Ο Αλεξάνταρ Μπαλτσερόφσκι 'απειλεί' τη φήμη του Πορζίνγκις

Το σκορ ήταν 82-62, η Φενέρμπαχτσε είχε μια εξασφαλισμένη νίκη στην έδρα της Γκραν Κανάρια και ο Ζοφρί Λοβέρν ετοιμαζόταν για το τελευταίο καλάθι του αγώνα. Ως τη στιγμή που το αριστερό χέρι του Αλεξάνταρ Μπαλτσερόφσκι εμφανίστηκε εξ αριστερών του και τον έκοψε στην προσπάθεια για λέι απ. Πρόλαβε μάλιστα να διανύσει όλο το παρκέ σε διάστημα μικρότερο των 7 δευτερολέπτων, να καλύψει την απόσταση ως την άλλη ρακέτα, να δεχθεί την ασίστ του Άλμπερτ Όλιβερ και να καρφώσει με το δεξί.

Ο Ισπανός γκαρντ που κλείνει στις 4 Ιουνίου τα 41 χρόνια του είχε πασάρει την μπάλα στον Πολωνό φόργουορντ, ο οποίος πριν από δύο μήνες, στις 19 Νοεμβρίου 2018, συμπλήρωσε 18 χρόνια ζωής!

Όσοι είχαν απομείνει στο γήπεδο σηκώθηκαν στο πόδι για να χειροκροτήσουν, διότι ο ξανθός 'γίγαντας' των 2μ15 είχε μόλις πετύχει τους πρώτους πόντους στην Euroleague. Δεν είχε αγωνιστεί άλλη φορά στη διοργάνωση (μετρούσε δύο παρουσίες στο Eurocup πέρυσι) και η παρθενική συμμετοχή του συνδυάστηκε με μια συμμετοχή 203 δευτερολέπτων, 2 πόντους, 1 ριμπάουντ και 1 μπλοκ.

Ιδού:

Αν τα χρώματα, ο σωματότυπος και η κίνησή του στο χώρο σού θυμίζουν τον Κρίσταπς Πορζίνγκις, έχεις δίκιο. Τους χωρίζουν αφενός 5 χρόνια και 6 πόντοι σε μπόι, αφετέρου ο Λετονός είναι ήδη ένας 'φτασμένος' NBAer, ο οποίος θεωρείται το μεγάλο πρότζεκτ των Νικς για την επόμενη 10ετία. Τους ενώνουν ωστόσο το στιλ παιχνιδιού και φυσικά η... μπασκετομάνα Ισπανία. Στην οποία ο μικρός Όλεγκ, όπως τον φωνάζουν χαϊδευτικά, μετακόμισε το 2015 για να ενταχθεί στα τμήματα υποδομής της Γκραν Κανάρια.

Μέχρι τότε είχε δελτίο στην Γκόρνικ Βάλμπρζιτς, μια ομάδα που εδρεύει κοντά στη γενέτειρά του, την πόλη Σβίντνιτσα των 59.000 κατοίκων στην επαρχία της Σιλεσίας (νοτιοδυτική Πολωνία). Ψηλώνοντας εντυπωσιακά και μαθαίνοντας τα 'βασικά' του μπάσκετ.

Αφότου 'αγκυροβόλησε' στο νησί του Ατλαντικού, 4.5 χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του, άρχισε να γίνεται όλο και πιο γνωστός απασχολώντας περισσότερο τους 'ειδήμονες του χώρου. Άπαντες αναζητούν, άλλωστε, για παιδιά του δικού του μεγέθους (7-fοοters) με άριστο χειρισμό της μπάλας, που βλέπει γήπεδο και κυρίως απειλεί με το εξαιρετικό σουτ του από την περιφέρεια.

Όπως δηλαδή αυτό του Λετονού ή του Φινλανδού Μάρκανεν των Μπουλς, ο οποίος έχει αρχίσει ν' αφήνει το σημάδι του στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Οι Αμερικανοί έχουν ήδη τσεκάρει την περίπτωσή του, θεωρώντας πως είναι 'μία από τις πιο ενδιαφέρουσες μακροπρόθεσμες προοπτικές', όπως ανέφερε στην αξιολόγησή του το 'draftexpress' σταχυολογώντας τα θετικά και τα αρνητικά του πιτσιρικά που αφορούν κυρίως την αμυντική προσαρμογή του στις ανάγκες αγώνων με πιο έμπειρους αντιπάλους. Προφανώς ο 18χρονος Πολωνός χρειάζεται 'να γίνει πιο σκληρός' για ν' αποφεύγει συχνούς τραυματισμούς, προσθέτοντας όγκο στο κορμί του, προτού θεωρηθεί έτοιμος για το κορυφαίο επίπεδο. Συγκεντρώνει ωστόσο πολλά από τα στοιχεία που θα ήταν χρήσιμα για ομάδες που αναζητούν παίκτες με 'great potential'.

Ένα παιδί που, κάνοντας ντεμπούτο για 87 δευτερόλεπτα στο ισπανικό πρωτάθλημα όντας 17 ετών και 14 ημερών σε παιχνίδι με τη Ρεάλ Μαδρίτης, διαθέτει ένα σύνολο στοιχείων για να καταφέρει όσα δεν πρόλαβε να πετύχει, σε επαγγελματικό επίπεδο, ο πατέρας του. Του το χρωστάει, γιατί του μετέδωσε το κύτταρο να μην εγκαταλείπει κάθε μάχη που έχει να δώσει, όσο απαιτητική κι αν είναι, όσο κι αν οι πιθανότητες είναι κόντρα.

Το 2000 (τη χρονιά που γεννήθηκε ο Αλεξάνταρ) ο Μάρτσιν Μπαλτσερόφσκι ήταν ένας παίκτης μπάσκετ μέσου επιπέδου, ο οποίος μετά από ένα ατύχημα καθηλώθηκε σε αναπηρικό καρότσι. Είχε όμως τόση αγάπη για το μπάσκετ που δεν σταμάτησε να χτυπάει την μπάλα στο παρκέ. Με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε σταθερή μονάδα της εθνικής ομάδας μπάσκετ με αμαξίδιο, συμμετέχοντας στο Ευρωμπάσκετ του 2017 (6η θέση).

Ο Μάρτσιν έγινε πρότυπο θέλησης για τον μικρό Όλεγκ. Ζούσε καθημερινά ό,τι ακριβώς βίωνε ο πατέρας του, τις δυσκολίες διαβίωσης, και έπαιρνε δύναμη, αντί να του προσφέρει, αφού ποτέ του δεν έπαψε να παλεύει πρώτα για τον ίδιο και μετά για τους γύρω του.

Ποτέ δεν εγκατέλειψε, αυτός είναι ο πατέρας μου. Είναι από τα πιο μεγάλα παραδείγματα για το πως κρατάς το κεφάλι σου ευθεία και ποτέ να μην κοιτάς πίσω.

Τα λόγια του μικρού ήταν ξεπατικωμένα από το manual της ζωής που είχε υπογράψει ο ίδιος ο πατέρας του.

" Το πιο δύσκολο για τα νέα παιδιά μετά από ένα ατύχημα είναι να ξεκινήσουν. Ο πατέρας μου πήρε είκοσι κιλά, γιατί έμεινε ακίνητος. Τα χέρια του όμως δυνάμωσαν γιατί επί 40 λεπτά μόνο αυτά χρησιμοποιείς για να σουτάρεις ή για ό,τι άλλο. Αυτό είναι το πιο δύσκολο απ' όλα και πρέπει να το συνηθίσεις", συνέχισε να λέει περηφάνια.

Αυτό που ο Αλεξάνταρ Μπαλτσερόφσκι δεν έχει συνηθίσει ακόμη είναι να παίζει με... μεγάλα παιδιά. Προσπαθεί να ωριμάσει χρόνο με το χρόνο βελτιώνοντας τα κομμάτια στα οποία υστερεί και προσθέτοντας στο παιχνίδι του νέα στοιχεία που θα παγιώσουν τη γνώμη πως πρόκειται για ένα wonderkid με προοπτικές αστέρα. "Ένας ολοκληρωμένος παίκτης", θέλει να γίνει ο μικρός και "θα προσπαθήσω να κάνω περισσότερο μαθαίνοντας από τα λάθη μου. Είμαι ακόμα νέος και χρειάζεται να δυναμώσω".

Επειδή όμως αγαπάει παράφορα το μπάσκετ και "δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτό", πάντα θα έχει κατά νου ότι "πάντα μπορώ να γίνω καλύτερος. Χρειάζεται απλώς να συνεχίσω να δουλεύω το σκληρά κάθε μέρα χωρίς να σκέφτομαι το μέλλον. Μόνο την ημέρα που ζω τώρα".

Σε περίπτωση που επιβεβαιώσει όσα τον ακολουθούν, θα είναι ο τέταρτος Πολωνός που θ' αγωνιστεί, κάποια στιγμή, στο ΝΒΑ ύστερα από τον Μάρτσιν Γκόρτατ (796 ως σήμερα), τον Ματσιέι Λάμπε (64 αγώνες) και τον Τσέζαρι Τριμπάνσκι (22 αγώνες). Ας περιμένουμε ως τότε...

Photo credits: grancanaria bc