Όταν παίζεις με την Μίλαν, δεν υπάρχει ΠΑΟΚ

Ο Τσάρλυ γράφει για την επιτυχία της ΑΕΚ να αντιμετωπίσει τη Μίλαν σε διπλές αναμετρήσεις χωρίς να δείξει κατώτερη ομάδα, το σύστημα με τρεις στόπερ που πρέπει να μονιμοποιηθεί και τα παιχνίδια, όπως αυτά με τους "ροσονέρι" και την Μπαρτσελόνα, που έχουν μεγαλύτερη αξία από οποιοδήποτε ντέρμπι στην Ελλάδα.

ÃÉÏÕÑÏÐÁ ËÉÃÊ / ÁÅÊ - ÌÉËÁÍ / EUROPA LEAGUE / AEK - MILAN / / (ÖÙÔÏÃÑÁÖÉÁ: LATO KLODIAN / EUROKINISSI)
jimemes EUROKINISSI

Για ακόμα μία φορά η διάταξη με τρεις στόπερ του Χιμένεθ λειτούργησε σαν επιτυχημένη συνταγή για την ΑΕΚ. Ο Ισπανός τεχνικός έχει μία πολύ δύσκολη αποστολή, να μάθει την Ένωση να ζει χωρίς τον Μάνταλο.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΕΙΓΜΑ

Δεν είναι απλό, μιλάμε με διαφορά για τον καλύτερο παίκτη του φετινού πρωταθλήματος, που έδινε την δυνατότητα στην ΑΕΚ να έχει αρχική ανάπτυξη με ένταση και τον μοναδικό χαφ που διαθέτει που είναι ικανός, να δημιουργήσει από χαμηλά, συμμετέχοντας στο αμυντικό κομμάτι. Το όπλο της ΑΕΚ φέτος ήταν πως η μεταφορά της μπάλα σε αρχικό στάδιο μέχρι να φτάσει στην τελική επιλογή, γινόταν κάθετα με μεγάλη ένταση και όλες οι αποφάσεις ερχόντουσαν πάνω στο τρέξιμο με κάτω την μπάλα. Καταλαβαίνετε πως το στοιχείο αυτό σε μεγάλο βαθμό είχε την υπογραφή του Μάνταλου. Μπορεί να μην βγαίνει στον βαθμό που θα έπρεπε στην τελική απόφαση, γεγονός που έχει να κάνει τόσο με κάποια στοιχεία που λείπουν από τους επιθετικούς, όσο και με μία βιασύνη που υπάρχει στην εκτέλεση.

Η ΑΕΚ πάντως με τον Μάνταλο ήταν η ομάδα που έβγαζε την μεγαλύτερη ένταση στην μεταφορά μπάλας από τις υπόλοιπες Ελληνικές.

Η απουσία του φάνηκε. Η ΑΕΚ αντιμετώπισε πρόβλημα στον άξονα σε ένα σημαντικό κομμάτι του δευτέρου ημιχρόνου, το οποίο μπαλώθηκε μόλις μπήκε ο Γαλανόπουλος και δεν είχε επιθετικότητα από τον άξονα. Είναι φυσιολογικό να συμβαίνει κάτι τέτοιο, όταν κεντρικοί χαφ είναι ο λίγων μέτρων Γιόχανσον και ο αμυντικός μέσος Σιμόες που δεν μπορεί να πάρει μεγάλο βάρος στην δημιουργία, καθώς τρώει αναγκαστικά όλο το γήπεδο και κάνει πολύ δουλειά στο αμυντικό κομμάτι. Μοιραίο ήταν να πέσει πολύ βάρος στην ανάπτυξη από τα άκρα.

Η ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΤΡΙΑΔΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Η ΑΕΚ έπαιξε με παραλλαγές το 3-4-3, οι σταθεροί ήταν οι τρεις στόπερ, οι δύο κεντρικοί χαφ και οι δυο ακραίοι που έπαιρναν όλη την πλευρά και κατάπιναν χιλιόμετρα. Οι τρεις παίκτες μπροστά άλλαξαν αρκετούς ρόλους μέσα στο παιχνίδι, με τον Μπακασέτα να ξεκινά σαν δημιουργός και να απλώνονται οι Αραούχο, Χριστοδουλόπουλος, όσο πέρναγε η ώρα γινόταν φανερό, πως όποιος και αν ήταν μπροστά, επειδή από τον άξονα η μεταφορά μπάλας έλλειπε, ήταν υποχρεωμένος να κάνει κάτι παραπάνω και η αλήθεια είναι πως το έκανε. Η συμμετοχή των επιθετικών στην ανάπτυξη και τα ακουμπήματα μπάλας, μακριά από την περιοχή, ήταν πολλά και πιστεύω είναι ένα στοιχείο με το οποίο από εδώ και μπρος είναι αναγκασμένοι να πορευτεί η ΑΕΚ.

Η διάταξη της ΑΕΚ ήθελε τον Τσόσιτς να παίρνει αυτή την φορά το βάθος, τον Μπακάκη να δείχνει πως είναι ότι πιο κοντινό σε Αθπιλικουέτα έχει το Ελληνικό ποδόσφαιρο και να λειτουργεί για ακόμα μία φορά άψογα στον ρόλο του τρίτου στόπερ και να βοηθά στο να υπάρχει επιθετικότητα από την πίσω τριάδα και μόνιμη κάλυψη στην πλάτη του Λόπες, που λειτούργησε πολύ επιθετικά.

ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΩΝ ΓΚΑΛΟ, ΛΟΠΕΣ

Το κύριο βάρος της ανάπτυξης άλλωστε έπεφτε στις πτέρυγες. Η διάταξη τους ελευθέρωνε και οι Γκάλο, Λόπες έπαιξαν για να καλύψουν τα μέτρα με την μπάλα που δεν μπορεί να δώσει πλέον ο Μάνταλος. Σίγουρα τους βόλεψε και η τακτική της Μίλαν και το γεγονός πως όταν αμυνόταν η ομάδα του Μοντέλα, ο Τσαλχάνογλου δεν ακολουθούσε τον Γκάλο και ο Μπορίνι δεν τα έβγαζε πέρα με τον Λόπες. Η ΑΕΚ έβγαλε μόλις το 22% των επιθέσεων της από τον άξονα, το 41% από τα αριστερά και το 36% από τα δεξιά.

Είναι σπάνιο οι δύο μπακ να είναι οι ποδοσφαιριστές με τις περισσότερες επαφές μπάλας μίας ομάδας. Συμβαίνει να είναι ο ένας, επειδή πάει η ανάπτυξη περισσότερο από μία πλευρά, αλλά το να βλέπουμε τον δεξιό μπακ να έχει τις περισσότερες επαφές και να ακολουθεί ο αριστερός είναι κάτι που δεν συμβαίνει συχνά. Ο Γκάλο είχε 78 επαφές μπάλας, ο Λόπες 64 όπως και ο Σιμόες. Η ΑΕΚ πήρε πολλά ανεβάσματα και τρεξίματα από τους Γκάλο, Λόπες.

Δεν πήρε όμως ένα καλό τελείωμα, μία επίθεση να βγει μέχρι μέσα. Το συζητάμε με το Θέμη στην εκπομπή, είναι κάτι που παρατηρείται συχνά και σε όλα τα παιχνίδια. Η ΑΕΚ σουτάρει υπερβολικά πολύ και όταν φθάνει στα 10 μέτρα πριν μπει στην περιοχή λες και είναι μπασκετμπολίστες της δεκαετίας του '70 πρώτα κοιτάνε την εκτέλεση και μετά την πάσα. Υπήρχαν στιγμές στο παιχνίδι που η μπάλα έμπαινε εσωτερικά στον άξονα οι Λόπες, Γκάλο συνέχιζαν την κίνηση τους, όμως δεν έπαιρναν ξανά την μπάλα. Πολλές φορές επίσης που υπάρχει κοντινό κόψιμο και δεν τροφοδοτείται και επιλέγεται ένα μακρινό σουτ. Σε αυτό το κομμάτι πρέπει να υπάρχει μία ισορροπία. Δεν είναι άλλωστε κάτι που παρατηρήθηκε για πρώτη φορά στο παιχνίδι με την Μίλαν, είναι μόνιμο.

ΓΙΑΚΟΥΜΑΚΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

Οι Γκάλο, Λόπες ξέρουν μπάλα και είναι σωστό να προσπαθήσει με σχέδιο η ΑΕΚ να τους φέρει πιο χαμηλά, ώστε να μπορούν να φέρουν σε θέση βολής τους επιθετικούς. Ένα από τα θέματα που αντιμετωπίζει η ΑΕΚ, είναι πως βλέπουμε τους επιθετικούς, να παλεύουν συνεχώς εκτός περιοχής, αλλά να μην υπάρχει τρόπος να την πάρουν μέσα σε αυτήν. Σε αυτό θα βοηθήσει η επιστροφή του Γιακουμάκη, ενός επιθετικού με στοιχεία που έλλειπαν μέχρι σήμερα όταν η ΑΕΚ κυνηγάει το γκολ, καθώς έχει το σώμα και την ικανότητα να φέρει την αντίπαλη άμυνα πιο βαθιά, όμως κάποια στιγμή θα πρέπει ο Χιμένεθ με τους παίκτες του να δουν τον τρόπο που επιλέγουν να τελειώνουν τις επιθέσεις.

Η ΑΕΚ έχει την καλύτερη αρχική ανάπτυξη στο πρωτάθλημα, δεν παίρνει όμως καλό βαθμό στον τρόπο που επιλέγει να τελειώνει τις φάσεις. Υπάρχουν πολλές φάσεις σε όλα τα παιχνίδια, που δεν συνεργάζονται και επιλέγουν να εκτελέσουν, παρότι υπάρχει κοντά τους κίνηση στον χώρο συμπαίκτη τους. Προσέξτε η ΑΕΚ, επιλέγει να πηγαίνει μόνιμα σε μακρινά σουτ, παρότι είναι μία ομάδα που έχει κινητικότητα.

Συνολικά βέβαια ο βαθμός που παίρνει η ΑΕΚ είναι θετικός. Έπαιξε δύο φορές με την Μίλαν, μέσα σε δύο εβδομάδες και πέτυχε κάτι σπουδαίο, να μην δείξει κατώτερη ομάδα. Βρήκε έναν μεγάλο σύλλογο σε άσχημη κατάσταση και του ανέδειξε τα προβλήματα στο γήπεδο. Κατάφερε να ανταποκριθεί σε ρυθμό και στην ένταση των δύο αγώνων και δεν έδειξε ομάδα που ανήκει σε πιο χαμηλό επίπεδο. Αντιμετώπισε την προβληματάκια Μίλαν ισότιμα. Πρόκειται για σπουδαία επιτυχία.

ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΝΥΧΤΕΣ ΜΕΝΟΥΝ

Οι 45.000 που βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ έδωσαν σε όσους ασχολούμαστε καθημερινά με το ποδόσφαιρο, σε διοικήσεις, προπονητές, παράγοντες και δημοσιογράφους ένα πολύ σημαντικό μήνυμα. Όσοι έχουμε την καθημερινή τριβή, δίνουμε μεγαλύτερο βάρος στους αγώνες που έχουν να χαθούν πολλά. Τα ρεπορτάζ της ΑΕΚ δημιουργούσαν κλίμα πως ο τελικός για την ΑΕΚ, το παιχνίδι που καίει, είναι αυτό της Κυριακής. Μάλιστα διαβάζαμε και άρθρα για το αν ο Χιμένεθ πρέπει να δώσει σε κάποιους ποδοσφαιριστές ανάσες στον αγώνα με την Μίλαν. Δεν το λέω για να κατηγορήσω κανέναν, αυτό είναι το κλίμα που επικρατεί, ο απλός οπαδός όμως δεν λειτουργεί έτσι.

Ο αγνός φίλαθλος που έχει μάθει να αγαπάει την ομάδα του, έχει κατανοήσει πως και να μην κερδίσει η ΑΕΚ τον ΠΑΟΚ την Κυριακή δεν έγινε και τίποτα, αυτό που λαχταρά να δει είναι την ομάδα του στο πιο υψηλό επίπεδο. Άλλωστε ξεχνάμε πως περνώντας τα χρόνια αυτές οι βραδιές μένουν. Όλοι θυμόμαστε το γκολ του Σέζαρ απέναντι στην Μίλαν, όλοι οι φίλοι της ΑΕΚ θυμούνται που ήταν και πως το πανηγύρισαν, το πόσο ήρθε η ομάδα τους εκείνη την χρονιά με τον ΠΑΟΚ και το ποιος σκόραρε το πιθανότερο είναι να έχει σβηστεί από την μνήμη τους.

Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκε και ο κόσμος του Ολυμπιακού. Όπου λειτούργησε έξω από τον δικό μας μικρόκοσμο. Για πολλούς υπήρξε η πιο ένθερμη ατμόσφαιρά που έχει δημιουργηθεί ποτέ στο "Καραϊσκάκης". Και το γεγονός αυτό συνέβη, τρεις μέρες μετά από ήττα από τον Παναθηναϊκό. Ο απλός φίλαθλος του Ολυμπιακού όμως κατανοεί πως μπορεί ο Τύπος να γκρινιάζει, ακόμα και η διοίκηση να έχει μείνει στο χαμένο ντέρμπι, όμως για εκείνον το να δει την ομάδα που αγαπά να αγωνίζεται με την Μπαρτσελόνα είναι κάτι συναρπαστικό. Και όταν μπορεί να ζήσει το 90λεπτό βλέποντας την ομάδα της καρδιάς του να τον εκπροσωπεί επάξια σε αυτό το επίπεδο και να είναι ανταγωνιστική, το ζει πολύ πιο έντονα.

Παίρνει μαζί του αναμνήσεις που θα τον συντροφεύουν για όλη του την ζωή. Και το γεγονός αυτό, την ανάγκη του απλού κόσμου, όλοι εμείς που ζούμε από τον αθλητισμό και προσπαθούμε να προωθήσουμε να αναδείξουμε το άθλημα, δεν πρέπει να την αγνοούμε. Ποτέ δεν γίνεται να έχει μεγαλύτερη αξία ένα ΑΕΚ - ΠΑΟΚ από έναν αγώνα της ΑΕΚ με την Μίλαν, ποτέ δεν γίνεται να επηρεάσει την λαχτάρα του κόσμου του Ολυμπιακού να δει την ομάδα του να παίζει με την Μπαρτσελόνα και την ανάγκη του να υποστηρίξει τους παίκτες του με θέρμη, μία ήττα από τον Παναθηναϊκό.

News 24/7

24MEDIA NETWORK