Το τεσσάρι είναι η λάθος ερώτηση

Δεν υπάρχει πιο αγαπημένο σπορ, και δίκαια, από τις μετεγγραφές. Σε όλο τον πλανήτη, άπαντες θέλουν/θέλουμε κομμάτι από τον σχεδιασμό. Πολλώ δε μάλλον στην Ελλάδα όπου, ευτυχώς για όσους εμπλεκόμαστε από οποιοδήποτε μετερίζι με το αθλητισμό, το ενδιαφέρον και η προσωπική ενασχόληση είναι έντονη.

Ο Ολυμπιακός άνοιξε την κουβέντα

Η ιστορία του Ολυμπιακού με τον πάουερ φόργουορντ έφεσης στο πικ εν ποπ, στις αλλαγές στην άμυνα, τα πλάγια βήματα και όλα αυτά τα εντυπωσιακά, έφερε τους "ερυθρολεύκους" σε ένα σταυροδρόμι: την ανάγκη να εξηγήσουν.

Τα τελευταία χρόνια εμφανίζουν μία προχειρότητα προς τα έξω στον τρόπο στελέχωσης, με αποτέλεσμα να δίνουν δικαίωμα, ιδιαίτερα στο κοινό τους, να ερωτά μεγαλοφώνως.

ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ

Δεν ευθύνεται ο κόσμος, αν οι προπονητές κατέστησαν σαφές πως χρειάζεται ένας πάουερ φόργουορντ. Δεν φταίνε οι φίλαθλοι, αν ο Όκαρο Γουάιτ φερόταν κλεισμένος από τον μάνατζέρ του, ούτε για το ενδιαφέρον αναφορικά με τον Κένι Γκάμπριελ. Φυσικά δε, ουδείς άλλος ταξίδεψε στο Λας Βέγκας πλην του προπονητή και επιφανούς στελέχους της διοίκησης.

Πάνω από όλα, δεν γίνεται να ρίξεις φταίξιμο στον κόσμο, όταν οι πρωταθλητές κάθε χρόνο αντιμετωπίζουν κάθε πιθανό και απίθανο τραυματισμό, ο οποίος συνήθως δεν αποτελεί αποτέλεσμα βασκανίας.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ: ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ

Οι "ερυθρόλευκοι" επιλέγουν να πάνε με ένα σχετικά μαζεμένο ρόστερ, σε μία χρονιά πλεύσης σε αχαρτογράφητα αγωνιστικά ύδατα για τις ελληνικές ομάδες (σε αντίθεση με τους Ισπανούς και πλέον τους Τούρκους, οι "αιώνιοι" δεν είχαν ουσιαστικά δεύτερο παιχνίδι μέσα σε επτά ημέρες, λόγω του αποδυναμωμένου πρωταθλήματος). Πιο σημαντικά, δεν κάλυψαν την τελευταία σημαντική εκκρεμότητα που οι ίδιοι αναγνώριζαν πως έχουν στο ρόστερ τους.

Δεν ήρθε το τεσσάρι και βεβαίως είναι το θέμα των ημερών. Σωστά από μία οπτική γωνία, αλλά... Το ζήτημα του Ολυμπιακού δεν μπορεί να είναι μόνο η ποσότητα ή η ποιότητα των παικτών, το κυρίαρχο πρόβλημα αποτελεί το ίδιο το... μπάσκετ. Ποιο μπάσκετ θα επιλέξει ο Σφαιρόπουλος να παίξει φέτος.

Ποιο μπάσκετ υπηρετεί;

Πολλές φορές δεν υπολογίζουμε τόσο σοβαρά την ουσία, η οποία παραμένει η εικόνα στο παρκέ. Πιο σωστά, η επιλογή εικόνας. Στην πρώτη χρονιά που ο Σφαιρόπουλος πήρε την ομάδα από τον Μπαρτζώκα, οι "ερυθρόλευκοι" εξέπληξαν τους αντιπάλους τους με ένα αμυντικογενές μπάσκετ, το οποίο στόχευε πρωτίστως στην καταστροφή επιθετικού πλάνου.

ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΠΕΡΥΣΙ

Πέρυσι αποκτήθηκαν παίκτες που δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν κάτι τέτοιο, όμως μετά από τον τραυματισμό του Γιανγκ, η ελληνική ομάδα γύρισε και προσπάθησε να κινηθεί σε αμυντικούς ρυθμούς.

Πρώτα ο Περάσοβιτς (Λαμποράλ) και μετά ο Ιτούδης (ΤΣΣΚΑ) υποστήριξαν δημόσια πως το στυλ αυτό ξεπερνά τα όρια του επιτρεπτού. Μετά από κάποια παιχνίδια, ο Ολυμπιακός εμφανιζόταν μπερδεμένος στο τρίγωνο του θέλω(προπονητή), μπορώ(παίκτες), επιτρέπεται(διαιτητές).

ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΤΙ ΗΘΕΛΕ

Το τελευταίο αποδείχθηκε ήσσονος σημασίας, αφού δεν του κόστισαν ήττες από την ΤΣΣΚΑ, αλλά η αδυναμία να νικήσει τους πολύ πιο αδύναμους. Και δεν τους νίκησε διότι δεν είχε καμία ταυτότητα. Δεν ήξερε τι ήθελε.

Γι αυτό στους τελικούς της Α1, αν και πολύ πιο έτοιμος, πλήρης, δουλεμένος, χρειάστηκε τα ηρωικά του Σπανούλη για να μην χάσει το πρωτάθλημα από τον Παναθηναϊκό, που μόλις είχε αλλάξει τα πάντα.

Πρώτη αίσθηση: αργά και... αμυντικά

Σε μία σαφώς πρόχειρη ματιά, ο Σφαιρόπουλος μοιάζει να ενισχύει το πλάνο της πρώτης χρονιάς. Ο Μπερτς αποτελεί ένα πείραμα και μόνο μπροστά στον Οθέλο Χάντερ, ένα πείραμα με σαφή αμυντικά προσόντα, χωρίς ευρύ επιθετικό ορίζοντα. Ο προπονητής δείχνει μία πιο καθαρή διάθεση να πάει σε αυτό το στυλ και από την επιλογή γκαρντ.

Ο δε Έρικ Γκριν, εκτός από πιο ποιοτικός παίκτης από τον Στρόμπερι, αποτελεί μία σταθερότερη παράμετρο για το αργό παιχνίδι στην επίθεση. Το σουτ και η ικανότητα να δημιουργεί είτε ως άσος είτε ως "2" προσφέρει θεωρητικά μία σημαντική παράμετρο στο σετ παιχνίδι.

ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΤΕΣΣΑΡΙ ΤΗΣ ΓΗΣ

Κοιτώντας τη γραμμή ψηλών, οι "ερυθρόλευκοι" είχαν ανάγκη από έναν τρίτο σέντερ, βαρύ παίκτη, καθώς ο Γιανγκ λογικά θα πρέπει να κλείσει έναν χρόνο από την επέμβαση στο γόνατο για να βρεθεί στο 100%.

Το γιατί προτιμήθηκε ο Μιλουτίνοφ από τον Καββαδά είναι σαφές πως αφορά στο γεγονός πως από την στιγμή που ο Γουάιτ, η μοναδική επιλογή για "4", δεν προχώρησε επί του παρόντος, κρίθηκε πως καλύτερα να στηριχθεί ο Αγραβάνης αλλά και να υπάρχει χώρος για κοντά σχήματα με τον Παπαπέτρου, παρά ο νυν παίκτης του Άρη.

Το... γιατί υπάρχει μόνο ένα τεσσάρι σε αυτόν τον πλανήτη που ταιριάζει στους "ερυθρολεύκους", αυτό θα απαντηθεί σίγουρα στο εγγύς ή απώτερο μέλλον.

ΤΕΣΣΑΡΙ, ΤΡΙΑΡΙ 'Η ΓΚΑΡΣΟΝΙΕΡΑ

Εκείνο, όμως, που σίγουρα θα ήταν χρήσιμο, αφορά στις σκέψεις του Σφαιρόπουλου για το στυλ του φετινού συνόλου. Το μπάσκετ που θα δείξει στην προετοιμασία, την πρώτη προετοιμασία χωρίς απουσίες και αυτό που θα υπηρετήσει σε μία σεζόν με πολλούς σκληρούς αγώνες και ταξίδια.

Μπορείς να έχεις όλους τους παίκτες του κόσμου, 15 ισάξιους, άλλους δέκα να κοιτάνε από τις εξέδρες, αλλά πολύ πιο σημαντικό είναι τι θέλουν να κάνουν στο γήπεδο. Ποια κατεύθυνση θα έχουν. Από εκεί θα κριθεί το εγχείρημα, περισσότερο από ένα τεσσάρι, τριάρι ή... γκαρσονιέρα.

Πολύ απλά, διότι αν το πλάνο είναι επιτυχημένο, καλύπτει οποιοδήποτε κενό και παράλληλα επιτρέπει νωρίς, ακόμα και κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας, να ζυγιστεί σωστά μία παρουσία ή απουσία ώστε να προχωρήσει κάποια διορθωτική κίνηση.