Γιατί;
14 μήνες πριν ο κ. Λεμονής αντικαθιστούσε τον κ. Σόλιντ στον πάγκο των ερυθρολεύκων. Ο κ. Σόλιντ είχε προσληφθεί για να καταφέρει ο Ολυμπιακός το κάτι παραπάνω στην Ευρώπη. Το ό,τι ο Ολυμπιακός ένα χρόνο πριν, με τον κ. Μπάγεβιτς ως προπονητή, ισοβάθμησε με την Liverpool στη δεύτερη θέση του γκρουπ και για ένα γκολ δεν κατάφερε να πάρει το εισιτήριο για την φάση των δεκάξι του Champions League καθώς και η κατάκτηση του ντάμπλ στο τέλος της χρονιάς δεν στάθηκαν αρκετά να σιγκινήσουν τον ισχυρό άντρα της ΠΑΕ κ. Σωκράτη Κόκκαλη και η δεύτερη θητεία του κ. Μπάγεβιτς στο τιμόνι της ομάδας του λιμανιού έμελε να έχει άδοξο τέλος.
Ο κ. Σόλιντ διαδέχτηκε τον κ. Μπάγεβιτς και μαζί του ανεβήκανε και οι προσδοκίες των φιλάθλων του Ολυμπιακού. Τα πρωταθλήματα στον Ολυμπιακό έχουν γίνει πια συνήθεια και η ομάδα δεν δυσκολεύτηκε να προσθέσει άλλο ένα πρωτάθλημα με τον κ. Σόλιντ στην τεχνική ηγεσία. Στην Ευρώπη η ομάδα όμως αντί να δείξει ένα καλύτερο πρόσωπο έχασε και αυτό, που είχε όλα αυτά τα χρόνια παρουσίας της στο Champions League! Μεγαλύτερο «κατόρθωμα» η ήττα των ερυθρολεύκων από την Ρόζενμποργκ, μέσα στο Καραϊσκάκη, εκεί όπου ένα χρόνο πριν είχε νικήσει τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης Liverpool.
Ένα από τα πιο μεγάλα ατού του Ολυμπιακού, η καυτή του έδρα, κατάφερε να γίνει επι Σόλιντ ένα ευχάριστο βράδυ για τους αντιπάλους. Οποιοσδήποτε άλλος προπονητής θα είχε δει την πόρτα της εξόδου. Ο κ. Κόκκαλης όμως έδωσε άλλη μια ευκαιρία στον Σόλιντ, περισσότερο γιατί το συμβόλαιό του είχε υψηλή ρήτρα και λιγότερο, γιατί πίστευε στον εν λόγω προπονητή. Τα αποτελέσματα τα γνωρίζουμε όλοι...
Με τον ερχομό του κ. Λεμονή πολλοί άρχισαν, να τον αμφισβητούν και να τον πολεμούν από την πρώτη κιόλας μέρα, που ανέλαβε τα ηνία της ομάδας. Δυστυχώς οι Έλληνες προπονητές δεν απολαμβάνουν σεβασμό, γιατί στην Ελλάδα έχουμε και... 10 εκ. προπονητές, οπότε καταλαβαίνετε, ότι ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος! Οι Έλληνες πια προπονητές είναι καλοί για τις μικρομεσαίες ομάδες αλλά όχι για τις τρεις μεγάλες! Ο κ. Λεμονής όμως δεν επηρεάστηκε καθόλου από το γενικότερο κλίμα και με χαμηλό προφίλ, σοβαρότητα και υπομονή κατάφερε να κερδίσει τις καρδιές όλων των φιλάθλων του Ολυμπιακού και όχι μόνο. Όχι μόνο οχύρωσε την έδρα του αλλά πέτυχε αυτό, που κανείς άλλος δεν κατάφερε μέχρι σήμερα. Δύο εκτός έδρας νίκες και ταυτόχρονα να πάρει το πολύτιμο εισιτήριο για τους «16» του Champions League, αυτό που έφερε 20 εκ. € έσοδα στα ταμεία της ΠΑΕ.
Η ομάδα στην Ευρώπη δεν ήταν «φλύαρη» ήξερε τι ήθελε μέσα στο παιχνίδι και ήξερε πως να το επιτύχει. Στο παιχνίδι της Βρέμης ποιος θα ξεχάσει την κίνηση Λεμονή να βγάλει τον- ως τότε βασικό μοχλό της ομάδας- Galletti από το παιχνίδι και να περάσει στη θέση του τον Kovasevic. Την εξέλιξη τη γνωρίζουμε όλοι.
Δυστυχώς όμως η καλή πορεία στην Ευρώπη δεν συνοδεύτηκε από μια αντίστοιχη καλή και στο Ελληνικό πρωτάθλημα, αν και η ομάδα βρίσκεται μόλις ένα βαθμό μακριά από τον πρώτο Παναθηναϊκό χωρίς να έχει χάσει τις ελπίδες της να κατακτήσει τόσο το πρωτάθλημα όσο και το κύπελλο. Είναι πραγματικά δύσκολο να προετοιμάζεις μια ομάδα να παίζει στην Ευρώπη αμυντικά με αντεπιθέσεις και στην Ελλάδα απουσία ενός δημιουργικού μέσου να περιμένεις να παίζει θεαματικό, ελκυστικό ποδόσφαιρο και να παίρνεις και τους 3 βαθμούς της νίκης. Φταίει όμως ο Τάκη Λεμονής για αυτή την κατάσταση;
Πόσες ομάδες κάνουν καλή πορεία στην Ευρώπη και εξακολουθούν να είναι πρώτες στα πρωταθλήματα των χωρών τους; Και εφόσον είναι πρώτες τότε ας ρίξουμε μια ματιά στα ρόστερ των ομάδων αυτών και γρήγορα θα δούμε, πως πολλοί παίκτες τους, που ξεκινούν το παιχνίδι από τον πάγκο, στον Ολυμπιακό θα ήταν βασικοί.
Ο κ. Κόκκαλης είναι ένας μεγάλος πρόεδρος και οι οπαδοί του Ολυμπιακού τού έιναι ευγνώμονες, για τα όσα έχει κάνει για τον σύλλογο. Πιστεύω, όμως, πως με την απόλυση του Τάκη Λεμονή εκθέτει ούτε λίγο ούτε πολύ τον ίδιο του τον εαυτό. Γιατί όταν δέκα ολόκληρα χρόνια δεν γίνεται μια έστω συμβολική ανανέωση και μέσα σε ένα καλοκαίρι αλλάζει μια ολόκληρη ομάδα, δεν μπορείς να περιμένεις αυτή η ομάδα να δέσει γρήγορα.
Η ομάδα δεν είχε βάθος και οι κινητήριοι μοχλοί της είναι γνωστοί. Δεν υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης στο παιχνίδι του Ολυμπιακού εκτός από το νέο μεταγραφικό του απόκτημα Belluschi, o οποίος έχει όλα τα στοιχεία να γίνει ο νέος ηγέτης του Ολυμπιακού, αλλά δεν πρέπει να τα περιμένουμε όλα απο αυτόν. Και πιστέψτε με δεν είναι και εύκολο να έρχεσαι από την άλλη άκρη του κόσμου και να προσαρμοστείς αμέσως σε ένα πρωτάθλημα σκληρό, με πειθαρχημένες άμυνες, όπως το ελληνικό.
Μεταγραφές γίνανε, λεφτά ξοδεύτηκαν, αλλά και λεφτά μπήκαν στα ταμεία της ΠΑΕ. Ποιός ευθύνεται για τους πολλούς και ομολογουμένως συχνούς τραυματισμούς των παικτών; Αυτό το πράγμα δεν έχει προηγούμενο και δε νομίζω, πως και σε αυτό το θέμα φταίει ο «Sir» Τάκης. Τι γίνεται με τον γυμναστή και την ιατρική ομάδα της ομάδας; Ποιά η ευθύνη τους;
Θεωρώ αυτή τη χρονιά μεταβατική για τον Ολυμπιακό και όταν χτίζει κανείς μια καινούρια ομάδα, θυσιάζει δυστυχώς καμιά φορά και το πρωτάθλημα, αν και πρέπει για μια ακόμη φορά να επισημάνω, πως ούτε το πρωτάθλημα, αλλά ούτε και το κύπελλο έχουν χαθεί για τους ερυθρόλευκους.
Αποψή μου είναι, ότι η θητεία του Τάκη Λεμονή ήταν άκρως επιτυχημένη στον Ολυμπιακό και ήταν διπλή μου η χαρά, γιατί είδα για πρώτη φορά στον πάγκο του Ολυμπιακού έναν πρώην παίκτη της ομάδας και μάλιστα Έλληνα να καταφέρνει αυτά, που πολλοί υποσχέθηκαν στο παρελθόν αλλά δεν κατάφεραν να πραγματοποιήσουν ποτέ. Επίσης, γιατί πολλοί έμαθαν, ότι η ομάδα του Πειραιά δεν παίρνει μέρος στο Champions League μόνο και μόνο για τη συμμετοχή, αλλά απέδειξε, πως είναι και ανταγωνιστική.
Στην Γερμανία τουλάχιστον, που ζω τα τελευταία χρόνια, έμαθαν να προφέρουν μέχρι και το όνομα της ομάδας σωστά με τονισμό στη λήγουσα. Τον χλευασμό διαδέχτηκαν σεβασμός και αναγνώριση.
Αυτό, που με ώθησε να γράψω αυτό το άρθρο, είναι ένα μεγάλο κρίμα, που αισθάνομαι και σίγουρα το αισθάνονται και πολλοί άλλοι φίλοι του Ολυμπιακού. Πιστεύω, ότι, αν στη θέση του κ. Λεμονή ήταν κάποιος άλλος προπονητής από το εξωτερικό, η διοίκηση της ομάδας θα ήταν πιο υπομονετική και πιο κομψή στους χειρισμούς της.
Μένουν πια έξι κρίσιμα παιχνίδια και όλοι περιμένουμε, την αντίδραση του κόσμου αλλά και των παικτών στην μετά- Λεμονή εποχή στο Λιμάνι. Ο χρόνος θα δείξει και μάλιστα αρκετά σύντομα, αν τελικά έφταιγε ο προπονητής ή αν έφταιγε κάτι άλλο...
Τάκη Λεμονή σε ευχαριστούμε για όλα όσα έκανες για την αγαπημένη μας ομάδα και θα μας λείψεις τόσο εσύ, όσο και οι πανηγυρισμοί σου μετά από κάθε τέρμα του Ολυμπιακού.
