Το DNA των Αυστραλών
Κάτι άλλο που μου έρχεται στο μυαλό είναι το πόσο αργά αλλάζουν οι χαρακτήρες των λαών. Σε βιβλία αφορούν την μετανάστευση του 19ου αιώνα από την Αγγλία αναφέρεται πως μέσα σε μήνες τα χαμίνια των rookeries (σ.σ. αυτό να δείτε πόσο αμετάφραστο είναι) έπαιρναν κιλά και ήταν υγιέστερα μετά από κάποιο χρόνο παραμονής στην Αμερική και στην Αυστραλία.
Στην Αμερική το χαρακτηριστικό της υγείας του ανθρώπου που ζει κοντά στην φύση έχει πάψει να υπάρχει αλλά στην Αυστραλία ακόμα και σήμερα διακρίνεται το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό μαζί με ένα άλλο. Την άρνηση των Αυστραλών να σκύψουν το κεφάλι σε κάθε μορφή εξουσίας. Στο ποδόσφαιρο, όπως και σε κάθε άλλο σπορ, ο Αυστραλός θα παίξει όσο σκληρά γουστάρει, θα δεχτεί τις αποφάσεις του διαιτητή αλλά θα αρνηθεί να κάνει θέατρο, να τον παρακαλέσει ή να δεχτεί ότι ο διαιτητής είναι κάτι περισσότερο από τον ίδιο.
Το πόσο είναι γραμμένο στο DNA των Αυστραλών η ανυπακοή στην εξουσία φαίνεται από τον εθνικό τους ύμνο. Ελεγα στην Vuvuzela ότι όταν το 1977 έγινε δημοψήφισμα ποιος ύμνος θα αντικαταστήσει το "God Save the Queen", δεύτερο στις επιλογές είχε βγει το "Waltzing Matilda". Αναφέρεται στην αυτοκτονία ενός swagman, που ήταν οι χόμπος της υπαίθρου του 19ου αιώνα στην Αυστραλία, ο οποίος πηδάει και πνίγεται σε ένα πηγάδι όταν έρχονται οι χωροφύλακες να τον πιάσουν επειδή είχε κλέψει ένα πρόβατο. Το παραδοσιακό τραγούδι είχε πάρει 28% των ψήφων με την κυβέρνηση Φρέιζερ να προβληματίζεται ότι οι άλλες χώρες θα έχουν ύμνους να περιγράφουν τους αγώνες του για την ελευθερία και η Αυστραλία την αυτοκτονία ενός προβατοκλέφτη.
Για μια ακόμα φορά σε εκπομπή της ΕΡΤ για το Παγκόσμιο Κύπελλο κάνουν το λάθος να αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν οι Ισπανοί παίκτες να μην τραγουδάνε τον εθνικό τους ύμνο, όταν για να τον τραγουδήσουν θα έπρεπε να κάνουν "λαλαλά" αφού είναι ινστρουμένταλ. Θυμάμαι να το γράφω πριν από τέσσερα χρόνια όταν και πάλι στην εκπομπή για το Μουντιάλ έκαναν το ίδιο λάθος.