Τα εγκαίνια του ΟΑΚΑ και ο πρώτος τελικός της Αθήνας

Photostop στο τέλος της σεζόν του 1983. Η κατάσταση Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού και η ΑΕΚ στην Ελλάδα, το ευρωπαϊκό του Στίβου, τα εγκαίνια του ΟΑΚΑ και ο τελικός του πρωταθλητριών μεταξύ Γιουβέντους και Αμβούργου στην Αθήνα. O Zastro θυμάται και καταγράφει.

Τα εγκαίνια του ΟΑΚΑ και ο πρώτος τελικός της Αθήνας

Είναι Μάιος του 1983 και η Αθήνα ετοιμάζεται σε πυρετώδεις ρυθμούς να υποδεχθεί για πρώτη φορά στο νεόδμητο Ολυμπιακό Στάδιο το μεγάλο τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Το «Σπύρος Λούης» όπως αρέσκοντο οι περισσότεροι να το αποκαλούν εκείνα τα χρόνια, είχε εγκαινιαστεί μόλις 7 μήνες πριν φιλοξενώντας το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου σε απόλυτα γιορτινή ατμόσφαιρα. Η Ελλάδα ζούσε τα πρώτα χρόνια της «αλλαγής», η νέα Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απενοχοποιούσε μια βαθύτατα καταπιεσμένη κοινωνία και ο αθλητισμός είχε περάσει σε πρώτο πλάνο από το Υπουργείο Νέας Γενιάς και Αθλητισμού με επικεφαλής τον Κώστα Λαλιώτη και πανταχού παρόντα το Γενικό Γραμματέα Αθλητισμού, Κίμωνα Κουλούρη.

Τα εγκαίνια του ΟΑΚΑ και ο πρώτος τελικός της Αθήνας

Το ΟΑΚΑ, το ευρωπαϊκό του Στίβου και ο τελικός του κυπέλλου πρωταθλητριών

Ήδη από το 1978 και τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, όταν ξεκίνησε η κατασκευή του μοναδικού ουσιαστικά μεγάλου σταδίου της χώρας, ο αθλητισμός αποτελούσε το κύριο όραμα της Κυβέρνησης Καραμανλή, προκειμένου να περάσει το μήνυμα ότι η Ελλάδα βγήκε οριστικά από το τούνελ και απεμπόλησε τα ολοκληρωτικά κατάλοιπα μιας πολιτικής που προήγαγε μόνο τις ποδοσφαιρικές επιτυχίες των συλλόγων για να είναι ικανοποιημένο το πόπολο. Λίγα χρόνια αργότερα, παρόντος του Προέδρου της Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή, αλλά και του Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, η Αθήνα φιλοξενούσε μια πολύ μεγάλη και σημαντική διοργάνωση για τον κλασσικό αθλητισμό με στόχο κάποια στιγμή να ξαναβρεθεί σε θέση να φέρει τους Ολυμπιακούς Αγώνες πίσω στη χώρα μας.

Τα εγκαίνια του ΟΑΚΑ και ο πρώτος τελικός της Αθήνας

Η Αθήνα αγκάλιασε με πρωτοφανή ζέση το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, 80 χιλιάδες κόσμος συνέρρευσε στην Καλογρέζα και βρέθηκε μπροστά στο πρώτο ελληνικό αθλητικό «θαύμα», το χρυσό μετάλλιο της Άννας Βερούλη στο ακόντιο, με μια εξαιρετική βολή στα 70,02 μέτρα.

Τα εγκαίνια του ΟΑΚΑ και ο πρώτος τελικός της Αθήνας

Μαζί της στο βάθρο, ακόμη μια Ελληνίδα, η Σοφία Σακοράφα, η οποία κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο, επιτρέποντας στους Έλληνες να πανηγυρίσουν μια τεράστια επιτυχία, που έγινε συνώνυμο του νέου μεγάλου αθλητικού κέντρου της χώρας. Η επιτυχία των Ελληνίδων ακοντιστριών, επισκίασε προς στιγμήν ακόμη και το Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου της χώρας, η Σακοράφα φωτογραφιζόταν στην Ακρόπολη, ο Πρωθυπουργός υποδεχόταν και τις δύο αθλήτριες στο σπίτι του στο Καστρί και γενικότερα κυριαρχούσε μια ελιτίστικη ατμόσφαιρα που έθετε το ποδόσφαιρο σε δεύτερη μοίρα.

Τα εγκαίνια του ΟΑΚΑ και ο πρώτος τελικός της Αθήνας

Ώσπου η UEFA ανακοίνωσε ότι ο τελικός της κορυφαίας της διοργάνωσης θα διεξαχθεί κι αυτός στην Αθήνα. Η μεγάλη μάζα του κόσμου πολύ γρήγορα ξέχασε το εορταστικό κλίμα και το μεσομακροπρόθεσμο στόχο της ανάληψης των Ολυμπιακών Αγώνων και το ποδόσφαιρο επέστρεψε στην κορυφή του ενδιαφέροντος, παρά τις έμμεσες κατηγορίες πολιτικών και παραγόντων ότι είναι διεφθαρμένο και υπέρ το δέον «λαϊκό». Εκείνος ο Μάιος του ’83 είχε ακόμη πολύ ψωμί και στο Πρωτάθλημα και στο Κύπελλο και όλοι είχαν κάτι να περιμένουν από τη σεζόν, προεξέχοντος του απερχόμενου πρωταθλητή Ολυμπιακού που προπορευόταν και επιζητούσε το τέταρτο σερί πρωτάθλημα.

Ο Ολυμπιακός, ο Αλκέτας και το Αμβούργο

Ο Ολυμπιακός εκείνης της σεζόν ήταν μια ομάδα που αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς έκλεινε τη σεζόν. Ο Σταύρος Νταϊφάς διαισθανόμενος τον κίνδυνο απώλειας του τίτλου, έχει απολύσει τον Αλκέτα Παναγούλια αρχές Φεβρουαρίου, χρεώνοντάς του τη μέτρια εικόνα της ομάδας, ορισμένα αρνητικά αποτελέσματα στο «Καραϊσκάκης» με το Μακεδονικό, τον ΠΑΟΚ και τον Άρη, κυρίως όμως την ήττα από τη Λάρισα με 0-2 που τον έριξε προς στιγμήν από την κορυφή. Ο Παναγούλιας δεν είχε ξεκινήσει άσχημα, αποκλείοντας εύκολα τη Σουηδική Έστερ στο Πρωταθλητριών, είχε την ατυχία όμως να πέσει πάνω στο Αμβούργο, τη μία εκ των δύο φιναλίστ του τελικού στο Ολυμπιακό Στάδιο.

Οι Γερμανοί αφού συνειδητοποίησαν στο πρώτο παιχνίδι ότι ο Ολυμπιακός δεν είναι ο εύκολος αντίπαλος που νόμιζαν (τον κατέβαλαν πολύ δύσκολα με 1-0 σε ένα ματς που οι ερυθρόλευκοι κάλλιστα θα μπορούσαν να πάρουν μίνιμουμ την ισοπαλία) στη ρεβάνς του «Σπύρος Λούης» ισοπέδωσαν την ελληνική ομάδα, φιλοδωρώντας την με 4 γκολ. Η έκταση της ήττας πείραξε πολύ τον Πρόεδρο του Ολυμπιακού και η μόνη θετική ανάμνηση από τη ρεβάνς με την παρέα του Μάγκατ και του Χρούμπες, ήταν η αναμνηστική φωτογραφία του εκ των βοηθών στον Ολυμπιακό, Νίκου Αλέφαντου με το είδωλό του και προπονητή του Αμβούργου, Έρνστ Χάπελ. Το όνειρο για μια καλή ευρωπαϊκή πορεία είχε άδοξο τέλος.

Τα εγκαίνια του ΟΑΚΑ και ο πρώτος τελικός της Αθήνας

Από εκείνη την ήττα και έπειτα, ο Αλκέτας σε κάθε κακή εμφάνιση ή στραβό αποτέλεσμα, βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο, ώσπου ο Νταϊφάς πήρε τη μεγάλη απόφαση εκείνον το Φεβρουάριο. Κάλεσε πίσω στον Πειραιά τον «παππού» Κάζιμιρ Γκόρσκι, προπονητή των δύο εκ των τριών τίτλων της περασμένης τριετίας και «σίγουρο χαρτί» και για την ομάδα και για τον κόσμο που ως συνήθως γκρίνιαζε και ήθελε το παραπάνω.

Τα εγκαίνια του ΟΑΚΑ και ο πρώτος τελικός της Αθήνας

Ο Γκόρσκι θέτει τους ποδοσφαιριστές προ των ευθυνών τους, η σοβαρότητα επιστρέφει και ο Ολυμπιακός συνέρχεται, ξεφεύγοντας έξι στροφές πριν το τέλος του Πρωταθλήματος με ισάριθμους βαθμούς από τους αντιπάλους του. Ταυτόχρονα, οι ερυθρόλευκοι στοχεύουν και στη κατάκτηση του Κυπέλλου έχοντας αποκλείσει τον Απρίλιο τον Παναθηναϊκό, βυθίζοντάς τον στην εσωστρέφεια.

Ο κακός Παναθηναϊκός και η πρόκριση της... ξεφουσκωμένης ΑΕΚ

Οι πράσινοι καταβαραθρωμένοι στην 6η θέση της βαθμολογίας, σε μια από τις χειρότερες σεζόν της ιστορίας τους, είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους για κάτι καλό στην κατάκτηση του Κυπέλλου, αλλά κατέρρευσαν στη ρεβάνς του «Καραϊσκάκης» κόντρα στον αιώνιο αντίπαλο. Κέρδισαν μεν με 1-0 το πρώτο παιχνίδι στη Λεωφόρο, αλλά το γκολ του Βαγγέλη Κουσουλάκη στη ρεβάνς έστειλε το ματς στην παράταση. Εκεί διαδραματίστηκε μια παράσταση για ένα ρόλο, με μεγάλο πρωταγωνιστή το Νίκο Αναστόπουλο, ο οποίος με τρία γκολ εκτόξευσε το δείκτη του σκορ στο θριαμβευτικό 4-0 χαρίζοντας στον Ολυμπιακό μια από τις εμφατικότερες προκρίσεις στην ιστορία του. Ο Παναθηναϊκός είχε μόλις πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων μια ολόκληρη χρονιά και αναμένονταν ιστορικές αλλαγές για το σύλλογο, αφού ο Γιώργος Βαρδινογιάννης ήταν αποφασισμένος να τα αλλάξει όλα.

Ο Βαρδινογιάννης παρά τις ηχηρές μεταγραφές του Τσου Λα Λινγκ από τον Άγιαξ, του Θανάση Δημόπουλου, του Γρηγόρη Τσινού, του Κώστα Μαυρίδη, αλλά και των Ταράση, Μήνου, Δάφκου, απογοήτευσε καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν, η οποία ούτως ή άλλως ξεκίνησε στραβά με τον αποκλεισμό από την Αούστρια Βιέννης. Είχε μείνει από πολύ νωρίς πίσω στο Πρωτάθλημα, η Λεωφόρος έβραζε κυρίως με τις παλιοσειρές της ομάδας και το κλίμα ήταν το χειρότερο της πρώτης περιόδου Βαρδινογιάννη στο τριφύλι. Τελευταία ευκαιρία για τους υπ’ ατμόν ποδοσφαιριστές, το εντός έδρας ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο, όπου ο Παναθηναϊκός θα είχε τουλάχιστον την ευκαιρία να δώσει μια χαρά στον κόσμο του κερδίζοντας όσο πιο εμφατικά μπορούσε τον αιώνιο αντίπαλο, σε ένα παιχνίδι που επρόκειτο να διεξαχθεί λίγες μέρες πριν το μεγάλο τελικό της Αθήνας.

Όλα έδειχναν μετά την πρόκριση του Ολυμπιακού ότι ένα ακόμη νταμπλ θα κατέληγε στον Πειραιά, αφού η επόμενη αντίπαλος των ερυθρολεύκων, η ΑΕΚ, είχε ξεφουσκώσει απότομα στη σεζόν και ενώ μέχρι τέλη Φεβρουαρίου υπήρχαν βλέψεις ακόμη και για κατάκτηση του τίτλου, η απόλυση του Ζλάτκο Τσαϊκόφσκι νωρίτερα και τα αιώνια διοικητικά προβλήματα του δικεφάλου, είχαν στερήσει από την Ένωση τις όποιες πιθανότητές της. Η ΑΕΚ με τον επιστήθιο φίλο του Λουκά Μπάρλου, Μιχάλη Αρκάδη να αναλαμβάνει τα ηνία της (αφού ο κόσμος έπνεε μένεα κατά του Ζαφειρόπουλου) μετά από ένα σύντομο διάστημα με τον Κώστα Νεστορίδη στον πάγκο της, εμπιστεύεται την τεχνική ηγεσία της σε ένα παλιό γνώριμο του Ολυμπιακού, το Χέλμουτ Σενέκοβιτς.

Τα εγκαίνια του ΟΑΚΑ και ο πρώτος τελικός της Αθήνας

Ο Αυστριακός δεν άλλαξε πολλά πράγματα - άλλωστε το υλικό της ΑΕΚ δεν πλησίαζε ούτε κατά διάνοια την υπερομάδα που άφησε ο Μπάρλος - και προσπάθησε να στηριχθεί στη γνωστή τετράδα που έσωζε το γόητρο της Ένωσης στα «πέτρινα χρόνια» της: Μανωλάς, Γεωργαμλής, Βλάχος και κυρίως Θωμάς Μαύρος, ο συνδετικός κρίκος της μεγάλης ΑΕΚ του Μπάρλου με την παρηκμάζουσα ΑΕΚ της πρώτης επαγγελματικής τετραετίας για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Οι προημιτελικοί με τον Ολυμπιακό εξελίσσονται σε ένα προσωπικό σόου αυτού του χαρισματικού σκόρερ, ο οποίος με δύο προσωπικά γκολ στο πρώτο παιχνίδι ανατρέπει το 0-1 με το οφσάιντ γκολ του Αναστόπουλου και χαρίζει τη νίκη σην ομάδα του. Ακόμη και τότε, ο Ολυμπιακός ήταν το απόλυτο φαβορί και άπαντες θεωρούσαν ότι στη ρεβάνς του «Καραϊσκάκης» θα ζούσαμε και πάλι μια επανάληψη του παιχνιδιού με τον Παναθηναϊκό.

Ο Μαύρος έχει αντίθετη άποψη, είναι αφηνιασμένος και μπολιασμένος με τη νοοτροπία μιας ΑΕΚ που οι περισσότεροι συμπαίκτες του αγνοούν, υπόσχεται πριν την ιστορική ρεβάνς ότι «θα τους πάρω μόνος μου». Το παιχνίδι είναι μια από τις περιπτώσεις που το ποδόσφαιρο επιβεβαιώνει το χαρακτηρισμό του ως το πιο απρόβλεπτο παιχνίδι: ο Ολυμπιακός σφυροκοπά την ΑΕΚ από το πρώτο λεπτό, την έχει κλείσει στα καρέ της και προσπαθεί με κάθε τρόπο να φτάσει στο γκολ. Η Ένωση αμύνεται με δέκα ποδοσφαιριστές και μπροστά απομονωμένος και ανήμπορος ο Μαύρος. Από θαύμα η ΑΕΚ γλυτώνει ακόμη και δύο και τρία γκολ, ο Ολυμπιακός έχει δύο δοκάρια και ο Αναστόπουλος χάνει απίστευτες ευκαιρίες για να σκοράρει. Ώσπου φθάνουμε στο 72ο λεπτό και σε μια συνήθη πολιορκία στα καρέ του Αρβανίτη ο Καραγκιοζόπουλος απομακρύνει όπως-όπως τη μπάλα.

Τα εγκαίνια του ΟΑΚΑ και ο πρώτος τελικός της Αθήνας

Όλος ο Ολυμπιακός έχει βγει μπροστά, στο ύψος της γραμμής της σέντρας είναι ο Μαύρος και μόλις τρεις αντίπαλοι. Το ξεπέταγμα του Μαύρου είναι τρομερό. Παίρνει τη μπάλα πίσω από τη σέντρα και ξεχύνεται μπροστά σαν έφηβος. Ο μόνος που έχει απομείνει να τον κυνηγάει πριν φθάσει φάτσα με το Σαργκάνη είναι ο Σταύρος Παπαδόπουλος, αλλά ο Μαύρος είναι άπιαστος. Η κατάληξη είναι γνωστή, ο Μαύρος πετυχαίνει ένα από τα εμβληματικότερα γκολ στην ιστορία της ΑΕΚ, ένα γκολ που κράτησε τον κόσμο της όρθιο εκείνα τα δύσκολα χρόνια και βοήθησε τα μέγιστα ώστε να θεμελιωθεί ο μύθος του μεγαλύτερου σκόρερ όλων των εποχών με τη φανέλα της.

Τα εγκαίνια του ΟΑΚΑ και ο πρώτος τελικός της Αθήνας

Το σοκ για τον Ολυμπιακό είναι μεγάλο, το σκορ δεν αλλάζει μέχρι το τελευταίο σφύριγμα και εν μέσω έξαλλων πανηγυρισμών, η ΑΕΚ προκρίνεται στον ημιτελικό και η αμφισβήτηση επιστρέφει μετά από μήνες στον Ολυμπιακό. Πλέον η 29η αγωνιστική και το μεγάλο ντέρμπι της Λεωφόρου έχει μεταβληθεί σε αγώνα υψίστης σημασίας και για τους δύο αιώνιους. Τρεις ημέρες πριν το μεγάλο τελικό του Ολυμπιακού Σταδίου και ενώ στην Αθήνα καταφθάνει ήδη εν μέσω αποθέωσης η φιναλίστ του τελικού, η μεγάλη Γιουβέντους του Gianni Agnelli, το παιχνίδι που απασχολεί κοινό και Τύπο είναι το ντέρμπι. Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός στη Λεωφόρο, με τον Ολυμπιακό σχεδόν σίγουρο πρωταθλητή, αλλά λαβωμένο και ταπεινωμένο από το Μαύρο και έναν Παναθηναϊκό να αναζητά την απέλπιδα σανίδα σωτηρίας μιας τραγικής σεζόν.

Τα εγκαίνια του ΟΑΚΑ και ο πρώτος τελικός της Αθήνας

Το ντέρμπι της Λεωφόρου

Το μεσημέρι της Κυριακής, 22 Μαΐου του 1983, η Λεωφόρος γεμίζει από νωρίς. Θυμάμαι ακόμη και σήμερα το κλίμα και την ατμόσφαιρα στα πέριξ του γηπέδου, τα δεκάδες αυτοσχέδια περίπτερα με τα κασκόλ, τις σημαίες, τα καροτσάκια με τα «βρώμικα» και την ανυπομονησία στο βλέμμα όλου του κόσμου. Είναι ένα ντέρμπι που όπως επιτάσσει η ιστορία των δύο ομάδων, έχει εξελιχθεί σε «μητέρα των μαχών» χωρίς να υπάρχει βαθμολογικό ενδιαφέρον, έχει μετατραπεί σε «εθνικό ζήτημα» χωρίς να υπάρχει προφανής λόγος. Στο γήπεδο δεν πέφτει καρφίτσα, οι λιγοστοί οπαδοί του Ολυμπιακού είναι στις θέσεις τους κάτω από το παλιό ρολόι της 6-7 και εκείνοι του Παναθηναϊκού στο υπόλοιπο γήπεδο έχουν δημιουργήσει μια ιδιαίτερα καυτή ατμόσφαιρα. Τα μεγάφωνα ανακοινώνουν τις ενδεκάδες, χειροκροτήματα και ιαχές σκεπάζουν τους Αμπελόκηπους και ελάχιστοι δίνουν σημασία στο γεγονός ότι μετά από τέσσερις μήνες επιστρέφει στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού ο Βισέντε Εσταβίγιο, ο Ουρουγουανός διεθνής επιθετικός από το Melo που είχε τραυματιστεί - ειρωνεία της τύχης - στο ντέρμπι του πρώτου γύρου στο Καραϊσκάκη.

Ο μυστακοφόρος Ουρουγουανός χαρίζει την τελευταία δυνατή ανάμνηση στους φίλους του Ολυμπιακού και ουσιαστικά το παιχνίδι της Λεωφόρου είναι το κύκνειο άσμα του με την ευθρόλευκη. Το γκολ του έρχεται εντελώς κόντρα στη ροή του αγώνα, αφού ο Παναθηναϊκός είχε την υπεροχή και ήδη στο δεκάλεπτο είχε δημιουργήσει δύο ευκαιρίες για γκολ, η πρώτη με το σουτ του Θανάση Δημόπουλου που απέκρουσε ο Σαργκάνης και η δεύτερη με το γύρισμα του Άγγελου Αναστασιάδη που πρόλαβε τελευταία στιγμή ο Κοκολάκης. Στην πρώτη ουσιαστικά κόντρα του Ολυμπιακού, ο ταχύτατος Τάκης Λεμονής εφορμά από δεξιά και την κατάλληλη στιγμή πασάρει μέσα στη μεγάλη περιοχή στον Αναστόπουλο. Το σουτ του «μουστάκια» αποκρούει με δυσκολία ο Δάφκος και η μπάλα μένει ορφανή.

Τα εγκαίνια του ΟΑΚΑ και ο πρώτος τελικός της Αθήνας

Εμφανίζεται ο Βισέντε Εσταβίγιο που έχει έρθει σαν trailer πίσω από τον Αναστόπουλο και η μπάλα σαν να του χρωστούσε, του στρώνεται μπροστά του σε κενή εστία. 0-1. Το γήπεδο παίρνει φωτιά, οι παίκτες του Παναθηναϊκού προς στιγμήν ζητούν από τον επόπτη να υποδείξει οφσάιντ, αλλά το γκολ είναι πέρα για πέρα κανονικό. Οι πράσινοι προσπαθούν να αντιδράσουν μετά το σοκ, χάνουν κάποιες ευκαιρίες, αλλά πότε τους σταματά ο Σαργκάνης και πότε αστοχούν απελπιστικά. Ο Ολυμπιακός αμύνεται και προσπαθεί να αναχαιτίσει τις επιθέσεις του Παναθηναϊκού με κάθε μέσο και στο 40’ αποβάλλεται και ο Άλμπερτσεν. Το δεύτερο ημίχρονο αναμένεται ακόμη πιο συκλονιστικό από το πρώτο και ο Παναθηναϊκός θα έχει πλέον και το αριθμητικό πλεονέκτημα.

Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης αφήνει τη θέση του στην πρώτη σειρά της θύρας των επισήμων και κατεβαίνει στα αποδυτήρια για να μιλήσει με ποδοσφαιριστές και τον υπηρεσιακό προπονητή Κώστα Τσάκο που είχε κληθεί να κοουτσάρει την ομάδα στα τελειώματα της σεζόν. Ο Καπετάνιος καθιστά σαφές ότι είναι απαραίτητο για το γόητρο και την ιστορία του συλλόγου η ομάδα να κερδίσει έστω ένα ντέρμπι στο πρωτάθλημα (οι πράσινοι είχαν δύο ήττες από την ΑΕΚ και την ήττα στον πρώτο γύρο στο Φάληρο) και εκενυρισμένος αποχωρεί επιστρέφοντας στην κερκίδα. Πίσω του, ο υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων της ΠΑΕ, Ανδρέας Βγενόπουλος, αγνώριστος με την πλούσια κώμη και το παχύ μουστάκι του, δείχνει επίσης να αγωνιά για την εξέλιξη του αγώνα.

Τα εγκαίνια του ΟΑΚΑ και ο πρώτος τελικός της Αθήνας

Το δεύτερο ημίχρονο ξεκινά και ο Παναθηναϊκός είναι αγνώριστος. Φλύαρος επιθετικά, δεν μπορεί να διασπάσει την πολυπρόσωπη άμυνα του Γκόρσκι, ο οποίος δεν είχε και άλλη επιλογή. Ο Ολυμπιακός μάλιστα, δεν διαστάζει να επιτεθεί και χάνει και κάποιες αξιοσημείωτες ευκαιρίες με τον Αναστόπουλο, με κορυφαία το γυριστό σήμα κατατεθέν του Αναστό στην καριέρα του, που βρήκε τη ρίζα της αριστερής δοκού του Δάφκου. Ο Παναθηναϊκός δείχνει να ξυπνά στο τελευταίο εικοσάλεπτο, πιέζει με κάθε τρόπο την εστία του Σαργκάνη, αλλά και πάλι δε βρίσκει στόχο. Το ματς τελειώνει εν μέσω έντονων πανηγυρισμών για τους παίκτες του Ολυμπιακού που με αυτό το πολύτιμο «διπλό» εκτός του ότι αποτινάσσουν από πάνω τους την αμφισβήτηση για την απώλεια του Κυπέλλου, «κλειδώνουν» την κατάκτηση του τέταρτου σερί πρωταθλήματος και 24ου στην ιστορία του συλλόγου.

Τα εγκαίνια του ΟΑΚΑ και ο πρώτος τελικός της Αθήνας

Κατήφεια και κινήσεις πανικού

Στην απέναντι όχθη, κατήφεια, εκνευρισμός και κινήσεις πανικού. Το «διπλό» του Ολυμπιακού γράφει ιστορία που είναι επίκαιρη ακόμη και σήμερα: εξωθεί το Βγενόπουλο σε παραίτηση με τον παράγοντα του Παναθηναϊκού να εκδίδει ανακοίνωση που έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον 32 ολόκληρα χρόνια μετά την έκδοσή της. Ο Βγενόπουλος αναφέρει μεταξύ άλλων: «Αισθάνομαι ντροπή. Το ποτήρι ξεχείλισε και αισθάνομαι την ανάγκη να παραιτηθώ διαχωρίζοντας τη θέση μου από τις δηλώσεις του κ. Τσάκου που δήλωσε ότι οι ποδοσφαιριστές είναι ήρωες. Πραγματικοί ήρωες είναι οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού. Ήρωες όμως είναι και οι αδελφοί Βαρδινογιάννη που βλέπουν τα οράματά τους συνεχώς να καταρρέουν, ενώ αφιερώνουν διαρκώς χρόνο, χρήμα και κυρίως αγάπη γι’ αυτά. Είμαι βέβαιος ότι με την απέραντη αγάπη των Βαρδινογιάννηδων, αλλά και την αξιοποίηση των ποδοσφαιρικών γνώσεων μεγάλων μορφών όπως ο Δομάζος, ο Σούρπης και ο Αντωνιάδης, ο Παναθηναϊκός θα γίνει επιτέλους αντάξιος των προσδοκιών μας.»

Αν αναλογιστεί κανείς τι ακολούθησε και τι επιφύλασσε η ιστορία για τα διοικητικά του Παναθηναϊκού, η δήλωση Βγενόπουλου, είναι εντυπωσιακή από κάθε άποψη. Η αλήθεια είναι ότι η συγκεκριμένη ήττα από τον ελλιπή (αγωνίστηκε με τους εφεδρικούς Τόγια, Κρυμιτζά και Κοκκολάκη) και για εξήντα λεπτά με παίκτη λιγότερο Ολυμπιακό, έδωσε το έναυσμα στο Γιώργο Βαρδινογιάννη προκειμένου να αναδιοργανώσει εκ βάθρων τον Παναθηναϊκό και κυρίως έφερε στο τριφύλι αλλαγές που έναν χρόνο αργότερα το κατέστησαν μια καταπληκτική ομάδα που κυριάρχησε σε Ελλάδα και Ευρώπη, με τις προσθήκες ποδοσφαιριστών όπως ο Δημήτρης Σαραβάκος και ο Βέλιμιρ Ζάετς και τον ερχομό του Γιάτσεκ Γκμοχ για την ηλεκτρική καρέκλα του προπονητή. Στον Ολυμπιακό από την άλλη, η νίκη και η κατάκτηση τελικά του τέταρτου συνεχόμενου τίτλου, οδήγησε σε εφησυχασμό το Σταύρο Νταϊφά, ο οποίος παρασυρόμενος από τις ψυχωμένες εμφανίσεις κάποιων ποδοσφαιριστών, υπερεκτίμησε το υλικό και δεν ενίσχυσε την ομάδα ως όφειλε.

Η Τετάρτη του τελικού του πρωταθλητριών

Τα απόνερα του ντέρμπι δεν διήρκεσαν πολύ, διότι πλησίαζε η μεγάλη Τετάρτη του τελικού. Το κέντρο της Αθήνας είχε γεμίσει με Γερμανούς και Ιταλούς φιλάθλους που λιάζονταν και έπιναν μπύρες στην Ομόνοια, η μαύρη αγορά των εισιτηρίων έδινε και έπαιρνε και άπαντες έστρεψαν την προσοχή τους στο πρώτο μεγάλο παιχνίδι που θα φιλοξενούσε το «καμάρι» της Ελλάδας, το νεόδμητο Ολυμπιακό Στάδιο των Αθηνών. Το παιχνίδι όπως αναμενόταν είχε εξελιχθεί σε κοινωνικό γεγονός, ο ερχομός του Avvocato Gianni Agnelli με το ιδιωτικό του αεροπλάνο στην Αθήνα, είχε προσδώσει και τον απαιραίτητο τόνο glamour στη συνάντηση και η Αθήνα κινείτο σε ρυθμούς τελικού από πολύ νωρίς το πρωί. Οι περισσότεροι Αθηναίοι υποστήριζαν τη Γιουβέντους, θαμπωμένοι από τα φανταχτερά ονόματα της ομάδας του Τορίνο.

Τα εγκαίνια του ΟΑΚΑ και ο πρώτος τελικός της Αθήνας

Ο Giovanni Trapattoni είχε την τύχη να διαχειρίζεται ένα ρόστερ αστέρων, αποτελούμενο από τους πρωταθλητές κόσμου στο Μουντιάλ του ’82, Τζοφ, Σιρέα, Τζεντίλε, Καμπρίνι, Ρόσι, Ταρντέλι και ασφαλώς τους δύο ξένους της Vecchia Signora, τον Πολωνό διεμβολιστή Ζμπίγκνιεφ Μπόνιεκ και τον απόλυτο σταρ του τελικού, το Γάλλο αρτίστα Μισέλ Πλατινί. Ο Πλατινί αντιμετωπίστηκε σαν βασιλιάς στην Αθήνα, η λάμψη του ήταν μοναδική και το στυλ του γοήτευε τους πάντες. Κατά την άφιξη της Γιούβε στο αεροδρόμιου του Ελληνικού, πάνω από 3μισι χιλιάδες κόσμου στριμώχτηκαν για να τον δουν να κατεβαίνει με το ράθυμο στυλ του τα σκαλιά του αεροπλάνου της Alitalia, φορώντας τα σκούρα γυαλιά του και αποπνέοντας την αύρα του ξεχωριστού. Ο Πλατινί ήταν για τον τελικό του ’83 ότι ο Μέσσι για τον αποψινό τελικό του Βερολίνου.

Τα εγκαίνια του ΟΑΚΑ και ο πρώτος τελικός της Αθήνας

Απέναντι στη Γηραιά Κυρία, το «στρατιωτικό» Αμβούργο του Έρνστ Χάπελ, που επέστρεφε μετά από 7 μήνες στον τόπο του εγκλήματος και στο γήπεδο απ’ όπου ουσιαστικά ξεκίνησε η πορεία του στον τελικό της διοργάνωσης. Τα ονόματα στη διάθεση του μύθου της προπονητικής δεν υπολείπονταν σε αξία των αντιπάλων τους, απλώς δεν ήταν τόσο φανταχτερά και τόσο διαφημισμένα όπως οι Ιταλοί. Ούλι Στάιν, Μάνφρεντ Κάλτζ, Βόλφγκανγκ Ρόλφ, Χόλγκερ Χιερόνυμους, Φέλιξ Μάγκατ και οι δύο της δύναμης κρούσης: ο κατ΄εξοχήν Γερμανός εξ όψεως και εξ ορισμού αρχηγός Χορστ Χρούμπες και ο δαιμόνιος Δανός Λάρς Μπάστρουπ. Το Αμβούργο ήταν το αουτσάιντερ και ο Χάπελ έδειχνε απόλυτα ικανοποιημένος μ’ αυτό.

Τα εγκαίνια του ΟΑΚΑ και ο πρώτος τελικός της Αθήνας

Το «Σπύρος Λούης», κατάμεστο και γιορτινό όταν ο Ρουμάνος διαιτητής Νικολάε Ραϊνέα και οι δύο αρχηγοί Ντίνο Τζοφ και Χορστ Χρούμπες αντάλλασσαν τα καθιερωμένα αναμνηστικά πριν την έναρξη, ζούσε την πρώτη μεγάλη ποδοσφαιρική του διοργάνωση. Ο καιρός «ελληνικός», ζεστός αλλά κατάλληλος για ποδόσφαιρο αφού η UEFA είχε ορίσει ορθά την έναρξη στις 21.15 το βράδυ. Ο Gianni Agnelli κομψός και αριστοκρατικός όπως πάντα, κάθεται στην πρώτη σειρά της θύρας των επισήμων με Έλληνες πολιτικούς και επιχειρηματίες να τον περιβάλλουν. Δίπλα του ο Πρόεδρος της Γιουβέντους, Giampiero Boniperti ο ζωντανός θρύλος της ομάδας του Piemonte, ο άνθρωπος που φόρεσε μόνο τη ριγωτή ασπρόμαυρη φανέλα στην καριέρα του και (τότε) πρώτος σκόρερ όλων των εποχών με 182 γκολ. Στις σύντομες δηλώσεις τους στην κάμερα της RAI κατά την άφιξή τους στο Στάδιο, περιορίζονται να χρησμοδοτήσουν ότι «ήρθε η ώρα για την πρώτη φορά της Juve να σηκώσει το μεγάλο Κύπελλο».

Τα εγκαίνια του ΟΑΚΑ και ο πρώτος τελικός της Αθήνας

Η Κυρία ξεκινάει ορμητικά τον τελικό, η κεφαλιά ψαράκι του Bettega θα αποκρουστεί εντυπωσιακά σε κόρνερ από τον Uli Stein. Μόλις τρία λεπτά αργότερα θα έρθει η ψυχρολουσία για τους Ιταλούς: ο Felix Magath με ένα τόσο τεχνικό όσο και δυνατό σουτ από το ύψος της αριστερής γωνίας της περιοχής, θα στείλει τη μπάλα στο «γάμα» της εστίας του ανήμπορου να αντιδράσει Dino Zoff και θα τινάξει τα πορτοκαλί δίχτυα του «Σπύρος Λούης». Είναι μόλις το ένατο λεπτό και ο τελικός έχει ήδη ανάψει. Το HSV εξακολουθεί να επιτίθεται προς την εστία των σαστισμένων Ιταλών και παραλίγο να διπλασιάσει τα τέρματά του όταν το βολέ του Kaltz θα σταματήσει πάνω στο απλωμένο πόδι του Zibi Boniek λίγο πριν περάσει τη λευκή γραμμή. Ο Χάπελ έχει «κλειδώσει» τον Πλατινί, το Αμβούργο κυριαρχεί.

H Juventus προσπαθεί να αντιδράσει, ο ασφυκτικά πιεζόμενος Πλατινί φθάνει κοντά στο γκολ όταν μετά τη σέντρα του Τζεντίλε θα απογειωθεί και με το κεφάλι θα αναγκάσει το Στάιν σε μια ακόμη απόκρουση. Η Γιούβε έχει περάσει στην αντεπίθεση και προσπαθεί να φέρει το ματς στα ίσια. Βολέ του Καμπρίνι και νέα εντυπωσιακή απόκρουση του Στάιν, ο Γερμανός κήπερ είναι σε μεγάλη βραδιά. Οι «Ζέβρες» συνεχίζουν στον ίδιο ρυθμό και στο δεύτερο ημίχρονο, νέο σουτ του Καμπρίνι και πάλι ο Στάιν σε κόρνερ. Το ΟΑΚΑ κραυγάζει Juve-Juve, αλλά ο Χάπελ έχει στήσει αριστοτεχνικά το Αμβούργο που απειλείται μόνο με μακρινά σουτ. Ο Πλατινί θα ζητήσει πέναλτι σε μια σύγκρουσή του με τον Στάιν που ο Ρουμάνος ρεφ αρνείται να καταλογίσει και από εκείνο το σημείο η νευρικότητα κυριεύει την Κυριά.

Τελικά Αμβούργο

Το Αμβούργο ξαναπαίρνει τον έλεγχο του αγώνα και αν ο Τζοφ δεν εκτινασσόταν στη δεξιά γωνία του, θα είχε κάνει και το 2-0 στο πολύ ωραίο πλασέ του Γκρο. Η Γιουβέντους δεν ξαναεμφανίζεται στα γερμανικά καρέ στο τελευταίο δεκάλεπτο και αποκαμωμένη παρακολουθεί το HSV να παραδίδει μαθήματα τακτικού ποδοσφαίρου. Ο Μάγκατ παραλίγο να βάλει το κερασάκι στην τούρτα του τελικού, όταν μετά από φανταστικό ένα-δύο με τον νεοεισελθέντα Φον Χέεζεν θα πλασάρει ελάχιστα πάνω από το οριζόντιο δοκάρι, αλλά η ετυμηγορία του 28ου τελικού του Κυπέλλου Πρωταθλητριών δεν μπορεί πλέον να αλλάξει. Το Αμβούργο κατακτά το μεγάλο Κύπελλο, εκείνο «με τα αυτιά» που αποτελεί τη μέγιστη καταξίωση σε συλλογικό επίπεδο για οποιονδήποτε ποδοσφαιριστή.

Το τελικό σφύριγμα βρίσκει τους Γερμανούς να πανηγυρίζουν σαν μικρά παιδιά στο ταρτάν του Ολυμπιακού Σταδίου, που αποδείχτηκε για δεύτερη φορά ιδιαίτερα φιλόξενο για την ομάδα του Χάπελ. Ο Χρούμπες κάνει σαν μικρό παιδί κρατώντας το Κύπελλο στα χέρια και ο Μάγκατ το υψώνει περήφανα στον αττικό ουρανό κάνοντας το γύρο του θριάμβου με τους συμπαίκτες του. Ο τελικός είχε ένταση, κρίθηκε νωρίς αλλά χάρισε πολλές συγκινήσεις και αρκετές μεγάλες στιγμές κατά τη μεγαλύτερη διάρκειά του.

Τα εγκαίνια του ΟΑΚΑ και ο πρώτος τελικός της Αθήνας

Η Αθήνα στον πρώτο τελικό της ιστορίας του νεόδμητου Ολυμπιακού Σταδίου της, επιβράβευσε το μεγάλο αουτσάιντερ και γκρέμισε το φανταχτερό φαβορί. Θα το κάνει με ακόμη πιο εμφατικό τρόπο και αναπάντεχο τρόπο και 11 χρόνια μετά τον τελικό του 1983, στο δεύτερο τελικό που φιλοξένησε: Μίλαν εναντίον Μπαρτσελόνα, πάλι Μάιος, πάλι 21.15, πάλι στο «παλιό» ΟΑΚΑ. Αυτή όμως είναι μια άλλη ιστορία...

Διαβάστε ακόμη:

Νικόλας Πατέρας: Ο ΠΑΟ, οι σχέσεις με Μαρινάκη και τα πλοία

Ο τελικός του αιώνα: Φούνες vs Σαργκάνη, Κοσκωτάς vs Ρίνγκο

Η "Οδύσσεια" του Σπανούλη: Τα δύσκολα χρόνια, η απογείωση με Ζοτς, το κεφάλαιο Ολυμπιακός

Η πενταπλή ισοβαθμία, η ναδρολόνη και η BMW

News 24/7

24MEDIA NETWORK