Όταν ο Ντέιβιντ Μπέκαμ πέτυχε το καλύτερο γκολ της καριέρας του
Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ αγωνίστηκε 115 φορές με το εθνόσημο και πέτυχε 17 γκολ για την χώρα του αλλά κανένα δεν πλησιάζει αυτό απέναντι στην Ελλάδα, σαν σήμερα, 6 Οκτωβρίου του 2001, στη ματσάρα που διεξήχθη στο Ολντ Τράφορντ του Μάντσεστερ.
Είναι εκείνη η στιγμή, αυτό το υπέροχο συναίσθημα που μόνο ένα γκολ στο τελευταίο δευτερόλεπτο μπορεί να προσφέρει. Όπως πριν από 17 χρόνια όταν ο Ντέιβιντ Μπέκαμ σφράγισε την πρόκριση της Αγγλία στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου με το αριστοτεχνικό φάουλ στο 93ο λεπτό, απέναντι στον Αντώνη Νικοπολίδη.
Η ιστορία της Αγγλίας δεν άλλαξε από εκείνο το χτύπημα και την πρόκριση στα γήπεδα της Κορέας αφού τα Τρία Λιοντάρια αποκλείστηκαν στα προημιτελικά από την Βραζιλία, αλλά η 6η Οκτωβρίου είναι σημαδεμένη στις καρδιές των Άγγλων. Ακόμα και σήμερα, στο υπερσύγχρονο προπονητικό κέντρο της FA οι παίκτες της Αγγλίας βλέπουν κάθε μέρα την τεράστια αφίσα έξω από τα δωμάτιά τους με τον Μπέκαμ να αγγίζει τη μπάλα πριν της δώσει αυτή την μαγική τροχιά για το βάθος της ελληνικής εστίας.
Για να καταλάβουμε όμως πόσο σημαντική ήταν εκείνη η στιγμή θα πρέπει να σκεφτούμε τις συνθήκες και την περίοδο που διεξήχθη το συγκεκριμένο παιχνίδι πριν από 17 χρόνια. Στα τέλη του 2000 το αγγλικό ποδόσφαιρο ήταν για ακόμη μία φορά στα γόνατα. Ο Κέβιν Κίγκαν είχε παραιτηθεί στις τουαλέτες του Γουέμπλεϊ ύστερα από την ήττα από την Γερμανία στα προκριματικά και τοΠαγκόσμιο Κύπελλο έμοιαζε με μακρινό όνειρο.
Ο ψυχρός Σουηδός Έρικσον, ανέλαβε τις τύχες της ομάδας και ένα απίστευτο 5-1 στο Μόναχο, με χατ τρικ του Μάικλ Όουεν που τον καθιέρωσε εκείνη την εποχή ώς έναν από τους καλύτερους επιθετικούς όλων των εποχών, οι ελπίδες αναπτερώθηκαν. Η Αγγλία ήθελε απλά έναν βαθμό στο Ολντ Τράφορντ απέναντι στην Ελλάδα για να πάρει την απ' ευθείας πρόκριση για το Παγκόσμιο Κύπελλο χωρίς να μπλέξει με μπαράζ απέναντι στην Ουκρανία του Αντρέι Σεφτσένκο.
Η μικρή Ελλάδα μπαίνει στο Θέατρο των Ονείρων και προηγείται δύο φορές, αρχικά με τον Άγγελο Χαριστέα και στη συνέχεια με τον Ντέμη Νικολαΐδη να απαντάει στην ισοφάριση του Τέντι Σέριγχαμ. Κανείς δεν το ήξερε αλλά η Εθνική μας ήταν πολύ καλύτερη από ότι όλοι περίμεναν και ήταν γραφτό αυτή η ομάδα να σηκώσει το Euro, δύο χρόνια αργότερα. Η απογοήτευση μέσα στο Ολντ Τράφορντ ήταν κάτι παραπάνω από αισθητή, με τον Ντέιβιντ Μπέκαμ να προσπαθεί μόνος του να σώσει την κατάσταση. Το πάλεψε όσο κανείς άλλος αν και οι προσπάθειές στα πολλά στημένα που πήρε δεν ήταν καλές. Όπως και όλη η Εθνική Αγγλίας, με το ταξίδι στο παγωμένο Κίεβο να πλησιάζει όλο και περισσότερο. Και στο τελευταίο λεπτό συνέβη το απίθανο.
Ο Κώστας Κωνσταντινίδης κάνει φάουλ στον Σέρινγχαμ σε μία εναέρια μονομαχία περίπου 30 μέτρα από το τέρμα και σχεδόν στην ευθείας από το κέντρο της εστίας. Ο Μπέκαμ παίρνει τη μπάλα και την τοποθετεί στο σημείο την ώρα που ο Σούπερ Τεντ τον πλησιάζει για να συζητήσουν ποιος θα αναλάβει την εκτέλεση. Σε αυτή τη μονομαχία όμως θα μπορούσε να υπάρξει μόνο ένας νικητής. Ο "Golden Balls" που είχε ήδη την φήμη ως ένας από τους καλύτερους εκτελεστές παγκοσμίως παίρνει την ευθύνη.
Ξεκινάει την προσπάθειά του από τα δεξιά της μπάλας και βρίσκει την βρίσκει με τόση δύναμη αλλά συνάμα και τόσο γλυκά που αποκτά μία απίστευτη τροχιά και καταλήγει στην πάνω αριστερή γωνία του Νικοπολίδη. Ο Έλληνας τερματοφύλακας δεν μπορεί να αντιδράσει, λυγίζει στο αριστερό του γόνατο σα να υποκλίνεται στο καλύτερο φάουλ που εκτέλεσε ποτέ ο Ντέιβιντ Μπέκαμ.
Το κοινό του Ολντ Τράφοντ, όλος ο πιστός φίλαθλος κόσμος της Αγγλίας που έχει υπομείνει τόσα πολλά, έβγαλε από μέσα του όλα όσα κρατούσε. Οι κραυγές που βγήκαν εκείνο το απόγευμα το Μάντσεστερ ακούστηκαν σε όλο το βασίλειο και έβαλαν τον Μπέκαμ στο πάνθεον της ιστορίας. Ο Εμίλ Χέσκει και ο Ρίο Φέρντιναντ είναι οι πρώτοι που προσπαθούν να πανηγυρίσουν μαζί με τον αρχηγό αλλά αυτός δεν πιάνεται. Τρέχει, πετάει και πανηγυρίζει μπροστά στους Άγγλους που πανηγύριζαν όπως το 1966. Όχι, δεν ήταν υπερβολικοί οι πανηγυρισμοί γιατί αυτό το γκολ έβγαλε την Αγγλία από τον λήθαργο που βρισκόταν και της επέτρεψε να σηκωθεί ξανά. Μέχρι και ο ψυχρός Έρικσον συλλαμβάνεται από τις κάμερες να πανηγυρίζει σαν τρελός.
Αυτή ήταν η κορυφαία στιγμή του Μπέκαμ στο ποδόσφαιρο καθώς την 6η Οκτωβρίου έγινε κάτι παραπάνω από ένας ποδοσφαιριστής παγκόσμιας κλάσης. Για τον ίδιο ήταν μία στιγμή εξιλέωσης μετά από 4 δύσκολα χρόνια. "Οι Άγγλοι φίλαθλοι, όχι όλοι, αλλά αρκετοί, έχουν πει τα χειρότερα για εμένα όταν αγωνιζόμουν με το εθνόσημο. Αυτά που έχω ακούσει δεν περιγράφονται. Εκείνη τη στιγμή άκουγα μόνο τον χτύπο από ένα τύμπανο Το υπόλοιπο γήπεδο ήταν σιωπηλό καθώς όλοι ήξεραν πως επρόκειτο για την τελευταία μας ευκαιρία. Ο Τέντι πήγε να πάρει τη μπάλα αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να το αφήσω να γίνει. Ήμουν αισιόδοξος πως μπορούσε να το κάνω"
Και το έκανε:
Αγγλία (Έρικσον):Μάρτιν, Γκάρι Νέβιλ, Φέρντιναντ, Κίον, Άσλεϊ Κόουλ (78' ΜακΜάναμαν), Μπέκαμ, Τζέραρντ, Σκόουλς, Μπάρμπι (46' Άντι Κόουλ), Φάουλερ (68' Σέρινχαμ), Χέσκεϊ
Ελλάδα (Ρεχάγκελ):Νικοπολίδης, Πατσατζόγλου, Βόκολος, Νταμπίζας, Φύσσας, Καραγκούνης, Κωνσταντινίδης, Ζαγοράκης (55' Μπασινάς), Κασάπης, Χαριστέας (73' Λάκης), Νικολαΐδης (85' Μάχλας)
Διαιτητής:Ντιρκ Γιολ (Ολλανδία)
