Κόουτς, τυχερός είσαι. Δεν ασχολείται άνθρωπος!

Το καλό με τον Μίκαελ Σκίμπε είναι ότι μπορεί να δουλέψει πάνω στην Εθνική (και για την Εθνική) στο καλύτερο χρονικό σημείο. Τώρα που ουδείς ασχολείται με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Ας μην κρυβόμαστε, 10 άτομα να ρωτούσε το μεσημέρι της Τρίτης με ποιον και τι ώρα παίζει απόψε η Ελλάδα άντε 2-3 να ήξεραν. Λογικό, όταν το τελευταίο πράγμα που απασχολεί τούτη τη στιγμή τον μέσο φίλαθλο είναι η ελληνική ομάδα.

Κάτι ο αποκλεισμός από το Euro, κάτι η γενικότερη αδιαφορία και δη η ένδεια αθλητικού ενδιαφέροντος αυτό το διάστημα, είναι λογικό να αφήνει εκτός κάδρου την Εθνική. Τόσο το καλύτερο γιατί η αλήθεια είναι πως είχαμε μπουχτίσει από γνώμες, γκρίνιες και κριτικές για αυτά που παρουσίασε η ομάδα στην εφιαλτική προκριματική φάση. Όχι πως δεν άξιζε ό,τι γράφτηκε -με μόνη ένσταση τον βαθμό που γράφτηκαν- αλλά η αλήθεια είναι ότι στη μονάδα μέτρησης γκρίνιας, με την ομάδα του Ρανιέρι και στη συνέχεια του Μαρκαριάν, θέσαμε νέο... όριο.

Όπως το 2001

Οπότε πάμε στο "φτου κι από την αρχή". Όπως το 2001 όταν η άφιξη Ρεχάγκελ έγινε κάτω από... άκρα αδιαφορία και παρά τη σφαλιάρα από την Φινλανδία και του επεισοδίου με τον Γεωργάτο, ελάχιστοι ήταν εκείνοι που έβαλαν στο πάνω ράφι του ενδιαφέροντος το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Οκ, ανέκαθεν δεν πουλούσε η Εθνική. Είχε εποχιακούς φιλάθλους, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων και όσους κατάφερε να μαζέψει στο γήπεδο το πέτυχε λόγω του 2004. Εκεί ήταν που ανέβηκαν οι απαιτήσεις και ξεφύτρωσαν οι πάσης φύσεως κριτικοί μίας προσπάθειας που αντί να χτίσουμε πάνω της φροντίσαμε εμείς οι ίδιοι να καταστρέψουμε.

Ο Σκίμπε, λοιπόν, είναι στην ευχάριστη -ή μάλλον εύκολη, για να είμαστε ακριβείς- θέση να δουλεύει σε μία περίοδο που η Εθνική δεν βρίσκεται στην "ατζέντα" του κόσμου. Κι αν θέλετε την άποψή μου, πάνω σε αυτό πρέπει να δουλέψει. Τη δεδομένη χρονική στιγμή δεν παίζουν ρόλο τόσο τα συστήματα όσο το να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη των φιλάθλων. Έστω και των εποχιακών. Να τους φέρει πίσω στο γήπεδο και να τους κάνει να αγαπήσουν την Εθνική.

Μακριά η κριτική των "like"

Για να γίνει αυτό δεν χρειάζονται μόνο αποτελέσματα, αλλά και διάθεση από την απέναντι πλευρά. Δηλαδή, αυτή του προπονητή και των ποδοσφαιριστών. Διάθεση για να μπει στο μπαούλο η πορεία των προκριματικών και το φιάσκο αυτής. Διάθεση να δημιουργηθεί κάτι καλό με στοχοπροσήλωση. Χωρίς βιασύνη, χωρίς σχέδια που δεν ταιριάζουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο και -το βασικότερο- κρατώντας μακριά ανθρώπους που μόνο κακό μπορούν να κάνουν στην ομάδα και την προσπάθειά της γενικότερα.

Δεν θα γίνω ο τελάλης προσπαθώντας να πείσω τον κόσμο να αγαπήσει ξανά το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Ούτε με απασχολεί αν χάσαμε για πρώτη φορά στην ιστορία μας από τους Ισλανδούς (εξάλλου τα... ρεκόρ τα ξεπεράσαμε με τα Νησιά Φαρόε). Θα γίνω, όμως, αυτός που θα γράψω για υπομονή και στήριξη σε αυτό το προκαταρκτικό στάδιο. Θα είμαι αυτός που θα ζητήσω να μείνουν μακριά από τα αποδυτήρια οι κριτικές των likes και share για να ικανοποιήσουμε το δημοσιογραφικό μας "εγώ".

Χτίστε από την αρχή

Δεν ξέρω αν το έχετε (έχουμε) πάρει χαμπάρι, αλλά η Εθνική είναι στα μπετά. Τη φτιάχνουμε από την αρχή. Αφού πρώτα πήγαμε στο "Ηλία, ρίχτο" τώρα πρέπει να σηκώσουμε νέα οικοδομή που να αντέχει στο χρόνο και τους τριγμούς. Τα 3-5-2 και οι συζητήσεις για τον νέο ηγέτη ή τις επιλογές προσώπων στην ενδεκάδα πρέπει να μπουν σε δεύτερη μοίρα. Τώρα. Μετά, όταν στρώσει το πράγμα, μπορούμε να μιλήσουμε για ποδόσφαιρο (ή μπάλα, ό,τι προτιμάτε). Τώρα, όμως, η Ελλάδα πρέπει πρώτα να κερδίσει την εμπιστοσύνη του προπονητή, των παικτών και του κόσμου και στη συνέχεια να επιστρέψει στις ράγες των διεκδικήσεων.

Όσο πιο αδιάφορα τόσο το καλύτερο. Κόουτς, πίστεψέ μας. Δεν θα βρεις καλύτερη χρονική στιγμή να κάνεις αυτά που έχεις στο μυαλό σου και να "πλάσεις" την ομάδα που θες (και θέλουμε). Μετά θα... σε περιλάβουν και ίσως σε βάθος χρόνου να σε κυνηγούν για συνέντευξη. Για ρώτα τον Ρανιέρι...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Ελλάδα-Ισλανδία 2-3

Δείτε τα γκολ του φιλικού

Τα tweets της ήττας