Ο Εμπαπέ γύρισε στην παλιά του γειτονιά για μία ώρα και ένιωσε υπέροχα
Η επιστροφή του Κιλιάν Εμπαπέ στη συνοικία που μεγάλωσε και η υποδοχή που του ετοίμασαν είχαν μεγαλύτερη συναισθηματική αξία ακόμη κι από την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου.
Στα 11 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Παρισιού θα συναντήσεις την κοινότητα του Μποντί. Μια περιοχή που κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα ήταν ένα επικίνδυνο δάσος που λειτουργούσε σαν καταφύγιο - άντρο ληστών, αλλά στον πέρασμα των ετών μετατράπηκε σε μια εργατική συνοικία στην οποία συγκεντρώθηκαν οικογένειες μεταναστών από αφρικανικές χώρες ως επί το πλείστον.
Όπως αυτές των γονιών του Κιλιάν Εμπαπέ. Ο πατέρας του, Βιλφρέντ, από το Καμερούν και η μητέρα του, Φαϊζά, από την Αλγερία δημιούργησαν το δικό τους σπιτικό στο Μποντί και στις 20 Δεκεμβρίου του 1998 έφεραν στον κόσμο τον μονάκριβό γιο τους - αργότερα υιοθέτησαν τον κατά 10 χρόνια μεγαλύτερο του Ζιρέ Κεμπό Εκοκό.
Σ' εκείνες τις -κακόφημες- γειτονιές με την αθλητική παράδοση (εκεί μεγάλωσαν μεταξύ άλλων η 400άρα του στίβου Μιριέλ Ιρτίς, ο σπρίντερ Ζιμί Βικό, η ξιφομάχος Μορίν Νισιμά και αρκετοί τζουντόκα) κυκλοφόρησε με το ποδήλατό του ο Εμπαπέ, εκεί πρωτόπαιξε μπάλα, έχοντας για προπονητή - προστάτη τον πατέρα του. Ο Βιλφρέντ Εμπαπέ ήταν εκ των επικεφαλής προπονητών στις ακαδημίες της ποδοσφαιρικής ομάδας της Μποντί και τον μικρό Κιλιάν τον είχε πάντα στο πλευρό του οδηγώντας τον βήμα-βήμα προς την επιτυχία. Αποστολή που αποδείχθηκε σχετικά απλή, αφού από τα 6 ξεχώριζε ήδη από τα παιδιά της ηλικίας του.
Στα μέρη εκείνα ο Κιλιάν Εμπαπέ επέστρεψε την Τετάρτη, επ' ευκαιρία του αγώνα που έδωσε η Γαλλία με τη Γερμανία στον όμιλο του Nations League. Τον υποδέχθηκαν, ως παγκόσμιο πρωταθλητή πλέον και εκ των βασικών πρωταγωνιστών της Γαλλίας στην πορεία προς την κορυφή, σχεδόν 5.000 άνθρωποι. Κυρίως μικρά παιδιά που τον έχουν για ίνδαλμα προτού καν κλείσει τα 20 χρόνια του. Όπως ο ίδιος είχε αφίσα τον Κριστιάνο Ρονάλντο.
"Δεν ξέρετε πόσο χαρούμενος είμαι που σας βλέπω εδώ. Περισσότερο χαρούμενος από σας. Είναι προνόμιο για μένα να γυρίζω στο σπίτι μου. Είναι μια στιγμή που δεν πρόκειται να ξεχάσω, μια μαγική στιγμή γεμάτη συναισθήματα. Ό,τι έχω είναι εδώ", είπε δια μικροφώνου ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής της ηλικίας του, ένα παιδί-θαύμα που όταν κοιτούσε τον ταβάνι του παιδικού δωματίου του ονειρευόταν να φτάσει στο φεγγάρι. "Διότι, αν τύχει και πέσεις, θα βρεθείς στα σύννεφα", όπως έχει πει σε συνέντευξή του.
Η δήμαρχος του Μποντί, η Σιλβίν Τομασέν στεκόταν δίπλα του στην εξέδρα. Δεν έπαψε να χαμογελά και να καμαρώνει για το τέκνο της περιοχής. " Είναι ένα συγκροτημένο παιδί που φυλάει τις αξίες της οικογένειάς του. Δεν έχει ξεχάσει από που προέρχεται".
Αν δεν υπήρχαν και οι άνθρωποι ασφαλείας...
Photo credits: AP Photo/Thibault Camus
