Το κακό που έκανε το Κύπελλο και η μεταγραφή του Εσιέν

Ο Παναθηναϊκός δημιούργησε ο ίδιος τα προβλήματά του. Ζούσε με την ανοχή του κόσμου και την έχασε γιατί ανέβασε τον πήχη. Η ανασφάλεια του Αναστασίου, η μεταγραφή του Εσιέν και οι χαμένες ευκαιρίες στην ελληνική αγορά. Ας τα δούμε πιο αναλυτικά.

Καλά έκανε και πήρε τον Εσιέν (;)

Η απόκτηση του Μίκαελ Εσιέν ήταν κίνηση πρωταθλητισμού. Ξεκάθαρα πράγματα. Ο Παναθηναϊκός πήδηξε μια χρονιά και πήγε στην επόμενη. Έκανε κάτι που κανονικά θα έπρεπε να γίνει του χρόνου. Να κάνει το μεταγραφικό "μπαμ". Στον Παναθηναϊκό βιάστηκαν. Έβαλαν τζακούζι προτού χτίσουν το μπάνιο. Έβαλαν πισίνα χωρίς να έχουν φτιάξει κήπο. Την ώρα που ο Εσιέν ήταν στο αεροπλάνο κι ερχόταν στο "Ελ. Βενιζέλος", περνούσαν μπροστά από τον Παναθηναϊκό ποδοσφαιριστές που χάθηκαν... στον προγραμματισμό. Ο Γκάλο, ο Μπακάκης, ο Μαρτίνεθ και άλλοι πολλοί. Μόνο ο Καλτσάς "γλίτωσε" και αποκτήθηκε νωρίς-νωρίς. Ο Παναθηναϊκός έχτιζε ένα σπίτι χωρίς θεμέλια και πήγε κατευθείαν στη θωρακισμένη πόρτα.

Θα μου πείτε "είναι ελεύθερος ο Εσιέν και δεν θα πας να τον πάρεις, έστω για το πρεστίζ;" Μα, ο Παναθηναϊκός δεν έχει ανάγκη τον Εσιέν για το πρεστίζ. Το χτίζεις (ή το επαναφέρεις) με καλά αποτελέσματα. Κερδίζεις την Εστορίλ, αποκλείεις την Σταντάρ Λιέγης, κάνεις μία αξιοπρεπή πορεία στην Ευρώπη.

Ο Παναθηναϊκός ήθελε τον Εσιέν του χρόνου. Αφού πρώτα καλύψει τα κενά και δημιουργήσει ένα σύνολο που θα ήθελε το "κλικ" του Γκανέζου για να ανέβει επίπεδο. Δεν είχε δεξί μπακ. Δεν πήρε, πήρε τον Εσιέν. Δεν είχε εξτρέμ για να παίξει το ποδόσφαιρο που ήθελε ο Αναστασίου. Δεν πήρε, πήρε τον Εσιέν. Δεν είχε Μαρτίνεθ. Δεν τον πήρε, πήρε τον Εσιέν. Δεν είχε Γκάλο. Δεν τον πήρε, πήρε τον Βέμερ. Δεν πήρε έναν ποδοσφαιριστή από την ελληνική αγορά, πλην του Καλτσά. Τον πήρε, δεν τον βάζει ο Αναστασίου.

Οι "πράσινοι" βιάστηκαν και μαζί οι δημοσιογράφοι. Ολοι μας. Βλέπετε, ο μνημονιακός Παναθηναϊκός που έψαχνε με το τουφέκι τις ποδοσφαιρικές ευκαιρίες, έκανε την υπέρβαση και έφερε έναν ποδοσφαιριστή που θα βλέπαμε μόνο στα πολυμετοχικά χρόνια. Κοιτάξαμε το δέντρο, χάσαμε το δάσος. Λογικό όταν μιλάμε για τον Παναθηναϊκό του Μπούρμπου που πήρε τον Εσιέν... του Μουρίνιο.

"O άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν". Σαν τη ταινία. Ο Εσιέν ερχόταν και έφευγαν άλλες ευκαιρίες για να πλαισιώσουν τον Γκανέζο και να αποκτήσει νόημα η λέξη "προγραμματισμός". Όχι όπως μας την πασάρανε από την ΠΑΕ, αλλά έτσι όπως έπρεπε να είναι.

Και για το τέλος, ας μην ξεχνάμε τη διαφορά που δημιουργήθηκε στα αποδυτήρια. Στις απολαβές. Από τα μνημονιακά χρόνια με παίκτες που έκαναν υπομονή και αναγνώριζαν τις δυσκολίες, στην υπέρβαση με τον Γκανέζο και τα διαφορετικά μπάτζετ.

Δεν φταίει για όλα ο Αναστασίου

Στη γενικότερη ποδοσφαιρική λογική, όχι. Δεν μπορεί να φταίει για όλα ο Αναστασίου. Τα γράφει εξαιρετικά και ο Δημήτρης Κριτής. Δεν μπορεί να φταίει ο προπονητής που δεν έγινε ένα τάκλιν στο πρώτο ημίχρονο στη Νέα Σμύρνη. Φταίει, όμως, για το γεγονός πως δεν δίνει κίνητρο στους παίκτες του να κάνουν αυτό το τάκλιν. Δεν τους δίνει την ψυχολογία, δεν τους βγάζει το ποδοσφαιρικό εγωισμό.

Γράφτηκε και την Κυριακή, μετά το ματς: Καταλαβαίνω την όποια στήριξη στον οποιονδήποτε προπονητή όταν η διοίκηση έχει πάρει τις σχετικές εγγυήσεις ότι η εικόνα θα αλλάξει είτε με νέο σύστημα και νέες ιδέες είτε μέσω της ψυχολογίας. Στο παρελθόν έχουμε δει και τα δύο στον Παναθηναϊκό. Αυτή τη στιγμή, όμως, τίποτε από τα δύο δεν δείχνει ικανός να κάνει ο Γιάννης Αναστασίου.

Ο Έλληνας προπονητής προσπαθεί να εφαρμόσει ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο που έχει στο μυαλό του χωρίς να έχει τους παίκτες για να το υπηρετήσουν. Κι αυτούς δεν τους έχει είτε γιατί δεν τους ήθελε είτε γιατί ο Παναθηναϊκός δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να τους πάρει. Ο ρόμβος είχε τη δική του ιστορία, ο Μπούρμπος δεν κάνει σε αυτή. Έχει καταντήσει ποδοσφαιρικό ανέκδοτο χωρίς να φταίει ο άνθρωπος. Ένα καλό πρώτο ημίχρονο έκανε κόντρα στον Παναθηναϊκό με τη φανέλα του ΟΦΗ και πήγε στον Παναθηναϊκό. Θα ήταν σωστή επιλογή σε ένα άλλο πλάνο. Αν ο Αναστασίου ήθελε να εφαρμόσει ένα άλλο τρόπο παιχνιδιού. Για αυτό, όμως, που είχε στο μυαλό του ο Μπούρμπος δεν έκανε. Άρα δεν φταίει ο παίκτης, αλλά αυτός που τον διάλεξε. Ο Μπούρμπος κάνει ό,τι μπορεί για πράγματα που δεν μπορεί. Απλά έτυχε να είναι ο Λαγωνικάκης της τωρινής εποχής. Ο Μαραγκός, ο Φύσσας. Πάντα υπήρχε ένας τέτοιος που έπαιρνε το ανάθεμα.

Ο Αναστασίου, λοιπόν, φταίει γιατί δεν έχει εναλλακτικό πλάνο. Είναι ανασφαλής και πελαγωμένος. Η εικόνα με το χέρι στο πηγούνι σε κάθε ματς, μοιάζει με συγγενή που έχει μπροστά τον καρκινοπαθή και σκέφτεται τα έξοδα της κηδείας. Τα ίδια και τα ίδια. Χωρίς plan B. Χωρίς τις κινήσεις για να διαφοροποιήσει την κατάσταση, να δείξει κάτι διαφορετικό. Και το χειρότερο; Έχει να αντιμετωπίσει παίκτες ξενερωμένους με την υπάρχουσα κατάσταση. Παίκτες που έφαγαν ξύλο από τους μπουκαδόρους της Λεωφόρου, παίκτες που είδαν να έρχονται προσφορές πολλών εκατομμυρίων, αλλά έμειναν στο "τριετές πλάνο" και λούστηκαν με το "φιάσκο Καμπάλα", παίκτες που βλέπουν ότι δεν μπορεί να ανοίξει τώρα πια η πόρτα για κάτι καλύτερο αγωνιζόμενοι μόνο στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Κατάσταση που ο ίδιος ο Αναστασίου δημιούργησε. Ή άφησε να δημιουργηθεί. Με δηλώσεις που "αδειάζουν" το έμψυχο δυναμικό, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής και διάθεση συγγνώμης, χωρίς τη δύναμη και τη γνώση να κάτσει ο ίδιος μπροστά από τον καθρέπτη. Όπου καθρέπτης, οι παίκτες.

Για να το πούμε όσο πιο απλά γίνεται: Αν εξαιρέσουμε το περσινό παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο, ο Αναστασίου έχει χάσει όλα τα δύσκολα παιχνίδια. Έναν προπονητή έχει κερδίσει μόνο με άνεση όσες φορές τον έχει πετύχει: τον Γιώργο Γεωργιάδη. Οι υπόλοιποι, με τελευταίο τον Ουζουνίδη, τον κερδίζουν κατά κράτος "διαβάζοντας" με ευκολία το παιχνίδι του.

Γιατί δεν έκανε ο Ρισβάνης;

Ο Ρισβάνης είναι μία από τις περιπτώσεις που θυμόμαστε όταν φτάσει η ώρα να βρεθεί "με τους άλλους". Μέχρι τις 20:29 το βράδυ της Κυριακής, ελάχιστοι είχαν στο νου ότι υπήρχε ένας Ρισβάνης που "δεν ήταν στα πλάνα του προπονητή" και έμεινε ελεύθερος (με τον Παναθηναϊκό απλά να κρατά ένα ποσοστό μεταπώλησης). Η συνέχεια γνωστή. Πλήθος ερωτήσεων για τον νεαρό αμυντικό. "Δεν έκανε;", "δεν χωρούσε έστω για ρεζέρβα;" "δεν μπορούσαν να τον δώσουν έστω δανεικό;" Οι ερωτήσεις έγιναν κραυγές όταν ο Μπεργκ έκανε μόλις μία τελική στη Νέα Σμύρνη ελέω Ρισβάνη.

Το τι ακριβώς έχει γίνει με την περίπτωση του νεαρού αμυντικού, τα έγραψε ο Δημήτρης Κριτής. Από τους πρώτους, πριν τον θυμηθούν και ανακαλύψουν ο λάθος του. Πριν τον... περιλάβουν οι "Παναθηναϊκάρχες" με ατάκες "Για τον Πανιώνιο καλός είσαι..." για να του "σπάσουν" την ψυχολογία. Άλλο αν στο τέλος της ημέρας, εκεί που πέφτουν οι τίτλοι, αυτοί που "για τον Πανιώνιο ήταν καλοί" δείχνουν ότι οι... άλλοι δεν θα έκαναν ούτε για τον Πανιώνιο.

Πού πήγε το πλάνο των Ακαδημιών;

Το μεγαλύτερο κακό του Παναθηναϊκού ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου προ διετίας. Γκρεμίστηκε ένα πλάνο γιατί όλοι έζησαν στην πλάνη ότι τα πάντα λειτουργούν ρολόι. Ξάφνου παράτησαν το σχέδιο που είχαν για τριετία γιατί μπήκαν στο τρυπάκι ότι αφού ήρθε ένα κύπελλο χωρίς ιδιαίτερο κόπο, τότε δεν χρειάζεται άλλος τρόπος. Τα πλάνα για τις Ακαδημίες και την αξιοποίηση παικτών από τα σπλάχνα μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ο Ρισβάνης από ταλαντούχος έγινε προβληματικός χαρακτήρας που δεν χωρούσε στο πλάνο. Ο Χουχούμης εξαφανίστηκε, ο Μαρινάκης έχασε τη θέση του από τον Μπούρμπο και το Κορωπί έγινε νεκροταφείο ταλέντων.

Κριτική δημοσιογράφων

Δεν μπορεί να θεωρείται ο Γιάννης Αναστασίου ο πιο αδικημένος προπονητής του Παναθηναϊκού. Υπό άλλες συνθήκες θα έβγαιναν εξώφυλλα εφημερίδων με αεροπλάνο της Aegean με τίτλο: "Ανέβα". Αν μη τι άλλο αναγνωρίστηκε το έργο του την πρώτη χρονιά, άπαντες ξεχώρισαν την ξεχωριστή εικόνα που παρουσίασε ο Παναθηναϊκός στον β' γύρο για δύο συναπτά έτη και μην ξεχνάμε ότι την πρώτη του χρονιά στον πάγκο, βγήκε καλύτερος προπονητής της χρονιάς.

Ξάφνου βρέθηκε απέναντι. Στον τοίχο. Ευάλωτος στις "σφαίρες". Ο ίδιος καταδίκασε "εις θάνατον" τον εαυτό του. Ο ίδιος άνοιξε τον... ασκό της κριτικής. Δημιούργησε προσδοκίες και πλέον δεν τις καλύπτει. Δεν πρόκειται ούτε για κομπλεξισμό δημοσιογράφων ούτε για κακοπροαίρετη κριτική. Πρόκειται για την αλήθεια.

Και επειδή σε τέτοια περιπτώσεις λογικό είναι να γεννάται το ερώτημα "μετά τον Αναστασίου, τι;", η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει απάντηση. Κανονικά θα έπρεπε να πούμε ότι είναι δουλειά της διοίκησης να φέρει τον επόμενο αν δείξει την πόρτα της εξόδου στον Αναστασίου. Αλλά το πρόσφατο παράδειγμα με Φάμπρι, τρομάζει...

Θα μπορούσαν να γραφτούν πολλά περισσότερα για τα λάθη της τριετίας. Να μπει στην κουβέντα και το ιατρικό επιτελείο και το θέμα με τον Στιλ που ήταν έτοιμος από το φιλικό με την Ουντινέζε, αλλά κρίθηκε ανέτοιμος για Μπριζ. Θα μπορούσαν να γραφτούν κι άλλες ωραίες ιστορίες, αλλά ας κρατήσουμε αυτά. Τα σοβαρά. Αυτά που πληρώνει ο Παναθηναϊκός σε συνδυασμό με τα λάθη και τις εμμονές του Αναστασίου. Κι εδώ κολλάει η περίφημη ατάκα του Ντίνου Ηλιόπουλου: "Ε, λοιπόν δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά είμαστε μία ωραία ατμόσφαιρα..."

Διαβάστε ακόμη:

Αυτές είναι οι ευθύνες των παικτών του Παναθηναϊκού

Μένει, προς το παρόν, ο Αναστασίου. Δεν αποφασίζουν εν θερμώ