Μην τολμήσεις να χαρακτηρίσεις ως 'μάχη' ένα ματς στον Miloš Degenek

Ο Ερυθρός Αστέρας παίζει απόψε στο 'Anfiled'. Με τη Liverpool. Μην τυχόν και πεις στον Miloš Degenek τίποτα περί 'μάχης'. Θα είναι ντροπή. Ο ηγέτης των Σέρβων έζησε δυο πολέμους. Ξέρει καλύτερα.

Μην τολμήσεις να χαρακτηρίσεις ως 'μάχη' ένα ματς στον Miloš Degenek

Η Liverpool έχασε βαθμούς με τη Napoli. Που σημαίνει ότι απόψε (22.00) δεν είναι άνετη, υπό την έννοια ότι παίζει με το αουτσάιντερ του ομίλου και θα ήταν χρήσιμο να επιστρέψει στις νίκες. Όπου αουτσάιντερ, βάλε το "Eρυθρός Αστέρας", με τον Jürgen Klopp να ζητά από τους φαν να βάλουν πλάτη, μη γίνει κανένα χουνέρι "γιατί ο αντίπαλος μας είναι η κορυφαία ομάδα στη Σερβία και έχει αυτοπεποίθηση. Έχουν συνηθίσει να νικούν και πρέπει να διασφαλίσουμε ότι δεν θα 'χουν το ίδιο mood εναντίον μας. Ζουν, βλέπετε ένα μεγάλο όνειρο" και έχουν για ηγέτη έναν τύπο που έζησε δυο πολέμους, πριν ζήσει τη ζωή: τον Miloš Degenek.

Μην τολμήσεις να χαρακτηρίσεις ως 'μάχη' ένα ματς στον Miloš Degenek

Πριν περάσουμε στην ιστορία του διεθνή Αυστραλού, ας δούμε το post της Liverpool FC "για την ισοπαλία που άλλαξε τη φιλοσοφία της ομάδας, για πάντα". Ήταν σε ματς με τους τότε Γιουγκοσλάβους.

Τώρα πάμε στον πρωταγωνιστή μας. Γεννήθηκε (στις 28/4 του 1994) στο Knin, περιοχή που βρίσκεται στην ενδοχώρα της Δαλματίας, κοντά στην πηγή του ποταμού Krka. Εκεί συναντιούνται οι σιδηροδρομικές γραμμές και οι λεωφόροι που συνδέουν το Zagreb με το Split. Υπήρξε πρωτεύουσα του μεσαιωνικού βασιλείου της Κροατίας. Από τον Οκτώβρη του 1990, οκτώ μήνες πριν ανεξαρτητοποιηθεί η Κροατία από τη Γιουγκοσλαβία, έγινε το οχυρό των Σέρβων στην περιοχή Knin, πριν αυτοανακηρυχθεί το 1991 σε Δημοκρατία της Σερβικής Krajina.

Η πλειοψηφία των κατοίκων ήταν Σέρβοι. Επικεφαλής ήταν ένας πρώην αστυνομικός επιθεωρητής, ονόματι Milan Martić, ο οποίος καταδικάστηκε αργότερα σε 35 χρόνια φυλάκισης από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου. Κύριος συνεργάτης του ήταν ο -οδοντίατρος- Milan Babić, ο οποίος επίσης καταδικάστηκε για εγκλήματα πολέμου, πριν αυτοκτονήσει. Οι κροατικές δυνάμεις απελευθέρωσαν την περιοχή, με την επιχείρηση "Θύελλα", στις 5/8 του 1995, που υπάρχει πια στο ημερολόγιο της χώρας ως "ημέρα νίκης".

Όλο αυτό δεν ήταν ένα μάθημα ιστορίας, αλλά ο λόγος που ο Degenek έμαθε την προσφυγιά πριν μάθει τον εαυτό του. Οι γονείς του αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το Knin το 1995, όταν εκείνος ήταν 18 μηνών.

Ήταν στο καραβάνι των 200.000 Σέρβων που εκτοπίστηκαν από την Krajina, έπειτα από μάχη στην περιοχή την οποία είχαν 'πάρει' οι Κροάτες. Το ταξίδι τους για το Βελιγράδι (αρχικά) κράτησε εννέα ημέρες. Το μέσο ήταν ένα τρακτέρ. Τρέφονταν μόνο με γάλα και ψωμί. Έζησαν ως πρόσφυγες.

Τέσσερα χρόνια μετά χρειάστηκε να μετακινηθούν εκ νέου, λόγω των βομβιστικών επιθέσεων του ΝΑΤΟ στην περιοχή, στο πλαίσιο του πολέμου στο Κόσοβο. Μεταξύ των εμπειριών που έζησε ως 5χρονο παιδί ήταν 48 ώρες σε υπόγειο καταφύγιο. “Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι ερείπια”. Σαν να μην ήταν αυτό αρκετά τρομακτικό, συχνά πυκνά ακούγαμε τις σειρήνες βομβιστικής επιδρομής. “Μπορώ να θυμηθώ τα πάντα από εκείνες τις ημέρες, το να μην ξέρω αν θα ανοίξω τα μάτια μου την επομένη, εξαιτίας των βομβαρδισμών”.

Ήταν ένας πόλεμος μεταξύ δυο θρησκειών, χωρίς λόγο. Είδα πολλά πράγματα που δεν μπορεί να κατανοήσει ο νους του ανθρώπου. Έπρεπε ωστόσο, να τα διαχειριστώ.

Δεν μου αρέσει η πολιτική. Επρόκειτο για έναν πόλεμο που στοίχισε πολλές ζωές. Πολλοί άνθρωποι έχασαν τα σπίτια τους. Κροάτες, Σέρβοι, Μουσουλμάνοι έχασαν τη ζωή τους. Το 1995 αναγκαστήκαμε να εγκαταλείψουμε την πόλη μας, να αφήσουμε το σπίτι μας, να φύγουμε για τη Σερβία", είπε αφηγούμενος τη ζωή του στο BBC World Football Show.

Τόνισε πως αυτή η εποχή δεν γίνεται αντικείμενο συζήτησης στο σπίτι της οικογένειας του. “Είναι μέρος της ζωής, όχι λόγος να καυχιόμαστε. Μάθαμε να κοιτάμε μπροστά και να ξεχνάμε το παρελθόν. Ενδιαφερθήκαμε να δημιουργήσουμε κάτι όμορφο, ώστε να μην πρέπει να μιλήσουμε ποτέ στα παιδιά μας για όσα άσχημα συνέβησαν. Να τους επιτρέψουμε να μεγαλώσουν με θετικές εικόνες, σε ειρηνικό περιβάλλον”, είχε εξηγήσει τον Αύγουστο του 2017 στο FIFA.com.

Το επόμενο ταξίδι έγινε το 2000 (συμπτωματικά, το έτος των Ολυμπιακών Αγώνων στο Sydney), με αεροπλάνο. Ο προορισμός ήταν... το Sidney, ένας κόσμος μακριά από όσα συνέβαιναν στη Σερβία. Οι γονείς του, ο ίδιος, αλλά και ο αδελφός του δυσκολεύτηκαν να προσαρμοστούν. Για αρχή, έπρεπε να μάθουν αγγλικά για να συνεννοούνται.

Κανείς μας δεν γνώριζε πού πηγαίναμε. Για τον πρώτο μήνα, έκλαιγα κάθε μέρα και ρωτούσα τους γονείς μου “πού μας πάτε;”. Δεν μπορούσαμε να δούμε τους παππούδες μας ή όποιον άλλον συγγενή. Ήταν πολύ δύσκολα.

Ώσπου το ποδόσφαιρο έκανε τα πάντα πιο εύκολα. “Είχα αρχίσει να ασχολούμαι στη Σερβία, σε ένα σύλλογο που δεν σε βοηθούσε να εξελιχθείς, να μάθεις. Αυτό που γινόταν ήταν να υπάρχουν πατεράδες, οι οποίοι γνώριζαν τους προπονητές και αυτοί επέλεγαν μόνο τους γιους των γνωστών τους για να παίξουν. Όταν πήγα στην Αυστραλία, όπου παρεμπιπτόντως υπήρχαν ακαδημίες σερβικής, κροατικής, ιταλικής ομάδας, ασχολήθηκα με το ποδόσφαιρο για να ξεχνιέμαι, ώσπου με πήραν στο Institute of Sport. Αυτό έκανε την ειδοποιό διαφορά στην καριέρα μου”.

Oι Αυστραλοί δημιούργησαν το Ινστιτούτο των Σπορ, ως κρατική δομή, μετά το 1976 αφότου η Ολυμπιακή Ομάδα δεν πήρε έστω ένα χρυσό μετάλλιο στους Αγώνες του Montreal. Αυτή η εξέλιξη χαρακτηρίστηκε ως “ντροπή” για το έθνος που αποφάσισε να κάνει κάτι. Δημιούργησε ένα σύστημα, με συγκεκριμένα προγράμματα ανάπτυξης και εξέλιξης αθλητών όλων των σπορ, που χορηγούν η κυβέρνηση της χώρας, αλλά και οι τοπικές αρχές. Εκεί καλούνται τα καλύτερα prospects. Ένα ήταν ο Degenek. Τότε ήταν που άρχισε το παραμύθι.

Εκεί τον εντόπισε η VfB Stuttgart και το καλοκαίρι του 2012 τον κάλεσε στην U19. Το Νοέμβριο του ίδιου έτους έκανε πρώτη εμφάνιση, στην πρώτη ομάδα. Ήταν η μόνη της σεζόν. Ακολούθησε η παρουσία στη δεύτερη ομάδα, που είχε αρκετές διακοπές λόγω τραυματισμών, παρέμεινε εκτός στο μεγαλύτερο κομμάτι της αγωνιστικής περιόδου 2014-15 και το καλοκαίρι του 2015 έφυγε. Πήγε στην 1860 Munich. Υπέγραψε διετές. Όταν έφυγε, είχε 33 εμφανίσεις, τις περισσότερες ως βασικός και είχε επανέλθει από καταστροφή του ενδαρθρικού συνδέσμου, στο γόνατο.

Ο Άγγελος Ποστέκογλου, γνωστός και ως “ο καλύτερος προπονητής της Ασίας”, χάρισε στην εθνική Αυστραλίας τις μεγαλύτερες χαρές της. Για παράδειγμα, τον πρώτο της τίτλο, 14 μήνες μετά την ανάληψη των Socerroos, το 2016. Χρονιά που έστειλε πρόσκληση και στον Degenek. Είχε προηγηθεί η προώθηση του στην πρώτη ομάδα της 1860 Munich. Άρπαξε και αυτήν την ευκαιρία από τα μαλλιά, κάνοντας το ντεμπούτο του σε ματς με την Αγγλία.

Είμαι από τη Σερβία, αλλά στην ουσία δεν είμαι Σέρβος. Γεννήθηκα στην Κροατία, που τότε ήταν Γιουγκοσλαβία, χώρα που δεν υπάρχει πια.

Τα περισσότερα χρόνια τα έζησα στην Αυστραλία. Αυτή μας έδωσε τα περισσότερα από όσα έχουμε. Είμαι ευγνώμων για όσα έχει κάνει αυτή η χώρα για εμένα και για αυτό νιώθω υπερήφανος ως Αυστραλός και που παίζω στην εθνική”. Νιώθει πως τιμά τη χώρα που τον τίμησε με την ευκαιρία “να αρχίσουμε από το μηδέν τη ζωή μας, με ειρήνη. Να φτιάξουμε με την οικογένεια μου, ένα σπίτι έπειτα από μια πολύ δύσκολη περίοδο”.

Μην τολμήσεις να χαρακτηρίσεις ως 'μάχη' ένα ματς στον Miloš Degenek

Στο φιλικό παιχνίδι με την Ελλάδα, στο Syndey, στις 4/6 του 2016 (AP Photo/Rob Griffith)

Ομολογεί πως όταν τον πήρε ο Ποστέκογλου δεν δυσκολεύτηκε να αποφασίσει τι θα κάνει. “Είχα παίξει με την U19 της Σερβίας, αλλά δεν ένιωσα πως είμαι σπίτι μου, οικεία”. Η Ιαπωνία τον είδε σε δράση και μια ομάδα της, η Yokohama F. Marinos τον κάλεσε στη J. League. Δεκαοκτώ μήνες, δεκαπέντε ματς -και 3 γκολ- αργότερα, ετοίμαζε πάλι βαλίτσες. Για το Βελιγράδι. “Ήμουν πολύ μακριά από την οικογένεια μου. Μου άρεσε η Ιαπωνία. Η απόφαση μου είχε να κάνει περισσότερο με το “θέλω να είμαι χαρούμενος, όπως προσπαθώ να πραγματοποιήσω τα όνειρα μου”.

Και τότε προέκυψε ο Ερυθρός Αστέρας

Αυτό που κουβάλησε μαζί του από την πατρίδα του και το κρατούσε πάντα στην καρδιά του ήταν ο Ερυθρός Αστέρας. “Τον λατρεύουμε όλοι στην οικογένεια. Το χωριό στο οποίο γεννήθηκα υποστήριζε αυτήν την ομάδα. Ελπίζω το ίδιο να ισχύσει και για τα παιδιά μου”.

Το 2002 ο Ερυθρός Αστέρας ταξίδεψε στο Syndey για ένα παιχνίδι, το οποίο φυσικά και παρακολούθησε ο Degenek. “Καθημερινά επισκέπτομαι το site της ομάδας, βλέπω όλα τα videos που την αφορούν. Όλοι έχουμε ένα σύλλογο που αγαπάμε και στηρίζουμε, όπου και αν παίζουμε, ό,τι και αν κάνουμε. Μόνο ένα club έχει την αγάπη σου, αυτό με το οποίο μεγάλωσες. Και ο Lionel Messi υποστηρίζει μια ομάδα στην Αργεντινή (Newell's Old Boys), μολονότι λατρεύει την Barcelona και παίζει εκεί 18 χρόνια”.

Σκέψου λοιπόν, πώς ένιωσε όταν η αγαπημένη του ομάδα του πρότεινε τριετές συμβόλαιο, τον Ιούλιο του 2018. Ήταν παρών στην ιστορική πρόκριση του συλλόγου, σε ομίλους του UEFA Champions League για πρώτη φορά στην ιστορία.

Είναι περίεργο που είμαι πίσω στο Βελιγράδι. Έχουν έλθει και οι γονείς μου. Αυτό κάνει τη ζωή μου πιο εύκολη, το ποδόσφαιρο γίνεται πιο εύκολο και η ψυχολογία μου καλύτερη.

Απόψε η παρέα του θα αντιμετωπίσει τη Liverpool “μια ομάδα που όταν τη συναντάς νιώθεις την ιστορία της”. Του ζήτησαν να σχολιάσει και τα άλλα μέλη του ομίλου: τη Napoli και την Paris Saint-Germain -ναι, δεν θα έλεγες πως οι Σέρβοι έπεσαν στα καλύτερα.

“Ένας παίκτης της Napoli παίρνει 60 εκατ. ευρώ. Εμείς έχουμε ως συνολικό μπάτζετ τα 44 εκατ. ευρώ. Αλλά αυτά δεν παίζουν απαραίτητα ρόλο, όταν έχεις την ιστορία και τους φιλάθλους, μαζί με όσα άλλα εκπροσωπεί η ομάδα στην οποία αγωνίζεσαι. Παίζουμε με την καρδιά μας. Όχι για τα χρήματα. Παίζουμε με σεβασμό. Όταν περπατώ στους δρόμους της πόλης, πλέον νιώθω θετική την ατμόσφαιρα”.

Photos: Associated Press

News 24/7

24MEDIA NETWORK