ΑΕΚ: Η μαύρη τρύπα της 'κουλούρας' που στοίχισε σε διάρκεια

Με έντονη τη γεύση της απογοήτευσης ολοκληρώθηκε η σεζόν στην ΑΕΚ. Στην κούρσα του πρωταθλήματος έμεινε πίσω σχετικά νωρίς και έτσι στο τελευταίο τρίτο μισό της αγωνιστικής περιόδου ήξερε πως το Κύπελλο ήταν η μόνη διέξοδος για ένα τρόπαιο.

Με τον Μανόλο Χιμένεθ να επιστρέφει για να αντικαταστήσει τον Μαρίνο Ουζουνίδη, η ΑΕΚ έφτασε μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης, αντιμετωπίζοντας για τρίτη σερί χρονιά τον ίδιο αντίπαλο. Ο ΠΑΟΚ είχε κάνει το 2/2 τις αμέσως προηγούμενες φορές, έτσι για τον Μανόλο Χιμένεθ και τους παίκτες υπήρχε ένα έξτρα κίνητρο, που πήγαζε μέσα από τον ποδοσφαιρικό εγωισμό.

Το πρόβλημα για την ΑΕΚ ήταν πως ήθελε αλλά δεν μπορούσε, έτσι ηττήθηκε για τρίτη σερί χρονιά στον τελικό. Δεν βρήκε απαντήσεις στο γκολ του Άκπομ, όπως δεν βρήκε απαντήσεις όλη τη σεζόν σε συγκεκριμένα αγωνιστικά ζητήματα που την ταλαιπώρησαν. Τουλάχιστον σε διάρκεια και όχι σπασμωδικά.

Από τη στιγμή που κατέκτησε την Super League της περιόδου της 2017-2018, ήταν δεδομένο πως θα αγωνιστεί στα προκριματικά του Champions League με στόχο την είσοδο στους ομίλους που θα έφερναν αίγλη στο ΟΑΚΑ και πολλά χρήματα στα ταμεία της. Άλλο τόσο δεδομένο όμως ήταν και το γεγονός πως αυτομάτως η σεζόν που ακολουθούσε θα γινόταν ακόμη πιο απαιτητική. Η ΑΕΚ πλέον είχε γίνει η πρωταθλήτρια που Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ ήθελαν να προσπεράσουν, ενώ στα πόδια της απλώνονταν και ευρωπαϊκά παιχνίδια.

Πλήρωσε το λάθος σε διάρκεια

Από τις προσθαφαιρέσεις που έγιναν στο ρόστερ το καλοκαίρι του 2018, για ένα πράγμα μπορούσε οποιοσδήποτε να αισθάνεται σίγουρος: στον άξονα της μεσαίας γραμμής το χάντικαπ δεν ήταν απλά ποιοτικό, αλλά πρώτα απ' όλα ποσοτικό.

Ο Γιόχανσον ήταν γνωστό πως θα συνεχίσει στη Ρεν, Μοράν και Αϊντάρεβιτς δεν υπολογίζονταν, ενώ ο Κονέ επέστρεψε στην Ουντινέζε. Έτσι οι Σιμόες, Γαλανόπουλος και Άλεφ επωμίζονταν όλο το βάρος για τις δύο θέσεις στον άξονα της μεσαίας γραμμής. Κούραση, τραυματισμοί και κάρτες, ήταν τα τρία στοιχεία που πρόβαλλαν ως αδιάσειστα ως προς την λειψανδρία της θέσης. Και επιβεβαιώθηκαν στην διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου, καταδεικνύοντας σε απόλυτο βαθμό την αστοχία του καλοκαιριού.

Ο Σιμόες ολοκλήρωσε την σεζόν με 28 συμμετοχές, 1 γκολ και καμία ασίστ σε 2399 αγωνιστικά λεπτά. Προφανώς η δημιουργία και η εκτέλεση δεν ήταν ποτέ το φόρτε του Πορτογάλου μέσου, που από τις αρχές Δεκέμβρη μέχρι και τα τέλη του Γενάρη έμεινε εκτός αγωνιστικών υποχρεώσεων της ΑΕΚ, για λόγους που είχαν να κάνουν με το συμβόλαιο του.

Ο Άλεφ είχε συνολικά 36 συμμετοχές, 2 γκολ και καμία ασίστ σε 2241 αγωνιστικά λεπτά. Ο -δανεικός από την Μπράγκα- Βραζιλιάνος μέσος είχε κάποιες εκλάμψεις μέσα στη σεζόν, αλλά τα στάνταρ της απόδοσης του δεν ήταν τα αναμενόμενα για μια ομάδα με τις απαιτήσεις της ΑΕΚ.

Ο Γαλανόπουλος συμπλήρωσε 27 συμμετοχές με 1 γκολ και 1 ασίστ σε 1988 αγωνιστικά λεπτά, ενώ ο Κρίστιτιτς που ήρθε από τον Ερυθρό Αστέρα ως ενίσχυση μέσω της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου, είχε 18 συμμετοχές και 2 γκολ σε 1099 αγωνιστικά λεπτά.

Κάνοντας το άθροισμα αντιλαμβάνεται κανείς πως οι τρεις -μέχρι τον Δεκέμβρη- κεντρικοί μέσοι της ΑΕΚ και τέσσερις -με την προσθήκη του Σέρβου χαφ- από τον Γενάρη και μετά, είχαν μαζί 6 γκολ και 1 ασίστ σε όλη τη σεζόν!

Με μηδενικό ουσιαστικά κίνδυνο, ιδίως δημιουργικά, από τον άξονα της μεσαίας γραμμής, οι αντίπαλοι της ΑΕΚ επικεντρώνονταν με άνεση στους υπόλοιπους παίκτες του "Δικεφάλου" στο μεσοεπιθετικό και επιθετικό κομμάτι, περιορίζοντας σε μεγάλο βαθμό τους κινδύνους που μπορούσαν να έρθουν.

Δίχως βοήθεια επιθετικά (σε δημιουργία ή εκτέλεση) από τους χαφ του άξονα, το έργο των Μπακασέτα (2335', 6 γκολ, 3 ασίστ), Μάνταλου (3138', 9 γκολ, 10 ασίστ), Λιβάγια (2968', 12 γκολ, 8 ασίστ) και Πόνσε (3195', 21 γκολ, 4 ασίστ) αυτομάτως γινόταν ακόμη πιο δύσκολο σε όλη τη διάρκεια της σεζόν και οι αριθμοί που έγραψαν ειδικά οι τρεις τελευταίοι, μοιάζουν με μια πρώτης γραμμής υπέρβαση.

Προς αποφυγή αποριών, ο Μάνταλος αγωνίστηκε φέτος σε 15 παιχνίδια στο αριστερό άκρο της επίθεσης (2 γκολ, 7 ασίστ), σε 3 παιχνίδια στο δεξί (3 γκολ), σε άλλα 14 ως επιθετικός μέσος μπροστά από τους δύο κεντρικούς χαφ (4 γκολ, 3 ασίστ), σε 2 παιχνίδια ως κεντρικός χαφ και σε ένα ως δεύτερος επιθετικός. Επομένως δεν μπορεί να μπει στην εξίσωση των δύο μέσων του άξονα.

Το πρόβλημα συγκριτικά με τους ανταγωνιστές

Για να καταλάβει κανείς πόσο υστέρησε σε αποτελεσματικότητα η ΑΕΚ σε αυτό τον χώρο του γηπέδου, μπορεί να κάνει μια απλή σύγκριση με τους άμεσους ανταγωνιστές της, ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό. Για τον "Δικέφαλο του Βορρά", ο Μαουρίσιο είχε 5 γκολ και 3 ασίστ σε 2631 αγωνιστικά λεπτά, ο Σάκχοφ 5 γκολ και 2 ασίστ σε 2500', ο Κάνιας 2 γκολ σε 2004' και ο Ολιβέιρα που ήρθε... αλά Κρίστιτσιτς τον Γενάρη, πρόσθεσε άλλα 3 γκολ σε 1027'. Σύνολο δηλαδή 15 γκολ και 5 ασίστ.

Για τον Ολυμπιακό, ο Γκιλιέρμε ολοκλήρωσε τη σεζόν με 4 γκολ και 2 ασίστ σε 2838 αγωνιστικά λεπτά, ο Μαντί Καμαρά με 6 γκολ και 2 ασίστ σε 2563', ο Μπουχαλάκης με 2 γκολ και 1 ασίστ σε 2133' και ο Νάτχο με 1 γκολ και 5 ασίστ σε 1336'. Συνολικός απολογισμός με 13 γκολ και 10 ασίστ.

Από την δική της αντίστοιχη 4άδα, η ΑΕΚ πήρε 6 γκολ και 1 ασίστ. Εδώ η πραγματικότητα δεν επιδέχεται αμφισβήτησης, τουλάχιστον όπως εκφράζεται μέσα από τους αριθμούς, συγκριτικά με την αποτελεσματικότητα που είχαν ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός από τους δικούς τους κεντρικούς μέσους.

Προφανώς και οι λόγοι που η ΑΕΚ δεν μπόρεσε να δώσει συνέχεια στην περσινή της σεζόν είναι περισσότεροι από ένας και σαφώς δεν εξαντλούνται στην μαύρη τρύπα της "κουλούρας". Ήταν όμως ένα πρόβλημα που ταλαιπώρησε τους "κιτρινόμαυρους" καθ' όλη τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου και της στέρησε λύσεις σε κάμποσα ματς.

Και σίγουρα είναι ένα πρόβλημα που θα βρίσκεται πολύ ψηλά στη λίστα των προς επίλυση αγωνιστικών θεμάτων ενόψει της σεζόν 2019-2020.

Photo credits: eurokinissi