Σήμερα γάμος γίνεται
Το μαγαζί, που είναι εστιατόριο – μπαρ, βρίσκεται παραδίπλα από το Μέγαρο της Μουσικής, εκεί δίπλα από το στρατόπεδο της ΕΑΤ-ΕΣΑ, το οποίο μετά την μεταπολίτευση του 1975, όταν το στρατόπεδο καταργήθηκε, το πάρκο ονομάστηκε "...της Ελευθερίας". Το κυλικείο μεταμορφώθηκε σε εστιατόριο – μπαρ και έγινε ένα από τα αγαπημένα μαγαζιά του ΠΑΣΟΚ, με την Βασούλα να κάνει εκεί τις εκδηλώσεις της. Το 2004 εκεί συνήθως προσκαλούσε τους δημοσιογράφους.
Αυτή την φορά δεν είχε πολιτική ή αθλητική εκδήλωση, αλλά γάμο. Το κάτω μέρος του μαγαζιού που είναι το μπαρ, ήταν κλεισμένο για την δεξίωση γάμου ευτυχώς χωρίς κονσέρβα μουσική, με κλαρίνα και με "Σήμερα γάμος γίνεται..." και το άλλο που η νύφη είναι περιστέρα και ο γαμπρός ένα άλλο πουλί που μου διαφεύγει. Αλλά και ο γαμήλιος DJ δεν έπαιζε Αγγελάκα ή Ξύλινα Σπαθιά. Το είχε γυρίσει στο άλλο μουσικό σετ των ελληνικών γάμων, που ξεκινάει με το "What a Wonderful World" για να χορέψει η νύφη και ο γαμπρός, το "I love to love" για να χορέψουν τα straight ζευγάρια και το "I will survive" για να χορέψουν και οι gay. Εκείνο το mezzo disco πρόγραμμα που δεν τολμάει να φτάσει σε Sylvester, αλλά ούτε καν στο Doctor Kiss Kiss των 5000 Volts που είναι το αγαπημένο μου disco anthem όλων των εποχών.
Τώρα για το μαγαζί: από περιβάλλον είναι top, από service πολύ καλό και από φαΐ απλά καλό. Από τιμές έχει μια ιδιοτυπία. Το πιάτο το κρέας από τα μακαρόνια έχει δύο – τρία ευρώ διαφορά. Γεγονός που σημαίνει ότι πουλάει περισσότερο θέση από κουζίνα. Οσο για αριθμούς, με τρία μπουκάλια άσπρο κρασί, ένα Jack (δικό μου) και δύο Cuervo (του Μάικ) ήρθε 40 ευρώ το κεφάλι. Πολλά ή λίγα η τσέπη σας το ξέρει.
Εκεί όμως που η τσέπη σας θα βογκήξει είναι στα ποτά. Πέντε χρόνια στο MG είχα μάθει να πληρώνω σαν το παλιό ενοικιοστάσιο, που μέχρι την δεκαετία του '60 οι τιμές είχαν μείνει όσο ήταν προπολεμικές. Την τελευταία φορά όταν πήγα να πληρώσω τα Jack σε τιμές 2005 κατάλαβα ότι έπρεπε να βάλω ξανά το χέρι στην τσέπη. Και όταν ρώτησα μου είπαν ότι το μπουκάλι το Jack πάει φουλ για τα 30 ευρώ.
Κάπως έτσι άρχισε και η Γαλλική Επανάσταση. Όταν ο Ροβιεσπιέρος με τον Δαντόν έπιναν το αψέντι τους έξω από την Βαστίλη, πήγαν να πληρώσουν τον λογαριασμό και όταν είδαν το νούμερο έφριξαν. Ρώτησαν τον μαγαζάτορα μήπως έκανε λάθος και όταν τους είπε "Όχι, οι καριόληδες οι Βουρβώνοι ανέβασαν την τιμή στο μπουκάλι", έκαναν το ντου με τους άλλους πελάτες στην Βαστίλη και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Την επόμενη φορά που θα βρισκόμαστε στο MG θα το συζητήσω το θέμα με τον Γρηγόρη Ψαρριανό. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι απέναντι από το MG δεν είναι η Βαστίλη, αλλά το Εβερεστ και να αλώσουμε το τοστάδικο δεν μου μοιάζει και τόσο επαναστατικό.
