Σαν τους γέρους που τσακώνονται στο καφενείο
Ο Σταύρος Καραΐνδρος σχολιάζει όλα όσα έγιναν στην περίφημη συνάντηση της Λίγκας.
"Φιάσκο". Αυτή ήταν η αντίδραση των περισσότερων στο γραφείο όταν άρχισαν σιγά-σιγά να βγαίνουν προς τα έξω όσα γίνονταν μέσα στην αίθουσα σε αυτή την περίφημη (άτυπη) σύσκεψη της Λίγκας. Κι επειδή ακριβώς ήταν άτυπη κι επειδή ακριβώς ο καθένας έλεγε το μακρύ και το κοντό του, κάθε άλλο παρά φιάσκο ήταν.
Εκτός αν πίστευε κανείς ότι πήγαν οι εκπρόσωποι των ομάδων να συζητήσουν σοβαρά για το ποδόσφαιρο. Εκτός αν πίστευε κανείς ότι η συζήτηση θα περιστρεφόταν σε όλα εκτός από τον επεισοδιακό αγώνα Κυπέλλου στην Τούμπα. Εκτός αν πίστευαν οι "μικροί" ότι θα "κλέψουν" την παράσταση από τους λεγόμενους "μεγάλους" και θα προσπαθήσουν να ξεφύγουν από τη λάσπη των βουβαλιών (για να θυμηθούμε και λίγο Λάμπρο Σκόρδα).
Καθένας με τον πόνο του
Ο Ατρόμητος που... έσυρε το χορό έκανε ακριβώς αυτό για το οποίο πήγε. Να διαμαρτυρηθεί για τη ματαίωση του Κυπέλλου και να γκρινιάξει για την οικονομική ζημιά. Στη συνέχεια ο Κωστούλας "φώναξε" για τον "υπόδικο" Μποροβήλο. Έπειτα ο Κομπότης, ως άλλος... γκεστ σταρ της μάζωξης, μίλησε για τα τηλεοπτικά. Σαν την επιθεώρηση που πρώτα βγαίνουν οι άγνωστοι ηθοποιοί και στη συνέχεια περιμένεις να δεις τα "βαριά" ονόματα.
Ο Μάτλοκ του Μποροβήλου
Πάντα, βέβαια, υπάρχε ένας Σάββας Θεοδωρίδης. Όπως το απόγευμα της Τρίτης όταν προσπαθούσε να μιμηθεί τον Μπεν Μάτλοκ. "Ένσταση, κύριε πρόεδρε!", κάθε φορά που κάποιος καταφερόταν εναντίον των "μεγάλων" ή εναντίον του Μποροβήλου. Ήταν το ζουμί σε μια άνοστη σούπα. Μέχρι να πάρει τον λόγο ο Ιβάν Σαββίδης κι εκεί να αρχίσει το πραγματικό σόου. Επίθεση στον Ολυμπιακό, διάλογος... επιπέδου με την πλευρά των Πειραιωτών, οι "μικροί" να μαζεύουν τα ψίχουλα που πρόλαβαν να φάνε, παρακολουθώντας (τάχα μου) εμβρόντητοι και ο Δημήτρης Μελισσανίδης να περιμένει στωικά να έρθει η σειρά του για να "απλώσει" κι αυτός το νούμερό του επί σκηνής.
Τι "παρακολουθούσαμε" επί 2.5 ώρες στη σύσκεψη της Λίγκας; Ένα ιδιόμορφο group therapy "μεγάλων" και "μικρών". Μία ψυχοθεραπεία που ο καθένας γνωστοποιούσε τα προβλήματά του, γκρίνιαζε για τον απέναντι, κατηγορούσε τον άλλον και ζήλεψε τη δόξα του... Ρόκι (βλέπε Παπαθανασάκης). Φυσικά και δεν γίναμε σοφότεροι μετά το πέρας αυτής. Φυσικά και δεν πέσαμε από τα σύννεφα στο άκουσμα της είδησης ότι θα υπάρξει επιτροπή που θα συναντηθεί με ΕΠΟ και Κοντονή. Φυσικά και δεν μείναμε με ανοιχτό το στόμα για όλα τα παραπάνω.
Απλά και αντρίκια
Αυτό που έγινε στα γραφεία της Λίγκας είναι αυτό που πρέπει να γίνεται κάθε εβδομάδα ή τουλάχιστον όποτε υπάρχει αφορμή. Αντί του ξεκατινιάσματος μπροστά στις κάμερες, ή μέσω "κύκλων" και ανακοινώσεων, ας κλείνονται σε ένα δωμάτιο τα "βουβάλια" για να λύνουν τις διαφορές τους. Ας βρίζονται, ας πετούν ποτήρια και τασάκια ας κάνουν ό,τι γουστάρουν, αλλά τουλάχιστον δεν θα μας λερώνει η λάσπη. Απλά και αντρίκια, face to face. Μιλήστε για αυτά που σας χωρίζουν, πείτε και καμιά κουβέντα παραπάνω, παίξτε το και μποξέρ, αλλά τουλάχιστον θα εκτονώνεστε. Θα σας φεύγει αυτή η "κάψα", θα αδειάζετε, θα ηρεμεί και το δικό μας το κεφάλι.
Για λύσεις, έχει ο θεός. Έχουμε καιρό να συζητηθούν και αυτά. Για το καλύτερο ελληνικό ποδόσφαιρο, την διαφορετική ΕΠΟ, την καλύτερη διαιτησία και όλα όσα συνθέτουν το άθλημα στην Ελλάδα. Αφού αδειάσει το μυαλό και βγάλετε ό,τι κρατάτε μέσα σας, θα έρθει και η στιγμή που θα σας καλέσουν να κάτσετε στο ίδιο τραπέζι, να φορέσετε το καλό προσωπείο και να καταθέσετε προτάσεις και απόψεις για να αλλάξει η κατάσταση. Όχι να δούμε χαλίφη στη θέση του χαλίφη, αλλά για να αλλάξει πραγματικά η κατάσταση.
Το "κλουβί" του ελληνικού ποδοσφαίρου
Προσέξτε, όμως: όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι (που έλεγε και μια παλιά διαφήμιση). Χωρίς περιορισμούς. Χωρίς τα "απαγόρευση με το ποδόσφαιρο" και όλα τα συναφή. Δεν θα λέμε άσπρο, θα εννοούμε μαύρο και θα καταλήγουμε στο γκρι. Στο ίδιο τραπέζι ΟΛΟΙ. Με διάθεση για συζήτηση και αλλαγή σελίδας. Χωρίς περιοριστικούς όρους και δηθενιές ως προς τον συνομιλητή.
Δεν με χαλάει να μαθαίνω για βαριές εκφράσεις και διαλόγους πεζοδρομίου, αρκεί να γίνονται ΜΕΣΑ. Στους τέσσερις τοίχους. Δεν με χαλάει να κάνουν σαν τους γέρους στα καφενεία που τσακώνονται για τον Ανδρέα. Δεν με χαλάει να βλέπω στο "κλουβί" όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο κι εγώ να παρακολουθώ ένα ιδιότυπο κατς. Τίποτε από αυτά δεν με χαλάει όταν έχουμε να κάνουμε με όλους αυτούς που χάλασαν το ελληνικό ποδόσφαιρο. Κάποια στιγμή θα έρθει και η λογική. Κάποια στιγμή θα δουν μπροστά τους τον γκρεμό και τότε θα ανοίγουν ολοένα περισσότερα κινητά μέσα από την αίθουσα για να μαθαίνουμε τους "καυτούς" διαλόγους. Μόνο που τότε ενδέχεται να πιάνουμε τα αυτιά μας με τον "καθωπρεπισμό". Και τότε θα μιλάμε για πραγματική επιθεώρηση στο "Δελφινάριο"...
