Θεσσαλονίκη-Παιανία: Γνωστό δρομολόγιο...

---

Ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης συνέχισε ένα δρομολόγιο που -σαν την κολόνια- κρατάει χρόνια τώρα. Αθήνα-Θεσσαλονίκη και ανάποδα. Από το 1999 και έπειτα (πριν την είσοδο της νέας χιλιετίας) ο 25χρονος διεθνής επιθετικός είναι ο όγδοος ποδοσφαιριστής από τη Θεσσαλονίκη που παίρνει την απόφαση να κατηφορίσει στην Παιανία, ακολουθώντας τα παραδείγματα των Πέρσι Ολιβάρες (ΠΑΟΚ), Παντελή Κωνσταντινίδη (ΠΑΟΚ), Γιώργο Θεοδωρίδη (ΠΑΟΚ), Μιχάλη Κωνσταντίνου (Ηρακλή), Ζοέλ Επαλέ (Αρη), Νασίφ Μόρις (Αρη) και Νιρέν Ντεμπά (Αρης). Αλήθεια, τον θυμάστε τον Ντεμπά; Τον... διάδοχο του Κριστόφ Βαζέχα; Εμείς τον θυμόμαστε, όπως θυμόμαστε όλους τους παίκτες της τελευταίας επταετίας που άφησαν τους τρεις μεγάλους της Θεσσαλονίκης για τον Παναθηναϊκό.

---

Πέρσι Ολιβάρες (1999): Ο πρώτος, χρονικά, παίκτης ομάδας της Θεσσαλονίκης που έκανε το μεγάλο βήμα λίγο πριν αλλάξει η χιλιετία και μεταπήδησε από τον ΠΑΟΚ στον Παναθηναϊκό. Ο ταλαντούχος αμυντικός του δικεφάλου του Βορρά, δύο χρονιά μετά την άφιξή του στην Ελλάδα, αποχωρεί από τη Θεσσαλονίκη και παίρνει μεταγραφή στον Παναθηναϊκό του αείμνηστου Γιάννη Κυράστα. Σε μία από τις παραγωγικότερες χρονιές των «πράσινων», ο 31χρονος Περουβιανός είναι βασικό και αναντικατάστατο μέλος της ενδεκάδας χωρίς ωστόσο να γευτεί την χαρά κάποιου τίτλου, αφού το μεν πρωτάθλημα κατέληξε ξανά στον Ολυμπιακό, το δε κύπελλο πήγε στην ΑΕΚ.

Ο Ολιβάρες έμεινε στο «τριφύλλι» και την επόμενη σεζόν βρίσκοντας στον πάγκο της ομάδας έναν παλιό του γνώριμο. Ο λόγος για τον Αγγελο Αναστασιάδη, ο οποίος αντικατέστησε τον Γιάννη Κυράστα και οδήγησε την ομάδα σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή επιτυχία, περνώντας στη δεύτερη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ εις βάρος της Γιουβέντους. Το τέλος εκείνης της περιόδου βρίσκει τον Παναθηναϊκό και πάλι χωρίς τίτλο και τον Ολιβάρες να αποχωρεί.

Μιχάλης Κωνσταντίνου (2001): Λίγους μήνες μετά την αποχώρηση του Πέρσι Ολιβάρες, ο Παναθηναϊκός προτιμά ξανά την αγορά της Θεσσαλονίκης, προσπαθώντας να ντύσει στα πράσινα τον Μιχάλη Κωνσταντίνου. Το καλοκαίρι του 2001 το θερμόμετρο έχει «χτυπήσει κόκκινο» όχι λόγω καύσωνα, αλλά λόγω του ενδιαφέροντος για τον Κύπριο στράικερ. Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και ΑΕΚ θέλουν να εντάξουν στο δυναμικό τους τον Κωνσταντίνου και τελικά οι «πράσινοι» τινάζουν την μπάνκα στον αέρα, φέρνοντας στην Παιανία τον –τότε- 23χρονο στράικερ. Οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού βλέπουν στο πρόσωπο του «Μιχαλάκη είσαι τρέλα με την πράσινη φανέλα» τον άνθρωπο που θα επαναφέρει την ομάδα στον δρόμο των τίτλων, βάζοντας τέλος στην «ερυθρόλευκη δυναστεία» των πέντε συνεχόμενων πρωταθλημάτων.

Στην πρώτη προπόνηση του Παναθηναϊκού για τη νέα σεζόν, περισσότεροι από 16.000 κόσμου γεμίζουν το «Απόστολος Νικολαϊδης» για να δουν από κοντά τον Κύπριο επιθετικό να αλλάζει πάσες με τον Βαζέχα και τον Ολισαντέμπε και να αποφεύγει τα μεγάλα λόγια. Ο ίδιος μπορεί να διάλεξε τον δρόμο της σιωπής, ο κόσμος όμως περίμενε ότι ο «Μιχαλάκης» θα αποσβέσει άμεσα τα χρήματα που έδωσαν οι «πράσινοι» για να τον αποκτήσουν. Τα πράγματα δεν ήταν τόσο ρόδινα. Ο Κωνσταντίνου ουσιαστικά χρειάστηκε δύο χρόνια για να εγκλιματιστεί στη νέα του ομάδα, με τη λέξη «παλτό» να ακούγεται στα χείλη των φίλων της ομάδας περισσότερο από τη λέξη «πρωτάθλημα». Τελικά, ο διεθνής επιθετικός βρήκε τον καλό του εαυτό την περίοδο 2003-04 όταν ο Παναθηναϊκός σάρωσε στην Ελλάδα, κατακτώντας το πρωτάθλημα και το κύπελλο. Ο ίδιος «έγραψε» τον καλύτερο επίλογο εκείνης της χρονιάς, σκοράροντας δις στον τελικό κυπέλλου με τον Ολυμπιακό. Την επόμενη σεζόν –και τελευταία του στο «τριφύλλι»- ο Μιχάλης Κωνσταντίνου δείχνει ξεκάθαρα πως είναι ο παλιός καλός επιθετικός που ξεχώριζε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα, κάνοντας ακόμα μια καλή –ίσως την καλύτερη- χρονιά με τους «πράσινους».

Στο τέλος, όμως, της περιόδου ο Παναθηναϊκός μένει με «άδεια χέρια» αφού ο Ολυμπιακός κατακτά το νταμπλ, ενώ ο Κύπριος αποχωρεί από την ομάδα και ακολουθεί τον δρόμο που ακολούθησε ο Αντώνη Νικοπολίδης ένα χρόνο πριν. Αυτό προς τον Πειραιά και τον Ολυμπιακό.

Παντελής Κωνσταντινίδης (2003): Μια ιδιάζουσα περίπτωση, αφού για τον παίκτη ο Παναθηναϊκός είχε ενδιαφερθεί και παλαιότερα όταν αγωνιζόταν για λογαριασμό του Απόλλωνα Αθηνών. Τελικά, οι «πράσινοι» έπεισαν τον ποδοσφαιριστή να αποχωρήσει από τον ΠΑΟΚ και να καταλήξει στην Αθήνα, βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη. Οι λόγοι προφανείς. Ο Κωνσταντινίδης ήταν από τους πλέον αξιόλογους ποδοσφαιριστές στη θέση του, ενώ «σκότωσε» την μετέπειτα ομάδα του λίγους μήνες νωρίτερα, στο ντέρμπι της Λεωφόρου όταν ο ΠΑΟΚ πέρασε αλώβητος με 2-1. Μετά το τέλος του συγκεκριμένου αγώνα σήμανε και το τέλος της (δεύτερης) καριέρας του Γιάννη Κυράστα στον πάγκο του Παναθηναϊκού.

Ο Κωνσταντινίδης πήγε στον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι του 2002 (την χρονιά της Ριζούπολης) και αποχώρησε τρία χρόνια αργότερα για να επιστρέψει στον ΠΑΟΚ. Στις τρεις σεζόν του στους «πράσινους» ο αριστεροπόδαρος μέσος δεν κατάφερε να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες των φίλων της ομάδας, ήταν ωστόσο τυχερός καθώς πανηγύρισε την κατάκτηση του νταμπλ το 2004.

Ζοέλ Επαλέ-Νασίφ Μόρις-Νιρέν Ντεμπά (2004): Σε ανύποπτο χρόνο, ο Γιάννης Βαρδινογιάννης δεν δίστασε να αποκαλύψει πως θα ήθελε να έχει τον Ζοέλ Επαλέ στον Παναθηναϊκό. Και να φανταστείτε ότι ο Καμερουνέζος πέρασε από τους «πράσινους», αλλά δεν ακούμπησε. Από τον 1,5 χρόνο θητείας του στο «τριφύλλι» ο κόσμος της ομάδας θα έχει μόνο να θυμάται την πάσα που έβγαλε στον Κωνσταντίνου μέσα στο Αϊμπροξ, στη νίκη με 3-1 επί των Ρέιντζερς. Από εκεί και πέρα το χάος.

Ο Επαλέ δεν είχε καμία σχέση με τον Επαλέ που είδαμε στο περσινό πρωτάθλημα με τη φανέλα του Ηρακλή και σίγουρα δεν δικαίωσε τους ανθρώπους της ομάδας που τον έφεραν στην Παιανία από τον Αρη το καλοκαίρι του 2003, μαζί με τον Νασίφ Μόρις. Τότε που οι Θεσσαλονικείς περίμεναν τα «πετροδόλλαρα» κάποιων σεΐχηδων, αλλά βρέθηκαν με «άδεια χέρια» και χωρίς βασικά στελέχη της ομάδας που την περασμένη σεζόν έφτασε στον τελικό κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ. Σε αντίθεση με τον Επαλέ, ο Νασίφ Μόρις έγινε αμέσως αναντικατάστατο μέλος της ενδεκάδας, έδειξε τα πλούσια προσόντα του, φόρεσε το περιβραχιόνιο του Παναθηναϊκού και συνεχίζει την καριέρα του στην Παιανία, μετρώντας πλέον αντίστροφα για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010.

Τον Γενάρη εκείνης της χρονιάς ο Παναθηναϊκός πήρε ακόμη έναν ποδοσφαιριστή από τον Αρη, τον (κατά πολλούς) διάδοχο του Κριστόφ Βαζέχα. Ντροπή... Ο λόγος για τον Νιρέν Ντεμπά, ο οποίος ξεχάστηκε τόσο γρήγορα, όσο καιο Νότης, ονικητήςτου πρώτου Fame Story. Είδατε; Ουδείς θυμάται ποιος είναι...

Γιώργος Θεοδωρίδης (2005): Ο τελευταίος –πριν τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη- Σαλονικιός που αφήνει την Θεσσαλονίκη για λογαριασμό του Παναθηναϊκού. Αποκτήθηκε την περασμένη σεζόν, ήρθε με υποσχέσεις ενός εξελίξιμου ποδοσφαιριστή, αλλά ουδέποτε κέρδισε την εμπιστοσύνη του Αλμπέρτο Μαλεζάνι. Για να πούμε και του στραβού το δίκιο δεν πήρε τις ευκαιρίες που έπρεπε, ενώ όσες φορές αγωνίστηκε δεν ξέφυγε από τη γενική μετριότητα της ομάδας (βλέπε αγώνα με Εργοτέλη). Το φετινό καλοκαίρι το όνομά του ακούστηκε στα ανταλλάγματα για την μεταγραφή του Σαλπιγγίδη.