Δικαιώθηκε ο Τζόρτζεβιτς;
Ο Τάσος Μαγουλάς γράφει για την επιτυχία της Σερβίας του Σάσα Τζόρτζεβιτς να κατακτήσει το ασημένιο μετάλλιο και στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η αδιαμφισβήτητη επιτυχία της Σερβίας να κατακτήσει το ασημένιο μετάλλιο και στους Ολυμπιακούς Αγώνες πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό στον Σάσα Τζόρτζεβιτς. Την ίδια ώρα που ο Σέρβος κόουτς έβλεπε τους παίκτες του να ανεβαίνουν στο βάθρο, ο Παναθηναϊκός ξεκινούσε προετοιμασία για την πιο κομβική σεζόν των τελευταίων ετών. Λίγες ημέρες νωρίτερα, έπιασε δουλειά και η Μπάγερν Μονάχου, η νέα ομάδα του Σάλε.
Τελικά μήπως ο Παναθηναϊκός έκανε λάθος που βιάστηκε να ξεφορτωθεί την πάλαι ποτέ δόξα του ευρωπαϊκού μπάσκετ κι έπρεπε να του δώσει ευκαιρίες; Μήπως η νέα επιτυχία της εθνικής Σερβίας αποτελεί την επιβεβαίωση πως ο Τζόρτζεβιτς είναι ένας εξαιρετικός προπονητής;
Η δουλειά του, όπως και του τιμ με επικεφαλής τον Μίνιτς, κόντρα στην Αυστραλία ήταν υποδειγματική δένοντας κόμπο μία ομάδα παραδοσιακά αφελή, με μία εντελώς διαφορετική προπονητική κοσμοθεωρία. Και από αυτό το σημείο ξεκινούν οι απαντήσεις που μοιάζει να δικαιώνουν σε μεγάλο βαθμό την ελληνική ομάδα. Όχι βεβαίως επειδή είναι ελληνική αλλά οι καταστάσεις δεν επιδέχονται αμφισβήτησης.
Παναθηναϊκός όπως ...εθνική
Ο Τζόρτζεβιτς μετά το εξαιρετικά δυναμικό ξεκίνημα, όπου ο Παναθηναϊκός έκανε απλά πράγματα τα οποία μπέρδεψαν κυρίως τον Ολυμπιακό, δεν έδειξε ικανός να αλλάξει το πλάνο μακροπρόθεσμα. Ήταν σαν να έβλεπες το παρατεταμένο σπριντ όπως περιγράφεται ένα τουρνουά εθνικών ομάδων να προσπαθεί να κερδίσει μαραθώνιο κάτι που είναι το πρωτάθλημα και η Ευρωλίγκα. Γι αυτό τον αγώνα ήταν παντελώς ανέτοιμος και το τιμ, πλην Μίνιτς, άπειρο από τέτοιες καταστάσεις.
Μία εθνική έχει καθημερινά παιχνίδια σε μικρό διάστημα εκεί όπου μετρά η προετοιμασία και το δέσιμό της. Πολλές αλλαγές δεν γίνονται. Οι αντίπαλοι δεν προλαβαίνουν να αλλάξουν και αυτοί πολλά. Όταν όμως παίζεις Ευρωλίγκα και ιδιαίτερα με τον Παναθηναϊκό, τα προπονητικά τιμ έχουν μία εβδομάδα να δουλέψουν σε κάθε δυνατό και αδύνατο σημείο. Μία εντελώς διαφορετική διαδικασία. Εκεί ο Τζόρτζεβιτς απέτυχε στους μήνες που έμεινε στην Ελλάδα.
ΕΤΟΙΜΗ ΣΕΡΒΙΑ, ΚΤΙΣΙΜΟ ΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ
Στην Σερβία, παρέλαβε το 2013 μία πληγωμένη λόγω αποτελεσμάτων αλλά πανέτοιμη αγωνιστικά και σε νοοτροπία ομάδα από τον Ίβκοβιτς. Έβαλε τις πινελιές του αλλά το πλάνο ουσιαστικά δεν άλλαξε και δεν χρειαζόταν να αλλάξει. Στον Παναθηναϊκό κλήθηκε να κτίσει μία ομάδα η οποία έπρεπε να αντέξει σε απίστευτη πίεση. Δεν το έχει κάνει ως τώρα, δεν είχε τέτοια προϋπηρεσία.
Το χειρότερο ίσως όλων; Δεν ήταν παρών στην προετοιμασία της νέας του ομάδας έχοντας να κουμαντάρει το καράβι της Σερβίας. Ένας προπονητής πλήρως άπειρος σε συλλογικό επίπεδο, με ένα τιμ εξίσου άπειρο, σε μία καινούργια ομάδα η οποία φέρει έξι ευρωπαϊκούς τίτλους και κάθε χρόνο πρέπει να κυνηγά το έβδομο. Σε έναν σύλλογο που οι σταθερές έχουν μπει από τον εργασιομανή περφεξιονιστή Ομπράντοβιτς. Αυτές τις σταθτές δεν τις ακολούθησε ποτέ όπως όλοι παραδέχονται στο Παναθηναϊκό και αυτό τον έκανε από νωρίς ανοικτό σε εσωτερική κριτική.
Το μπασκετικό επίπεδο δε, είναι πολύ διαφορετικό στην Ευρωλίγκα όπου κάθε βράδυ παίζεις κόντρα σε έξι, επτά εξαιρετικούς Αμερικανούς και τους καλύτερους της Ευρώπης.Μία φορά θα πέσεις απέναντι στην Αυστραλία ή την Ισπανία και οι υπόλοιποι αγώνες είναι σαφώς βατοί. Αυτές οι ...ανέσεις δεν υπάρχουν με τους συλλόγους.
Δεν είναι ο... Σάλε για τον υπόλοιπο κόσμο
Ίσως το πιο σημαντικό από όλα; Για την Σερβία, για τον Τεόντοσιτς, τον Ραντούλιτσα, τον Μπογκντάνοβιτς, είναι ο Τζόρτζεβιτς με την αφίσα του οποίου μεγάλωσαν. Ό,τι πει αποτελεί διαταγή από σεβασμό σε ένα από τα εικονίσματα τουμπάσκετ γι αυτούς.
Σε έναν σύλλογο με Αμερικανούς, Έλληνες, ο Τζόρτζεβιτς είναι ένας ακόμα προπονητής που θα πρέπει να πείσει για την ποιότητά του. Ένας προπονητής με κακό ή ανύπαρκτο συλλογικό βιογραφικό ο οποίος θα κληθεί να κουμαντάρει έναν σύλλογο πολύ μεγαλύτερο από το δικό του παρόν μέγεθος. Για τους Σέρβους το όνομά του πάντα θα λέει πολλά. Για τους υπόλοιπους όχι και δεν αποτελεί έλλειψη σεβασμού. Το ίδιο συνέβη και με τον Γιαννάκη όταν δοκίμασε να δουλέψει εκτός Ελλάδας ή ακόμα και σε συλλογικό επίπεδο στη χώρα μας.
ΤΟ ΟΞΥΜΩΡΟ
Ο Παναθηναϊκός περισσότερο ελέγχεται για την πρόσληψη του Τζόρτζεβιτς αλλά και για το γεγονός πως δεν τον άφησε να τελειώσει την σεζόν και να παρουσιάσει την πρότασή του για την επόμενη. Ακούγεται οξύμωρο αλλά δεν είναι καθώς ο Σέρβος είναι ένας πολύ άπειρος κόουτς(μοναδικές δουλειές του το μία σεζόν στο Μιλάνο και άλλη μία στο Τρεβίζο όπου απέτυχε) οπότε θεωρητικά δεν ήταν έτοιμος για τέτοια πρόκληση. Όταν όμως τον επιλέγεις, του δίνεις το χρόνο να καταθέσει τις προτάσεις του και να κριθεί από το τελικό αποτέλεσμα τουλάχιστον.
Ο Πέσιτς μιλώντας για τον διάδοχό του στη Μπάγερν, ως ...καλός Σέρβος μπορούσε να πει μία και μόνη αλήθεια: ο Τζόρτζεβιτς δεν ήταν έτοιμος από κάθε πλευρά να δουλέψει σε ένα μέγεθος όπως ο Παναθηναϊκός. Ίσως κάποια στιγμή να γίνει, ίσως ποτέ να μην σταθεί σε αυτό το επίπεδο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ
