ΑΕΚ - Αμερικανοί: 20 χρόνια... φαγούρα

Η ΑΕΚ έχει επιστρέψει δυναμικά στην Basket League και με... μπροστάρη τον Μάκη Αγγελόπουλο επιδιώκει να επανέλθει στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Οι διοικούντες την "Ένωση" έχουν κάνει μία μεγάλη προσπάθεια σ' όλους τους τομείς ώστε η ομάδα να γίνει ξανά ανταγωνιστή και να κοντράρει στα ίσα τους "δύο αιώνιους". Παρόλα αυτά, σε αγωνιστικό επίπεδο, υπάρχει μία "αχίλλειος πτέρνα" που αποτελεί... παράδοση, με βάση όλα όσα θα δούμε παρακάτω, για τον "Δικέφαλο".

Φυσικά, αναφερόμαστε στις επιλογές των Αμερικανών παικτών. Η "Βασίλισσα" αντιμετωπίζει διαχρονικά πρόβλημα στην εξεύρεση ποιοτικών λύσεων από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Το συγκεκριμένο φαινόμενο είναι πιο εμφανές τα τελευταία 20 χρόνια. Όπως η σημερινή, έτσι κι οι παλαιότερες διοικήσεις, ειδικά στις αρχές του 2000, δαπάνησαν σημαντικά ποσά σε μεταγραφές Αμερικανών καλαθοσφαιριστών, οι οποίοι όμως ποτέ δεν κατάφεραν να δικαιολογήσουν τα χρήματά τους. Βέβαια, όπως συμβαίνει σε κάθε κανόνα, υπάρχουν κι οι εξαιρέσεις, τις οποίες θα αναλύσουμε παρακάτω.

1995-2000: Το "πρώτο αίμα" και οι... εξαιρέσεις

Τη σεζόν 1995-96 ο Γιάννης Φιλίππου αποφάσισε να "τινάξει την μπάνκα" και να φέρει στην ομάδα τον 27χρονο φόργουορντ Μάρκους Λίμπερτι. Ο κόσμος της ΑΕΚ "παραληρούσε", αφού ο Αμερικανός άσος θεωρήθηκε σπουδαία μεταγραφή, με πενταετή προϋπηρεσία στο NBA, έχοντας φορέσει τις φανέλες των Ντένβερ Νάγκετς (Νο. 42 του ντραφτ το 1990) και Ντιτρόιτ Πίστονς. Παρότι διακρινόταν για τις αμυντικές αρετές του, δεν κατάφερε να εντυπωσιάσει με την απόδοσή του και αποτέλεσε παρελθόν πριν καν ολοκληρωθεί η αγωνιστική περίοδος, με τον Άντι Τούλσον να τον διαδέχεται. Ο Τούλσον είχε καλή παρουσία, καθώς σε 14 αγώνες είχε κατά μέσο όρο 17.6 πόντους με 41/50 βολές, 34/70 δίποντα, 46/102 τρίποντα, 5.2 ριμπάουντ και 2.4 ασίστ, αλλά αποχώρησε στο τέλος της χρονιάς.

Εκτός από τους δύο προαναφερθέντες, στο ρόστερ υπήρχε κι ο Άντονι Πελ. "Πήρε ΠΕΛ-αργό και σκεπάζει τα καλάθια", έγραφε ο πηχυαίος τίτλος της εποχής. Ο πανύψηλος σέντερ είχε επιλεγεί το καλοκαίρι του '95 στο Νο.44 του ντραφτ από τους Ντένβερ Νάγκετς, αλλά δεν κατάφερε ποτέ να αγωνιστεί στον μαγικό κόσμο του NBA. Στον ένα χρόνο που έμεινε στην ΑΕΚ δεν έθελξε με την απόδοσή του, ενώ έμεινε στην ιστορία για το γεγονός πως υπέστη ρήξη χιαστών μέσα σε ασανσέρ(!), όταν έβαλε κατά λάθος το πόδι του στην πόρτα. Εκείνη την -καταστροφική- σεζόν (η "Ένωση" τερμάτισε στην 10η θέση του πρωταθλήματος) την "κιτρινόμαυρη" φανέλα φόρεσε ακόμη ένας Αμερικανός, ο Τόνι Κάμπελ (σμολ φόργουορντ), αλλά χωρίς να εντυπωσιάσει με τα κατορθώματά του.

Την επόμενη σεζόν, η ΑΕΚ θα πραγματοποιήσει μία αντιστρόφως ανάλογη πορεία, με τον Γιάννη Ιωαννίδη στον πάγκο της, φτάνοντας μέχρι τους τελικούς του πρωταθλήματος, τους οποίους έχασε με 3-1 νίκες από τον Ολυμπιακό. Σημαντικό ρόλο στην εξαιρετική πορεία του "Δικεφάλου" έπαιξαν οι δύο Αμερικανοί που είχε στο ρόστερ, ο Μπιλ Έντουαρντς (πάουερ φόργουορντ) και ο... υπέρβαρος σέντερ (2.06μ) Βίκτορ Αλεξάντερ. Ο δε τίτλος της '"Ωρας για Σπορ" όταν έφτασε στο αεροδρόμιο με λαχούρι πουκάμισο; "Στυλάκι ο Βικ", με αναφορά στο γεγονός πως τελικά δεν ήταν τόσο χοντρός όσο γραφόταν από τους τότε επαΐοντες. Ο πρώτος φημιζόταν για το θεαματικό παιχνίδι του. Σουτέρ ολκής, ενώ κυνηγούσε πολύ τα follow καρφώματα. Όσον αφορά στον Αλεξάντερ, αποδείχθηκε στην πορεία ένας από τους καλύτερους ψηλούς που αγωνίστηκαν ποτέ στην Ελλάδα. Επιλέχθηκε στο ντραφτ του 1991 από τους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς, στους οποίους αγωνίστηκε για πέντε συναπτά έτη, έχοντας μέσο όρο 10 πόντους και 5 ριμπάουντ, προτού αποφασίσει να κάνει το βήμα για την Ευρώπη.

Τη σεζόν 1997-98, ο Γιάννης Ιωαννίδης έψαχνε έναν παίκτη ικανό να δώσει πόντους και εμπειρία στη θέση "3". Αυτός ήταν άλλωστε κι ο λόγος, όπως έγραψε κι ο Τάσος Μαγουλάς, που ο "Ξανθός" δεν έδωσε το "πράσινο φως" για την απόκτηση του 18χρονου -τότε- Λαμάρ Όντομ. Τελικά, ο "εκλεκτός" του Έλληνα τεχνικού ήταν ο πολύπειρος και με 15ετή παρουσία στο NBA, Ρίκι Πιρς. Στο "στρατόπεδο" της ΑΕΚ θεώρησαν πως ο 37χρονος γκαρντ/φόργουορντ θα αποτελούσε εγγύηση στην περιφέρεια, αλλά διαψεύστηκαν πανηγυρικά. Ο Αμερικανός δεν προσαρμόστηκε ποτέ, με συνέπεια να αντικατασταθεί άμεσα από τον Γουίλι Άντερσον, με τον οποίο η "Ένωση" έφθασε μέχρι τον τελικό της Ευρωλίγκας, τον οποίο έχασε από την Κίντερ Μπολόνια. Πέρα από τους Πιρς και Άντερσον, σ' εκείνη την ομάδα αγωνίστηκε για ένα φεγγάρι κι ο πρώην NBAer, Τέρενς Στράνσμπουρι, ο οποίος σε 4 αγώνες σημείωσε συνολικά... 5 πόντους.

Μετά τη φυγή του Ιωαννίδη, ο Γιώργος Καλαφατάκης ανέλαβε τις τύχες της ομάδας και είδε τον Γιάννη Φιλίππου να του κάνει... δώρο έναν από τους σπουδαιότερους παίκτες της δεκαετίας του '90. Ο λόγος για τον Τζο Αρλάουκας που διέγραψε μία ξεχωριστή πορεία στα ευρωπαϊκά γήπεδα, κυρίως, με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Αμερικανός, με λιθουανικές "ρίζες", πάουερ φόργουορντ είχε γίνει σύνθημα στα χείλη των οπαδών του... Παναθηναϊκού, λόγω της καθοριστικής συμβολής που είχε στη νίκη των "μερένγκες" με 73-61 επί του Ολυμπιακού στον τελικό της Σαραγόσα. Ενώ, μία σεζόν αργότερα, έγραψε ιστορία, αφού απέναντι στην Κίντερ Μπολόνια έκανε το απόλυτο παιχνίδι με 63 πόντους (24/28 2π, 15/18 βολές), 11 ριμπάουντ, 2 ασίστ και 4 κλεψίματα! Με την ΑΕΚ δεν έφθασε σε τέτοια στάνταρ απόδοσής, επηρεασμένος κι από την μέτρια πορεία του "Δικεφάλου". Ολοκλήρωσε τη σεζόν με 14 πόντους και 6.7 ριμπάουντ κατά μέσο όρο.

Παράλληλα, την ίδια χρονιά η ΑΕΚ εκμεταλλεύτηκε το λοκ άουτ στο NBA και έφερε στην Ελλάδα τον Ρούμπεν Πάτερσον που είχε επιλεγεί εκείνη τη σεζόν στο Νο.31 του ντραφτ από τους Λος Άντζελες Λέικερς. Ο 23χρονος φόργουορντ βοήθησε στην αρχή της χρονιάς, αλλά κατηγορήθηκε για τον οξύθυμο χαρακτήρα του και αποχώρησε με -επεισοδιακό- τρόπο. Βέβαια, η στατιστική υπηρεσία "έγραψε" 12.6 πόντους κατά μέσο όρο σε 19 αγώνες. Αντικαταστάτης του, ο θρύλος των ανοιχτών γηπέδων της Νέας Υόρκης, Λόιντ Ντάνιελς (μέχρι και ντοκιμαντέρ γυρίστηκε πριν από λίγο καιρό για την πολυτάραχη ζωή του "Swee Pea", του μεγαλύτερου ταλέντου στην ιστορία των ανοικτών γηπέδων μετά τον Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ), ο οποίος, πέρα από μερικές... εκλάμψεις, δεν είχε σταθερή και αξιοσημείωτη παρουσία. Οξύμωρο, αλλά όχι πρωτόγνωρο το γεγονός πως αγωνίστηκε στον ημιτελικό του Κυπέλλου με τον Ηρακλή, παρότι δεν είχε ούτε... 24 ώρες στην Ελλάδα.

Μπόνους; Υπήρξε ένας Αμερικανός με όνομα Έις Κάστις από τους Ντάλας Μάβερικς που μπήκε στο αεροπλάνο, ήρθε στην Ελλάδα, αλλά τελικά δεν έπαιξε. Στις 27 Ιανουαρίου του 2000 έφτασε στην χώρα μας αντί του Μπάιρον Ντίνκινς όπως γραφόταν όμως τελικά τον πρόλαβε ο Λόιντ Ντάνιελς λόγω ...προσωπικότητας.

Last but not least, ο Μπράντον Γουίλιαμς, ο οποίος πέρασε και δεν... ακούμπησε. Ο Αμερικανός γκαρντ έπαιξε μόλις 6 αγώνες με την "Ένωση" , πετυχαίνοντας κατά μέσο 2.5 πόντους. Τη χρονιά του Σαπόρτα, οι "κιτρινόμαυροι" είχαν μόλις έναν Αμερικανό, ο οποίος όμως αποδείχθηκε "λίρα εκατό". Ο "γερόλυκος" Άντονι Μπούι είχε εξαιρετική παρουσία καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν, αλλά και καταλυτικό ρόλο στην κατάκτηση του ευρωπαϊκού τροπαίου με τους 15 πόντους που σημείωσε στον τελικό με την Κίντερ Μπολόνια.

2001-2005: Ο επιτυχημένος Χόλντεν και οι "λίγοι" Μπλάκνεϊ, Κρίσπιν και Μπέιλι

Ύστερα από... διάλειμμα μίας αγωνιστικής περιόδου (2000-01), η οποία βρήκε την ομάδα χωρίς κανέναν Αμερικανό στο ρόστερ, οι διοικούντες την ΑΕΚ προχώρησαν στην απόκτηση των Τζέι Αρ Χόλντεν (πόιντ γκαρντ) και Κρις Καρ (σούτινγκ γκαρντ). Με τον πρώτο, όπως απέδειξε η μετέπειτα πορεία, ο τεχνικός της "Ένωσης", Ντράγκαν Σάκοτα είχε τραβήξει άσο από το μανίκι του. Αντίθετα, ο Καρ δεν παρουσίασε στο παρκέ τα στοιχεία που έκαναν τον Σέρβο τεχνικό να εισηγηθεί την απόκτησή του. Ο Χόλντεν δεν άρχισε ιδανικά την περιπέτεια στο ελληνικό πρωτάθλημα, αφού στο ντεμπούτο του απέναντι στον Πανιώνιο σημείωσε μόλις 9 πόντους με 3/13(!) σουτ.

Όμως, λίγες ημέρες αργότερα αποζημίωσε τους φίλους του "Δικεφάλου", καθώς πέτυχε 19 πόντους κόντρα στον Ολυμπιακό, βοηθώντας τα μέγιστα ώστε η ομάδα του να επικρατήσει με 79-72. Αυτή ήταν μόνο η αρχή, αφού ο 25χρονος -τότε- πλέι μέικερ έδειξε ηγετικά χαρακτηριστικά και σ' αρκετές αναμετρήσεις πήρε την ΑΕΚ από το... χέρι και την οδήγησε στη νίκη. Το τέλος της σεζόν τον βρήκε να πανηγυρίζει το πρωτάθλημα με τον "δικέφαλο αετό" στο στήθος, στους συναρπαστικότερους τελικούς, τουλάχιστον, της τελευταίας 20ετίας. Από την πλευρά του, ο Καρ, που ήρθε μεσούσης της χρονιάς, έμεινε σε... χαμηλές πτήσεις (8.6 πόντοι) κι απομακρύνθηκε μετά τον δεύτερο τελικό του πρωταθλήματος.

Οι εντυπωσιακές εμφανίσεις του Τζέι Αρ Χόλντεν τράβηξαν το ενδιαφέρον της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η οποία απέσπασε την υπογραφή του το καλοκαίρι του 2002. Έτσι, οι άνθρωποι της ΑΕΚ έπρεπε να βγουν στην αγορά για να αναζητούν τον αντικαταστάτη του. Ύστερα από αρκετό ψάξιμο, οι "κιτρινόμαυροι" κατέληξαν στον -γνώστη του ελληνικού πρωταθλήματος- Ρόντρικ Μπλάκνεϊ, ο οποίος την προηγούμενη σεζόν είχε αγωνιστεί με τη φανέλα του Ηρακλή, έχοντας ψηφιστεί ως ο καλύτερος πόιντ γκαρντ του πρωταθλήματος. Όμως, παρά τις προσδοκίες, ο Αμερικανός δεν πραγματοποίησε πειστικές εμφανίσεις. Μάλιστα, ο Σάκοτα, κατά τη διάρκεια της χρονιάς τον κατηγόρησε ανοιχτά για εσκεμμένα μειωμένη απόδοση, μετά από ένα παιχνίδι με τον Ολυμπιακό.

Έτσι, το Φεβρουάριο του 2003, η διοίκηση της ομάδας, προχώρησε σ' ακόμη μία προσθήκη Αμερικανού πόιντ γκαρντ, του Τζο Κρίσπιν, o οποίος είχε περάσει για μικρό χρονικό διάστημα από τους Λέικερς και τους Φοίνιξ Σανς. Το... ντεμπούτο ήταν εντυπωσιακό (18 πόντους κόντρα στην Ολύμπια Λάρισας), αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Ολοκλήρωσε τη σεζόν με 10.7 πόντους και αποτέλεσε παρελθόν μετά τα πλέι οφ. Εκτός από τους δύο γκαρντ, τη φανέλα με τον "Δικέφαλο" φόρεσε για... 3 παιχνίδια κι ο Στίβεν Λάβερν Γούντμπερι (32 ετών, σέντερ), αλλά είχε μηδαμινή συνεισφορά.

Τη σεζόν 2003-04 ως "αντί-Χόλντεν" επιλέχθηκε ο Χόρας Τζένκινς. Ο 29χρονος γκαρντ, μπορεί να είχε ως παράσημο την εξαιρετική πορεία με τη Βίρτους Ρόμα (14.9 πόντους και 2.1 ασίστ), αλλά ο ιδιόρρυθμος χαρακτήρας του έβαλε εμπόδια στην καριέρα του με την "κιτρινόμαυρη" φανέλα. Στο πρόσωπο του Αμερικανού, οι άνθρωποι της ΑΕΚ είχαν βρει, ό,τι πιο κοντινό στον Χόλντεν, αφού είχε κατά μέσο όρο 16.6 πόντους και 3.1 ασίστ. Όμως, στις 17 Απριλίου, ύστερα από το παιχνίδι με τον Μακεδονικό έλυσε τη συνεργασία του με τον "Δικέφαλο", καθώς υπέπεσε σε πειθαρχικό παράπτωμα. Στην αναμέτρηση με την επαρχιακή ομάδα έβρισε τον προπονητή του, Φώτη Κατσικάρη, και παρότι ζήτησε συγγνώμη κατά την απολογία του, οι διοικούντες το σύλλογο δεν έδειξαν καμία διαλλακτικότητα και του έδειξαν την πόρτα της εξόδου.

Πέρα από τον Τζένκινς, με την "Ένωση" αγωνίστηκε κι ακόμη ένας Αμερικανός. Ο 30χρονος πάουερ φόργουορντ, Κουάντρε Λόλις πραγματοποίησε ικανοποιητικές εμφανίσεις (10.3 πόντοι μ.ο.), με αποτέλεσμα να κερδίσει συμβόλαιο γι' ακόμη ένα χρόνο. Μέσα στη χρονιά, με την ΑΕΚ αγωνίστηκε κι ο Κάιλ Έρικ Χιλ, ο οποίος αντικατέστησε για ένα μικρό χρονικό διάστημα τον τραυματία Τζένκινς, αλλά δεν έδειξε κάτι ιδιαίτερο κι αποχώρησε άμεσα. Την επόμενη χρονιά, "δίδυμο" μαζί με τον Λόλις, αποτέλεσε ο 30χρονος φόργουοντ, Τόμπι Μπέιλι που είχε πραγματοποιήσει καλές σεζόν με τον Πανιώνιο αρχικά και με τον Άρη στη συνέχεια. Παρότι θεωρείτο δεινός εκτελεστής, ειδικά πίσω από τα 6.25μ, είχε αρκετά σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του. Τελείωσε το πρωτάθλημα με 12.8 πόντους και 108/274(!) τρίποντα.

2006-2010: Ο αγωνιστικός κατήφορος κι οι -αμφιβόλου ποιότητας- παίκτες

Το 2005, η απόφαση της οικογένειας Φιλίππου να εκκινήσει τις διαδικασίες απεμπλοκής της από την ΚΑΕ δημιούργησε οικονομικά προβλήματα στην ομάδα και κατ' επέκταση στο αγωνιστικό τμήμα. Από την στιγμή του τα χρήματα δεν έρεαν στα ταμεία το συλλόγου, οι προσθήκες ήταν προσεγμένες, μελετημένες και περιορισμένες. Μάλιστα, ο προπονητής της "Ένωσης", Λευτέρης Κακιούσης ανακάλυψε μία καλή περίπτωση για τη θέση "4" από το κολεγιακό πρωτάθλημα. Το όνομα του "εκλεκτού", Τέιλορ Κόπενραθ.

Ο 24χρονος φόργουορντ δεν είχε εμπειρία από επαγγελματικό επίπεδο, καθώς για μία τετραετία έπαιζε στο NCAA με το Βέρμοντ. Όμως, όπως ο Λόλις, έτσι κι αυτός αποτέλεσε μία αξιόπιστη λύση, αλλά οι δυνατότητες του ήταν περιορισμένες και δεν μπορούσε -σε καμία περίπτωση- να κάνει τη διαφορά. Έπαιξε σε 35 αγώνες κι είχε 10.3 πόντους και 4.4 ριμπάουντ κατά μέσο όρο, ενώ από τον Μάρτιο του 2006 μέχρι το τέλος της αγωνιστικής περιόδου έμεινε στα "πιτς" λόγω προβλήματος τραυματισμού.

Το Δεκέμβριο εκείνης της σεζόν, οι "κιτρινόμαυροι" εκμεταλλεύτηκαν το "κόψιμο" του 25χρονου πόιντ γκαρντ, Λάιονελ Τσάλμερς από το ρόστερ των Μινεσότα Τίμπεργλουλβς και τον ενέταξαν στο δυναμικό τους. Ο Αμερικανός, μαθημένος από διαφορετικό στυλ μπάσκετ, ήταν ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο. Μπορούσε να πάρει ένα ματς... μόνος του, αλλά την ίδια ώρα οι τραβηγμένες επιλογές του μπορούσαν να στοιχίσουν τις νίκες. Αλλά για την ΑΕΚ των νέων συνθηκών ήταν κάτι περισσότερο από πολυτέλεια. Αποτέλεσμα, μετά από 3 μήνες αποχώρησε για χάρη της Μπασκόνια. Στη θέση του ήρθε ο Τζέρελ Μπλάσινγκεϊμ, ο οποίος έπαιξε σε 8 παιχνίδια, χωρίς να παρουσιάσει κάτι αξιοσημείωτο (8.1 πόντοι, 1.8 ασίστ).

Η επόμενη σεζόν είχε ακόμη μεγαλύτερες ανακατατάξεις και λανθασμένες επιλογές παικτών. Αρχικά, για τη θέση του πλέι μέικερ επιλέχθηκε ο Πολ Μακφέρσον, ο οποίος όμως ύστερα από μόλις δύο παιχνίδια αποχώρησε από την ομάδα γιατί βρέθηκε θετικός σε έλεγχο ντόπινγκ. Ο 28χρονος γκαρντ είχε κάνει χρήση ινδικής κάνναβης, κι έτσι η πορεία του με την ΑΕΚ έληξε άδοξα. Επόμενος, ο Άντριαν Πένλαντ, ο οποίος συμφώνησε με τον "Δικέφαλο" τον Ιανουάριο του 2007. Όμως, οι τραγικές εμφανίσεις του ώθησαν τους ανθρώπους του συλλόγου να λύσουν άμεσα τη συνεργασία μαζί του και συγκεκριμένα μετά από 6 αγωνιστικές. Στο μικρό χρονικό διάστημα που αγωνίστηκε είχε 6.2 πόντους και 1.8 λάθη ανά παιχνίδι.

Αντικαταστάτης του Αμερικανού, ένας συμπατριώτης του και γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας. Ο Λαβέλ Φέλτον. Ο πρώην παίκτης του Ηρακλή συμφώνησε με την ΑΕΚ για συμβόλαιο μέχρι το τέλος της αγωνιστικής περιόδου, όμως μία δικαστική διαμάχη στις ΗΠΑ τον ανάγκασε να αποχωρήσει δύο αγωνιστικές πριν από το τέλος του πρωταθλήματος. Σε 6 αγώνες με τα "κιτρινόμαυρα" είχε 7.8 πόντους και 1.2 ασίστ. Ο μοναδικός Αμερικανός που "διασώθηκε", κατά κάποιο τρόπο, από το... ναυάγιο εκείνης της σεζόν ήταν ο βετεράνος Μπρεντ Σκοτ. Ο 36χρονος σέντερ προσέφερε περισσότερα απ' τις αρχικές -απαισιόδοξες- εκτιμήσεις, ολοκληρώνοντας τη σεζόν με 10.3 πόντους και 5 ριμπάουντ ανά ματς.

Η παροιμία "κάθε πέρσι και καλύτερα" αποτύπωνε σε απόλυτο βαθμό την πραγματικότητα που αντιμετώπιζε η ΑΕΚ. Η αρχή της σεζόν 2007-08 βρήκε τον Άρθουρ Λι ως βασικό πόιντ γκαρντ, αλλά για μόλις τρία παιχνίδια και αυτά για το θεσμό του Κυπέλλου. Με την έναρξη του πρωταθλήματος ο Γουίλιαμ Έιβερι πήρε τη θέση του. Ο 28χρονος άσος, μετά από μία σεζόν στην Άλμπα Βερολίνου, επέστρεψε στο ελληνικό πρωτάθλημα, καθώς στο παρελθόν είχε αγωνιστεί στον Μακεδονικό και τον Πανιώνιο.

Παρότι έμεινε καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν, η πορεία του μπορεί να χαρακτηριστεί από μέτρια έως αδιάφορη. Αυτό αποτυπώνουν οι μόλις 9 πόντοι κατά μέσο όρο σε 26 παιχνίδια. Παράλληλα, ήταν εμφανέστατο το έλλειμμα δημιουργίας, αφού οι 2.8 ασίστ για τον οργανωτή της ομάδας θεωρούνται ελάχιστες. Έτσι, γι' ακόμη μία σεζόν ο μοναδικός Αμερικανός που είχε αξιόλογη παρουσία προήλθε από τις θέσεις των ψηλών. Ο Κιζέλ Γουέσον, παρά το ύψος του (2.01μ) τα κατάφερε εξαιρετικά ως "5άρι", έδωσε λύσεις και τελείωσε την αγωνιστική περίοδο με 12 πόντους και 8.5 ριμπάουντ ανά αγώνα.

Την αγωνιστική περίοδο 2008-09, με την οικονομική κάνουλα να... κλείνει επικίνδυνα, η ΑΕΚ στηρίχτηκε περισσότερο σε γηγενείς και Ευρωπαίους παίκτες, προχωρώντας στην απόκτηση μόλις δύο Αμερικανών. Ο λόγος για τους Ντι Τζέι Τόμπσον και Τρέβον Μπράιαντ. Ο πρώτος αποδείχθηκε περιορισμένων δυνατοτήτων, καθώς το ύψος του (1.71μ) δεν τον βοηθούσε αρκετά απέναντι σε δυνατότερα και ψηλότερα κορμιά. Δεν είχε τα στοιχεία καθαρού πόιντ γκαρντ, αλλά δεν μπορούσε, παράλληλα, να αποτελέσει μία αξιόπιστη λύση στη θέση "2". Παρέμεινε όλη τη χρονιά, μετρώντας 10.1 πόντους και 3.1 ασίστ ανά αγώνα. Παρόμοια περίπτωση κι έτερος Αμερικανός, Μπράιαντ. Ο 26χρονος σέντερ, παρότι είχε καλό βιογραφικό και προϋπηρεσία στο ελληνικό πρωτάθλημα με τη φανέλα του Πανιωνίου, δεν κατάφερε να εντυπωσιάσει με την εικόνα του εντός του παρκέ. Φιλότιμος, αλλά μέχρι εκεί.

Την επόμενη σεζόν η αγωνιστική... κατρακύλα συνεχίστηκε. Μπορεί οι Έλληνες κι οι Ευρωπαίοι παίκτες που αποκτήθηκαν να θεωρήθηκαν σε μεγάλο βαθμό "στοιχήματα", αλλά στο θέμα των Αμερικάνων οι άνθρωποι του συλλόγου κινήθηκαν με μεθοδικότητα και έκλεισαν τέσσερις ενδιαφέροντες παίκτες. Ο 23χρονος Τορίν Γκριν επιλέχθηκε για βασικός πλέι μέικερ, ο επίσης νεαρός Λαμόντ Μακ κάλυψε τις θέσεις 3-4, ενώ οι γνώστες της ελληνικής πραγματικότητας Ντόνι Μακγκράθ και Τορίν Τζαμάλ Φράνσις ήρθαν να δώσουν λύσεις στην περιφέρεια και τη ρακέτα αντίστοιχα.

Ο Γκριν, αν εξαιρέσει κανείς τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, προσέφερε βοήθειες στο σκοράρισμα (15.3 πόντοι μ.ο) και τη δημιουργία (3.5 ασίστ), ενώ ο Μακ, παρότι δεν ήταν σκόρερ, είχε σημαντική συνεισφορά στον αμυντικό τομέα. Αντίθετα, ο Φράνσις δεν δικαιολόγησε ποτέ τον ντόρο που έγινε γύρω από το όνομά του, εξαιτίας της -προηγούμενης- εξαιρετικής σεζόν με την ΑΕ Λάρισας, όντας σ' αρκετά ματς "εκτός τόπου και χρόνου", ενώ ο Μακγκράθ έμεινε μόλις για 8 παιχνίδια, αφού δεν έμεινε ικανοποιημένος από τις συνθήκες στην ομάδα τόσο σε αγωνιστικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο.

Και φτάνουμε στη χρονιά του υποβιβασμού. Δεν θα ήταν υπερβολικό να λέγαμε πως τη σεζόν 2010-11 πέρασε από την ομάδα, σε ότι αφορά στους Αμερικανούς, "κάθε καρυδιάς... καρύδι". Ο "γερόλυκος" Τέρελ Καστλ επιλέχθηκε για βασικός πόιντ γκαρντ, αλλά ήταν εμφανές πως, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του, οι καλές εποχές είχαν περάσει ανεπιστρεπτί. Μαζί με τον Καστλ, στην περιφέρεια, επιλέχθηκε ο 33χρονος Έντι Σάνον, αλλά μετά από μόλις τρία παιχνίδια αποτέλεσε παρελθόν, αφήνοντας ως... παρακαταθήκη 2 πόντους σε συνολικά 28 λεπτά συμμετοχής. Στη θέση "4" διατηρήθηκε ο Λαμόντ Μακ, αλλά περίπου στα μέσα της αγωνιστικής περιόδου αποχώρησε λόγω οικονομικών εκκρεμοτήτων προς το πρόσωπό του.

Παρά τα οικονομικά προβλήματα που "έπνιγαν" το "Δικέφαλο", οι διοικούντες το σύλλογο, σε μία προσπάθεια να σώσουν οτιδήποτε αν σώζεται, έκαναν το "μπαμ" με την απόκτηση του πρώτου σκόρερ της Α1 επί δύο συναπτά έτη (2008, 2009), Άντονι Γκράντι. Όμως, ο Αμερικανός δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και είδε σε σύντομο χρονικό διάστημα την πόρτα της εξόδου. Εκτός από τους προαναφερθέντες, κατά τη διάρκεια της χρονιάς αγωνίστηκαν με την "κιτρινόμαυρη" φανέλα ακόμη τέσσερις γκαρντ. Αναφερόμαστε στους Πάτρικ Σπαρκς, Μόρις Κάρι, Τζάρετ Χαρτ και Τζάστιν Μπόιντ που είχαν μηδαμινή προσφορά και κανείς δεν θυμάται πως αποτέλεσαν μέλη της "Ένωσης" στη χειρότερη χρονιά της ιστορίας της.

2011-2016: Το "αναγκαστικό διάλειμμα", η επιστροφή και οι αστοχίες

Ύστερα από τρεις σεζόν (2011-14) δίχως... Αμερικανικό χρώμα στο ρόστερ, ελέω της συμμετοχής στη Β' Εθνική και την Α2, η ΑΕΚ με την επιστροφή της στην Basket League προχώρησε στη σύναψη συμφωνίας με τους Κασμίρ Ράιτ (πόιντ γκαρντ), Ντέιβιντ Κάιλς (σούτινγκ γκαρντ), Γκάρετ Γουίλιαμσον (γκαρντ/φόργουορντ) και Βέρνον Γκούντριντζ (φόργουορντ/σέντερ).

Όλοι οι προαναφερθέντες αποκτήθηκαν πριν από την είσοδο του Μάκη Αγγελόπουλου στην ΚΑΕ και με βάση συγκεκριμένες οικονομικές δυνατότητες. Όπως αναμενόταν, κανένας εκ των τεσσάρων δεν κατάφερε να αποδώσει τα αναμενόμενα. Ο Γκούντριτζ αποχώρησε μετά από μόλις 4 αγώνες (2 πόντοι μ.ο), ενώ οι Κάιλς (6.6 πόντοι μ.ο) και Ράιτ (6.7 πόντοι μ.ο) ύστερα από 7 παιχνίδια. Ο μοναδικός που "διασώθηκε" ήταν ο Γουίλιαμσον λόγω της καλής αμυντικής παρουσίας του, αλλά το τέλος ήταν προδιαγεγραμμένο.

Πλέον, με τον κ. Αγγελόπουλο στη διοίκηση, η "Ένωση" είχε τη δυνατότητα να προσελκύσει δυνατά ονόματα, όπως για παράδειγμα τον Μαλίκ Χέρστον, τον οποίο κι απέκτησε. Ο 28χρονος άσος, παρότι ήταν πολυτέλεια για τη συγκεκριμένη ΑΕΚ, δεν έκανε ιδανικό ξεκίνημα, πραγματοποιώντας αρκετές μέτριες εμφανίσεις. Παρόλα αυτά, προς το τέλος της σεζόν πήρε τα... πάνω του, έδειξε μερικά δείγματα του σπουδαίου ταλέντου του και κέρδισε συμβόλαιο γι' ακόμη δύο χρόνια (1+1).

Η ανάγκη ενίσχυσης στον "άσο" έφερε στην ομάδα, λίγες αγωνιστικές πριν την ολοκλήρωση της κανονικής περιόδου και τον απόφοιτο του Κολεγίου της Φλόριντα, Σκότι Ουίλμπεκιν. Ο νεαρός γκαρντ στις 9 αναμετρήσεις που αγωνίστηκε είχε αξιοπρόσεκτη παρουσία (8 πόντοι και 3.9 ασίστ μ.ο), αλλά η θέληση του να αγωνιστεί το NBA (παρότι τελικά δεν τα κατάφερε) δεν έδωσε την ευκαιρία στην ΑΕΚ να "χτίσει" την ομάδα γύρω του.

Την εφετινή σεζόν, παρά το γεγονός πως το χρήμα έρεε άφθονο, οι υπεύθυνοι της ομάδας προχώρησαν σ' αρκετές άστοχες επιλογές. Αρχικά, προτού καν αρχίσει η αγωνιστική περίοδος, λύθηκε η συνεργασία με τον ιδιόρρυθμο σέντερ, Ντάνιελ Όρτον, ο οποίος προέβη σε μία σειρά πειθαρχικών παραπτωμάτων. Επιπλέον, για τη θέση του βασικού πλέι μέικερ επιλέχθηκε ο "λιλιπούτειος", Κρις Γουόρεν (1.78μ), ο οποίος στην πραγματικότητα ήταν "2άρι" σε σώμα πόιντ γκαρντ, με αποτέλεσμα να μην βοηθά, όσο θα έπρεπε, στο δημιουργικό κομμάτι τους "κιτρινόμαυρους".

Στη θέση του Όρτον επιλέχθηκε ο Όου Ντι Ανοσίκε, ο οποίος όμως δεν είχε καμία σχέση αγωνιστικά με τον προκάτοχο του και δεν κατάφερε να μπει στο κλίμα της ομάδας. Τόσο ο Γουόρεν όσο κι ο Ανοσίκε αποχώρησαν γι' άλλες πολιτείες, αφήνοντας μία "πικρή" γεύση στους φίλους της ΑΕΚ. Αντικαταστάτες των Αμερικανών, δύο συμπατριώτες τους, οι Ντι Τζέι Κούπερ και Μάλκολμ Άρμστεντ. Ο πρώτος, με την ποιότητά του, έχει δώσει άλλο... αέρα στην "Ένωση", αν και βρέθηκε με το 1,5 πόδι εκτός ομάδας, λόγω σωρείας πειθαρχικών παραπτωμάτων. Τελικά, η διοίκηση αποφάσισε να του δώσει "συγχωροχάρτι". Βέβαια, μετά το φραστικό επεισόδιο που είχε με τον προπονητή του, Γιούρι Ζντοβτς στον αγώνα με τον Αρκαδικό, όλα είναι "ανοιχτά", όσον αφορά το μέλλον του.

Στην περίπτωση του Άρμστεντ, η ΑΕΚ πλήρωσε τον λάθος προγραμματισμό της, αφού ο Αμερικανός γκαρντ είχε πάνω-κάτω τα ίδια στοιχεία με τον Κούπερ. Έτσι, ύστερα από μόλις τρία ματς (7 πόντοι μ.ο) αποτέλεσε παρελθόν. Επιπρόσθετα, από την αρχή της χρονιάς, στο ρόστερ της ομάδας βρίσκεται κι ο 30χρονος σούτινγκ γκαρντ, Μαρκ Κάρτερ, που είχε δείξει εξαιρετικά δείγματα γραφής τα προηγούμενα χρόνια σε Ρέθυμνο, Πανιώνιο και ΠΑΟΚ. Όμως, προς το παρόν, δεν έχει καταφέρει να κάνει τη διαφορά στον "Δικέφαλο", όντας "σκιά" του καλού εαυτού του. Τέλος, πριν από μερικές ημέρες η "Ένωση" ανακοίνωσε την απόκτηση του 29χρονου σούτινγκ γκαρντ, Ντιόντε Κρίστμας, βάζοντας τη φαρέτρα της έναν σκόρερ ολκής.

Για σχόλια, ενστάσεις, παρατηρήσεις τα λέμε και στo twitter: @ilkallonas