Το "καυτό" ντέρμπι του Στράτου Αποστολάκη

Ένα ντέρμπι που αναβλήθηκε τέσσερις φορές, μια αναμέτρηση που μύριζε πιο πολύ αίμα παρά γκολ, ένα πρόσωπο για χάρη του οποίου αναβλήθηκε ακόμη και ο θεσμός του Super Cup, που εκείνη τη σεζόν δεν έγινε ποτέ. Το μοναδικό στο επαγγελματικό πρωτάθλημα που επικεντρώθηκε σε ένα και μόνο πρόσωπο, διεξήχθη Παρασκευή (!) βράδυ και μεταδόθηκε ζωντανά τηλεοπτικά.

Ένας πάγκος για τα ΜΑΤ!

Το πρώτο στην ιστορία με τρεις πάγκους αντί για δύο: ένας του γηπεδούχου Ολυμπιακού, ένας του φιλοξενούμενου Παναθηναϊκού και ένας για τις...αναπληρωματικές μονάδες των ΜΑΤ που ήταν σε εγρήγορση προκειμένου να παρέμβουν. Το μοναδικό στην ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος, που το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης ζήτησε τη συνδρομή του αντίστοιχου γερμανικού για τα κατάλληλα μέτρα ασφαλείας. Ήταν – σημαδιακά – το 100ο ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού από το 1925, το ντέρμπι «του Στράτου Αποστολάκη»!

Ήδη από το 1989 ο Πρόεδρος του Ολυμπιακού, Αργύρης Σαλιαρέλης, έχει χάσει ένα «σίγουρο» πρωτάθλημα από την ΑΕΚ με το γκολ του Καραγκιοζόπουλου την προτελευταία αγωνιστική, κατακτά όμως το Κύπελλο την επόμενη σεζόν και κερδίζει την απαιτούμενη πίστωση χρόνου. Από τις αρχές του καλοκαιριού του 1990, η κατάσταση δείχνει να εκτρέπεται επικίνδυνα, ο κόσμος του Ολυμπιακού δεν αντέχει άλλο τις ταπεινώσεις στο περιβάλλον «βραδινογιαννισμού» και είναι στα όριά του.

Ο Σαλιαρέλης κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες πουλάει το μεγάλο αστέρι της ομάδας Λάγιος Ντέταρι στην ιταλική Μπολόνια έναντι μόλις 50 εκατομμυρίων δραχμών όπως ισχυρίζεται ο ίδιος, κάνοντας τον κόσμο να βράζει. Όλα ξεχνιούνται προσωρινά, όταν τίθεται σε ισχύ το σχέδιο της «σοβιετικής» αντεπίθεσης: ο Ολυμπιακός προσλαμβάνει στην τεχνική ηγεσία τον Ουκρανό «Τσάρο» Όλεγκ Μπλαχίν που υπόσχεται να μετατρέψει την ομάδα σε μια μίνι Ντιναμό Κιέβου. Προφανώς δεν γνώριζε τι εστί Σαλιαρέλης... Ο Ανάργυρος στην "πρώτη" της ομάδας στο Ρέντη αφού προηγουμένως έχει αγκαλιαστεί με το Μπλαχίν, δηλώνει ότι ξημερώνουν χρυσές μέρες για τον Ολυμπιακό με τον Ουκρανό στον πάγκο. Πιεζόμενος από τον κόσμο προκειμένου να εξηγήσει την πώληση του Λάγιος, ο ρουμπίνιας σκαρφίζεται ότι ο Ντέταρι έφυγε επειδή ο Μπλαχίν είναι Σοβιετικός και οι Σοβιετικοί σκότωσαν τους συγγενείς του Ούγγρου στον πόλεμο!

Χρησιμοποιώντας τις πολύ υψηλές γνωριμίες του Μπλαχίν και την τεράστια επιρροή που έχει στο ποδοσφαιρικό σύμπαν της Ουκρανίας, ο Ολυμπιακός κάνει το ακατόρθωτο: φέρνει στον Πειραιά τον Όλεγκ Προτάσοφ, ένα ασύλληπτο για την εποχή όνομα, που αποτελούσε μήλον της έριδος για πολλές ευρωπαϊκές ομάδες. Στο επόμενο διάστημα κυκλοφορεί πολύ έντονα ότι θα ακολουθήσει κι άλλη «βόμβα», ότι ο ουκρανικής καταγωγής Ιγκόρ Ντομπροβόλσκι, θα καταλήξει κι αυτός στον Πειραιά, αλλά στη μάχη για τον «Ντόμπρο» πλειοδοτούν οι Ισπανοί μνηστήρες και καταλήγει στην Καστεγιόν. Αντ’ αυτού έρχεται στον Πειραιά ο Γκενάντι Λιτόφτσενκο, που μαζί με τον Γιούρι Σάβιτσεφ, ολοκληρώνουν την τριάδα των "μινγκ" που υπό τις οδηγίες του Μπλαχίν αναμενόταν να κάνει θραύση και να φέρει – επιτέλους – το πολυπόθητο πρωτάθλημα.

Η μεγάλη αρπαγή

Ο Βαρδινογιάννης αντιλαμβάνεται την επικοινωνιακή νίκη του Ολυμπιακού και ψάχνει τρόπους για τη μεγάλη ρελάνς. Χρησιμοποιώντας την παντοδυναμία του στα κέντρα αποφάσεων, ανακαλύπτει τη νομική φόρμουλα να αρπάξει το μελλοντικό αρχηγό του Ολυμπιακού, Στράτο Αποστολάκη, που επί μια πενταετία γράφει τη δική του ιστορία με την ερυθρόλευκη. Ο Αγρινιώτης συμφωνεί με το Βαρδινογιάννη όταν ο «Ρίνγκο» τον διαβεβαιώνει πως θα λυθεί το οικογενειακό του πρόβλημα και δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα σχετικά με το δελτίο του στον Παναθηναϊκό.

Η «αρπαγή» του Στράτου είναι η αφορμή για νέο πόλεμο, ο κόσμος του Ολυμπιακού δεν μπορεί να ανεχθεί πλέον τέτοιες συμπεριφορές, οι μνήμες από τις αρπαγές του Γαλάκου, του Κυράστα, του Βαμβακούλα, του Σαργκάνη, είναι νωπές. Ο Στράτος γίνεται κόκκινο πανί, ειδικά μετά τις δηλώσεις του στην «πρώτη» του Παναθηναϊκού στην Παιανία πως από μικρός υποστήριζε τον Παναθηναϊκό και πως τον επέλεξε «για να φάει την Ευρώπη με την κουτάλα και όχι με το κουταλάκι». Casus belli.

Το προγραμματισμένο Super Cup ματαιώνεται και δεν διεξάγεται ποτέ υπό το φόβο τρομακτικών επεισοδίων, το Πρωτάθλημα ξεκινά με τη βραδυφλεγή βόμβα της μετακίνησης του Στράτου και όλο τον κόσμο να περιμένει το ντέρμπι. Η κληρωτίδα έχει κέφια και το φέρνει νωρίς, σπέρνοντας τον πανικό. Και τώρα τί γίνεται; Ο Βαρδινογιάννης είναι παντοδύναμος, αναβάλλει το ντέρμπι 4 φορές μέχρι να είναι πλήρης και σε αγωνιστική ετοιμότητα.

Έχει φτιάξει μια πολύ δυνατή ομάδα, έχει χτυπήσει φλέβα χρυσού έξι μήνες νωρίτερα με τη μεταγραφή του Κριστόφ Βαζέχα από τη Ρουχ Χορζόφ και το καλοκαίρι έχει προσθέσει στο δυναμικό του τριφυλλιού και έναν από τους καλύτερους τερματοφύλακες στην ιστορία του Παναθηναϊκού, το «βουνό» Γιόζεφ Βάντζικ. Αποκτάται ακόμη ο «μουντιαλικός» Ρουμάνος μέσος Ντάνουτ Λούπου, ο ταλαντούχος Κώστας Φρατζέσκος και στη διάθεση του Βασίλη Δανιήλ βρίσκεται ένα πλήρες ρόστερ με ένα φονικό δίδυμο στην επίθεση αποτελούμενο από το Δημήτρη Σαραβάκο και τον Κριστόφ Βαζέχα.

Ο Παναθηναϊκός όμως έχει ξεκινήσει ράθυμα το Πρωτάθλημα, κολλάει στο 1-1 στη Νίκαια με τον Ιωνικό και τρεις ημέρες αργότερα διαλύεται στο Πόζναν από την τοπική Λεχ, χάνοντας με 3-0. Ακολουθεί το σκάνδαλο με την αποχώρηση του ΠΑΟΚ του Θωμά Βουλινού από το ΟΑΚΑ και όλοι πνέουν μένεα κατά του «συστήματος» Βαρδινογιάννη στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Παναθηναϊκός αποκλείεται από τη Λεχ, η σεζόν μοιάζει χαμένη από το φθινόπωρο. Το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό είναι η μεγάλη ευκαιρία για αντεπίθεση, το «παράθυρο» του Βαρδινογιάννη να συμμαζέψει τη διαγραφόμενη αποτυχημένη σεζόν. Υπολόγιζε όμως χωρίς τη μήνι των οπαδών του Ολυμπιακού για τον Αποστολάκη, ένα μίσος που εμπεριείχε όλο το μένος και εναντίον της ΕΠΟ, της ΕΠΑΕ, του Βαρδινογιάννη, του Σαλιαρέλη, του ίδιου του συστήματος. Διότι όσο δύσκολο κι αν είναι να το κατανοήσει κανείς, ο κόσμος του Ολυμπιακού – ειδικά την ομάδα του Μπλαχίν που πρωτάθλημα δεν κατέκτησε ποτέ – την ομάδα στα «πέτρινα χρόνια» τη λάτρευε όσο ποτέ.

Ο "καπετάνιος" στο γήπεδο

Εκείνη την Παρασκευή στο Στάδιο «Καραϊσκάκης» ήταν μαζεμένη σχεδόν όλη η Ελλάδα. Οι περισσότεροι στημένοι μπροστά στις οθόνες για να παρακολουθήσουν το πολυσυζητημένο παιχνίδι από την ΕΤ1, 30 περίπου χιλιάδες μέσα στο πυρακτωμένο γήπεδο. Ο Παναθηναϊκός δεν έδωσε καν όλα τα εισιτήρια, επέστρεψε πάνω από τα μισά, εκείνη τη βραδιά στο Φάληρο πήγαν είτε οι πιο σκληροπυρηνικοί είτε οι αδαείς. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού διψούσαν για αίμα, περίμεναν έστω μια αφορμή για ξέσπασμα, μια σπίθα για να ξεσπάσει η μεγαλύτερη πυρκαγιά από καταβολής ελληνικού ποδοσφαίρου. Το γήπεδο και οι περιβάλλοντες χώροι έμοιαζαν με εμπόλεμη ζώνη, η αστυνόμευση είχε οργανωθεί σε δυτικογερμανικά πρότυπα. Πρωτοφανείς αστυνομικές δυνάμεις είχαν ζώσει το Στάδιο από τις 4 το μεσημέρι, εφαρμόζοντας το σχέδιο «ΒΙΑ», που μελετήθηκε και εκπονήθηκε στη σύσκεψη που έγινε ειδικά για το θέμα αυτό πριν από μέρες στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης.

Σε εξονυχιστικό ελεγχο και σωματική έρευνα υποβάλλονταν όλοι οι φίλαθλοι κατά την είσοδό τους στο Καραισκάκη. Ειδικά στη «Θύρα 7» οι οπαδοί περνούσαν από τετραπλό έλεγχο, κατά τον οποίο οι αστυνομικοί τους έπαιρναν οτιδήποτε αιχμηρό είχαν πάνω τους, κέρματα, αναπτήρες, ακόμα και μενταγιόν, ώστε να μην πέσει τίποτα στον αγωνιστικό χώρο. Οι φανατικοί της 7 αναγκάζονταν να βγάλουν ακόμα και τα παπούτσια τους, προς άγραν σουγιάδων, ξυραφιών, αλυσίδων και ούτω καθ’ εξής. Ο έλεγχος είχε ξεκινήσει από νωρίτερα, πριν ακόμα οι οπαδοί φτάσουν στον περίγυρο του Σταδίου με ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις παραταγμένες έξω από τον Σταθμό του Ηλεκτρικού που διενεργούσαν σωματική έρευνα στους επιβαίνοντες για να μην περάσει ούτε μία φωτοβολίδα ή κροτίδα στις εξέδρες. Οι 2500 αστυνομικοί - αριθμός ρεκόρ τότε - που χρησιμοποιήθηκαν για την εφαρμογή του σχεδίου «ΒΙΑ», είχαν από νωρίς πάρει τις θέσεις τους μέσα και έξω από το γήπεδο, ανάμεσά τους δεκαπέντε διμοιρίες των ΜΑΤ με πλήρη εξάρτυση, που δημιούργησαν ανθρώπινο τείχος ειδικά για την είσοδο του Στράτου Αποστολάκη στον αγωνιστικό χώρο.

Έχει αρχίσει και σουρουπώνει, στην κεντρική θύρα καταφθάνει ο Αργύρης Σαλιαρέλης, κάθεται στην πρώτη σειρά στα «μάρμαρα», δεξιά του ο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού Στέλιος Σφακιανάκης, αριστερά του ο Πρόεδρος της ΑΕΚ, Στράτος Γιδόπουλος. Πίσω του ο στενός του συνεργάτης Κώστας Ουίλς, μαζί με τον Αντιπρόεδρο της ΕΠΑΕ Αλέξη Κούγια. Τον αγωνιστικό χώρο επιθεωρεί ο Μιχάλης Δημητρακόπουλος, παρατηρητής της ΕΠΑΕ, μαζί με τον Αστυνομικό Διευθυντή Παναγιώτη Μακρή, υπό το βλέμμα του Αθλητικού Δικαστή Σωτήρη Κωστάκου και του Κυβερνητικού Εκπροσώπου Βύρωνα Πολύδωρα καθώς και πλειάδας Βουλευτών Πειραιά που θέλησαν να παρακολουθήσουν από κοντά το ντέρμπι. Ξαφνικά παρατηρείται έντονη κινητικότητα, από στόμα σε στόμα κυκλοφορεί «η είδηση». Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης είναι στο γήπεδο!

Έχει αποκλειστεί ένας ολόκληρος όροφος του Σταδίου Καραϊσκάκη για να παρακολουθήσει από εκεί το ντέρμπι ο Καπετάνιος. Ολόκληρος ο τρίτος όροφος είχε καπαρωθεί, είχαν κλειστεί ερμητικά οι σιδερένιες πόρτες που οδηγούν σε αυτόν από πολύ νωρίς. Ο Πρόεδρος του Παναθηναικού οδηγήθηκε εκεί από τους σωματοφύλακές του και ομάδα αστυνομικών, μισή ωρα πριν την έναρξη. Η είδηση όμως μαθεύτηκε, έγινε αντιληπτός από οπαδούς του Ολυμπιακού που συγκεντρώθηκαν πέριξ και τον αποδοκίμαζαν συνεχώς μέχρι να αρχίσει το παιχνίδι. Όπως έγινε αργότερα γνωστό, ο Βαρδινογιάννης πήγε στο Φάληρο από τις 19.45 και είχε μείνει επί δέκα λεπτά στο φουαγιέ των επισήμων χωρίς να αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα. Ευτυχώς δεν το είχαν μάθει οι οπαδοί του Ολυμπιακού και αποφεύχθηκαν τα χειρότερα.

Το ματς ξεκίνησε, ήταν σαν να μην παίχτηκε ποτέ. Άχρωμο, άοσμο, αναμενόμενο 0-0, με τον Ολυμπιακό να προσπαθεί τουλάχιστον να παίξει ένα υποτυπώδες ποδόσφαιρο και να χάνει τις – όλες κι όλες – τέσσερις ευκαιρίες (δύο με τον Τσαλουχίδη, μία με το Χαντζίδη και την σημαντικότερη από τον κορυφαίο του αγώνα Νίκο Τσιαντάκη) και τον Παναθηναϊκό να περιορίζεται σε αυστηρά παθητικό ρόλο. Ο Δανιήλ τον παρέταξε με πέντε αμυντικούς και αποκλειστικό στόχο τη λευκή ισοπαλία, δεν ρίσκαρε ποτέ, δεν έκανε καν σουτ εκτός μια υποψία ευκαιρίας του Βαζέχα που έβγαλε εύκολα ο Ταληκριάδης. Άπαντες μετά το τέλος είχαν ζωγραφισμένη την απορία στα πρόσωπά τους, η ίδια ατάκα ακούστηκε στα περισσότερα νοικοκυριά της Αθήνας που Παρασκευή βράδυ έμειναν μέσα για να δουν εκείνο το παιχνίδι: πολύ κακό για το τίποτα. Πιο πολύ ενδιαφέρον είχε ως συνήθως το αστυνομικό δελτίο, παρά το ίδιο το ματς.

Το «όλα κύλησαν ομαλά» του Αστυνομικού Διευθυντή, συνοψίζεται στο ότι μόλις ένα άτομο τραυρατίστηκε, μόνο δύο συνελήφθησαν, ούτε 22 δεν προσήχθησαν στα αστυνομικά τμήματα. Προκλήθηκαν ζημιές σε αυτοκίνητα κατά τη διάρκεια των επεισοδίων που έγιναν στην αερογέφυρα, κάηκε το κλασσικό περιπολικό της Άμεσης Δράσης, έξω απο τον ηλεκτρικό σταθμό του Νέου Φαλήρου οι πέτρες έπεσαν βροχή τραυματίζοντας φιλάθλους και περαστικούς. Τα επεισόδια «που δεν έγιναν ποτέ» μεταφέρθηκαν στη γέφυρα του Μοσχάτου όπου οπαδοί έσπασαν τζάμια συρμών, στη διαδρομή του τραίνου από το Μοσχάτο στην Καλλιθέα, ένας άνθρωπος τραυματίστηκε πολύ σοβαρά και διακομίστηκε στον Ευαγγελισμό. Κατά μήκος της γραμμής Νέο Φάληρο-Πλατεία Βικτωρίας οπαδοί συνεπλάκησαν μεταξύ τους και με τα ΜΑΤ, «όλα κύλησαν ομαλά».

Εν τέλει εκείνο το ντέρμπι έμεινε στην ιστορία για ένα φάουλ του Μητρόπουλου στον Αποστολάκη και για την ακατάσχετη κινδυνολογία που τριβέλιζε το μυαλό όλης της Ελλάδας για είκοσι μέρες. Το «θέαμα» ήταν οικτρό, οι βεντέτες και των δύο απούσες, ο διαιτητής με εξαίρεση τη μη αποβολή του Μητρόπουλου, ήταν άριστος.

Ο μόνος που πέρασε την κόλαση του Δάντη ήταν ο Στράτος Αποστολάκης, η πέτρα του σκανδάλου και ο άνθρωπος για τον οποίο ξεσηκώθηκε όλη η Ελληνική Αστυνομία και νέκρωσε η Αθήνα και ο Πειραιάς. Εάν κάποτε έγραφε την αυτοβιογραφία του, εκείνη τη βραδιά θα την αποτύπωνε ως εξής:

Όπως το έζησε ο Στράτος*

Η ώρα είχε φτάσει επτά παρά τέταρτο. Περίπου 500 οπαδοί του Ολυμπιακού είναι συγκεντρωμένοι μπροστά από την κεντρική είσοδο του Καραϊσκάκης, εκεί απ’ όπου περίμεναν να περάσει η αποστολή του Παναθηναϊκού. Ο στόχος ένας και μοναδικός: ο Στράτος Αποστολάκης. Τα ΜΑΤ έχουν πάρει θέση γύρω γύρω και προσπαθούν να απομακρύνουν τον κόσμο. Τα λεπτά κυλούν, το πούλμαν δεν φαίνεται. Στις 7 α-κριβώς φτάνει στη νότια πλευρά του Σταδίου. Εκεί δεν υπήρχε κόσμος, οι παίκτες του Παναθηναϊκού κατεβαίνουν ένας ένας, τελευταίος ο Αποστολάκης, φαινομενικά άνετος, με ένα αμήχανο χαμόγελο στα χείλη. Το πούλμαν συνεχίζει άδειο και περνά μπροστά από την κεντρική είσοδο. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού απογοητεύονται μόλις βλέπούν ότι είναι άδειο, ξεσπούν στην κλούβα που το συνοδεύει.

‘Ωρα 19.05: Οι παίκτες του Παναθηναϊκού βγαίνουν με τις φόρμες τους από την καταπακτή, με πρώτο τον Αποστολάκη. Με ένα μαύρο μπουφάν και τα χέρια στις τσέπες, χειροκροτείται από περίπού 100 πράσινους οπαδούς που είναι ήδη στο πέταλο. Σε κλάσματα δευτερολέπτου η απάντηση από το απέναντι πέταλο αλλά κι από το χώρο των επισήμων. Χυδαία συνθήματα απ’ όλους: άνδρες, γυναίκες, παιδιά, γέρους. Ο Αποστολάκης δείχνει ατάραχος, κουβεντιάζει με το Γενικό Αρχηγό του Παναθηναϊκού Κώστα Μουρούζη, κουνά το κεφάλι του και ξαναμπαίνει στα αποδυτήρια. 19.40: Το γήπεδο σείεται από τα υβριστικά συνθήματα για τη μάνα του Αποστολάκη, περίπου 12 χιλιάδες κόσμος βγάζει τα σώψυχά του και τεντώνει τις φλέβες του σε βαθμό σκοτοδίνης. 8.00: Οι παίκτες του Παναθηναϊκού βγαίνουν από την καταπακτή για την καθιερωμένη προθέρμανση. Πέμπτος στη σειρά ο Αποστολάκης, με το 2 στην πλάτη, δέχεται απ’ όλο το γήπεδο ό,τι είχε ο καθένας επάνω του.

Αρχίζουν να πέφτουν τα πρώτα μπουκάλια, εκσφενδονίζονται αντικείμενα που δεν βάζει ο ανθρώπινος νους, στο τερέν πέφτει ακόμα και γυναικεία τσάντα! Ένα ολόκληρο γήπεδο βρίζει τη μάνα του Στράτου, έρχονται οι πρώτες – χλιαρές – συστάσεις από τα μεγάφωνα: «Φίλαθλοι, όχι σε φράσεις βίας και βανδαλισμούς». 20.13: Ο Ολυμπιακός κάνει την εμφάνισή του για προθέρμανση, αλλά ο κόσμος ασχολείται μόνο με τον Αποστολάκη και τη μάνα του. Οι περισσότεροι κρατούν κι από ένα αντικείμενο στα χέρια και περιμένουν πώς και πώς την ευκαιρία να πλησιάσει ο παίκτης στη γραμμή του άουτ, για να το πετάξουν επάνω του. 20.29: Οι δύο ομάδες, παρατεταγμένες, μπροστά από την καταπακτή κατευθύνονται προς τον αγωνιστικό χώρο. Δίπλα στον Αποστολάκη δεν πάει κανένας παίκτης του Ολυμπιακού, ο μόνος που δείχνει να λέει κάτι από μακριά είναι ο Μηνάς Χαντζίδης. Όλα τα βλέμματα είναι καρφωμένα πάνω στο Στράτο και το μόνο που ακούγεται είναι μια απίστευτη χάβρα με βρισιές, κατάρες, χτικιό.

20.32: Με δίλεπτη καθυστέρηση αρχίζει το ματς, ο Αποστολάκης κινείται σαν ελεύθερος δεξιά. όλοι οι φωτορεπόρτερ είναι παρατεταγμένοι στην πλευρά που κινείται με τη μηχανή ανά χείρας, έτοιμοι να απαθανατίσουν αυτό που περιμένει όλος ο κόσμος. 20.39: Ο Αποστολάκης με τάκλιν ανακόπτει τον Κωφίδη και κερδίζει πλάγιο. Το εκτελεί ο ίδιος υπό βροχή αντικειμένων, μπουκαλιών και κερμάτων. 20.43: Ο Αποστολάκης κερδίζει μονομαχία από τον Κωφίδη, παρεμβαίνει ο Χατζίδης που κλέβει τη μπάλα και ξεχύνεται μπροστά. Ο Στράτος τρέχει, τον κόβει και στην κόντρα παίρνει το πλάγιο. Καταιγίδα αντικειμένων, ο Στράτος ατάραχος. 20.56: Ο Μητρόπουλος ανατρέπει βίαια τον Αποστολάκη και αποθεώνεται από όλο το γήπεδο. Είναι τόσο βίαιο το χτύπημα του Τάσου που ο Στράτος μένει στο χόρτο παραπάνω από δίλεπτο, σφαδάζει ενώ ακούει ένα Καραϊσκάκη να βρίζει τη μάνα του. Είναι το πιο έντονο περιστατικό σε εκείνο το ντέρμπι.

20.59: Εκπληκτική ενέργεια του Αποστολάκη από δεξιά, περνάει με το χαρκτηριστικό του στυλ 4 αντιπάλους και κερδίζει κόρνερ. 9.10: το πρώτο του λάθος στο ματς, ο Σάβιτσεφ του κλέβει την μπάλα και ο Στράτος κάνει το πρώτο φάουλ. Διαμαρτύρεται στον Φιλιππιάδη, τραβάει τα μαλλιά του, ξανά μπινελίκι και αντικείμενα. 21.41: Ο Αποστολάκης δεν μπορεί να μαζέψει την μπάλα από το ταρτάν για να εκτελέσει το πλάγιο, καθώς βροχή αντικειμένων πέφτει προς το μέρος του. Ο Αναστόπουλος τρέχει και του δίνει τη μπάλα για να σταματήσει η νέα καταιγίδα. 21.46: Ο Αποστολάκης δεν καταλαβαίνει πια τίποτα. Σεληνιασμένος ντριμπλάρει τέσσερεις αντιπάλους. Νεκρική σιγή. 22.07: Κερδίζει πλάγιο, πάει να το εκτελέσει, όμως το μετανιώνει. Σκύβει, ατάραχος δένει τα κορδόνια με το πάσο του, το γήπεδα παγώνει, δεν ακούγεται κιχ. 22.12: Ξεθαρρεύει κι άλλο. Για να εκτελέσει πλάγιο παίρνει 3-4 μέτρα φόρα. Τα μπουκάλια έχουν τελειώσει, το ίδιο και τα συνθήματα 22.21: Ο Φιλιππιάδης σφυρίζει τη λήξη. Ο κόσμος δεν έχει πια φωνή να τον βρίσει, έχουν κλείσει οι φωνητικές χορδές, έχει πεταχτεί το οτιδήποτε μέσα στο τερέν, το ντέρμπι έχει τελειώσει, ο Στράτος αποχωρεί στα αποδυτήρια.

Σφίγγοντας νευρικά τα χείλη του και παίζοντας νευρικά με τα δάχτυλά του, ζητούσε στο τελος εκείνου του ματς-σταθμού της καριέρας του, μια πορτοκαλάδα. «Μου πέταξαν τόνους ολόκληρους, τώρα θέλω να πιω μία...». Αφού έκανε κάποιες κλασσικές, σχεδόν φιλολογικές και τετριμμένες δηλώσεις, ζήτησε καταφύγιο σε μια γωνιά, ίσως για να σταματήσουν να βουίζουν τ' αυτιά του απ' τον οχετό των ύβρεων που άκουσε. Τον πλησιάσε και του έτεινε το χέρι ένας πρώην συμπαίκτης και τότε «εχθρός», ο Αλέκος Ράντος. Αφού είπαν δυο τυπικές κουβέντες, ξανάμεινε μόνος. Αυτός και καμιά δεκαριά κάμερες, μικρόφωνα, μαγνητόφωνα. Ο Στράτος αναστέναξε, χαμογέλασε με τα χαρακτηριστικά λακάκια στο μάγουλο και ξεκίνησε να βγάζει από μέσα του αυτό που έζησε.

«Πολύ σεξ ρε παιδί μου. Πολύ σεξ ρε φίλε» είπε, κουνώντας απογοητευμένος το κεφάλι του. Στην κλασσική και βλακώδη ερώτηση «πώς αισθάνθηκες», ξανακούνησε το κεφάλι. Πέρασαν κάποια δευτερόλεπτα σιωπής, πριν απαντήσει. «Θέλω να πάω στο χωριό. Να δω τη μανούλα μου... Δεν μπορεί να περπατήσει η κακομοίρα...». «Γιατί;» ρωτά ένας ρεπόρτερ. «Το ρωτάς; Τόσοι ασέλγησαν πάνω της. Πώς να περπατήσει...». Γελάει. Γέλιο του παλιάτσου όμως, γεμάτο πίκρα. «Τι να κάνεις. Έτσι είναι η ζωή». Τον ρωτούν για τη συμπεριφορά των πρώην συμπαικτών του, ειδικά για το Μητρόπουλο. Κοιτάζει το ταβάνι, παίζει νευρικά με το φερμουάρ της φόρμας: «Θα πω μόνο ένα πράγμα. Ο καθένας έχει ένα ταλέντο και προσπαθεί να το χρησιμοποιήσει όπως μπορεί μέσα στο γήπεδο... Το χειρότερο για μένα θα ήταν να μην μου κάνουν και να μην πουν τίποτα... Θα πήγαινε στράφι η ψυχολογική προετοιμασία... Οποιοσδήποτε άνθρωπος στη θέση μου, θα επηρεαζόταν. Σημασία έχει ότι η ομάδα έφυγε απ' αυτή τη βραδιά όρθια, με ένα θετικό αποτέλεσμα που δεν την καταδικάζει. Εγώ έχω μεγαλώσει σ' αυτό το γήπεδο, δεν ήθελα να εκδικηθώ κανέναν. Κανέναν, γιατί κανείς δεν μου έκανε τίποτα. Εγώ αποφάσισα ν' αλλάξω ομάδα και τιμώ τις επιλογές και τις πράξεις μου...». Κάνει να φύγει, κοντοστέκεται και ξαναγυρνάει στους συγκεντρωμένους ρεπόρτερ: «Πάω να δω τη μανούλα μου. Μόνο εκείνη δεν φταίει που πέρασε όλο αυτό το πράγμα απόψε...» Χαιρετάει φευγαλέα δυο παλιόφιλους Ολυμπιακούς που του ανταποδίδουν χαμογελώντας και χάνεται στο σκοτάδι. Το 100ο ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού είχε πλέον ολοκληρωθεί.

* Η ελεύθερη απόδοση του χωρίου «Όπως το έζησε ο Στράτος» είναι βασισμένη σε άρθρο του αείμνηστου Γιάννη Ξενάκη, από την έντυπη έκδοση της «Ελευθεροτυπίας» της 20/10/1990.