Το μαύρο κουτί της Μπαρτσελόνα

Ο Θέμης Καίσαρης ανοίγει το "μαύρο κουτί" της Μπαρτσελόνα και εξηγεί την καθίζηση του τελευταίου μήνα που ίσως της κοστίσει όλη τη σεζόν.

Το μαύρο κουτί της Μπαρτσελόνα
Μέσι-Νεϊμάρ-Μπαρτσελόνα

Το κείμενο για την Μπαρτσελόνα ήταν προγραμματισμένο για την Παρασκευή, αλλά την Πέμπτη το βράδυ ήρθε το θρυλικό πια Λίβερπουλ-Ντόρτμουντ 4-3 και λογικό ήταν να ανατρέψει τον προγραμματισμό. Μαζί άλλαξε και η θεματολογία.

Θα χάσει και το πρωτάθλημα;

Την Παρασκευή το θέμα του κειμένου θα ήταν περισσότερο το πως η Μπαρτσελόνα έμεινε εκτός ημιτελικών Champions League για μόλις δεύτερη φορά τα τελευταία εννιά χρόνια. Πλέον το θέμα είναι γιατί η Μπαρτσελόνα βρέθηκε εκτός Champions League και ταυτόχρονα να παλεύει για ένα πρωτάθλημα που πριν μερικές εβδομάδες είχε “σίγουρο”.

ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΚΑΙ ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥ ΜΑΖΙ

Ο αποκλεισμός της Μπαρτσελόνα απ' το Champions League ήταν θέμα προς ανάλυση, αλλά όχι για πανικό: κανείς δεν έχει συμβόλαιο με την επιτυχία, πόσω μάλλον σ' έναν θεσμό που καμία ομάδα δεν έχει κατακτήσει δύο φορές σερί. Όμως, ο αποκλεισμός σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα στο πρωτάθλημα δεν είναι καμπανάκι, αλλά καμπάνες και σειρήνες πολέμου μαζί.

Τέσσερα σερί ματς χωρίς νίκη στο πρωτάθλημα και δύο στο Champions League; Ισοπαλία με τη Βιγιαρεάλ ενώ προηγείται 0-2 και ήττα απ' τη Ρεάλ στο Καμπ Νόου με ανατροπή και παίκτη παραπάνω; Τρεις ήττες σερί στην Πριμέρα για πρώτη φορά απ' το 2003; Επτά και έξι βαθμοί απόσταση από Ρεάλ και Ατλέτικο που έγιναν ένας και κανένας;

Προφανώς κάτι δεν πάει καλά. Κούραση; Φόρμα; Ψυχολογία; Γκίνια; Όπως συμβαίνει πάντα, η απάντηση είναι όλα αυτά μαζί. Πάμε να τα δούμε ένα-ένα.

Όχι κούραση, αλλά εξάντληση

Μέσα στην Μπαρτσελόνα παίκτες και προπονητής αρνούνται καν να βάλουν τέτοιο ζήτημα: δεν υπάρχει κούραση, δεν υπάρχει τέτοιο θέμα. Είναι σωστό για μια ομάδα να φέρεται έτσι και να μην ψάχνει δικαιολογίες. Ακόμα κι αν μεταξύ τους συζητάνε την κούραση κομβικών παικτών, είναι απολύτως λογικό να μη δημοσιοποιούν τέτοιες ανησυχίες/παραδοχές.

121 ΣΤΟΥΣ 124 ΑΓΩΝΕΣ

Όμως, πως μπορεί να μην υπάρχει κούραση όταν μιλάμε για την ομάδα με ίσως το μικρότερο ροτέισον απ' όλες τις μεγάλες, που τα τελευταία δύο χρόνια παίζει το μάξιμουμ των αγώνων; Στην περσινή σεζόν η Μπαρτσελόνα μπήκε με άδεια χέρια: δεν είχε κατακτήσει τίποτα το 2013-14, πράγμα που σήμαινε πως το 2014-15 δεν είχε ευρωπαϊκό ή ισπανικό Σούπερ Καπ ή το Παγκόσμιο Συλλόγων.

Απ' το μάξιμουμ των 60 αγώνων του 2014-15 η Μπάρτσα έπαιξε και τους 60, αφού κατέκτησε το τρεμπλ. Και έτσι μπήκε στο 2015-16 για ένα καλεντάρι 64 αγώνων, απ' τους οποίους τελικά θα παίξει τους 61, αφού έφυγε “νωρίς” απ' το CHL. Σύνολο: 121 στους 124 αγώνες.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΘΟΛΩΝΕΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Κι άλλες ομάδες δίνουν πολλά ματς, δεν διαφωνεί κανείς. Το πρόβλημα όμως μεγαλώνει όταν ακολουθείς μια απόλυτα πετυχημένη σεζόν. Τρεμπλ σημαίνει πως έφτασες στην κορυφή, πως τα έδωσες όλα, πως ήσουν ασταμάτητος. Κι εκεί έρχεται το μεγάλο ζήτημα.

Η απόλυτη επιτυχία έρχεται να θολώσει την κρίση. Πως να βρεις ψεγάδι σε μια ομάδα που τα πήρε όλα; Πως να μιλήσεις για ανάγκη για ενίσχυση όταν μια ομάδα σαρώνει τους τίτλους; Είναι η εποχή που όλα μοιάζουν μαγικά, που δημιουργείται η αίσθηση πως δεν χρειάζεται κάτι σημαντικό, άντε 1-2 προσθήκες, έτσι να υπάρχουν. Λάθος.

Όταν έρχεται η απόλυτη επιτυχία, τότε είναι που σημαίνει πως η ομάδα άγγιξε τα όρια της και η επόμενη σεζόν δύσκολα θα βγει με τους ίδιους. Όχι, η Μπαρτσελόνα δεν έπρεπε να πουλήσει τον Σουάρες ή τον Νέιμαρ, να διαλύσει την ομάδα που έφτασε σε ένα ιστορικό τρεμπλ, το δεύτερο στην ιστορία της.

ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΛΕΓΑΤΕ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΑΛΛΟΝ;

Έπρεπε όμως να καταλάβει πως δεν γίνεται να βγει ξανά η σεζόν με τον ίδιο τρόπο. Το να έχεις την καλύτερη ενδεκάδα είναι τελείως διαφορετικό με το να έχεις την καλύτερη ομάδα. Η Μπαρτσελόνα είχε και έχει ακόμα το πρώτο, την καλύτερη ενδεκάδα. Κι εκεί είναι το δύσκολο, το σχεδόν αδύνατο: ποιον να δεις μέσα σ' αυτήν και να πεις “πάρτε άλλον στη θέση του”;

Τώρα μπορεί να σας έρθουν πολλές ιδέες. Γυρίστε όμως τον χρόνο στον περσινό Μάιο, στα τρία τρόπαια και σκεφθείτε για ποιόν απ' τους Άλβες, Πικέ, Μασεράνο, Άλμπα, Μπούσκετς, Ράκιτιτς, Ινιέστα, Σουάρες, Νέιμαρ και Μέσι λέγατε τότε πως “δεν κάνει, να πάρουν άλλον για βασικό στη θέση του”;

ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΜΕΤΑΓΡΑΦΩΝ

Επιπλέον σημαντικός παράγοντας; Απαγόρευση μεταγραφών. Όποιον κι αν έπαιρνε η Μπάρτσα, θα έπρεπε να τον έχει στα πιτς μέχρι τον Ιανουάριο. Όχι και το καλύτερο timing για να πει πχ δίνω όσα χρειάζονται για να πάρω τον Πογκμπά, λέω ένα τυχαίο όνομα, για να πάρει τη θέση του Ράκιτιτς ή για να πάρω τον Ντιμπάλα για να μπορώ να κάνω κανονικό ροτέισον στις θέσεις τις επίθεσης.

Με μια σούπερ επιτυχημένη ομάδα, με απαγόρευση να χρησιμοποιήσεις παίκτη μέχρι τον Ιανουάριο είναι μάλλον πιο εύκολο να πεις “ας δώσω μερικά (λίγα για την εποχή) λεφτά για Τουράν και Βιδάλ, δεν χρειάζεται κάτι άλλο, οι καλύτεροι είμαστε”.

Το αποτέλεσμα ήταν, παρά τις προσπάθειες για ροτέισον του Ενρίκε, να τραβήξουν το κουπί οι ίδιοι. Ήρθε και ο τραυματισμός του Ραφίνια να αναγκάσει και την τριάδα του κέντρου να μην έχει ανάσες. Όσον αφορά την επίθεση, εκεί που στην ουσία δεν υπάρχει ροτέισον, αδιανόητα νούμερα.

MSN: 16.058 ΛΕΠΤΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ

Σύμφωνα με τον Γκαμπριέλ Μαρκότι, τους τελευταίους δώδεκα μήνες Μέσι, Σουάρες και Νέιμαρ έχουν παίξει 16.058 λεπτά. Ολογράφως, δεκαέξι χιλιάδες πενήντα οκτώ λεπτά. Από μόνο του δεν λέει κάτι. Οι συγκρίσεις όμως θα πουν πολλά.

Η επιθετική τριάδα της Μπάγερν έχει παίξει 13.593 λεπτά, 2.500 λιγότερα. Η επιθετική τριάδα της Σίτι έχει παίξει 11.274 λεπτά, 4.800 λιγότερα. Η επιθετική τριάδα της Ρεάλ έχει παίξει 10.249 λεπτά, 5.800 λιγότερα. Της Ατλέτικο έχει παίξει 9.843 λεπτά, 6.200 λιγότερα.

Μέσος όρος σύγκρισης με την επιθετική τριάδα των τεσσάρων που συνεχίζουν στο Champions League; Μέσι, Σουάρες και Νέιμαρ έχουν αγωνιστεί 4.800 περισσότερα λεπτά τον τελευταίο χρόνο. Λίγο πάνω από 53 γεμάτα ενενηντάλεπτα, μια φουλ σεζόν παραπάνω από παίκτες που κι αυτοί παίζουν σε ομάδες που θέλουν πρωτάθλημα, Champions League, κτλ.

Η καθίζηση του Μέσι

Πόσες και πόσες φορές δεν έχει ακουστεί/γραφτεί/ειπωθεί το “έλα μωρέ ο Μέσι, μ' αυτούς που έχει πίσω του και μπροστά του, όλα εύκολα είναι”. Τώρα βέβαια δεν θα συζητήσουμε αυτό, αλλά το αντίστροφο. Πόσο εύκολα είναι τελικά τα πράγματα για τους υπόλοιπους όταν ο Μέσι δεν είναι καλά;

NO MESSI, NO PARTY

Πόσο επηρεάζεται η Μπαρτσελόνα; Ας σκεφτούμε το εξής. Τα τελευταία δέκα χρόνια η Μπάρτσα έχει πάρει τρία Champions League και έχει αποκλειστεί πριν τον τελικό τις υπόλοιπες επτά σεζόν. Ο Μέσι δεν έχει βρει δίχτυα σε κανένα απ' τα 14 ματς των επτά αυτών αποκλεισμών: Λίβερπουλ 2007, Γιουνάιτεντ 2008, Ίντερ 2010, Τσέλσι 2012, Μπάγερν 2013, Ατλέτικο 2014 και 2016.

No Messi, No Party στο Champions League, είναι ξεκάθαρο, όποιος κι απ' τους Ροναλντίνιο, Ετό, Ανρί, Τσάβι, Ινιέστα, Άλβες, Πέδρο, Βίγια, Τουρέ, Σουάρες, Νέιμαρ και αν ήταν δίπλα του.

ΧΩΡΙΣ ΓΚΟΛ ΓΙΑ 515 ΛΕΠΤΑ

Στο επαναληπτικό με την Ατλέτικο ο Μέσι έμεινε χωρίς σουτ στην εστία. Η τελευταία φορά που είχε συμβεί αυτό ήταν, τι σύμπτωση, κόντρα στην ίδια ομάδα, στον αποκλεισμό στην ίδια φάση του Champions League πριν δυο χρόνια ακριβώς. Στο ίδιο ματς, στο 2-0 που έφερε τον αποκλεισμό, ο Μέσι δεν είχε ούτε μία (1) επαφή με την μπάλα μέσα στην αντίπαλη περιοχή.

Το μαύρο κουτί της Μπαρτσελόνα

Το κρέντιτ προφανώς και πήγε στον τοίχο της Ατλέτικο και του Σιμεόνε, μόνο που γρήγορα φάνηκε πως ο Αργεντινός έχει πρόβλημα ούτως ή άλλως. Στον αγώνα με την Ατλέτικο συμπλήρωσε πέντε σερί αγώνες με την Μπαρτσελόνα χωρίς γκολ. Είχε να συμβεί απ' το 2010. Σ' αυτά τα πέντε ματς δεν είχε καν μια ασίστ.

Κι όταν τελικά σκόραρε με τη Βαλένθια, ο Μέσι συμπλήρωσε 515 αγωνιστικά λεπτά χωρίς γκολ. Για να βρούμε πότε άλλοτε ο Μέσι έμεινε για τόσο καιρό μακριά απ' το γκολ πρέπει να γυρίσουμε στο 2007 (816 λεπτά) και στο 2008 (757 λεπτά). Τότε ο Μέσι ήταν 19 και 20 χρόνων, η Μπαρτσελόνα ήταν ακόμα η ομάδα του Ροναλντίνιο, ο ίδιος δεν είχε κερδίσει καν την πρώτη του Χρυσή Μπάλα.

ΟΛΑ “ΧΛΩΜΑ” ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΜΕΣΙ

Ο Μέσι γύρισε άλλος άνθρωπος απ' τα παιχνίδια με την Αργεντινή κόντρα σε Βολιβία και Χιλή. Σε όποιο απ' αυτά τα πέντε ματς κι αν τον έχετε παρακολουθήσει, θα είναι δύσκολο να φανταστείτε πως είναι ο ίδιος παίκτης που πριν τη διακοπή είχε 24 γκολ και εννιά ασίστ σε 19 παιχνίδια στο 2016.

Οι φήμες για μυϊκό τραυματισμό, για ενοχλήσεις που τον κρατάνε πολύ μακριά απ' το 100% της αγωνιστικής ετοιμότητας δίνουν και παίρνουν. Δεν ξέρουμε αν θα μάθουμε αν και τι έχει συμβεί, ούτε μέχρι πότε ο Μέσι θα έχει αυτήν την εικόνα. Αυτό που σίγουρα είχαμε την ευκαιρία να μάθουμε είναι το πόσο “χλωμά” μοιάζουν όλα γύρω του όταν ξαφνικά αυτός κλείνει το δικό του φως.

Όχι πως οι υπόλοιποι πετάνε. Ο Νέιμαρ είναι σε φανερά κακή κατάσταση και έχει και νεύρα, ο Σουάρες κι αυτός κουρασμένος, αν και ο Ουρουγουανός προσπαθεί περισσότερο απ' όλους και στην ουσία πάλεψε μόνος του στην επίθεση για την πρόκριση στο “Καλντερόν”.

Όταν όμως έχεις πραγματικά κακό (για την κλάση του) τον Μέσι, που έχεις συνηθίσει να είναι εκεί ως ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο και να είναι για σένα finisher, dribbler και passer, τότε όλα φαίνονται “χλωμα”, όλα ξαφνικά είναι πιο δύσκολα.

Υπάρχει και η γκίνια

Ο κανόνας λέει πως όταν παίζεις πολύ καλά και κάνεις νίκες, κάποια στιγμή θα πάρεις και παιχνίδια στα οποία δεν είσαι τόσο καλός. Θα τα κερδίσει η φόρα, η ψυχολογία, ο φόβος του αντιπάλου, το winnning know-how. Αναμφίβολα η Μπαρτσελόνα είχε και τέτοια ματς όταν έτρεξε το αήττητο σερί των 39 αγώνων.

Όμως, ο κανόνας λειτουργεί κι αλλιώς. Και λέει πως όταν παίζεις άσχημα και κάνεις μαζεμένες ήττες, κάποια στιγμή θα χάσεις και παιχνίδια στα οποία δεν ήσουν τόσο κακός, δεν άξιζες να χάσεις. Θα σε νικήσει η γκίνια, η ψυχολογία, το ίδιο το ποδόσφαιρο που λέει πως δεν νικάει πάντα ο καλύτερος.

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ

Πριν τον αγώνα με τη Βαλένθια, η Μπαρτσελόνα είχε το 2-2 με την Βιγιαρεάλ, τις ήττες από Ρεάλ και Σοσιεδάδ και τη νίκη 2-1 με την Ατλέτικο, που έγινε ήττα με 2-0 στον επαναληπτικό. Το μοντέλο των expected goals μετράει το πόσα γκολ “πρέπει” να πετύχει μια ομάδα με βάση την ποιότητα των ευκαιριών που δημιουργεί και αντίστοιχα το πόσα θα “έπρεπε” να δεχθεί με βάση τις ευκαιρίες του αντιπάλου.

Το μαύρο κουτί της Μπαρτσελόνα

Σ' αυτά τα πέντε ματς η Μπαρτσελόνα έφτιαξε ευκαιρίες που θα “έπρεπε” να τις δώσουν επτά γκολ, αλλά πέτυχε μόνο πέντε. Αντίστοιχα, οι αντίπαλοι έφτιαξαν φάσεις για να πάρουν τρία γκολ και πέτυχαν έξι. Χωρίς να χρειάζεται τύχη, με απλά τελειώματα “μέσου όρου” η Μπαρτσελόνα ακόμα και σ' αυτά τα άσχημα ματς θα μπορούσε να έχει πάρει περισσότερα.

ΜΙΛΗΣΑΝ ΟΙ ΜΟΥΓΚΟΙ ΜΕ ΒΑΛΕΝΘΙΑ

Εκεί που “μίλησαν οι μουγκοί” ήταν με τη Βαλένθια. Στο πρώτο ημίχρονο, η Μπαρτσελόνα είχε τρεις κλασικές ευκαιρίες, μια για κάθε έναν απ' τους αστέρες της επίθεσης. Μέσι, Σουάρες και Νέιμαρ, όλοι απέτυχαν να κάνουν γκολ την καθαρή ευκαιρία που τους δόθηκε. Στο ίδιο διάστημα η Βαλένθια είχε ένα σουτ στο τέρμα και πήγε στο ημίχρονο με 2-0 υπέρ της.

Το τέλος του αγώνα βρήκε την Μπαρτσελόνα να έχει φτιάξει ευκαιρίες για τέσσερα γκολ και να έχει πετύχει ένα και τη Βαλένθια να έχει ευκαιρίες για ένα γκολ και να έχει νικήσει 2-1. Ποδόσφαιρο, όλα μπορούν να συμβούν. Και θα συμβούν, πολύ απλά γιατί είσαι σε κακό φεγγάρι και όλα πάνε εναντίον σου, ακόμα και όταν αντιδράς και παίζεις καλύτερα απ' τα προηγούμενα ματς, ακόμα και όταν φτιάχνεις φάσεις που “λογικά” είναι αρκετές για να νικήσεις και τις τελειώνουν οι καλύτεροι επιθετικοί στον κόσμο.

"Τα άστρα είναι εναντίον μας"

Μετά το σοκ της ήττας απ' τη Βαλένθια ο Πικέ, που έχασε το τελευταίο “‘αχαστο” του αγώνα, είπε πως “είναι σαν τα άστρα να έχουν ευθυγραμμιστεί εναντίον μας”. Ο Ενρίκε είπε πως αν παίξουν όπως και κόντρα στις “νυχτερίδες” δεν έχει καμία αμφιβολία πως θα κάνουν το πέντε στα πέντε και θα πάρουν το πρωτάθλημα.

Το χορτάρι θα μας δώσει τις απαντήσεις: Για την κούραση, τον Μέσι, την γκίνια, ακόμα και για τον χαρακτήρα που θα βγάλει στο γήπεδο η Μπαρτσελόνα, μια ομάδα που έχει συνηθίσει να κερδίζει ως ανώτερη, όχι να παλεύει για το ισχνό προβάδισμα ως “προβληματική”.

Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΔΕΝ ΝΙΚΙΕΤΑΙ

Μέχρι να απαντήσει το χορτάρι, τα παραπάνω δεν αλλάζουν. Κάπως έτσι η Μπαρτσελόνα δεν έχασε μόνο το όνειρο των back-to-back Champions League, αλλά βρέθηκε αγχωμένη να παλεύει για το “δεδομένο”, το πρωτάθλημα. Το να μην πετύχει το πρωτοφανές, το δεύτερο Champions League, δεν είναι αποτυχία, αλλά η απώλεια του τίτλου θα είναι και μάλιστα μεγάλη.

Κυριότερο δίδαγμα, ο,τι κι αν συμβεί από εδώ και πέρα; Την τεράστια επιτυχία δεν μπορείς να τη νικήσεις ούτε εσύ ο ίδιος που την πέτυχες. Άπαξ και συμβεί, είναι πάνω από σένα. Είναι δικιά σου, όσο είναι και αντίπαλος σου.

Κι είναι χίλιες φορές καλύτερο το να τη βρεις αντίπαλό σου γρήγορα, αμέσως, στο ξεκίνημα της νέας προσπάθειας, παρά να σου ορθώσει ξαφνικά τον τοίχο την άνοιξη, όταν κρίνονται όλα.

News 24/7

24MEDIA NETWORK