Η πιο χρήσιμη ήττα
Ο Τάσος Μαγουλάς γράφει για την ήττα του Ολυμπιακού στη Μόσχα, ο οποίος πλήρωσε τα λάθη του εξηγεί γιατί τα τσιτάτα που είναι χρήσιμα ως τίτλοι σε στους δημοσιογράφους, στο παρκέ δεν πάνε πολύ μακριά.
Στην Ελλάδα συνήθως λέμε πως οι ομάδες μαθαίνουν από μία ήττα. Από την άλλη οι μεγάλοι σύλλογοι δημιούργησαν το μέγεθός τους ακριβώς διότι φρόντισαν να χάνουν ελάχιστες φορές. Στο παρελθόν ουδέποτε ενστερνηστίκαμε πως οι ήττες, ιδιαίτερα όταν είναι πολλές, προσφέρουν κάποιο μάθημα.
Η βαριά ήττα του Ολυμπιακού στην έδρα της Χίμκι, ασχέτως αν οδηγεί σε αποκλεισμό ή όχι αποτελεί το καλύτερο μάθημα. Είναι τέτοιο το εύρος της διαφοράς, ο διασυρμός και ας ακούγεται βαρύς ο χαρακτηρισμός, που ουδείς μπορεί να κρυφτεί. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία, ούτε χρειάζεται τεράστια ανάλυση.
Πληρώνουν τα λάθη τους
Οι φιναλίστ της Ευρωλίγκας πληρώνουν ένα ένα τα λάθη τους φέτος αλλά και κάποιες σοβαρές αδράνειες περασμένων ετών. Πρωτίστως όμως σε κάθε ένα από 27 ελεύθερα τρίποντα που έδωσαν σε καλούς σουτέρ, σε κάθε μία από τις επιθέσεις χωρίς πλάνο, σε κάθε χαμένο αμυντικό ριμπάουντ του πρώτου ημιχρόνου, σε κάθε ένα από τα "μπες, βγες" αποτυπώνονταν όλα τα σφάλματα.
Το μεγαλύτερο όλων; Ο Ολυμπιακός μόλις έχασε τον Γιανγκ αρνήθηκε να παίξει μπάσκετ. Πίστεψε πως με την περυσινή λογική ενός αργού μπάσκετ που θα επικεντρωνόταν στην άμυνα, θα έρχονταν πάλι η επιτυχία. Μόνο που πήρε παίκτες για να ανοίξουν τον ρυθμό. Αλλά ο προπονητής δεν ήθελε να τρέξει τελικά. Εκεί μπερδεύτηκαν όλα. Τόσο ώστε καμία ήττα να μην αποτελεί μάθημα και στον αγώνα της Ρωσίας να εκτυλίσσεται ένα φιλμ με την σκυταλοδρομία σφαλμάτων. Κάποια δε από αυτά τα κουβαλάει από περασμένα χρόνια αλλά η περυσινή επιτυχία τα κάλυψε.
Ένας αθλητικός οργανισμός όπως οι ερυθρόλευκοι με τόσες επιτυχίες τα τελευταία χρόνια, λογικά δεν περίμεναν αυτόν τον αγώνα για να ζυγίσουν τα πράγματα. Όλη αυτή η αστάθεια στην διαδρομή κατέδειξε τις αδυναμίες. Αναλύθηκαν-παρουσίαστηκαν τόσες φορές που μία ακόμα δεν προσθέτει κάτι. Ναι μοιάζει με μονομανία το συγκεκριμένο αμυντικό πλάνο με τις παγίδες στα πρώτα σκριν και την υποχρέωση των πέντε παικτών να κυνηγάνε μέσα έξω. Είναι αδιανόητο όποια ομάδα επιλέγει, και φέτος το έκανε ο Ιβάνοβιτς, να πάρει την μπάλα από τα χέρια του Σπανούλη το πλάνο να είναι αν μπουν τα σουτ, μπήκαν. Καμία αλλαγή. Όλα επαναλήφθηκαν.
Τώρα, μάλλον αποκλεισμένος, ο Ολυμπιακός καλείται για πρώτη φορά σε αυτά τα χρόνια της δικαιολογημένης ευτυχίας να δείξει πως μπορεί να διαχειριστεί και την αποτυχία. Να αναλύσει τα λάθη του και να διατηρήσει τα σωστά. Να κυνηγήσει τον τελευταίο του στόχο, αλλά να μην κρίνει η επιτυχία ή αποτυχία τον σχεδιασμό του. Αν περιμένει τους τελικούς κόντρα στον Παναθηναϊκό για τις επόμενες κινήσεις του, αυτό θα είναι το τελευταίο και ίσως το σημαντικότερο σφάλμα.
Όχι μόνο τσιτάτα
Η Χίμκι τιμώρησε τους πρωταθλητές αλλά και τους προσφέρει μία ευκαιρία να δουν την πραγματικότητα χωρίς να στέκονται σε τσιτάτα που είναι χρήσιμα ως τίτλοι σε εμάς, αλλά στο παρκέ δεν πάνε πολύ μακριά. Σίγουρα τα επιτεύγματα από το 2012, δικαίως δίνουν αυτούς τους ηχηρούς πηχιαίους τίτλους, αλλά αυτό αφορά τον Τύπο και τον κόσμο. Οι άνθρωποι που τρέχουν τις ομάδες, δεν γίνεται να προσδοκούν στον ηρωϊσμό του Σπανούλη, την αυταπάρνηση του Πρίντεζη, την κακοδαιμονία σε ορισμένες μόνο περιπτώσεις, για να αποφασίσουν.
Στον επίλογο εμφανίζονται και δύο εύκολοι δρόμοι: της υπερπροσταυτευτικότητας (μην ακουμπάτε την ομάδα, έδωσε τόσες χαρές, θα τις ξαναδώσει) και του μηδενισμού (φύγετε όλοι, μην μπείτε στο αεροπλάνο της επιστροφής).
Αν οι ερυθρόλευκοι αποδεχθούν πως έχασαν μία χρονιά, όπως συμβαίνει σε όλες τις ομάδες, από κάποιες δικές τους λάθος κινήσεις, μπορούν εύκολα να ανακάμψουν διότι η διοίκησή του παραμένει νεότατη, ισχυρότατη και σοβαρότατη, παράλληλα το ρόστερ έχει τις ελληνικές βάσεις για να συνεχίσει τα επόμενα χρόνια. Ο προπονητής, πέρυσι πέτυχε απόλυτα και του δόθηκαν τα εύσημα, φέτος ως τώρα αποτυγχάνει και φέρει ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης.
Όλα είναι κομμάτι ενός κύκλου που δεν σημαίνει πως κλείνει απλά αλλάζει, εξελίσσεται, διορθώνεται.
Αν όμως δουν μόνο εχθρούς και σενάρια συνωμοσίας, τότε ο κύκλος εύκολα γίνεται... θηλιά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Ρήγας: Δάρδαλης: Έπρεπε να αποσύρει τον Σπανούλη και να ρισκάρει
Σωτήρης Γεωργίου: Η επόμενη μέρα στον Ολυμπιακό: Πώς, τι και γιατί;
ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ: Το θαύμα κυνηγάει ο Ολυμπιακός για να προκριθεί!
