Αυτά τα κάνει μόνο η Γιουβέντους!

Ο Τσάρλυ σχολιάζει την επική ανατροπή της Γιουβέντους στο Λονδίνο που σήμανε πρόκριση στους "8" για τη "Μεγάλη Κυρία". Διαβάστε μία γεμάτη ανάλυση για τη διαχείριση του Αλέγκρι που έφερε τα πάνω-κάτω, τον Ποτσετίνο που δεν είχε... Κιελίνι κι άλλα "ζουμερά" από την... αστεράτη βραδιά στο "Γουέμπλεϊ".

Αυτά τα κάνει μόνο η Γιουβέντους!

Ένα δίλεπτο ήταν αρκετό για να ανατραπούν όλα όσα βλέπαμε από Τότεναμ-Γιουβέντους και να χαρίσει στους παίκτες του Αλέγκρι μία μεγάλη πρόκριση στους "8" του Champions League. Στο πρώτο παιχνίδι, η Τότεναμ έβγαλε ποιότητα και έπαιξε με ανωτερότητα. Παρότι έμεινε νωρίς πίσω στο σκορ με δύο τέρματα, πήρε τη μπάλα και κατάφερε να πάρει ένα πολύ καλό αποτέλεσμα για τη ρεβάνς (2-2). Είχε πολύ καλή δημιουργία, αυτοματισμούς, συνεργασίες που δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει η Γιουβέντους.

Ο Αλέγκρι για τον επαναληπτικό είχε να υπολογίζει σε δύο "όπλα" που έλειψαν στην πρώτη σύγκρουση. Στον Ματουιντί που είναι ικανός να προσφέρει κερδισμένες μάχες και ενέργεια, πράγμα που έλειπε από τους μέσους του στο πρώτο παιχνίδι και τον Ντιμπάλα για να δώσει κράτημα μπάλας, κάθετη αντεπίθεση, στήριγμα στον Ιγκουαΐν και -πάνω απ' όλα- το... απρόβλεπτο.

ΟΙ ΔΥΟ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΗΣ ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ

Στο ξεκίνημα του παιχνιδιού, ο Αλέγκρι πήρε μία λανθασμένη απόφαση. Επέλεξε να χρησιμοποιήσει πάνω στον Σον που βρίσκεται σε εντυπωσιακή κατάσταση, τον Μπαρτσάλι. Ο Ιταλός αμυντικός δεν είχε τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει την ταχύτητα του Κορεάτη και το συνολικό παιχνίδι της Τότεναμ τον αναδείκνυε σε μόνιμη απειλή. Η Τότεναμ είχε βρει δύο χώρους που είχε μεγάλο πλεονέκτημα και έκανε την Γιουβέντους να μοιάζει ασύνδετη. Στον άξονα, ειδικά, ο Κεντίρα δεν έχει την ταχύτητα που απαιτούν τέτοιες αναμετρήσεις και στην πλευρά που έβγαζε επιθέσεις ο Σον.

Το πρόβλημα ήταν σύνθετο για τη Γιουβέντους, καθώς για να «βγει» η πλευρά, αναγκαζόταν να κατέβει πολύ χαμηλά ο Κόστα και έχανε και το πολυτιμότερο «όπλο» στα πλάγια για να ανοίξει η άμυνα της Τότεναμ.

Στο πρώτο ημίχρονο, η Τότεναμ έβγαζε ανωτερότητα, η ομάδα του Ποτσετίνο ήταν απολαυστική και φανέρωνε την σπουδαία δουλειά που έχει κάνει ο προπονητής της. Είχε τον έλεγχο στον άξονα, ο Ντάιερ είχε κερδίσει πολλές μονομαχίες από τον Ματουιντί και έβαζε σωστά το σώμα του. Οι Ντεμπελέ, Ντελε Άλι είχαν πάρει το κέντρο από τους Πιάνιτς, Κεντίρα και έφερναν την μπάλα εύκολα στον Σον, αλλά και άμεσες επιθέσεις πάνω στα στόπερ.

Ήταν φανερή η πρόθεση του Αλέγκρι να μην πάρει κανένα ρίσκο και η επιθυμία του να πάει στο ημίχρονο με 0-0. Όμως, το αρχικό του πλάνο είχε δύο αδυναμίες, τις οποίες η Τότεναμ τις ανάδειξε με μεγάλη συχνότητα.

Βρήκε ρυθμό, επιθέσεις γκολ από τον Σον και η κατά κράτος επικράτηση των κεντρικών χαφ των Άγγλων, έφερε δύο κίτρινες κάρτες των Κιελίνι, Μπενάτια από μαρκαρίσματα που έγιναν στον Ντέλε Άλι, απουσία των κεντρικών χαφ.

Η Τότεναμ είχε την απόλυτο έλεγχο στο πρώτο ημίχρονο και πήγαμε στα αποδυτήρια με τον Αλέγκρι να είναι υποχρεωμένος κάτι να αλλάξει κάνοντας τη Γιουβέντους πιο επιθετική.

Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, όταν έχεις στο αμυντικό κομμάτι μία αδυναμία, έναν ποδοσφαιριστή κατώτερο από το επίπεδο του παιχνιδιού είναι αδύνατον, αυτό να κρυφτεί.

ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΕΦΕΡΑΝ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ

Όπως η Τότεναμ ανέδειξε σε μεγάλο βαθμό την παρουσία του Μπαρτσάλι στα δεξιά της άμυνας της Γιουβέντους, έτσι και η ομάδα του Αλέγκρι όφειλε να χτυπήσει πάνω στον Ντέιβις.

Ήρθαν έτσι τα πράγματα που η διόρθωση, η επιστροφή στην κανονικότητα έκανε αυτόματα τη διαφορά.

Στο 61ο λεπτό ο Αλέγκρι έβγαλε τον Μπενάτια για να μην έχει δύο στόπερ με κάρτα, περνά στον κανονικό του ρόλο τον Λιχστάινερ και στο πρώτο ανέβασμα κανονικού μπακ που δέχεται ο Ντέιβις, έρχεται η ισοφάριση. Με το που μπήκε ο Ελβετός, έδωσε πλάτος και ανέβασμα κανονικού μπακ, το οποίο δεν μπορούσε να δώσει ο Μπαρτσάλι και επειδή δεν είχε τα απαραίτητα τρεξίματα, όσο έπαιζε στα αριστερά είχε γίνει ο χώρος του, τόπος... πάρτι για τους παίκτες του Ποτσετίνο.

ΦΑΝΕΛΑ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ, ΚΛΑΣΗ

Φάνηκε πόσο πιο βαριά είναι η φανέλα της Γιουβέντους, πάντως... Για την ακρίβεια, πώς οι παίκτες της "Μεγάλης Κυρίας"... τρέχουν λιγότερο, δεν βγάζουν τόσο ένταση και δεν έχουν τόσο καλά δουλεμένες συνεργασίες. Μπορούν όμως να χτυπήσουν άμεσα. Έχουν την προσωπικότητα και την κλάση αν φτάσουν κοντά στην πρόκριση, να φτιάξουν και να τελειώσουν την επίθεση που χρειάζονται.

Από τον τρόπο που έσφιξε τις γροθιές και πανηγύρισε ο Ιγκουαΐν, τη... λύσσα που χίμηξαν να πάρουν τη μπάλα οι "ασπρόμαυροι" έγινε αντιληπτό ότι όλα άλλαξαν και θα "μιλούσε" η φανέλα. Είναι ένα πλεονέκτημα που είχε εξορισμού η Γιουβέντους. Άλλωστε έπαιζε σε μία διαδικασία που γνωρίζει καλά.

ΕΠΙΒΙΩΣΕ ΚΑΙ ΠΡΟΚΡΙΘΗΚΕ

Η Γιουβέντους κατάφερε κάτι πολύ σημαντικό, που επί της ουσίας της έδωσε και την πρόκριση, επιβίωσε τα διαστήματα που ήταν χειρότερη. Η ομάδα του Ποτσετίνο δεν τα κατάφερε. Μπήκε ψαρωμένη στο Τορίνο και μέχρι να καταλάβει τι γίνεται, δέχτηκε δύο τέρματα, με το που ισοφάρισε η Γιουβέντους, μέχρι να συνέλθει από το σοκ έφαγε και το τελικό χτύπημα.

Σίγουρα, σαν σύνολο έδειξε σπουδαία πράγματα, συνεργασίες παιχνίδι από χαμηλά με συμμετοχή όλης της ομάδας, σύγχρονο ποδόσφαιρο έντασης, ταχύτητας και δημιουργίας. Όμως όταν τα νοκ άουτ παιχνίδια έχουν οριακό αποτέλεσμα υπάρχει μία λεπτομέρεια που κάνει την διαφορά. Και στο συγκεκριμένο ζευγάρι η διαφορά ήταν πως το κέντρο άμυνας της Γιουβέντους απορρόφησε πολλή μεγαλύτερη πίεση από ότι αυτό της Τότεναμ. Στο πρώτο ανέβασμα μπακ της Γιουβέντους χάθηκαν δύο σημαντικά μαρκαρίσματα και ο Ιγκουαΐν εκτέλεσε μόνος του, ο Κέιν σε όλες τις φορές που απείλησε ήταν χαλασμένος από τον Κιελίνι, είχε την ανάσα του, την πίεση είτε από τον ώμο του, είτε από το τάκλιν του.

Οι Κιελίνι, Μπενάτια μέχρι το 61ο λεπτό μάρκαραν και τα στόπερ, μετά την ανατροπή οι Κιελίνι, Μπαρτσάλι ήταν χαμηλά και κράτησαν στο τελευταίο κομμάτι του παιχνιδιού το αποτέλεσμα, αντίθετα τα στόπερ της Τότεναμ ακριβώς στην επόμενη φάση από την ισοφάριση, εκεί που ήταν δεδομένο πως για ένα διάστημα θα τους χρειαστεί η ομάδα μέχρι να συνέλθει, άνοιξαν και άφησαν τον Ντιμπάλα να φτάσει ανενόχλητος μέχρι τον Λιορίς.

Είναι από τα παιχνίδια που αν τα αξιολογήσουμε και τα δούμε συνολικά, την τελική διαφορά την έχει κάνει το κέντρο άμυνας της νικήτριας ομάδας, που δεν επέτρεψε ποτέ να βρουν τόσο ανενόχλητες εκτελέσεις οι αντίπαλοι της, όπως αυτές που βρήκαν οι Ιγκουαΐν, Ντιμπάλα στα δύο δικά της τέρματα.

Αναμφισβήτητα, ο κορυφαίος της βραδιάς ήταν ο Κιελίνι. Αν και στόπερ τέλειωσε τον αγώνα και είχε τις περισσότερες επαφές με την μπάλα με 85, μέτρησε επίσης 4 κερδισμένα τάκλιν, 2 κλεψίματα και κρατηθείτε 13 Clearances κοψίματα σε βαθιά άμυνα.

Η Γιουβέντους κατάφερε και συνεχίζει, σε μία εποχή που κυριαρχεί το επιθετικό ποδόσφαιρο, πέταξε εκτός διοργάνωσης, μία πολύ καλά δουλεμένη στο δημιουργικό κομμάτι ομάδα, επειδή μπόρεσε να παίξει καλύτερη άμυνα τα σαφώς μεγαλύτερα διαστήματα που χρειάστηκε και αυτό είναι μία νίκη του ποδοσφαίρου που εκπροσωπεί, σε μία εποχή που το επιθετικό ποδόσφαιρο κυριαρχεί.

Η αλήθεια είναι πάντως πως για να ρίξει κάτω τον αντίπαλο της, χρειάστηκε να προσπαθήσει να αναδείξει τα δικά της όπλα. Να πάρει πλάτος από τα μπακ, να μπει στο παιχνίδι ο Κόστα και να αναδειχτεί το πόσο σπουδαίο δίδυμο είναι οι Ιγκουαΐν, Ντιμπάλα.

Είναι μαγική η στροφή που κάνει ο Ιγκουαΐν γύρω από το σώμα του και η πάσα που δίνει στο κόψιμο του Ντιμπάλα. Όπως είναι μαγικό να βλέπεις στο τέλος Ιταλούς, να βγάζουν άμυνες και να πανηγυρίζουν σαν να βάζουν γκολ. Αυτό είναι έμφυτο, όσο και να δουλέψει ο Ποκετίνο με τους παίκτες της Τότεναμ, δεν θα μπορέσει να το δώσει στους Σάντσες, Βερτόνγκεν, Τρίπιερ, Ντέιβις. Αυτό το στοιχείο αυτήν την φορά έκανε την διαφορά και επέτρεψε να συνεχίσει η ομάδα που είχε λιγότερα διαστήματα τον έλεγχο.

Photo Credits: AP Photo/Frank Augstein

News 24/7

24MEDIA NETWORK