Η κριτική των "κιτρινόμαυρων"

Σεμπαστιάν Σάχα: Στο πρώτο ημίχρονο δεν δέχθηκε πίεση, ενώ επενέβη αποτελεσματικό στο επικίνδυνοσουτ του Λέτο. Γενικώς ενέπνευσε εμπιστοσύνη, αλλά φέρει δεδομέναευθύνη για το δεύτερο γκολ του Ολυμπιακού, αφού δεν έδιωξε σωστά την μπάλα.

Νίκος Γεωργέας: Στο πρώτο ημίχρονο, με τις βοήθειες του Σκόκο, εξαφάνισε τον Λέτο, ενώ είχε δυνάμεις να προσφέρει και επιθετικά. Στο δεύτερο μισό του αγώνα ζορίστηκε από τον κακό του δαίμονα, τον Τζόρτζεβιτς, και χρειάστηκε τη συνεισφορά του Ενσαλίβα για να φέρει εις πέρας την αποστολή του. Η εμφάνισή του κρίνεται θετική.

Σωτήρης Κυργιάκος: Το γνωστό παιχνίδι του αρχηγού. Πάθος, ψυχή, τσαμπουκάδες, ανίκητος στον αέρα. Μόνο που η ΑΕΚ ήθελε περισσότεραποιοτικά στοιχεία από αυτόν.

Ντάνιελ Μαϊστόροβιτς: Ήταν εκεί που έπρεπε για να κόβει την μπάλα, είτε ψηλά είτε χαμηλά. Στο πρώτο ημίχρονο είχε δύο καταπληκτικά κοψίματα σε Ντιόγκο και Λέτο, ωστόσο στη μοναδική φάση που έχασε, από αυτήν προήλθε το τρίτο γκολ του Ολυμπιακού στο 6ο λεπτό των καθυστερήσεων.

Τζεράλντο Άλβες: Η έκπληξη της βραδιάς. Έπαιξε εξαιρετικά τον Γκαλέτι στο πρώτο ημίχρονο, προσπάθησε όσο μπορούσε στο ναυάγιο της ΑΕΚ στο δεύτερο. Δεν έχασε αυτός τον Αργεντινό στο 4-3. Στο τέλος έπαιξε ακόμη και σέντερ φορ.

Ταμαντάνι Ενσαλίβα: Στο πρώτο ημίχρονο ήταν θετικός στα ανασταλτικά του καθήκοντα, έχοντας πολλά κοψίματα. Στη συνέχεια όμως ήταν τραγικός. Δεν κράτησε, ως όφειλε την μπάλα, κουράστηκε γρήγορα και έκανε πολλά λάθη στις μεταβιβάσεις.

Παντελής Καφές: Έκανε το ματς της ζωής του στο πρώτο ημίχρονο. Είναι ο παίκτης που έδωσε ρυθμό στην ΑΕΚ, αυτός που την έβγαζε μπροστά, που τη βοήθησε να... ξεσπάσει. Άλλωστε τροφοδότησε με έξοχη κάθετη πάσα τον Μπλάνκο για το 2-0. Κουράστηκε εμφανώς στην επανάληψη, αλλά επανήλθε στην παράταση, χωρίς να έχει συμπαραστάτες.

Γκουστάβο Μαντούκα: Φάνηκε αποκλειστικά στο πρώτο ημίχρονο και μόνο ανασταλτικά, βοηθώντας τον Άλβες στο μαρκάρισμα του Γκαλέτι. Δεν πήρε επιθετικές πρωτοβουλίες και αντικαταστάθηκε δικαίως.

Νάτσο Σκόκο: Το καλύτερο και πιο μεστό παιχνίδι του από την ημέρα που ήρθε στην ΑΕΚ, πέρσι το καλοκαίρι. Δεν είναι μόνο τα εκπληκτικά γκολ που σημείωσε. Είχε σχεδόν άριστη ανασταλτική συμπεριφορά, ιδίως στο πρώτο ημίχρονο, έκοψε μπάλες, ενώ κράτησε όρθια την ΑΕΚ ακόμη κι όταν δεν είχε βοήθειες.

Ράφικ Τζιμπούρ: Η μοναδική του έκλαμψη ήταν η δημιουργία του πρώτου γκολ για τον Μπλάνκο. Ναι μεν έσπαγε τις μπάλες, αλλά τις περισσότερες φορές επιδεικνύοντας τον ατομισμό που τον χαρακτηρίζει στο παιχνίδι του, κατέστρεφε επιθέσεις της ΑΕΚ. Όσο περνούσε ο χρόνος, εξαφανιζόταν.

Ίσμαελ Μπλάνκο: Ήταν ο άνθρωπος του πρώτου ημιχρόνου, αφού σκόραρε δύο γκολ. Επίσης γυρνούσε πίσω και μάρκαρε. Προϊόντος του χρόνου βέβαια, ξέμεινε από δυνάμεις και από ένα σημείο και έπειτα έγινε ακίνδυνος επιθετικά.

Γιώργος Αλεξόπουλος: Όταν μπήκε έχασε την πρώτη μονομαχία από τον Ντιόγκο. Ωστόσο δεν πτοήθηκε και πάλεψε, κερδίζοντας τις πιο πολλές από τις μάχες που έδωσε.

Αγουστίν Πελετιέρι: Η μεγάλη απογοήτευση. Σε καμία περίπτωση για το πέναλτι που έχασε, αλλά για το γεγονός πως ο Μπάγεβιτς τον έβαλε για να προσδώσει ηρεμία, να κρατήσει την μπάλα, να κόβει. Δεν έκανε τίποτα απ' όλα αυτά. Σαν να μην είχε δυνάμεις, δεν μπορούσε να κρατήσει την μπάλα.

Εντίνιο: Ελάχιστες σωστές πρωτοβουλίες από τον Πορτογάλο. Προσπάθησε να φανεί απειλητικός, αλλά ποτέ δεν τα κατάφερε. Άφηνε ανολοκλήρωτες τις προσπάθειές του, δεν μπήκε σχεδόν καθόλου στο κλίμα του τελικού.