Όταν ο Μαύρος απέκλειε μόνος του τον Ολυμπιακό

Εκείνος ο Μάιος του 1983 είχε πολύ ψωμί και στο Πρωτάθλημα και στο Κύπελλο, όλοι είχαν κάτι να περιμένουν από τη σεζόν, προεξέχοντος του απερχόμενου πρωταθλητή Ολυμπιακού που προπορευόταν και επιζητούσε το τέταρτο σερί πρωτάθλημα.

Ο Ολυμπιακός του 1983

Ο Ολυμπιακός εκείνης της σεζόν ήταν μια ομάδα που αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς τελείωσε, αφού ο Σταύρος Νταϊφάς διαισθανόμενος τον κίνδυνο απώλειας του τίτλου, έχει απολύσει τον Αλκέτα Παναγούλια αρχές Φεβρουαρίου, χρεώνοντάς του τη μέτρια εικόνα της ομάδας.

ΓΚΟΡΣΚΙ ΑΝΤΙ ΠΑΝΑΓΟΥΛΙΑ

Ο Παναγούλιας δεν είχε ξεκινήσει άσχημα, αποκλείοντας εύκολα τη Σουηδική Έστερ στο Πρωταθλητριών, είχε την ατυχία όμως να πέσει πάνω στο Αμβούργο, που μετέπειτα στη σεζόν κατέκτησε το τρόπαιο στον τελικό του ΟΑΚΑ. Οι Γερμανοί αφού συνειδητοποίησαν στο πρώτο παιχνίδι ότι ο Ολυμπιακός δεν είναι ο εύκολος αντίπαλος που νόμιζαν (τον κατέβαλαν πολύ δύσκολα με 1-0 σε ένα ματς που οι ερυθρόλευκοι κάλλιστα θα μπορούσαν να πάρουν μίνιμουμ την ισοπαλία) στη ρεβάνς του ισοπέδωσαν την ελληνική ομάδα, φιλοδωρώντας την με 4 γκολ.

Το όνειρο για μια καλή ευρωπαϊκή πορεία είχε άδοξο τέλος, ο Νταϊφάς πειράχτηκε πολύ, κάλεσε πίσω στον Πειραιά τον «παππού» Κάζιμιρ Γκόρσκι, προπονητή των δύο εκ των τριών τίτλων της περασμένης τριετίας και «σίγουρο χαρτί» και για την ομάδα και για τον κόσμο που ως συνήθως γκρίνιαζε και ήθελε το παραπάνω.

Ο Γκόρσκι θέτει τους ποδοσφαιριστές προ των ευθυνών τους και ο Ολυμπιακός συνέρχεται, ξεφεύγει έξι βαθμούς στο πρωτάθλημα και στοχεύει και στην κατάκτηση του Κυπέλλου για το νταμπλ. Έχει ήδη αποκλείσει τον Απρίλιο τον Παναθηναϊκό, βυθίζοντάς τον στην εσωστρέφεια και περιμένει πως και πως και την ΑΕΚ που δεν βρισκόταν σε καλή κατάσταση.

Η ΑΕΚ του 1983

Η ΑΕΚ, είχε ξεφουσκώσει απότομα στη σεζόν και ενώ μέχρι τέλη Φεβρουαρίου υπήρχαν βλέψεις ακόμη και για κατάκτηση του τίτλου, η απόλυση του Ζλάτκο Τσαϊκόφσκι νωρίτερα και τα αιώνια διοικητικά προβλήματα του δικεφάλου, είχαν στερήσει από την Ένωση τις όποιες πιθανότητές της.

ΑΡΚΑΔΗΣ ΑΝΤΙ ΤΣΑΪΚΟΦΣΚΙ

Η Ένωση με τον επιστήθιο φίλο του Λουκά Μπάρλου, Μιχάλη Αρκάδη (ο πατέρας της Αγγελικής Αρκάδη) να αναλαμβάνει τα ηνία της αφού ο κόσμος έπνεε μένεα κατά του Ζαφειρόπουλου, μετά από ένα σύντομο διάστημα με τον Κώστα Νεστορίδη στον πάγκο της, εμπιστεύεται την τεχνική ηγεσία της σε ένα παλιό γνώριμο του Ολυμπιακού, το Χέλμουτ Σενέκοβιτς.

Ο Αυστριακός δεν άλλαξε πολλά πράγματα - άλλωστε το υλικό της ΑΕΚ δεν πλησίαζε ούτε κατά διάνοια την υπερομάδα που άφησε ο Μπάρλος - και προσπάθησε να στηριχθεί στη γνωστή τετράδα που έσωζε το γόητρο της Ένωσης στα «πέτρινα χρόνια» της: Μανωλάς, Γεωργαμλής, Βλάχος και κυρίως Θωμάς Μαύρος, ο συνδετικός κρίκος της μεγάλης ΑΕΚ του Μπάρλου με την παρηκμάζουσα ΑΕΚ της πρώτης επαγγελματικής τετραετίας για το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Το προσωπικό σόου του Μαύρου

Οι προημιτελικοί με τον Ολυμπιακό εξελίσσονται σε ένα προσωπικό σόου αυτού του χαρισματικού σκόρερ, ο οποίος με δύο προσωπικά γκολ στο πρώτο παιχνίδι ανατρέπει το 0-1 με το οφσάιντ γκολ του Αναστόπουλου και χαρίζει τη νίκη στην ομάδα του.

Ακόμη και τότε, ο Ολυμπιακός ήταν το απόλυτο φαβορί και άπαντες θεωρούσαν ότι στη ρεβάνς του «Καραϊσκάκης» θα ζούσαμε και πάλι μια επανάληψη του παιχνιδιού με τον Παναθηναϊκό.

Θα τους πάρω μόνος μου

Ο Μαύρος έχει αντίθετη άποψη, είναι αφηνιασμένος και μπολιασμένος με τη νοοτροπία μιας ΑΕΚ που οι περισσότεροι συμπαίκτες του αγνοούν, υπόσχεται πριν την ιστορική ρεβάνς ότι «θα τους πάρω μόνος μου».

Το παιχνίδι είναι μια από τις περιπτώσεις που το ποδόσφαιρο επιβεβαιώνει το χαρακτηρισμό του ως το πιο απρόβλεπτο παιχνίδι: ο Ολυμπιακός σφυροκοπά την ΑΕΚ από το πρώτο λεπτό, την έχει κλείσει στα καρέ της και προσπαθεί με κάθε τρόπο να φτάσει στο γκολ. Η Ένωση αμύνεται με δέκα ποδοσφαιριστές και μπροστά απομονωμένος και ανήμπορος ο Μαύρος. Από θαύμα η ΑΕΚ γλυτώνει ακόμη και δύο και τρία γκολ, ο Ολυμπιακός έχει δύο δοκάρια και ο Αναστόπουλος χάνει απίστευτες ευκαιρίες για να σκοράρει.

ΑΠΙΑΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Ώσπου φθάνουμε στο 72ο λεπτό και σε μια συνήθη πολιορκία στα καρέ του Αρβανίτη ο Καραγκιοζόπουλος απομακρύνει όπως-όπως τη μπάλα.

Όλος ο Ολυμπιακός έχει βγει μπροστά, στο ύψος της γραμμής της σέντρας είναι ο Μαύρος και μόλις τρεις αντίπαλοι. Το ξεπέταγμα του Μαύρου είναι τρομερό. Παίρνει τη μπάλα πίσω από τη σέντρα και ξεχύνεται μπροστά σαν έφηβος. Ο μόνος που έχει απομείνει να τον κυνηγάει πριν φθάσει φάτσα με το Σαργκάνη είναι ο Σταύρος Παπαδόπουλος, αλλά ο Μαύρος είναι άπιαστος.

Η κατάληξη είναι γνωστή, ο Μαύρος πετυχαίνει ένα από τα εμβληματικότερα γκολ στην ιστορία της ΑΕΚ, ένα γκολ που κράτησε τον κόσμο της όρθιο εκείνα τα δύσκολα χρόνια και βοήθησε τα μέγιστα ώστε να θεμελιωθεί ο μύθος του μεγαλύτερου σκόρερ όλων των εποχών με τη φανέλα της.

Το σοκ για τον Ολυμπιακό είναι μεγάλο, το σκορ δεν αλλάζει μέχρι το τελευταίο σφύριγμα και εν μέσω έξαλλων πανηγυρισμών, η ΑΕΚ προκρίνεται στον ημιτελικό, αποκλείει πολύ δύσκολα τον Ηρακλή και στον τελικό κερδίζει τον ΠΑΟΚ με 2-0 στο ΟΑΚΑ.

Το Κύπελλο του 1983, γράφει στην ουγιά «Θωμάς Μαύρος».