Και στο τέλος ΔΕΝ κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί

Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '80 η κλήρωση με γερμανική ομάδα ήταν συνώνυμο αποκλεισμού, πολλές φορές μάλιστα και με πολύ άσχημο τρόπο για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Σε 22 παιχνίδια είχαμε μόλις 3 νίκες και καμία πρόκριση με ορισμένες ταπεινωτικές και πολύ βαριές ήττες, μέχρι που το ελληνικό ποδόσφαιρο εξελίχθηκε, επενδύθηκαν κάποια χρήματα και άφησε πίσω του τις ρομαντικές, αλλά και παθογενείς εποχές του ημιεπαγγελματισμού. Η καλή παρουσία στα ευρωπαϊκά κύπελλα έπαψε να είναι φετίχ, το κοινό πλέον είχε απαιτήσεις και μέσω της τηλεόρασης είχε αποκτήσει και επαφή με το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο έχοντας πλήρη εικόνα των δυνατοτήτων των δευτεροκλασάτων κυρίως ομάδων.

Η πρώτη πρόκριση

Μια τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση ήταν η αντίπαλος της ΑΕΚ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών τη σεζόν 1989/90, η Δυναμό Δρέσδης από την Ανατολική Γερμανία, σε μια χρονική περίοδο ιστορικών πολιτικών αλλαγών στην κεντρική Ευρώπη, με την πτώση του τείχους να σηματοδοτεί την ενοποίηση της Γερμανίας και την περεστρόικα του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ να επιφέρει πλειάδα οικονομικοκοινωνικών μεταρρυθμίσεων σε όλα τα κράτη του πρώην ανατολικού μπλοκ. Στέκεται πολύ καλά στο Glücksgas Stadion και λυγίζει στο 75ο λεπτό μετά από μια επεισοδιακή φάση στα καρέ της (έμμεσο φάουλ μετά από λάθος του Σπύρου Οικονομόπουλου). Σεπτέμβριο μήνα στη Δρέσδη, με το κλίμα στην εξέδρα να είναι περίεργο, αφού όλες οι πόλεις της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, ζούσαν τις ιστορικές στιγμές για την ενοποίηση, η ΑΕΚ ηττάται τελικά με 1-0 στο Glücksgas Stadion, αλλά είναι καλύτερη από τη Δυναμό.

Στη ρεβάνς της Νέας Φιλαδέλφειας 14 βράδια αργότερα, η ΑΕΚ έκανε ένα από τα εντυπωσιακότερα παιχνίδια της ιστορίας της στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα και προκρίθηκε με το χορταστικό 5-3 στο δεύτερο γύρο στο καλύτερο παιχνίδι του Γιώργου Σαββίδη με τη φανέλα της.

Σε ένα κατάμεστο γήπεδο και χωρίς τηλεοπτική μετάδοση αφού ο Γιδόπουλος δεν έκρινε καμία από τις προτάσεις των τηλεοπτικών σταθμών ικανοποιητική, η πολύ επιθετική ΑΕΚ, παρά την ψυχρολουσία από το γρήγορο γκολ των Ανατολικογερμανών, έκανε την ανατροπή και πήρε μια πολύ μεγάλη πρόκριση.

Η πίεση της ΑΕΚ ειδικά μετά το πρώτο μισάωρο ήταν ασφυκτική και έλιωσε τη Δυναμό, η οποία δεν ήξερε πως να αντιμετωπίσει τις κατά κύματα επιθέσεις. Τα 5 γκολ είναι ακόμη και σήμερα σπουδαίο ρεκόρ και μια από τις μεγαλύτερες επιδόσεις της ΑΕΚ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Λίγοι το συνειδητοποίησαν τότε, αλλά η πρόκριση της ΑΕΚ ήταν πρώτη πρόκριση ελληνικής ομάδας κόντρα σε γερμανική από καταβολής ευρωπαϊκών διοργανώσεων.

Η πρώτη νίκη επί γερμανικού εδάφους

Το κακό είχε πλέον ξορκιστεί και οι αντίπαλοι από τη Γερμανία – πάντοτε όταν δεν ήταν η Μπάγερν – δεν φάνταζαν τα φόβητρα του παρελθόντος. Το 1993 η κλήρωση του Παναθηναϊκού του Ίβιτσα Όσιμ με την άγνωστη ακόμη τότε Μπάγερ Λεβερκούζεν στο δεύτερο γύρο του Κυπελλούχων, αντιμετωπίστηκε με θετική διάθεση από τους καλομαθημένους σε αξιοπρεπείς ευρωπαϊκές παρουσίες οπαδούς του τριφυλλιού. Εκείνος ο ΠΑΟ του Όσιμ όμως ήταν μια περίεργη ομάδα, σχεδόν τόσο ιδιόρρυθμη όσο ο προπονητής της και στο πρώτο παιχνίδι αυτή η ιδιαιτερότητα πληρώθηκε πολύ ακριβά. Η Λεβερκούζεν του Ντράγκοσλαβ Στεπάνοβιτς, ήλθε στο ΟΑΚΑ παρατάσσοντας όλα της τα αστέρια: Πάουλο Σέρτζιο, Ουλφ Κίρστεν, Κρίστιαν Βίουρνς, Ίοαν Λουπέσκου, Αντρέας Τομ, τιμώρησαν με το χειρότερο τρόπο τον αφελή Παναθηναϊκό και μετά το 1-1 του ημιχρόνου (Πάουλο Σέρτζιο 42΄ και Βαζέχα στο 44΄) υποχρέωσαν τους πράσινους σε μια από τις βαρύτερες εντός έδρας ήττες της ιστορίας του.

Το τελικό 1-4 με το πάρτι του Τομ και του Κίρστεν δεν άφηνε περιθώρια αισιοδοξίας για τη ρεβάνς, παρόλα αυτά εκείνος ο "ιδιόρρυθμος" Παναθηναϊκός, παρατάχθηκε στο Ulrich Haberland Stadion με σκοπό την πρόκριση! Ήδη από το 6ο λεπτό με πέναλτο που κέρδισε και εκτέλεσε ο Δημήτρης Σαραβάκος, ο Παναθηναϊκός πήρε κεφάλι στο σκορ και εξακολούθησε να επιτίθεται αιφνιδιάζοντας τους Γερμανούς οι οποίοι ήταν εφησυχασμένοι και θεωρούσαν το παιχνίδι τυπική διαδικασία. Σε τουλάχιστον τρεις ακόμη περιπτώσεις ο Παναθηναϊκός έφτασε κοντά στο δεύτερο γκολ με κορυφαία στιγμή το δοκάρι του Σπύρου Μαραγκού, προτού το βρει στο 66΄από το Γιώργο Γεωργιάδη (το ΓουΧου όπως άπαντες τον αποκαλούσαν τότε). Ακολούθησε ένα διάστημα παράνοιας με την πρόκριση να φαντάζει ανοικτή και το 0-4 εφικτό, αλλά σε μια αντεπίθεση στο 83΄ με όλο τον Παναθηναϊκό μπροστά για το τρίτο γκολ, το λάθος του Γιόζεφ Βάντζικ επέτρεψε στον Ουλφ Κίρστεν να τελειώσει την υπόθεση πρόκριση.

Η προσγείωση από τον Έφενμπεργκ

Παρά τον αποκλεισμό, άπαντες σημείωναν την πρόοδο του ελληνικού ποδοσφαίρου, το γεγονός ότι πλέον ήταν σε θέση να κερδίζει και μέσα στη Γερμανία, εξ ου και η αποστολή της ΑΕΚ το 1995 στο δεύτερο γύρο του Κυπελλούχων κόντρα στη Μπορούσια Μένχενγκλάντμπαχ κρίθηκε ως εφικτή. Η προσγείωση όμως ήταν ανώμαλη. Η πάλαι ποτέ κραταιά γερμανική ομάδα των δεκαετιών του ’50 και του ’70, διατηρούσε την αίγλη του παρελθόντος, αφού για την "αναγέννηση" είχαν καταφθάσει στη Ρηνανία ποδοσφαιριστές της κλάσης του Μάρτιν Ντάλιν, του Χάικο Χέρλιχ, μα πάνω απ’όλα του μεγάλου Στέφαν Έφενμπεργκ.

Η ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο κατόρθωσε να πάει το παιχνίδι εκεί που ήθελε, με την επανάληψη όμως ήρθε η κατάρρευση: ένα εφιαλτικό τέταρτο έφερε το σκορ στο 3-0 και παρά το γκολ του Χρήστου Μαλαδένη, η Μπορούσια απέκλεισε κάθε φιλοδοξία πρόκρισης για την ΑΕΚ με το 4ο γκολ στην εκπνοή.

H ρεβάνς στη Νέα Φιλαδέλφεια, διεξήχθη σε καλό κλίμα, το κοινό παρασυρόμενο από το γεγονός ότι η ΑΕΚ απέδιδε εξαιρετικό ποδόσφαιρο στο πρωτάθλημα, έφτασε στο γήπεδο με την κρυφή πεποίθηση ότι η υπόθεση πρόκριση δεν έχει τελειώσει σε απόλυτο βαθμό και προσπάθησε με όλες του τις δυνάμεις να σπρώξει την ΑΕΚ στο κυνήγι του ονείρου. Οι ελπίδες αποδείχτηκαν φρούδες, η ΑΕΚ ήταν ελάχιστα απειλητική αφού παρά το απογοητευτικό σκορ του πρώτου αγώνα, δεν ρίσκαρε στο ελάχιστο. Ο Έφενμπεργκ στο 70ο λεπτό σημείωσε το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης και η ΑΕΚ στην τελευταία σεζόν (της πρώτης θητείας) του Μπάγεβιτς στην άκρη του πάγκου της, αποκλείστηκε με δύο καθαρές ήττες από τους Γερμανούς. Μήπως τελικά το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είχε προοδεύσει τόσο όσο πίστευαν οι κοινωνοί του;

Η μαγική διετία του ΠΑΟ στο Champions League

Τις όποιες απορίες ήρθε να λύσει η επιβλητική παρουσία του Παναθηναϊκού στο Champions League με το ξεκίνημα της νέας χιλιετίας. Οι πράσινοι του Άγγελου Αναστασιάδη σε ένα καταπληκτικό πρώτο μισό της σεζόν, τρέλαναν την Ευρώπη αποκλείοντας τη Γιουβέντους με εκείνο το αλήστου μνήμης 3-1 στο ΟΑΚΑ στο τελευταίο παιχνίδι της πρώτης φάσης των ομίλων. Πριν όμως από εκείνο το μαγικό ματς, είχε προηγηθεί η εκπληκτική εκτός έδρας νίκη στο Αμβούργο με το Γιώργο Νασιόπουλο και το σπριντ του να γράφεται στην ιστορία, αλλά και το σχετικά άνετο 0-0 στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό να κερδίζει 4 από τους διαθέσιμους 6 βαθμούς κόντρα στους Γερμανούς του Φρανκ Πάγκελσντροφ, που πριν τη διεξαγωγή του αγώνα λογίζονταν ως το απόλυτο φαβορί.

Ειδικά η εμφάνιση στο Volksparkstadion ήταν ένα πολύ ηχηρό μήνυμα ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο πλέον κοιτάζει ως ίσος προς ίσον το γερμανικό, αφού ένας Παναθηναϊκός χωρίς ουσιαστικά αστέρες στη σύνθεσή του, πήρε πανηγυρικά μια εκτός έδρας νίκη που είναι αξιομνημόνευτη μέχρι τις μέρες μας. Ο Άγγελος Αναστασιάδης παρατάσσοντας μια πρωτοεμφανιζόμενη ενδεκάδα, με τον Κώστα Χαλκιά στο τέρμα και το Φερνάντο Γκαλέτο από τη ναφθαλίνη σε κεντρική φυσιογνωμία στα χαφ, είχε σχεδιάσει τόσο καλά εκείνο το παιχνίδι, που ο Παναθηναϊκός επί της ουσίας έκανε ένα από τα πιο σπουδαία ματς της ιστορίας του. Επιβραβεύτηκε με το σπουδαίο διπλό χάρη στο γκολ του Νασιόπουλου, σημειώνοντας τη δεύτερη συνεχόμενη νίκη του επί γερμανικού εδάφους και βάζοντας επί της ουσίας τις βάσεις για την πρόκριση στον επόμενο γύρο.

Την επόμενη σεζόν ο Παναθηναϊκός θα το κάνει ξανά. Θύμα των πρασίνων αυτή τη φορά η Σάλκε, την οποία η ομάδα του Γιάννη Κυράστα καθαρίζει εντός-εκτός με χαρακτηριστική άνεση. Ανήμερα της τραγωδίας στο World Trade Center, η Σάλκε υποδέχεται τον Παναθηναϊκό εγκαινιάζοντας το Schalke Arena. Ο Παναθηναϊκός ελέγχει απόλυτα το παιχνίδι στο πρώτο ημίχρονο, περιορίζει τα ατού των Γερμανών και χτυπάει στο τελευταίο μισάωρο που αποφασίζει να ρισκάρει. Βλάοβιτς αντί Κόλκκα και 0-1 με το έξυπνο κτύπημα φάουλ του Κροάτη. Ο Άγγελος Μπασινάς απλώς θα σφραγίσει τη μεγάλη νίκη του Παναθηναϊκού στο 80΄, η οποία δεν πήρε την έκταση που της άξιζε λόγω του παγκόσμιου shock με την πτώση των Δίδυμων Πύργων στη Νέα Υόρκη που είχε κρατήσει ενεή ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Προτελευταία αγωνιστική του ομίλου στη Λεωφόρο, εκείνος ο εξαιρετικός Παναθηναϊκός, προκρίνεται στους "16" του Champions League, κερδίζοντας εύκολα τους Γερμανούς με 2-0 επιτυγχάνοντας ένα ασύλληπτο ρεκόρ για δεδομένα ελληνικής ομάδας, αφού ολοκλήρωσε τα παιχνίδια του ομίλου μόνο με νίκες και χωρίς να δεχτεί γκολ εντός έδρας. Ο Εμάνουελ Ολιζαντέμπε με καρφωτή κεφαλιά μετά από ωραία εκτέλεση φάουλ του Γιώργου Καραγκούνη και ο δαιμονισμένος εκείνη την περίοδο Μιχάλης Κωνσταντίνου πέτυχαν τα γκολ του τριφυλλιού, μιας ομάδας που έχει μείνει βαθιά ριζωμένη στο θυμικό των οπαδών του συλλόγου και αγαπήθηκε όσο λίγες παρόλο που δεν κατέκτησε το πρωτάθλημα. Η πλάστιγγα πλέον έπαψε να γέρνει μονόπαντα, το ελληνικό ποδόσφαιρο ύψωνε το ανάστημά του στο γερμανικό και έκανε έντονη την παρουσία του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Το παραλίγο θαύμα του Ηρακλή

Οι νίκες στη Γερμανία δεν ήταν άπιαστο όνειρο, οι ελληνικές ομάδες έπαιζαν πλέον ακομπλεξάριστα επί γερμανικού εδάφους και την ίδια σεζόν με το σπουδαίο διπλό του Παναθηναϊκού στο Αμβούργο, λίγο έλειψε να ζήσουμε και έναν άθλο του Ηρακλή. Με τον αείμνηστο Γιάννη Κυράστα στον πάγκο του και παρά το αρνητικό αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα στο Καυταντζόγλειο, όπου η Καισερσλάουτερν του Μίρο Κλόζε, του Γιούρι Τζορκαέφ και του Super Μάριο Μπάσλερ είχε επικρατήσει με το απαγορευτικό 1-3, ο Ηρακλής είχε και την ποιότητα και το σχέδιο να κυνηγήσει στη Γερμανία τη μεγαλύτερη πρόκριση στην ιστορία του.

Ήταν ένας σπουδαίος Γηραιός εκείνος της πρώτης χρονιάς του Ευάγγελου Μυτιληναίου στον προεδρικό θώκο της ομάδας και αυτήν τη μαγεία την έβγαζε και συχνά στο χόρτο.

Ο Κυράστας είχε στη διάθεσή του ένα ρόστερ για πολύ όμορφο ποδόσφαιρο, επιθετικογενές αλλά και ισορροπημένο ταυτόχρονα: ο Γερμανός Ράινκε, μαζί με τον Χατζί, το Μιλόγεβιτς και το νεαρό και θαυματουργό Στάθη Ταυλαρίδη (ο οποίος μετά την επιβλητική παρουσία του στο UEFA εκείνης της σεζόν μετακόμισε στην Άρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ), ο Ιεροκλής Στολτίδης, ο Τζέημς Ντεμπά, ο Έντερσον Φοφόνκα, ο Μιχάλης Κωνσταντίνου, ήταν μόνο ορισμένοι από τους πολύ καλούς ποδοσφαιριστές που χάρισαν στον Ηρακλή τη σπουδαιότερη νίκη της ιστορίας του στην Ευρώπη.

Οι καρδιές στο Fritz Walter Stadion πήγαν να σπάσουν όταν μετά τη γερμανική καταιγίδα του πρώτου ημιχρόνου και το εις βάρος του 2-0, ο Ηρακλής άρχισε να επιτίθεται μαζικά. Μετά το γκολ του Κωνσταντίνου, θα χάσει τουλάχιστον 5 κλασσικές ευκαιρίες για την ισοφάριση, που δυστυχώς θα έλθει αργά, λίγο πριν συμπληρωθούν τα 90 και πάλι με τον Κύπριο επιθετικό. Ο Ηρακλής δεν σταμάτησε λεπτό, βρήκε και το τρίτο γκολ από το Βραζιλιάνο Φοφόνκα και εάν το παιχνίδι είχε έστω ένα τρίλεπτο ακόμη, θα είχε φύγει εν μέσω αποθέωσης με την πρόκριση από τη Γερμανία.

Η μεγάλη στιγμή της ΑΕΚ

Λίγους μήνες αργότερα, σε μια ιστορική βραδιά για το ελληνικό ποδόσφαιρο, η ΑΕΚ κληρώνεται με την πρωτοπόρο του γερμανικού πρωταθλήματος Μπάγερ Λεβερκούζεν για τον τρίτο γύρο του UEFA. Η ομάδα του επίσης αείμνηστου Γιάννη Παθιακάκη, είναι εντυπωσιακή και με κορυφαίους της παίκτες τους Τσιάρτα, Ντέμη και Νάβας (του οποίου το σύντομο πέρασμα από την Ένωση θα θυμούνται όλοι χάρη σε μία χειρονομία και σε εκείνη την παρουσία του επί γερμανικού εδάφους) προηγείται μόλις στο 5′ με τον Βασίλη Λάκη, αλλά στη συνέχεια προδίδεται από την κακή της άμυνα με αποτέλεσμα να δεχτεί 2 γκολ από τον Κίρστεν (24′, 42′). Ο Δικέφαλος όμως είναι ασταμάτητος: πρεσάρει, βγαίνει όμορφα στην κόντρα, κοντρολάρει άψογα το ρυθμό. Με το “καλημέρα” στην επανάληψη ο Φερνάντο Νάβας ισοφαρίζει, αλλά πριν κοπάσουν οι πανηγυρισμοί, η Μπάγερ κάνει το 3-2 με τον Κόβατς. Στο 55′ ο Ντέμης Νικολαίδης κερδίζει πέναλτυ, το οποίο μετατρέπει σε γκολ ο Βασίλης Τσιάρτας και στο 79′ έρχεται η “απογείωση” με νέο αριστούργημα του Νάβας για το εντυπωσιακό 3-4.

Οι Γερμανοί αντιδρούν, πιέζουν πολύ την ελληνική άμυνα, που θα λυγίσει στην εκπνοή των καθυστερήσεων στο γκολ του Ραμέλοφ.

Τελικό σκορ το απίστευτο 4-4 σε μια εκπληκτική ευρωπαϊκή βραδιά για τους κιτρινόμαυρους, με τον προπονητή των Γερμανών Μπέρτι Φογκς να δηλώνει έκπληκτος στη μεικτή ζώνη μετά το πέρας του αγώνα ότι οι Έλληνες έπρεπε να φύγουν νικητές από το γήπεδο και η ομάδα του είναι πολύ τυχερή που απέσπασε την ισοπαλία. Αυτήν την τύχη δεν είχαν ο Φογκς και οι ποδοσφαιριστές του το μεσημέρι της 7ης Δεκεμβρίου του 2000, όταν η ΑΕΚ δίνει μια ακόμη σπουδαία παράσταση στο κοινό της. Ούσα και πάλι εξαιρετική μπροστά, αλλά ταυτόχρονα διορθώνοντας τα προβλήματα στην άμυνα, επιβάλλεται πλήρως των Γερμανών σε ένα ρεσιτάλ κοουτσαρίσματος του Παθιακάκη. Πριν συμπληρωθεί το πρώτο μισάωρο, ο Τσιάρτας δίνει στον Κασάπη, αυτός μετά από προσωπική ενέργεια πασάρει στον επερχόμενο Φερνάντο Νάβας ο οποίος σκοράροντας μένει ανεξίτηλος στο μνημονικό των κιτρινόμαυρων οπαδών.

Ο μαέστρος Βασίλης Τσιάρτας ολοκληρώνει το θρίαμβο με απευθείας εκτέλεση φάουλ και η ΑΕΚ προκρίνεται πανηγυρικά στον επόμενο γύρο, σε ένα ματς σταθμό για την ευρωπαϊκή ιστορία της.

Η εξάρα

Το μόνο που έλειπε πια από τις ελληνικές ομάδες στις αναμετρήσεις τους με τις γερμανικές, ήταν η πλήρης επιβολή, μια νίκη που ξεπερνούσε τα όρια του ανεκτού, μια συντριβή όπως εκείνες που δέχονταν οι δικές μας ομάδες τις προηγούμενες δεκαετίες από τους ισχυρούς Γερμανούς. Αυτή η νίκη – και τι νίκη – ήρθε έναν μόλις χρόνο μετά τη σαρωτική πρόκριση της ΑΕΚ επί της Λεβερκούζεν, από τον πρωταθλητή Ολυμπιακό. Πρεμιέρα του ομίλου στο Champions League, στην ακατάλληλη αλλά καυτή Ριζούπολη ο Ολυμπιακός σημειώνει έναν από τους μεγαλύτερους θριάμβους στην ιστορία του. Κονιορτοποιεί τους φιναλίστ του τελικού Γερμανούς, φιλοδωρώντας τους με 6 γκολ, παρά το γεγονός ότι το παιχνίδι ξεκίνησε με τους χειρότερους οιωνούς και μετά το λάθος του Ελευθερόπουλου στο 22΄ βρέθηκε πίσω στο σκορ.

Από εκείνο το σημείο του αγώνα κι έπειτα ξεκινά η συμφωνία του Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς και της παρέας του. Ο Ολυμπιακός σε ένα μαγικό τέταρτο κλείνει το ημίχρονο στο 3-1 και είναι ασταμάτητος. Σε φρενήρη ρυθμό συνεχίζεται και η παντελής επικράτηση στο δεύτερο μέρος, οι Γερμανοί δεν είναι απλώς σαστισμένοι και ανήμποροι να αντιδράσουν, διαδραματίζουν εξ ολοκλήρου ρόλο κομπάρσου στο ματς, με κορυφαίους ποδοσφαιριστές όπως ο Λούσιο, ο Ράμελοφ, ο Μπαστούρκ, ο Βράνιες, ο Σνάιντερ, ο Νόιβιλ, να χάνονται στη μαγεία των αντιπάλων τους. Έρχεται το τέταρτο, το πέμπτο, το έκτο. Ο Ολυμπιακός έχει κάνει ολόκληρη την Ευρώπη να παραμιλάει εκείνο το βράδυ, χαρίζει στο ελληνικό ποδόσφαιρο τη μεγάλη ρεβάνς για όλες τις συντριβές του παρελθόντος.

Δυστυχώς η συνέχεια στον όμιλο δεν θα είναι η ίδια, θα μείνει τέταρτος μετά από δύο καταστροφικά ματς με τη Μακάμπι και απλώς θα κλείσει τις υποχρεώσεις του τυπικά με μια ήττα άνευ σημασίας στο Λεβερκούζεν με 2-0. Εκείνο όμως που θα μνημονεύει ο ιστορικός του μέλλοντος είναι τα 6.

Οι αδιάφοροι

Στο ίδιο μοτίβο με την αδιάφορη ήττα του Ολυμπιακού στην αυλαία του ομίλου και η παρουσία Παναθηναϊκού και ΑΕΚ στα επόμενα ραντεβού με Γερμανούς. Σε μια ανώνυμη παρουσία στους ομίλους του Champions League για τη σεζόν 2003/04 που σχεδόν κανείς δεν θυμάται, ο Παναθηναϊκός ντουμπλάρει τις ήττες απέναντι στη θαυμάσια Στουτγκάρδη του Φέλιξ Μάγκατ και του Κέβιν Κουράνι, χωρίς να φανεί απειλητικός σε κανένα από τα δύο παιχνίδια. Έναν χρόνο αργότερα, το ίδιο αδιάφορη είναι και η παρουσία της ΑΕΚ. Τελευταίο παιχνίδι για τον όμιλο του ΟΥΕΦΑ, το απογοητευτικότερο και ένα από τα χειρότερά της στη νεότερη ιστορία της Ένωσης, αυτό με την Αλεμάνια Άαχεν της β΄ κατηγορίας στο ΟΑΚΑ.

Η ΑΕΚ παρουσιάστηκε ανεπίτρεπτα αδιάφορη, προκλητικά σχεδόν θα έλεγε κανείς, δίχως να σεβαστεί το θεσμό και την ιστορία της. Έχασε με 0-2 από μια πολύ μέτρια ομάδα, με τον Σάντος να παρατάσσει μια ομάδα “για να βγει η υποχρέωση”, επιτείνοντας ούτως ή άλλως την παγωμένη ατμόσφαιρα στο ΟΑΚΑ των μόλις 5 χιλιάδων θεατών.

Θαρρείς και η τριετία έπρεπε να κλείσει με το χειρότερο τρόπο για τους εκπροσώπους μας, ο λήθαργος συνεχίστηκε και το 2005, όταν ο Παναθηναϊκός ευτέλισε το παρελθόν και το βάρος της φανέλας του στην Ευρώπη, υποκύπτοντας στη Βέρντερ εκτός έδρας δεχόμενος 5 γκολ. Τι κι αν στο πρώτο παιχνίδι το τριφύλλι είχε δημιουργήσει προσδοκίες για μια αξιοπρεπή παρουσία στον όμιλο του Champions League, επικρατώντας των Γερμανών με 2-1 στο ΟΑΚΑ, στη Βρέμη η τρικυμία της ομάδας του Μαλεζάνι ήταν άνευ προηγουμένου, με αποτέλεσμα τη συντριβή. Σε μια εν γένει καταστροφική σεζόν για το ελληνικό ποδόσφαιρο, ήρθε σαν κερασάκι και η εντός έδρας ήττα του ΠΑΟΚ από τη Στουτγκάρδη στην Τούμπα. Ο δικέφαλος παρότι προηγείτο μέχρι το 85΄ δέχτηκε δύο γκολ και ουσιαστικά αποχαιρέτησε το UEFA αποδοκιμαζόμενος από τον κόσμο του.

Η πρώτη φορά του Ολυμπιακού

Η επιστροφή στην υπεροχή των ελληνικών συλλόγων επέστρεψε με εμφατικό τρόπο το 2007, με τον Ολυμπιακό να σπάει μια παράδοση ετών που είχε λάβει διαστάσεις ψυχολογικού προβλήματος και ήταν το Άγιο Δισκοπότηρο μιας νίκης εκτός έδρας. Πολλές φορές οι ερυθρόλευκοι είχαν φτάσει κοντά στο στόχο, πάντοτε όμως κάτι πήγαινε στραβά και είτε αποχωρούσαν με ισόπαλο αποτέλεσμα είτε με σκυμμένο το κεφάλι. Η λύτρωση ήρθε στη Βρέμη μετά από 32 ματς χωρίς νίκη και παρότι δέχτηκε το 1-0 στο 32ο λεπτό. Η ομάδα του Τάκη Λεμονή στη συνέχεια χόρευε στη βροχή και στο τελευταίο εικοσάλεπτο χάρισε μια αξέχαστη ανατροπή στον κόσμο της, χάρη σε ένα ρίσκο που βγήκε στον κόουτς: προς έκπληξη όλων αποχώρησε ο τότε σταρ της ομάδας Λουτσιάνο Γκαλέτι και εισήλθε ο Σέρβος φορ Ντάρκο Κοβάτσεβιτς. Διαφοροποιώντας σχήμα και διάταξη ο Λεμονής αποσυντόνισε πλήρως το Σάαφ και ο Ολυμπιακός έκανε ότι ήθελε στον αγωνιστικό χώρο.

Η ισοφάριση ήλθε με κοντινή προβολή του Στολτίδη μετά από προσπάθεια του Κοβάτσεβιτς και δέκα λεπτά αργότερα ακολούθησε η γκολάρα του Χρήστου Πατσατζόγλου, ο οποίος από τα 30 μέτρα κεραυνοβόλησε τον Βάντερ για το 1-2, με την αντίδραση του Πάτσα στον πανηγυρισμό του να αποτυπώνει το άχτι μιας ολόκληρης γενιάς που χαρακτηρίστηκε loser.

Το κερασάκι για το ιστορικό διπλό θα βάλει ο Κοβάτσεβιτς τρία λεπτά πριν τη λήξη, παίρνοντας το ριμπάουντ από την απόκρουση του Βάντερ στο σουτ του Ραούλ Μπράβο. Εκείνη η κατάθεση ψυχής του Ολυμπιακού θα μείνει βαθιά χαραγμένη στη μνήμη των 3 χιλιάδων τυχερών που την παρακολούθησαν από κοντά και δεν σταμάτησαν να τραγουδούν μέσα στη βροχή για 90 λεπτά. Το δεύτερο παιχνίδι στο Κάραϊσκάκης ήταν απλώς μια ερυθρόλευκη γιορτή, η Βέρντερ δέχτηκε άλλα τρία γκολ, από έναν Ολυμπιακό που προκρίθηκε πανηγυρικά στην επόμενη φάση.

Η Λάρισα και το δυστύχημα του Άρη

Κι αν ο Ολυμπιακός ύψωσε ψηλά τη σημαία του ελληνικού ποδοσφαίρου, το 2007 επιφύλαξε μια βίαιη επαφή του ελληνικού ποδοσφαίρου με το γερμανικό, όταν δύο ομάδες της θεωρητικά δεύτερης ταχύτητας βρέθηκαν απέναντι σε γερμανικές. Και μπορεί η Λάρισα που ηττήθηκε από τη Νυρεμβέργη του Άγγελου Χαριστέα με 3-1 στον Πανθεσσαλικό, να ολοκλήρωσε τιμητικά την επιστροφή της στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ο Άρης όμως είχε την ατυχία να πέσει επάνω στο χειρότερο δυνατό αντίπαλο, την ομάδα που στοιχειώνει όλες τις ελληνικές από καταβολής ευρωπαϊκών κυπέλλων: την Μπάγερν Μονάχου.

Το κακό με την Μπάγερν είναι ότι όταν ξεκινήσει δεν σταματά. Κάπως έτσι συνέθλιψε τον Άρη του Μπάγεβιτς με 6-0 στο Allianz Arena, σε μια βραδιά που ανήκει ολοκληρωτικά στον Ιταλό κυνηγό Λούκα Τόνι. Για μια ακόμη φορά, οι Βαυαροί δεν δείχνουν καν οίκτο στον αδύναμο και διαλύουν την ελληνική ομάδα που βρέθηκε στο διάβα τους.

Ο Βαλβέρδε και ο Τεν Κάτε το 2008

Δύο αξιόλογοι προπονητές στον πάγκο των αιωνίων, δύο αξιομνημόνευτες παρουσίες σε UEFA και Champions League αντίστοιχα για τους «αιώνιους». Ξεκινώντας με την ορθή χρονολογική σειρά, ο Παναθηναϊκός του πολυμετοχικού ντεμπούτου στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, με τον Ολλανδό tactician στον πάγκο του, επιστρέφει. Και αυτή τη φορά είναι ντυμένος με το ευρωπαϊκό του κοστούμι όταν συναντά στον όμιλο τη Βέρντερ Βρέμης και την αποκλείει πανηγυρικά. Το 2-2 του ΟΑΚΑ με το Βαγγέλη Μάντζιο να χαρακτηρίζεται ως εκ των κορυφαίων επιθετικών στην Ευρώπη από τον προπονητή του, στη ρεβάνς θα γίνει 0-3 σε μια εποποιΐα ανάλογη εκείνης του Ολυμπιακού στο ίδιο γήπεδο.

Η υπεροχή του Παναθηναϊκού είναι καθολική, το ματς είναι το κομβικό για τη θαυμάσια σεζόν του στο Champions League (με αποκορύφωμα το μεγάλο διπλό στον Σαν Σίρο εναντίον της Ίντερ του Μουρίνιο) και του δίνει την ώθηση για να προκριθεί στους «16» και μάλιστα ως πρώτος στον όμιλο.

Μάντζιος, Καραγκούνης και Τζιόλης μετουσίωσαν σε γκολ την κυριαρχία του Παναθηναϊκού, χαρίζοντας στο τριφύλλι ένα ακόμη παράσημο στην ένδοξη ευρωπαϊκή ιστορία του. Λίγους μήνες μετά, ο Ολυμπιακός του Ερνέστο Βαλβέρδε χάριζε μια έξοχη ευρωπαϊκή βραδιά στο κοινό του, σκορπίζοντας τη Χέρτα στους τέσσερις ανέμους: Ντουντού, Γκαλέτι, Τοροσίδης και Ντιόγο οι σκόρερ και ένας πανευτυχής Βαλβέρδε να καμαρώνει την ομάδα του να αποδίδει ένα ποδόσφαιρο πολύ κοντά σε εκείνο που είχε σχεδιάσει στο μυαλό του.

Η πρόσφατη πενταετία

Την τελευταία πενταετία λίγο πολύ τη θυμόμαστε όλοι, δεσπόζει σε αυτήν η μεγάλη πρόκριση του Αστέρα Τρίπολης κόντρα στη Μάιντς μετά από ένα συγκλονιστικό παιχνίδι που κρίθηκε στην παράταση στην Τρίπολη και τον Ντε Μπλάσις να κάνει μαγικά πράγματα στο χόρτο. Ξεχωρίζουν ακόμη η μεγάλη χαμένη ευκαιρία του ΠΑΟΚ κόντρα στη Σάλκε στην άδεια Τούμπα, μετά το συγκλονιστικό 1-1 του Μίροσλαβ Στοχ στο Γκελζενκίρχεν, το 3-1 του Ολυμπιακού επί της Ντόρτμουντ στο Καραϊσκάκης και το άδικο 0-1 στο Βεστφάλεν.

Τις διπλές μάχες του Άρη του Έκτορ Κούπερ με τη Λεβερκούζεν δεν τις θυμάται σχεδόν κανείς, αφού η Θεσσαλονίκη ήταν ακόμη μεθυσμένη από το απίστευτο διπλό στη Μαδρίτη με την Ατλέτικο, ενώ οι δύο ήττες του Ολυμπιακού από τη Σάλκε στο όμιλο του 2012, ήταν το ίδιο ανώνυμες με την παρουσία των ερυθρολεύκων εκείνη τη σεζόν στο Champions League.

Η ανατροπή δεδομένων και το Holy Grail

Αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι ότι από το 1989 το ελληνικό ποδόσφαιρο κοιτάζει στα μάτια το γερμανικό. Μπορεί να επαίρεται ότι σε 31 παιχνίδια μετράει 15 νίκες, όσο κι αν σοκάρει τους γερμανόφιλους και τους θιασώτες του γερμανικού ποδοσφαίρου, αυτή είναι η πραγματικότητα. Υπάρχει μόνο μια υποσημείωση, ένα μελανό σημείο, μια μουτζούρα που εδώ και 50 χρόνια δεν λέει να σβήσει. Είναι η Μπάγερν, η ομάδα φόβητρο συνολικά για το ελληνικό ποδόσφαιρο, αφού όλες τις άλλες είτε τις έχουμε νικήσει είτε τις έχουμε αποκλείσει. Ο Παναθηναϊκός έχει κερδίσει σε ολόκληρο ημιτελικό του Champions League τον Άγιαξ στο Άμστερνταμ, έχει αποκλείσει τη Γιουβέντους, έχει κερδίσει τη Μπαρτσελόνα, ο Ολυμπιακός τη Ρεάλ, τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, την Άρσεναλ, η ΑΕΚ έχει σκορπίσει την Πόρτο, έχει νικήσει τη Μίλαν, τη Ρεάλ. Έχει μείνει μονάχα αυτή, η "καταραμένη" από το 1983 Μπάγερν όταν παρά ένα πέναλτυ την πέταξε έξω ο ΠΑΟΚ, ο μοναδικός αήττητος εκπρόσωπός μας απέναντί της. Το Holy Grail του ελληνικού ποδοσφαίρου έρχεται από τη Βαυαρία και είναι αήττητο μισό αίωνα.

Διαβάστε ακόμη:

Α μέρος: Η κατάρα των Γερμανών