Φάκελος Μουρίνιο-Τσέλσι: Η τρίτη σεζόν είναι θανάσιμη

Η Τσέλσι πέρσι πήρε το πρωτάθλημα. Η Τσέλσι φέτος βρίσκεται στην 16η θέση της βαθμολογίας με οκτώ βαθμούς μετά από οκτώ αγωνιστικές. Είναι το χειρότερο ξεκίνημα στην ιστορία της ομάδας απ’τη σεζόν 1978-79, όταν η Τσέλσι είχε τέσσερις βαθμούς σε οκτώ ματς, με τη νίκη να δίνει δύο πόντους. Στο τέλος εκείνης της χρονιάς η Τσέλσι υποβιβάστηκε.

Οι Μπλε έχουν τη 2η χειρότερη άμυνα του πρωταθλήματος, με 17 γκολ παθητικό, ένα λιγότερο απ’τη Σάντερλαντ και έχουν δεχθεί 2 ή περισσότερα γκολ σε επτά απ’τα οκτώ ματς. Το 2005 όταν πήραν το πρωτάθλημα με τον Μουρίνιο είχαν δεχθεί 15 γκολ σε όλη τη σεζόν, πέρσι δέχθηκαν 32. Στα τελευταία τέσσερα ματς εντός έδρας η Τσέλσι έχει φάει επτά γκολ. Για να φάει τέσσερα γκολ στο Μπριτζ πέρσι έπρεπε να δώσει 17 αγώνες.

Καμία ομάδα στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ δεν έχει τερματίσει πάνω απ’την 5η θέση μετά από τέτοιο ξεκίνημα. Κατά μέσο όρο, οι ομάδες που έχουν οκτώ βαθμούς μετά τις πρώτες οκτώ αγωνιστικές τερματίζουν στην 14η θέση.

Ο Μουρίνιο είναι αυτή τη στιγμή πρώτο φαβορί για να είναι ο επόμενος προπονητής που θα χάσει τη δουλειά του στην Premier League. Ποιος, ο Μουρίνιο, κινδυνεύει να απολυθεί από ποια, την Τσέλσι, την ομάδα που αναλαμβάνει δεύτερη φορά ως την ομάδα των ονείρων του, αυτή που δεν θέλει να αφήσει ποτέ.

Μια τέτοια κατάσταση δεν μπορεί να οφείλεται σε 1-2 γεγονότα. Τα πράγματα πηγαίνουν πολύ άσχημα για να περιορίσει κανείς τη ματιά του απλώς σε μερικά θέματα. Πάμε να ανοίξουμε το φάκελο της φετινής Τσέλσι και να φωτίσουμε όλες τις πτυχές που έχουν φέρει έναν εκ των κορυφαίων προπονητών στα πρόθυρα της απόλυσης απ’τη ομάδα που τον λατρεύει.

Άμυνα που "μπάζει": Γερασμένος Τέρι

Ξεκινάμε απ’τα μετόπισθεν. Η φετινή αμυντική επίδοση της Τσέλσι είναι τραγική , όρος επιεικής όταν μιλάμε για ομάδα του Μουρίνιο, που πάντα χτίζει ομάδες σκληρές. Η προσέγγιση της Τσέλσι δεν έχει αλλάξει, εξακολουθεί να είναι μια ομάδα που διακρίνεται για την αμυντική της λειτουργία, ενώ δεν έχουν αλλάξει ούτε τα πρόσωπα. Οι ίδιοι παίκτες παίζουν, όμως η απόδοσή τους κάνει να μοιάζουν σκιά του παλιού εαυτού τους.

Ο εμβληματικός αρχηγός είναι 34. Στο πρώτο ημίχρονο του ντέρμπι με τη Σίτι τη 2η αγωνιστική ήταν φανερό πως του ήταν αδύνατο να ακολουθήσει τον ρυθμό. Ο Αγουέρο έκανε ο,τι ήθελε και ο Μουρίνιο προχώρησε στην τολμηρή κίνηση να τον βγάλει στο ημίχρονο, παρότι βέβαια προστάτευσε τον Τέρι μετά το τέλος του αγώνα και αρνήθηκε να κάνει το οποιοδήποτε σχόλιο. Ο Τέρι παρέμεινε στη βασική ενδεκάδα στο επόμενο ματς και αποβλήθηκε στη νίκη με 3-2 επί της Γουέστ Μπρομ. Η κόκκινη μπορεί να ήταν αυστηρή, όμως όλοι είδαν τον Τέρι να μην μπορεί να αμυνθεί σωστά σε μια απλή μπαλιά από πίσω.

Ο Μουρίνιο τον επανέφερε μετά την τιμωρία και τίποτα δεν άλλαξε στην εικόνα του αρχηγού στην ήττα με 3-1 απ’την Έβερτον. Ο Πορτογάλος αποφάσισε να τον “παρκάρει” και ο Ζουμά ήταν βασικός στη νίκη επί της Άρσεναλ και στο 2-2 με τη Νιουκάστλ. Ο Τέρι επανήλθε στη βασική ενδεκάδα με τη Σαουθάμπτον και η Τσέλσι έχασε με το ίδιο σκορ, 3-1. Ο αρχηγός των Μπλε τελείωσε τον αγώνα χωρίς έστω ένα κερδισμένο τάκλινγκ και έκανε αυτό στη φάση που έγινε το 1-2.

Η Τσέλσι έχει δεχθεί 13 γκολ στα πέντε ματς που έχει αγωνιστεί ο Τέρι και μόλις τρία στα τέσσερα χωρίς αυτόν. Πέρσι ο αρχηγός είχε μέσο όρο 5.7 διωξίματα απ’την περιοχή και φέτος έχει πέσει στα 2.2.

Ιβάνοβιτς: Από "βράχος", πρόβλημα

Κι αν για τον Τέρι το θέμα είναι προφανώς η ηλικία, δεν μπορεί να ισχύει το ίδιο για τον Ιβάνοβιτς. Ο 31χρονος Σέρβος ήταν εδώ και πολλές σεζόν ο πιο αξιόπιστος δεξιός μπακ του πρωταθλήματος. “Βράχος” στην άμυνα, με επικίνδυνα ανεβάσματα ψηλά, ικανός να πετυχαίνει κρίσιμα γκολ, να παίζει πάντα καλά στα μεγάλα ματς, ενώ μπορούσε και να παίξει ως στόπερ όταν υπήρχε τέτοια ανάγκη. Φέτος ο Ιβάνοβιτς είναι σε τραγική κατάσταση σε όλους τους τομείς.

Πέρσι είχε 60% επιτυχία στα τάκλινγκ, φέτος έχει πέσει στο απίστευτα χαμηλό 38%. Με τη Σαουθάμπτον ο Ιβάνοβιτς είχε 0/3 τάκλινγκ, ενώ με την Πόρτο στο Champions League είχε το τραγικό 1/10, με το μοναδικό του κερδισμένο τάκλινγκ να είναι στο τελευταίο λεπτό του αγώνα. Πέρσι είχε 3.6 διωξίματα μπάλας, φέτος έχει μόλις 1.4. Λανθασμένες τοποθετήσεις, φόβος στο να μαρκάρει στενά τον αντίπαλο, καμία αυτοπεποίθηση στις μονομαχίες, καμία προσφορά στο επιθετικό κομμάτι. Πέρσι μετά από οκτώ αγωνιστικές ο Ιβάνοβιτς είχε δημιουργήσει 11 ευκαιρίες, φέτος στο ίδιο διάστημα έχει φτιάξει μόλις τρεις.

Κοιτάξτε πως χάνει τον (δεν) μαρκάρει τον Μπολάσι στην ήττα απ’την Κρίσταλ Πάλας.

Και πως “τρέμει” τον Τάντιτς στην ήττα απ’τη Σαουθάμπτον μέχρι να εκτεθεί και απ’αυτόν.

Τα ίδια πάνω-κάτω ισχύουν και για τον Μάτιτς, τον σωματοφύλακα της άμυνας στο χώρο του εξαριού. Ο Σέρβος στο ματς με τη Σαουθάμπτον βρέθηκε πολύ ψηλά στο γήπεδο στην προσπάθεια της Τσέλσι να κάνει το 2-2 και δεν ήταν εκεί που έπρεπε για να σταματήσει την αντεπίθεση που έφερε το 1-3 και τελείωσε το ματς. Ο Μουρίνιο τον έκανε αμέσως αλλαγή, μέσα σε αποδοκιμασίες, παρότι τον είχε βάλει στο ματς στο ημίχρονο.

"Άσφαιρη" επίθεση: Κόστα, Φάμπρεγας και Αζάρ σε πτώση

Δεν είναι όμως μόνο η άμυνα. Είναι και η επίθεση. Ως τυπική ομάδα Μουρίνιο η Τσέλσι δεν διακρινόταν για το επιθετικό παιχνίδι της. Προσέξτε: δεν μιλάμε για επιδόσεις σκοραρίσματος, σ’αυτό οι ομάδες του Ζοζέ παίρνουν πάντα καλό βαθμό. Μιλάμε για τρόπο επιθετικής λειτουργίας, ικανότητα στη δημιουργία απέναντι σε οργανωμένες άμυνες. Η Τσέλσι προφανώς και είναι ομάδα φτιαγμένη για να παίζει στην κόντρα, χωρίς επιθετικά ρίσκα, όμως φέτος δυσκολεύεται με την μπάλα σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Ο Ντιέγκο Κόστα πέρσι τέτοια εποχή είχε ήδη εννέα γκολ και έβρισκε το τέρμα με το 84% των προσπαθειών του. Φέτος έχει σκοράρει μια φορά και το απίστευτο είναι πως σε συνολικά πέντε ματς στην Πρέμιερ Λιγκ έχει μόλις οκτώ τελικές προσπάθειες. Ο Φάμπρεγας μετά από οκτώ αγώνες πέρσι είχε ήδη δώσει 7 ασίστ και είχε φτιάξει άλλες 18 ευκαιρίες για γκολ, αλλά φέτος έχει μία ασίστ και έχει δημιουργήσει 14 ευκαιρίες. Ο Αζάρ, ο άνθρωπος που παίρνει πάνω του το μεγαλύτερο κομμάτι της δημιουργίας των Μπλε πέρσι είχε φτιάξει 26 ευκαιρίες μετά από οκτώ αγωνιστικές και φέτος έχει φτιάξει 16.

Τα γκολ έρχονται από μακρινά σουτ, αντεπιθέσεις και απευθείας φάουλ. Τρία απ’τα τελευταία τέσσερα γκολ της Τσέλσι στα ματς με Νιουκάστλ, Πόρτο και Σαουθάμπτον έχουν έρθει από απευθείας φάουλ του Γουϊλιαν και το τέταρτο ήταν ένα μακρινό σουτ του Ραμίρες. Όχι συνεργασίες, όχι προσωπικές ενέργειες, αλλά συνταγές μικρών ομάδων, που παλεύουν με λίγα όπλα.

Η Τσέλσι πνίγεται και μέχρι στιγμής απλώς περιγράφουμε το νερό. Το θέμα είναι γιατί συμβαίνουν όλα αυτά. Και τα γιατί είναι πολλά.

Τους εξάντλησε πέρσι

Η Τσέλσι πέρσι πήρε το πρωτάθλημα χρησιμοποιώντας τους λιγότερους παίκτες από οποιαδήποτε άλλη ομάδα στην Premier League. Ο Μουρίνιο χρησιμοποίησε 22 παίκτες και μέσα σ’αυτούς μετρούν κι αυτοί που έπαιξαν λίγο, όπως ο Σίρλε, ο Κουαδράδο, ο Σαλάχ και ο Λόφτους-Τσικ. Όλα αυτά παρότι η Τσέλσι έχει στη διάθεση της το μεγαλύτερο ρόστερ της κατηγορίας, με δηλωμένους ενεργούς 76 παίκτες, 33 εκ των οποίων αγωνίζονται ως δανεικοί.

Η Τσέλσι στην ουσία χρησιμοποιούσε διαρκώς τους ίδιους και τους ίδιους. Μια βασική ενδεκάδα με ελάχιστες παραλλαγές. Ίδια τετράδα στην άμυνα, Μάτιτς-Φάμπρεγας μπροστά τους, Αζάρ-Όσκαρ-Γουϊλιαν, Κόστα στην κορυφή και ολίγη από παίκτες σαν τον Μίκελ, τον Ραμίρες και τον Ρεμί.

Όπως ήταν φυσικό, οι παίκτες εξαντλήθηκαν, ειδικά αυτοί που δεν έβγαιναν ποτέ απ’την ενδεκάδα. Κάτι που δεν φαίνεται ξαφνικά τώρα, αλλά φάνηκε ήδη απ’την περσινή σεζόν. Ο Κόστα πέτυχε τα 17 απ’τα 20 γκολ στις πρώτες 22 αγωνιστικές και μετά έβαλε μόνο τρία και έχασε πολλά ματς με τραυματισμούς, ενώ στο Champions League δεν βρήκε δίχτυα ούτε μια φορά. Ο Φάμπρεγας έδωσε τις 13 απ’τις 18 ασίστ μέχρι τον Ιανουάριο. Η Τσέλσι απέναντι στην Παρί ήταν “βαριά” και αποκλείστηκε παρότι έπαιζε με παίκτη παραπάνω και είχε προβάδισμα στο σκορ.

Ο ίδιος ο Μουρίνιο είχε άποψη για το θέμα. “Αποφασίσαμε να δώσουμε στους παίκτες κανονικές διακοπές για ένα μήνα. Η ομάδα είχε προβλήματα στο τέλος της σεζόν, ήταν κουρασμένη. Έτσι πήγαμε σε ένα πιο αργό ξεκίνημα, με μόνο τρία φιλικά πριν το Τσάριτι Σιλντ και συνολικά μόνο τέσσερις αγώνες πριν την πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Ξέρουμε πως δεν θα κάνουμε το ίδιο ξεκίνημα που κάναμε πέρσι, αλλά θα είμαστε έτοιμοι μετά την 4η αγωνιστική”.

Φτάσαμε στην όγδοη, συν τα δύο ματς του Champions League, και η Τσέλσι δεν έχει σημάδια ανάκαμψης στην ατομική εικόνα των παικτών ή τη συνολική λειτουργία.

Χωρίς καλοκαιρινή ενίσχυση

Εδώ μπαίνει το κομμάτι της ενίσχυσης. Η Τσέλσι πήρε το καλοκαίρι τον Πέδρο και εξηγήσαμε πολύ αναλυτικά το πόσο σωστή κίνηση ήταν. Πέραν τούτου; Πέραν τούτου πήρε αναπληρωματικό τερματοφύλακα (Μπέγκοβιτς), έναν παίκτη στη θέση του Φιλίπε Λουϊς που δεν “κόλλησε” ποτέ (Μπαμπά) και 4-5 ακόμα που ελάχιστοι γνωρίζουν (Κένεντι, Έκτορ, Νέιθαν, Ντζιλόμποτζι, Μανέα). Αποφάσισε επίσης πως αξίζει να δώσει συμβόλαιο 10 εκατομμύριων για να πάρει το στοίχημα του Φαλκάο, που έχει 15 γκολ στο πρωτάθλημα τα τελευταία τρία χρόνια. Συνολικά έξοδα 82 εκατομμύρια, που αφήνουν καθαρό ποσό μόλις 23 εκατομμύρια, αν αφαιρεθούν τα 23 που εισπράχτηκαν από πωλήσεις. Ψίχουλα.

Ο Ζοζέ ήταν σαφής στο ξεκίνημα της σεζόν στις 14 Αυγούστου. “Λένε πως αν μένεις στάσιμος, χειροτερεύεις και έχουν δίκιο”. Δύο εβδομάδες αργότερα ήταν ακόμα πιο σαφής. “Έδωσα στο σύλλογο την αναφορά μου για τις μεταγραφές στις 21 Απριλίου. Δεν πρόκειται να κάτσω τώρα στο τέλος του μήνα να πω θέλω αυτό κι εκείνο”. Τελικά ήρθε ο Πέδρο, αλλά ο Ζοζέ φάνηκε πρόσφατα να μην έχει ξεχάσει πως το καλοκαίρι δεν κύλησε όπως εκείνος θα ήθελε. “Αναλαμβάνω τις ευθύνες μου, νομίζω πως οι παίκτες πρέπει να κάνουν το ίδιο. Και υπάρχουν κι άλλοι μέσα στο σύλλογο που θα πρέπει να κάνουν το ίδιο”.

Ναι, ο Μουρίνιο κυνηγούσε τον Στόουνς ως τον ιδανικό αντικαταστάτη του Τέρι και δεν τον πήρε. Όμως, δεν μπορεί αυτός να ήταν ο μοναδικός σέντερ μπακ στον κόσμο. Επιπλέον, δύσκολα μπορεί κανείς να πει πως με τον Στόουνς θα λύνονταν ξαφνικά όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Τσέλσι σε άμυνα και επίθεση, με τόσους παίκτες σε κάκιστη κατάσταση.

Η περίφημη τρίτη σεζόν

Με μια ομάδα ξεζουμισμένη και ριζική ανανέωση που δεν έγινε το καλοκαίρι, φτάνουμε αναπόφευκτα στην κουβέντα “Μουρίνιο και τρίτη σεζόν”. Έχει ήδη συμβεί σε συνέντευξη Τύπου της Τσέλσι και αξίζει να δείτε τις απαντήσεις και το ύφος του Μουρίνιο. “Είναι ηλίθια ερώτηση, μπες στο Google να δεις τις τρίτες σεζόν”.

Ναι, δεν είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς τις τρίτες σεζόν του Ζοζέ. Στην Πόρτο και στην Ίντερ δεν είχε τρίτη σεζόν. Στην τρίτη σεζόν στην πρώτη θητεία στην Τσέλσι δεν πήρε το πρωτάθλημα, γνώρισε οδυνηρό αποκλεισμό απ’τη Λίβερπουλ στους ημιτελικούς του Champions League και παρηγορήθηκε με τα δύο εγχώρια Κύπελλα. Στην τρίτη σεζόν στη Ρεάλ δεν κέρδισε τίποτα. Έχασε το πρωτάθλημα απ’την Μπαρτσελόνα, στο Champions League αποκλείστηκε απ’το γαλατικό χωριό της Ντόρτμουντ μετά την τεσσάρα στη Γερμανία και στο Κύπελλο έχασε τον τελικό μέσα στο Μπερναμπέου απ’την Ατλέτικο. “Η χειρότερη σεζόν της καριέρας μου”, δήλωσε μετά από εκείνον τον τελικό.

“Η τρίτη σεζόν είναι η θανάσιμη”, έχει πει πριν πολλά χρόνια ο Μπέλα Γκούντμαν. Ένας ξένος συνάδελφος σχολίασε στο twitter πως αυτό που βλέπουμε φέτος είναι απλώς τον Μουρίνιο να αναλαμβάνει ομάδα απ’τον Μουρίνιο. Για να το πούμε πιο ποιητικά, τον Ζοζέ να διαχειρίζεται τα ερείπια που άφησε ο Μουρίνιο.

Τα ερείπια της Ίντερ

Στην Ίντερ πχ η ιστορική σεζόν του τρεμπλ ήταν και τελειωτική. Οι παίκτες κάηκαν, ο Μπενίτεθ σχεδόν παρακάλεσε τον Μοράτι να πουλήσουν Σνάιντερ και Μαϊκόν που τότε ήταν περιζήτητοι, πριν καταλάβουν όλοι πως έχουν τελειώσει. Ο Μοράτι δεν τον άκουσε και ο Σνάιντερ δεν έπαιξε ποτέ ξανά σε υψηλό επίπεδο και κατέληξε στα 29 στην Τουρκία, ενώ ο Μαϊκόν πουλήθηκε δύο χρόνια αργότερα στη Σίτι για μόλις τρία εκατομμύρια, αγωνίστηκε ελάχιστα και έφυγε ελεύθερος για τη Ρόμα. Ο Μουρίνιο δεν ήταν εκεί για να διαχειριστεί/χρεωθεί τίποτα απ’αυτά.

Ήταν εκεί στη Ρεάλ και στην πρώτη θητεία στην Τσέλσι, είναι τώρα ξανά εδώ στους Μπλε. Κοινό στοιχείο των “τρίτων σεζόν”; Κουρασμένες, σχεδόν εξαντλημένες ομάδες και ανανέωση που δεν έγινε.

Στην Τσέλσι τα δύο πρώτα χρόνια ο Μουρίνιο είχε ξοδέψει καθαρά 210 εκατομμύρια ευρώ και την τρίτη “μόλις” 42. Είχε όμως ενισχυθεί με Σεφτσένκο, Μίκελ, Καλού, Κόουλ, Μπουλαρούζ και Μπάλακ. Δεν κατέρρευσε και πήρε και δύο Κύπελλα. Στη Ρεάλ τα πρώτα δύο χρόνια ο Μουρίνιο ξόδεψε καθαρά 130 εκατομμύρια ευρώ, ενώ οι Ισπανοί είχαν ξοδέψει και άλλα 170 το καλοκαίρι πριν αναλάβει ο Πορτογάλος. Την τρίτη σεζόν η κάνουλα έκλεισε και τα καθαρά έξοδα ήταν μηδενικά. Μόνη σοβαρή προσθήκη, ο Μόντριτς, που δεν χρησιμοποιήθηκε και πολύ, αφού ο Ζοζέ επέμενε στο δίδυμο Κεντίρα-Αλόνσο, που “έσκασαν”. Αποτέλεσμα η “χειρότερη σεζόν στην καριέρα μου”.

Η ένταση που γίνεται πρόβλημα

Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά σχετικά με την τωρινή, τρίτη σεζόν στην Τσέλσι; Πρόσφατα ο Τζόναθαν Γουϊλσον έγραφε για τον Μουρίνιο και θυμήθηκε μια ατάκα του Φεράν Σοριάνο, διευθυντή της Σίτι, που στο παρελθόν ήταν στην Μπαρτσελόνα. Ο Σοριάνο είχε ερωτηθεί γιατί η Μπαρτσελόνα είχε “σνομπάρει” τον Ζοζέ το 2008 για τα μάτια του Γκουαρδιόλα και είχε δώσει μια πολύ απλή απάντηση: “Ο Μουρίνιο είναι νικητής, αλλά για να νικήσει απαιτεί ένα επίπεδο έντασης που στο τέλος γίνεται πρόβλημα”. Μόλις την Τρίτη, ο Φάμπιο Καπέλο υπερθεμάτισε λέγοντας ότι "ο Μουρίνιο καίει τους παίκτες του μετά από 1,5-2 χρόνια το πολύ".

Ομάδες που φτιάχνονται για να πάρουν τίτλους (και το πετυχαίνουν), αλλά τελικά “καταντούν” ομάδες μιας χρήσης. Μια-δυο σεζόν. Μετά δεν χρειάζονται απλώς μερικές ενισχύσεις, αλλά ριζική ανανέωση, χτίσιμο σχεδόν απ’την αρχή. Κι αν δεν υπάρχουν οι πόροι, το πράγμα μπορεί να στραβώσει άσχημα.

Χωρίς ψυχολογία, χωρίς πίστη, χωρίς σουτ για μισή ώρα

Και δεν είναι μόνο η σωματική ένταση, ίσως να είναι κυρίως η ψυχολογική. Ο Κόστα, ο Φάμπρεγας, ο Μάτιτς, ο Αζάρ, ο Γουϊλιαν, ο Αθπλικουέτα, ο Κέιχιλ, ο Όσκαρ δεν είναι μεγάλοι σε ηλικία.

Ο Αζάρ δεν δικαιολογείται εύκολα να μην επιστρέφει στην άμυνα για τα δύο γκολ που κόστισαν στην Τσέλσι την ήττα απ’την Κρίσταλ Πάλας. Με την Έβερτον οι παίκτες απλώς περπατούσαν στη φάση που έγινε το τελικό 3-1. Με τη Σαουθάμπτον η Τσέλσι στο ημίχρονο ήταν στο 1-1 και το πρώτο σουτ μετά την ανάπαυλα έγινε στο 77’ και οι Μπλε έχαναν ήδη με 1-3. Πάνω από μισή ώρα χωρίς σουτ ενώ είσαι ισόπαλος στην έδρα σου δεν είναι τακτική, κούραση, κακή φόρμα. Είναι αρνητική ψυχολογία, απώλεια πίστης στο σχέδιο. Είναι “δεν παίζω για τον προπονητή μου, δεν μ’αρέσει το πως παίζουμε, δεν περνάω καλά”.

Μετά την ήττα απ’τη Σαουθάμπτον ο Μουρίνιο δήλωσε πως το πέναλτι που δεν πήρε η Τσέλσι ήταν η πιο κρίσιμη στιγμή του αγώνα, “γιατί αυτήν την εποχή η ομάδα καταρρέει με το πρώτο αρνητικό συμβάν στο ματς”. Ναι, μόνο που αυτό συμβαίνει σε ομάδες που δεν πάνε καλά πολλά πράγματα, όχι 3-4 αποτελέσματα.

Φήμες: Οι γυναίκες των παικτών και η αποπομπή της Καρνέιρο

Οι φήμες λένε πως οι παίκτες, ειδικά οι μεσοεπιθετικοί δεν αντέχουν πια το συντηρητικό στιλ του Μουρίνιο. Δεν μπορούν να έχουν έναν προπονητή που πιστεύει πως όλα πρέπει να είναι προσεκτικά και πως “όταν έχουμε την μπάλα κινδυνεύουμε, αλλά είμαστε ασφαλείς και επικίνδυνοι όταν δεν την έχουμε και περιμένουμε το λάθος του αντιπάλου”. Ναι, έτσι πέρσι πήραν το πρωτάθλημα, αλλά έτσι αποκλείστηκαν έντός έδρας απ’την Παρί με παίκτη παραπάνω για 90 λεπτά και προβάδισμα στο σκορ. Η Τσέλσι έχει δώσει 19 εντός έδρας παιχνίδια μέσα στο 2015 και μόνο σε τρία απ’αυτά (Γουότφορντ, Σάντερλαντ, Μακάμπι) έχει πετύχει πάνω από ένα γκολ στην κανονική ροή του παιχνιδιού. Ποιος αισθάνεται καλά να παίζει για μια μεγάλη ομάδα που δεν παράγει ως μεγάλη ομάδα;

Και δεν είναι μόνο οι άντρες, αλλά και οι γυναίκες. Η αποπομπή της Καρνέιρο δημιούργησε τρομερά αρνητικό κλίμα μέσα στο σύλλογο, όπως συνέβη και στην τρίτη σεζόν της Ρεάλ με τις διαρκείς κόντρες με παίκτες, Τύπο, κτλ. Ο Μουρίνιο δεν αναζητά ένταση μόνο στο χορτάρι, αλλά κι εκτός απ’αυτό. Τρέφεται απ’αυτήν, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως την απολαμβάνουν όλοι γύρω του. Και πάλι οι φήμες λένε πολλά. Πως η σύζυγος του Αμπράμοβιτς θεώρησε ανάρμοστη τη συμπεριφορά προς την Καρνέιρο και μαζί της συμφώνησαν όλες τις οι φίλες. Δηλαδή οι γυναίκες και οι κοπέλες των παικτών της ομάδας. Δεν είναι δύσκολο να επηρεάστηκαν κι αυτοί.

Διώξτε με, αλλά θα διώξετε τον καλύτερο που είχατε ποτέ

Όλα τα παραπάνω σκιαγραφούν την εικόνα της φετινής Τσέλσι και το πως αυτή δημιουργήθηκε. Ο ευφυής Πορτογάλος μετά τον τελευταίο αγώνα με τη Σαουθάμπτον τους πρόλαβε όλους. Ήξερε πως πλέον δεν μπορούσε να αποτρέψει την κουβέντα περί απομάκρυνσης και φρόντισε αυτή να γίνει με τη δική του ατζέντα, να θέσει ο ίδιος την πλατφόρμα.

“Η στιγμή είναι πολύ κρίσιμη για την ιστορία του συλλόγου. Πρώτον, γιατί αν με απολύσει, θα έχει απολύσει τον καλύτερο προπονητή που είχε ποτέ. Δεύτερον, γιατί αν φύγω τότε το μήνυμα θα είναι ξανά πως όταν τα πράγματα πάνε άσχημα φταίει ο προπονητής και όχι οι παίκτες. Είναι καιρός ο σύλλογος να λειτουργήσει με διαφορετικό τρόπο, με σταθερότητα, εμπιστοσύνη”.

Πανέξυπνος, πέταξε το γάντι, δημιούργησε σκέψεις. Έκανε Τύπο και κόσμο να σκέφτεται όχι το αν πρέπει να φύγει και αν φταίει για το χάλι της ομάδας, αλλά το “και ποιος να έρθει καλύτερος”. Ζήτησε απ’τον Αμπράμοβιτς να σκεφτεί διαφορετικά, αν και κανείς δεν ξέρει αν στο Ρώσο ακούστηκε ως θετική εξέλιξη το “πρωτάθλημα θα είναι δύσκολο να πάρουμε, αλλά είμαι σίγουρος πως θα είμαστε στην τετράδα”.

Το σίγουρο είναι πως ο Ζοζέ έχει στα χέρια του ένα χάλι, με μεγάλη τη δική του ευθύνη στη δημιουργία του, και λίγο χρόνο/χώρο για κινήσεις. Δεν αντέχονται άλλα αρνητικά αποτελέσματα, αλλά ο Μουρίνιο χωρίς πολλές επιλογές είναι υποχρεωμένος να χρησιμοποιήσει τους ίδιους παίκτες, κουρασμένους σωματικά και ψυχολογικά.

Έχει καταφέρει πολλά στο παρελθόν, αλλά ίσως αυτό που έχει τώρα μπροστά του είναι το δυσκολότερο όλων. Ο μετρ της ψυχολογίας, ο άνθρωπος που κάνει τους παίκτες να δίνουν τη ζωή τους γι'αυτόν έχει τώρα στα χέρια του ένα σύνολο που δεν αποδίδει, αλλά το κυριότερο δεν τον πιστεύει όσο πριν. Αν τη σκαπουλάρει, τον φαντάζομαι μέχρι και να προχωράει πολύ στο Champions League. Τότε θα του είναι πιο εύκολο, το θέμα είναι το τώρα. Γιατί τώρα έχει αντίπαλο τον ίδιο του τον εαυτό.

Μια φωτογραφία, χίλιες λέξεις

Μέχρι να το δούμε, το μέλλον του είναι στα χέρια του Αμπράμοβιτς. Ο Ρώσος είναι ο μοναδικός που τον έχει απολύσει μέχρι σήμερα και όταν το έκανε το Σεπτέμβριο του 2008 ο Μουρίνιο δεν πρόλαβε καν να φτάσει στην 8η αγωνιστική και είχε ξεκινήσει και καλύτερα τότε απ’ότι τώρα. Δεν είχαν παίξει ρόλο μόνο τα αποτελέσματα, αλλά και το βαρύ κλίμα. Η ένταση που έφερε τους τίτλους δεν αντεχόταν πια.

Η ομάδα στήριξε άμεσα, με επίσημη ανακοίνωση, τον Μουρίνιο που της πέταξε το γάντι. Βέβαια, το “στηρίζουμε” είχε μια υποσημείωση. Το “πιστεύουμε πως έχουμε τον κατάλληλο προπονητή για σώσει τη σεζόν” είχε μετά και ένα “και έχει την κατάλληλη ομάδα για να το πετύχει”.

Η Τσέλσι δεν αποδέχθηκε πως για την εικόνα φταίει το καλοκαίρι. Με λίγα λόγια είπε στον Μουρίνιο πως μ’αυτήν την ομάδα πρέπει να πάει καλύτερα και βλέπουμε τον Ιανουάριο. Ίσως να είχε και ένα υπόγειο “και ένας θεός ξέρει τι συνέβη και δεν σου έκανε ο Ντε Μπρόινε ή ο Μάτα και γιατί πήραμε Σίρλε, Σαλάχ, Ατσού και Κουαδράδο για να μην παίζει πλέον κανείς σ’εμάς”.

Το τελευταίο και ίσως σημαντικότερο μήνυμα της ανακοίνωσης στήριξη της Τσέλσι δεν ήταν στα λόγια. Ήταν στην εικόνα. Απ’τις χιλιάδες φωτογραφίες που είχε στη διάθεσή του, ο σύλλογος αποφάσισε πως η κατάλληλη για να συνοδεύσει μια τέτοια ανακοίνωση ήταν αυτή. Φωτογραφία για να τη διαλέξει το Contra.gr, η Mirror, ο Guardian, το BBC, αλλά όχι το επίσημο site της ομάδας για τον “κορυφαίο προπονητή που είχε ποτέ”.

Διαβάστε επίσης:

Ζοζέ Μουρίνιο: Ο άνθρωπος που φοβάται το φως