Δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλες νεκροθάφτες

Δεν ξέρω πόσοι έχετε δει το Fanny and Alexander αλλά είναι μία από τις τρεις ταινίες του Μπέργκμαν που την μισή ώρα δύο αδελφές, ένας ιππότης ή ένα γέρικο ζευγάρι, προσπαθεί να λύσει τα προβλήματα του σε θερμοκρασία υπό το μηδέν. Που να ξέρετε από Μπέργκμαν, δεν είναι και λίγο.

Είναι επίσης η μόνη ταινία που ξεκινάει με κάργα ευτυχισμένους ανθρώπους, δείχνοντας μια μεγάλη οικογένεια της Στοκχόλμης να τρώει, να τσακώνεται, να πηδιέται και να κάνει όλα όσα κάνουν οι ευτυχισμένες οικογένειες. Και όχι να βλέπει το Ιντερ – Μπάγερν στηντηλεόραση. Όπως οι μαγκούφηδες χθες το βράδυ που βλαστημάγαν, ε τι στο διάολο κάνανε λάθος στην ζωή τους και πρέπει Σαββάτο βράδυ να κοιτάνε την επάρατη σούπα. Et alors, je suis le magouf.

Από χτες το βράδυ δεν έχω δει άνθρωπο να το κουβεντιάσω. Δεν ξέρω λοιπόν αν φταίει το ματς ή η διάθεση μου αλλά από την εποχή της Νότιγχαμ και της Μάλμε έχω να βαρεθώ τόσο. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο ήταν ότι ο Μουρίνιο έστησε την Ιντερ με την φιλοσοφία που στηνόταν η ομάδα του Χελένιο Χερέρα πριν από 45 χρόνια. Η οποία είναι του σκύλου και του αυτοκίνητου ή του παππού και της γκόμενας. Σκύλοι και παππούδες μια χαρά κυνηγάνε τα αυτοκίνητα και τις γκόμενες αλλά με το που φτάσουν δεν έχουν τίποτα να κάνουν. Το ίδιο με την Μπάγερνπου μια χαρά κυνηγούσε την μπάλα και είχε την κατοχή της αλλά και που την είχε τι την έκανε; Την έκανε βόλτες έξω από την περιοχή.

Η ερώτηση του εκατομμυρίου είναι αν υπάρχει αντίδοτο σε τέτοια τακτική. Επειδή φίλος του κακού είναι το χειρότερο, φυσικά και υπάρχει. Ξηγιέσαι Σουηδία. Βάζεις σαν προπονητής και εσύ την δική σου την ομάδα να κάθεται στην πλευρά της και να περιμένει τους άλλους να κατεβάσουν παίκτες. Είναι η τακτική που είχε ακολουθήσει η Σουηδία στο Euro του 2008 όταν η Εθνική Ελλάδας πήγε να τις αφήσει το μισό γήπεδο. Κάθισαν οι Σουηδοί στο δικό τους μισό άφησαν τον Δέλλα να αλλάζει πάσες με τον Κυργιάκο μέχρι που τα σφυρίγματα του κόσμου ανάγκασαν την Ελλάδα να ανοιχτεί με τα γνωστά αποτελέσματα.

Βέβαια υπάρχει η διαφορά ότι αν η Μπάγερν το δοκίμαζε, η Ιντερ μπορούσε να κάνει την ζημία κατεβάζοντας μόνο τον Μαϊκόν, τον Μιλίτο και τον Ετο. Η ουσία είναι ότι τέτοια ματς σε κάνουν να σκέφτεσαι πόσο μεγαλύτερη ευτυχία θα ήταν μια μεγάλη οικογένεια όπως στο Fanny and Alexander από το να παρακολουθείς την σούπα με το μπουκάλι στο χέρι.

Αλλά θα το πολεμήσω με μιθριδατισμό. Πως ξηγιόταν ο Μιθριδάτης που έπαιρνε μικρές ποσότητες δηλητηρίου για να συνηθίσει τον οργανισμό του έτσι και εγώ θα πολεμήσω τον Μουρίνιο με Μανίκα. Δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλες νεκροθάφτες και πάω να δω τον Θρασύβουλο του Μανίκα να αντιμετωπίζει τον Ιωνικό του Βούζα για τα play out της Β’ Εθνικής. Και για να ατσαλωθώ σαν τον Δημητρώφ ας παιανίσει ο ραπαριστός ύμνος της ομάδας της Φυλής.