Καλύτερα... αουτσάιντερ
Ένα βασικό πρόβλημα μίας ομάδας όπως ο Παναθηναϊκός που πάντα ακροβατεί ανάμεσα στους θριάμβους του εγγύς παρελθόντος και την συνεχιζόμενη προσπάθεια να επιστρέψει στην κορυφή, αφορά στο πώς υποδέχεται κάθε αποτέλεσμα. Γράφει ο Τάσος Μαγουλάς.
Ιδιαίτερα οι νίκες εξελίσσονται στο μεγαλύτερο πρόβλημα διότι καλύπτουν κάθε αδυναμία, αναδεικνύουν νέους ήρωες, ανοίγει χώρος στην οροφή για την επόμενη φανέλα που θα αποσυρθεί.
Είναι ακόμα χειρότερες από τις ήττες της πλήρους απαξίωσης και της ανάγκης των 10 αλλαγών παικτών και δύο προπονητών, διότι σε αυτές τις στιγμές οι παίκτες και το προπονητικό τιμ που ζουν μαζί, συσπειρώνονται οπότε δρουν ή πιο σωστά αντιδρούν. Στις νίκες όμως, ιδιαίτερα μετα από καλή εμφάνιση, το πράγματα αργεί να μαζευτεί.
Εκπαιδευτικές ήττες, ταπεινή γνώμη, για έναν μεγάλο σύλλογο όπως ο Παναθηναϊκός δεν υπάρχουν. Αντίθετα υπάρχουν μαθήματα μόνο μέσα από νίκες ιδιαίτερα στην δεδομένη χρονική στιγμή. Οι πράσινοι ερχόμενοι από την πρώτη σημαντική επιτυχία της σεζόν, τον αποκλεισμό του Ολυμπιακού μέσα στο ΣΕΦ για το κύπελλο, δέχθηκαν ένα ισχυρό κτύπημα από την Φενέρ κι ένα...ταρακούνημα από τον Προμηθέα.
Η δύσκολη νίκη απέναντι σε μία Μπαρτσελόνα που δεν έχει αυτή την περίοδο καμία σχέση με μεγαθήριο αγωνιστικό, ήταν ένα τέλειο δώρο. Αν παρατηρήσει κανείς τα νούμερα των Καταλανών την χαώδη διαφορά στα λάθη, στα ποσοστά, βλέπει πως θα έπρεπε ένας καλός απλά Παναθηναϊκός να περάσει ένα βράδυ γιορτή. Εναν υγιεινό περίπατο διότι η άμυνα των γηπεδούχων, η συγκέντρωσή τους, κατέστησαν τους Καταλανούς του Μπαρτζώκα εκτός τόπου και χρόνου.
ΑΜΥΝΑ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ...
Τροχοπέδη όμως αποτέλεσε το συνολικό παιχνίδι των πρασίνων το οποίο όσο κι αν ανοίγει ο Πασκουάλ δεν βελτιώνεται. Γι αυτό και η επιμονή στον Τζεντίλε, γι αυτό και η ...απόψυξη στον Παππά, διότι πιθανώς δεν θα βελτιωθεί φέτος οπότε για να έρθει η ευρωπαϊκή επιτυχία χρειάζεται η σημερινή σοβαρότητα-στιβαρότητα στην άμυνα και μετά δύο παίκτες που θα τραβούν το κάρο κάθε βράδυ ατομικά. Αναλογικά με την αμυντική παρουςία, μόνο ο Μπουρούσης κατάφερε να έχει σταθερή απόδοση όλο το βράδυ και αρκούσε.
Η συνολική εικόνα όμως, δεν επιτρέπει νέους ενθουσιασμούς, αποθεώσεις, νέες φιέστες. ΟΚ, το εκπληκτικό κάρφωμα του Παππά ίσως παρασύρει πάλι αλλά πάλι έρχεται το πρόγραμμα για να μαζέψει την κατάσταση και να επαναφέρει την παρέα του Μπουρούση πρόσωπο με πρόσωπο με την αλήθεια τους: δεν παίζουν πολύ καλά ως σύνολο, δεν είναι έτοιμοι λόγω τόσων αλλαγών να παίξουν καλά, όταν πιστεύουν δε πως έπιασαν το υψηλό επίπεδο παιχνιδιού τότε η πτώση είναι ταχύτατη.Η μέτρια εικόνα στην επίθεση και η επίσκεψη στον Βελιγράδι συγκρατούν πολλά από τα πλατιά χαμόγελα ώστε να μην γίνουν γέλια σιγουριάς.
ΣΦΙΓΜΕΝΑ ΔΟΝΤΙΑ
Αν ο Παναθηναϊκός θέλει να πετύχει τους στόχους του, μόνο με...σφιγμένα δόντια μπορεί, αποφασιστικότητα και κάθε βράδυ προσπάθεια. Ως μία ομάδα που έρχεται αουτσάιντερ και όχι ως ο εξάκις πρωταθλητής Ευρώπης που βιάζεται να ράψει το έβδομο.Όσα συνέβησαν την Τρίτη πιθανώς θα βοηθήσουν προκειμένου κόντρα στον φορμαρισμένοι Αστέρα, ο Παναθηναϊκός να δώσει μία μάχη επιβίωσης και όχι μία επίσκεψη αφ' υψηλού όπως στην Πόλη.
Έμαθε πολλά από την νίκη επί της Μπαρτσελόνα, αλλά και απέδειξε κάτι σημαντικό για το μέγεθός του: ακόμα και στα χρόνια της ανοικοδόμησης, της πίεσης, των αδικαιολόγητα πολλών αλλαγών, κρατά τις αντιστάσεις του και δεν θα γίνει ποτέ σάκος του μποξ. Δεν θα γίνει ποτέ μία μετριότητα. Την ώρα που οι αντίπαλοί του δεν ξέρουν αν θα μπουν στην οκτάδα, το γεγονός πως θα υπάρξει γκρίνια κι ένα τεράστιο συναίσθημα ανικανοποίητο από την έλλειψη πλεονεκτήματος έδρας, δείχνει πόσο μεγαλύτερη αγωνιστική δυναμική έχει.
Κάποιες φορές βέβαια κόσμος, διοίκηση και παίκτες παρασύρονται πιστεύοντας πώς αρκεί αυτή η δυναμική. Η Τρίτη αποτελεί μία καλή υπενθύμιση πως τίποτε δεν προσφέρεται δωρεάν από ...αστέρα.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αντίθετα με τους αθλητές του, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος δεν φαίνεται να έχει διάθεση να μάθει από τα λάθη του. Είναι μάλιστα και κάπως τυχερός διότι πλέον ούτε η πλειοψηφία του κόσμου του Παναθηναϊκού δεν καθοδηγείται τα μηνύματα-εξάρσεις κατά διαιτητών, αντιπάλων.
Για έναν παράγοντα που μειώνει την τεράστια προσφορά του σε έναν σύλλογο με ατάκες ή δημοσιεύσεις, το ΝΒΑ είχε πάντα την λύση: Ο Στερν θα φρόντιζε να "πονέσει" τόσο η τσέπη ώστε να μην επηρεάσει είτε την ομάδα του είτε την υστεροφημία του.Αυτό ισχύει για όλους τους παράγοντες ενός αγώνα. Ολοι έχουν δικαίωμα στην άποψη, πάντα ένας θα πρέπει να έχει ...δικαίωμα να τους συμμαζεύει για το καλό τους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
