηγαίνουν με τις λέξεις και ο υλατζής θεώρησε σωστό να μη συμπεριλάβει στην ανακοίνωση τους δημοσιογράφους των σάιτ.

Υπάρχει και το άλλο. Επειδή στην Ένωση ζουν και βασιλεύουν ακόμα αντιλήψεις από την εποχή των δεινοσαύρων, ίσως να υπάρχει ειδική εντολή απαγόρευσης της τεχνολογίας.

Κάθε τι που θυμίζει τη σύγχρονη εποχή μένει εκτός γραφείων. Πιθανότατα το φαξ, η γραφομηχανή, ίσως και το γραμμόφωνο (να παίζει κάτι από Πιαφ για να παραμένει υψηλα το... ποιοτικό φρόνημα) συνθέτουν την παλαιολιθική εποχή μίας Ένωσης που κατάφερε να κάνει κάτι ακόμα πιο άνανδρο από την ίδια την επίθεση που δέχθηκαν οι συνάδελφοι στα γραφεία: να κατηγοριοποιήσει το μέγεθος του περιστατικού. Να πετάξει στα σκουπίδια αυτούς που της χαλάνε την μαγιά και να κρατήσει το άλλο, το παλιό, το ρομαντικό, το αναγνωρισμένο για αυτή.

Εχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που ο αρχισυντάκτης του Contra.gr, Νίκος Γιαννόπουλος, δέχθηκε επίθεση σε ένα γήπεδο όπου πήγε να κάνει τη δουλειά του. Ας αφήσουμε στην άκρη τις λεπτομέρειες του επεισοδίου (είναι γνωστές, όποιος θέλει μπορεί να ανατρέξει πίσω και να τις βρει, δεν είναι το θέμα μας, τώρα, αυτό) και ας σταθούμε στην ουσία. Στην επίθεση ενός δημοσιογράφου εν ώρα εργασίας.

Η ΕΣΗΕΑ τότε έκλεισε επιδεικτικά (και προκλητικά) τα μάτια της στο συμβάν. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Ούτε τα περισπούδαστα "οι δημοσιογράφοι δεν πρόκειται να καμφθούν από τέτοιου είδους επιθέσεις και θα συνεχίσουν να επιτελούν το έργο της ενημέρωσης" ούτε τα δακρύβεχτρα κείμενα που ξαραχνιάζουν όταν χρειαστεί. Τίποτα. Σιωπή. Αλλού βαρούν τα κρούταλα κι αλλού χορεύει η αρκούδα.

Το βράδυ της Κυριακής δεν άλλαξε κάτι. Λίγες μέρες μετά την επαναστατική, για αυτούς, κίνηση να ανοίξουν τις πόρτες για τους δημοσιογράφους του ίντερνετ(ς) κι αφού κατάλαβαν εν έτει 2017 (προφανώς κάποιος άνοιξε τις κουρτίνες) ότι αυτό που λέμε "δημοσιογραφία" έχει απλωθεί σε επίπεδο τεχνολογίας, κλείνουν την πόρτα κατάμουτρα. Μαζί με την μπογιά, μαζί με την κλωτσιά, πάρε και μια σφαλιάρα από μένα για να με θυμάσαι. Ένα τέτοιο πράγμα.

Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, αλλά είμαστε μία ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε, όπως έλεγε ο αείμνηστος Ηλιόπουλος. Σε μία εποχή που οι δημοσιογράφοι βρίσκονται στο στόχαστρο, μπαίνουν σε ένα τσουβάλι κακοί, καλοί και μέτριοι, σε μία εποχή που "μαγαζιά" κλείνουν και οικογενειάρχες μένουν στο δρόμο χάνοντας τα δεδουλευμένα τους, η μοναδική χρήσιμη παρουσία της ΕΣΗΕΑ (βάσει των δικών της ιεραρχιών) είναι οι ανακοινώσεις για τους αποθανόντες.

Η όλη φάση με την Ενωση θυμίζει το παλιό σπίτι της θείας που επισκέπτεσαι μία στο τόσο καιι φεύγοντας σου μένει η μυρωδιά της ναφθαλίνης που έβγαινε από τις ντουλάπες. Εξω ο κόσμος προχωρά, οι εποχές αλλάζουν, τα πράγματα εξελίσσονται, αλλά στο σαλόνι παίζει "Καλημέρα Ζωή", ένα πράγμα. Σαν να περιμένεις από τον Μπακογιαννόπουλο να κάνει κριτική για το Inception.

Οι γνωστοί άγνωστοι, οι άνανδροι που χτυπούν και φεύγουν θα υπάρχουν εις τον αιώνα τον άπαντα. Οι εποχές ορίζουν τη συχνότητα των χτυπημάτων τους και ο κάθε ισχυρός ορίζει τη χρησιμότητά τους. Αυτός, δυστυχώς, είναι ο κανόνας του... αγγελικά πλασμένου κόσμου που ζούμε.

Τώρα φαίνεται πως βρισκόμαστε σε μία εποχή που οι γνωστοί άγνωστοι επέστρεψαν... στην κυκλοφορία. Ο "πόλεμος των κόσμων" ή κάτι τέτοιο. Αυτά προς γνώση της ΕΣΗΕΑ την επόμενη φορά που ίσως να επαναληφθεί κάτι σχετικό, αλλά χωρίς το "μαξιλαράκι" του αναγνωρισμένου, γι' αυτή, Μέσου. Ασε που αυτό το διαολεμένο το ίντερνετ(ς) είναι και μεγάλο και πως θα γραφτούν τόσες ανακοινώσεις. Ε;

ΥΓ: Κύριοι της ΕΣΗΕΑ, γίνατε ακριβώς ίδιοι με αυτούς που καταδικάσατε στην ανακοίνωσή σας. Αυτό, αν μη τι άλλο, είναι δείγμα προόδου (άγνωστη λέξη για εσάς, καταχωνιασμένη στο μπαούλο). Χάσατε. ΧΑΣΑΤΕ.

ΥΓ2: ΠΣΑΤ, παιδιά. Εκσυγχρονισμός. Εδειξε το δρόμο. Εστειλε τους δεινόσαυρους στα μουσεία.

News 24/7

24MEDIA NETWORK