Ελλάδα-Γερμανία 2-4

Εικόνα αγώνα:

Τέτοια γερμανική κατοχή δεν είχαμε ζήσει ούτε το '40. Με τη Γερμανία να έχει τη μπάλα και την Ελλάδα να μη μπορεί να την κρατήσει, ο αγώνας είχε πάρει το δρόμο του.

Ο Τζαβέλλας άρχισε παρά το πρόβλημα που παρουσιάστηκε με τον δικέφαλό του, ο Νίνης μπήκε αντί του Γκέκα και ο Μάκος αντί του Καραγκούνη και η Ελλάδα είχε την ενδεκάδα που στη θεωρία θα μπορούσε να βγάλει κάτι. Στην πράξη, όμως, αν εξαιρέσουμε ένα σουτ του Νίνη που μπλόκαρε εύκολα ο Νόιερ, δεν είδαμε κάτι άλλο.

Αντίθετα είδαμε μια Γερμανία να κυνηγά από την αρχή το γκολ. Αφού την πάτησε δύο φορές με το οφσάιντ, στη συνέχεια έπαιξε τη μπάλα κάτω, είχε υπομονή, είχε τον τρόπο, είχε και την ποιότητα και δημιούργησε ουκ ολίγες δύσκολες στιγμές για την εστία του Σηφάκη. Οσο οι μπάλες περνούσαν λίγο άουτ ή ο Κρητικός γκολκίπερ έδιωχνε, ελπίζαμε.

Δυστυχώς, όμως, στο 39' η λύτρωση των Γερμανών ήρθε από τον Λαμ με ωραίο σουτ. Ο,τι δεν μπόρεσαν να κάνουν νωρίτερα οι τυπικά γηπεδούχοι, το έκανε ο άσος της Μπάγερν, ο οποίος έκανε ακόμα πιο δύσκολο -σχεδόν ακατόρθωτο- το έργο της Εθνικής. Η Ελλάδα δεν άντεξε στο ποδόσφαιρο... μνημονίου και δεν έδειχνε ικανή να βρει τον τρόπο να απαντήσει στην ανωτερότητα των αντιπάλων (15-2 οι τελικές στο πρώτο μέρος).

Το δεύτερο ημίχρονο άρχισε με δύο αλλαγές από τον Φερνάντο Σάντος. Ο Γκέκας μπήκε στη θέση του Νίνη και ο Φωτάκης στη θέση του Τζαβέλλα. Αυτομάτως πέρασε αριστερά στην άμυνα ο Τοροσίδης, δεξιά ο Μανιάτης, ο Φωτάκης πήρε θέση στο κέντρο και ο Σαλπιγγίδης στα δεξιά της επίθεσης αντί του Νίνη, με φουνταριστό πλέον τον Φάνη Γκέκα.

Το ματς άνοιξε, η Ελλάδα βρήκε κάποιους κενούς χώρους, αλλά η γερμανική ομάδα συνέχισε να έχει τη μπάλα, αλλά και την ψυχολογία μετά το 1-0.

Η μεγάλη διαφορά, όμως, είναι ότι η Εθνική είχε το γκολ. Στο 55ο λεπτό, σε μία έξοχη αντεπίθεση, με τον Σαλπιγγίδη να φεύγει σφαίρα και να γυρίζει από τα δεξιά, ο Γιώργος Σαμαράς (ο Γιώργος, ε) έκανε την προβολή εξ επαφής και ο Νόιερ μάζεψε τη μπάλα από τα δίχτυα.

Το ματς πλέον θύμιζε περισσότερο αυτό με τη Ρωσία με τον Κατσουράνη να έχει γυρίσει πιο πίσω και να ψάχνει με γεμίσματα τον Γκέκα και τους πλάγιους επιθετικούς.

Η ομάδα του Λεβ φαίνεται πως είχε σίγουρη τη νίκη μετά το 1-0 και βρέθηκε να κυνηγά ένα δεύτερο γκολ, το οποίο βρήκε με γκολάρα του Κεντίρα στο 61ο λεπτό. Μόλις έξι λεπτά μετά το γκολ της ισοφάρισης. Ενα τέρμα από το πουθενά που έβαλε φρένο στις ελπίδες της ελληνικής ομάδας και τον αέρα που είχε πάρει στα πόδια της μετά το 1-1 του Σαμαρά.

Το καλό ήταν ότι η Ελλάδα έδειχνε ότι μπορεί να επιτεθεί. Και όταν το έκανε, το έκανε καλά. Καμία σχέση δηλαδή με το πρώτο ημίχρονο. Το κακό ήταν ότι ο χρόνος περνούσε και η Γερμανία κρατούσε το υπέρ της 2-1. Το χειρότερο ήταν ότι δεχθήκαμε και τρίτο γκολ. Ενα κόρνερ, μία άστοχη έξοδος του Σηφάκη και μια κεφαλιά του Κλόζε έφεραν το 3-1. Μία φάση που θύμισε το γκολ του Χαριστέα στον τελικό του 2004.

Ο Σάντος έριξε στο ματς και τον Λυμπερόπουλο, αλλά τα πράγματα είχαν πάρει το δρόμο τους. Ψάχναμε για... PSI στα τέρματα των Γερμανών, αλλά οι δόσεις μεγάλωναν. Στο 74ο λεπτό ο Ρόις, στο ντεμπούτο του στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, έκανε το 1-4 και η Ελλάδα έπεφτε οριστικά στο καναβάτσο.

Στις καθυστερήσεις ο Σαλπιγγίδης ευστόχησε στο πέναλτι που κέρδισε η Ελλάδα και διαμόρφωσε το τελικό 2-4.

Το κλειδί του αγώνα:

Οι ελληνικές διακοπές κράτησαν 13 λεπτά. Από το 55' έως το 68'. Το 1-1 έγινε 3-1 και έπεσαν οι τίτλοι τέλους. Μας έλειψε ο Καραγκούνης γιατί όπως φάνηκε μας έλειψε το κράτημα μπάλας.

Ο αδύναμος κρίκος:

Για δεύτερη φορά στα προημιτελικά. Δεν είναι ντροπή να γράψουμε για τον αδύναμο κρίκο της Εθνικής.

MVP:

Γιώργος Σαμαράς. Και μόνο που πανηγυρίσαμε γκολ κατά των Γερμανών και βραχνιάσαμε, αξίζει αυτό που ζήσαμε.

ΤΟ LIVE ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ