Ο δικαιωμένος Σίλβα, ο Φινμπόγκασον και η "μαγεία"

Ο Τσάρλυ γράφει για το μεγαλείο και τα δεδομένα του θριάμβου του Ολυμπιακού στο Λονδίνο. Η δικαίωση του Σίλβα με την αλλαγή συστήματος και τον Φινμπόγκασον, η απουσία του Ζιρού και το ακούμπημα του "μάγου" Καμπιάσο.

ΤΣΑΡΛΥ

30 ΣΕΠ 2015

Είναι από τις βραδιές που καταλαβαίνεις πόσο μεγάλο άθλημα είναι το ποδόσφαιρο και πόσο μεγαλύτερη σημασία έχει μία ευρωπαϊκή βραδιά από τις εγχώριες διαμάχες. Την Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου του 2015 ο Ολυμπιακός κέρδισε την Άρσεναλ, ρίχνοντας τρία γκολ μέσα στην έδρα της. Αυτό έγραψε, μπήκε στα βιβλία, όπως έχει μπει και ο αποκλεισμός του Παναθηναϊκού από την Καμπάλα.

Την ίδια εποχή που ο Παναθηναϊκός και ο ΠΑΟΚ σε τρία παιχνίδια δεν κατάφεραν να κερδίσουν την Καμπάλα, ο Ολυμπιακός πήγε στο "Έμιρεϊτς" και έριξε τρία. Τη νίκη του Ολυμπιακού στο "Έμιρεϊτς" πρέπει να την ακολουθήσει και μία σιωπηλή παραδοχή από τους υπόλοιπους. Οι "ερυθρόλευκοι" έχουν ξεφύγει ανήκουν πλέον σε άλλο επίπεδο. Απέδειξαν πως βρίσκονται στα μεγάλα κλαμπ της Ευρώπης.

Δικαιώθηκε ο Σίλβα για την αλλαγή συστήματος

Ο Σίλβα έδειξε στην πρεμιέρα με την Μπάγερν πως είναι ευέλικτος προπονητής και ξέρει πώς να κρύψει τις αδυναμίες της ομάδος του, αλλά και να βοηθήσει τους ποδοσφαιριστές στα παιχνίδια που απαιτείται ειδική διαχείριση.

Με τους Βαυαρούς βρήκε μία επιτυχημένη συνταγή με τον Σαλίνο σε ρόλο τρίτου χαφ και η αλήθεια είναι πως υπολόγιζα πως θα την κρατήσει και στο "Έμιρεϊτς". Ο Σίλβα διάβασε διαφορετικά την Άρσεναλ. Είδε πως απόντος του Ζιρού, παίρνει παιχνίδι από τα άκρα και είναι προτιμότερο να πάει σε αμυντική τακτική με δύο εξτρέμ.

Η απόφαση του ήταν να πάει το πολυεργαλείο Σαλίνο στα αριστερά, να χρησιμοποιήσει τον Φορτούνη σαν τρίτο χαφ και να δώσει εντολές στον Σεμπά και στον Πάρντο να ντουμπλάρουν μέχρι χαμηλά τα μπακ, αλλά και να έχουν στο μυαλό τους όποτε μπορούν να χτυπήσουν στην αντεπίθεση.

Η επιθετική σκέψη, μέσα από έναν τακτικό ρόλο προσαρμοσμένο στον αντίπαλο με ρεαλισμό και πλάτος στην άμυνα έδωσε αυτήν την τεράστια νίκη στους "ερυθρόλευκους".

"Διάβασε" την απουσία του Ζιρού

Εδώ θέλω να σημειώσω μία βλακεία που διάβασα και άκουσα από πολλούς. Ότι είναι χειρότερο για τον Ολυμπιακό που δεν παίζει ο Ζιρού και θα είναι στην κορυφή ο Γουόλκοτ. Βρισκόμαστε στο 2015, ο κόσμος έχει ποδοσφαιρική γνώση. Όταν μία ομάδα θα πάει σε ένα παιχνίδι που θα θελήσει να πιάσει πάνω από 65% κατοχή και θα έχει να αντιμετωπίσει έναν αντίπαλο που θα έχει ένα προσαρμοσμένο αμυντικό σχέδιο, είναι απαραίτητος ο καθαρός σέντερ φορ. Ένας γρήγορος περιφερειακός στην κορυφή μπορεί να εξυπηρετήσει σε διαφορετικές συνθήκες παιχνιδιού.

Ο Σίλβα, γνωρίζοντας πως δεν υπάρχει ο φορ που θα παίξει με πλάτη και θα ακουμπήσει την μπάλα πάνω του για να βγάλει συνεργασίες, πήρε την απόφαση, όταν η Άρσεναλ έχτιζε οργανωμένα επιθέσεις, να ξεκινά την άμυνα κάτω από τη σέντρα και να ανεβάσει την τελευταία γραμμή άμυνας αρκετά πάνω από το ύψος της περιοχής. Δηλαδή και οι δέκα παίκτες που είχαν συγκεκριμένους ρόλους και σχημάτιζαν ένα 4-4-1-1 βρίσκονταν σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους.

Αυτή η τακτική μπορεί να σου βγει μπούμερανγκ, αν φας συνεργασίες ανάμεσα στις γραμμές σου. Η έλλειψη κλασικού φορ δεν έδινε αυτήν την δυνατότητα και οι παίκτες της Άρσεναλ, μπορεί να τελείωσαν (με τα στατιστικά του Whoscored.com) με 68.5% κατοχή, αλλά πάτησαν λίγες φορές περιοχή και είχαν μόνιμα όλους τους ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού πίσω από την μπάλα.

Ο Σίλβα είναι ο πρώτος άνθρωπός που δικαιούται τα εύσημα γι' αυτόν τον ιστορικό θρίαμβο. "Διάβασε" τον αντίπαλο, έδωσε σωστές εντολές στους ποδοσφαιριστές του και δικαιώθηκε για την επιλογή του να αλλάξει φορ στο ημίχρονο.

Τον δικαίωσε και ο Φινμπόγκασον

Μπορεί να μην τράβαγε ο Ιντέγε, να μην είχε την αποφασιστικότητα και το θράσος των υπολοίπων, όμως δεν είναι εύκολη, ούτε αυτονόητη επιλογή να αλλάξεις σέντερ φορ στο ημίχρονο ενώ κερδίζεις. Ο Σίλβα τόλμησε και δικαιώθηκε. Πήρε το νικητήριο τέρμα από τον Φινμπόγκασον και μεγαλύτερη συμμετοχή στα 45 λεπτά που έπαιξε ο Ισλανδός από ό,τι ο Ιντέγε.

Ο Φινμπόγκασον δεν είναι τυχαίος φορ. Έχει βάλει πολλά γκολ στην καριέρα του, για να αποφασίσουμε μετά από δύο τρία παιχνίδια στην Ελλάδα ότι είναι για πέταμα. Απλά είναι επιθετικός που έχει μάθει να τελειώνει φάσεις, οι οποίες έχουν δημιουργηθεί από τους συμπαίκτες του. Κρίθηκε υπερβολικά στο ξεκίνημα της χρονιάς, αγωνιζόμενος σε μία ομάδα που δεν είχε βρει αυτοματισμούς. Στο "Έμιρεϊτς" είδαμε τι όμορφα που κινήθηκε, πήρε τον σωστό διάδρομο και εκτέλεσε άψογα.

Είναι διαφορετικού στιλ στράικερ οι Ιντέγε, Φιμπόγκασον κι αυτό θα βοηθήσει τον Σίλβα. Έχω την αίσθηση πως οι δυο τους δεν μπορούν να παίξουν ούτε λεπτό μαζί, όμως μπορούν να εναλλάσσονται στην κορυφή της επίθεσης.

Το άγγιγμα του "μάγου"

Θέλω να σταθώ λίγο στο 3ο τέρμα. Το ανέφερα και στο κείμενο μετά από το "διπλό" του ΠΑΟΚ στο Περιστέρι. Είναι στιγμές που καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι να έχεις μεγάλα ονόματα στην ομάδα σου, αφού μία απλή σκέψη τους μπορεί να κάνει την διαφορά και να αλλάξει το επίπεδο της ομάδας.

Η πάσα του Καμπιάσο στο 3ο γκολ στον Πάρντο ήταν μία απλή στιγμή μαγεία, χωρίς καμία υπερβολή, από τον ποδοσφαιριστή. Χρησιμοποίησε το μυαλό του, την τεχνική κατάρτιση και την εμπειρία του και με ένα μαγικό άγγιγμα της μπάλας εξουδετέρωσε την αντίπαλη άμυνα και ελευθέρωσε τους Πάρντο, Φιμπόγκασον.

Επιβραβεύτηκε το θράσος

Σίγουρα, για να πετύχεις μία τόσο μεγάλη νίκη χρειάζεσαι και τύχη. Ο Ολυμπιακός πέτυχε τρία τέρματα σε τέσσερις τελικές, σκόραρε πολύ γρήγορα και τις δύο φορές που ισοφαρίστηκε. Ήταν όμως διαβασμένος είχε έναν προπονητή που ρίσκαρε, ποδοσφαιριστές που έμειναν πιστοί σε ολόκληρο το παιχνίδι στην αποστολή που τους δόθηκε, αλλά και όταν έπρεπε έβγαζαν θράσος.

Θυμίζω πως και πριν 13 βράδια στο "Γ. Καραϊσκάκης" με την Μπάγερν, μετά από το γκολ του Μίλερ, ο Ολυμπιακός τόλμησε να βγει μπροστά και μέχρι να έρθει το 0-2 είχε δύο καλές ευκαιρίες με τον Σαλίνο. Στο "Έμιρεϊτς" το ποδοσφαιρικό θράσος επιβραβεύτηκε και μάλιστα δύο φορές.

Θα τους γράψουν τα βιβλία

Είναι μεγάλο αποτέλεσμα, το οποίο ανέδειξε πολλούς πρωταγωνιστές. Οι Σαλίνο, Ομάρ είχαν πολύ δύσκολη αποστολή και λειτούργησαν άψογα. Οι Σιόβας, Μποτία ομολογώ πως ξεπέρασαν τις προσδοκίες μου, σίγουρα ευνοήθηκαν που δεν είχαν να αντιμετωπίσουν στράικερ, αλλά συχνά λειτούργησαν σωστά σε δύσκολα μέτρα και ήταν εγκεφαλικά συγκεντρωμένοι στις εντολές του Σίλβα. Ποτέ δεν παρασύρθηκαν από τις κινήσεις του Γουόλκοτ στα άκρα. Όταν έφευγε ο Γουόλκοτ, οι στόπερ του Ολυμπιακού περίμεναν να αντιμετωπίσουν κάποιο κόψιμο των υπολοίπων.

Ο Καμπιάσο, εκτός από την μαγική πάσα, πρόσφερε καλύψεις, είχε έγκαιρες αντιδράσεις και προσωπικότητα. Μαζί με τον Κασάμι δείχνουν πως δημιουργούν ένα κλασάτο δίδυμο, που ο χρόνος λειτουργεί υπέρ τους. Ο Φορτούνης δικαιώνει όσους υπολογίζουν πως θα είναι ο νέος ηγέτης του Ολυμπιακού και εμένα που πίστευα πως για τα ευρωπαϊκά παιχνίδια είναι προτιμότερος και πιο χρήσιμος από τον Τσόρι. Ο Πάρντο έκανε το καλύτερο παιχνίδι του στη σύντομη μέχρι στιγμής διαδρομή του με την φανέλα του Ολυμπιακού.

Όλους όσους βρέθηκαν στο "Έμιρεϊτς" θα τους γράψει η ιστορία, καθώς είχαν συμμετοχή σε μία από τις μεγαλύτερες βραδιές του Ολυμπιακού και του ελληνικού ποδοσφαίρου.