"Τραγικές" φιγούρες από τα ντέρμπι Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός

Η ιστορία των ντέρμπι είναι γεμάτη από πρωταγωνιστές. Ποδοσφαιριστές που όρισαν τη μοίρα συγκεκριμένων αγώνων. Από τον Δομάζο, τον Σαραβάκο, τον Δεληκάρη και τον Αναστόπουλο μέχρι τον Σισέ και τον Μήτρογλου. Τι γίνεται όμως με τους άλλους; Εκείνους που έγιναν πρώτο θέμα για το λάθος λόγο; Με τις ποδοσφαιρικές αναμνήσεις ν' ανακατεύονται με την εικόνα, γράψαμε έξι ιστορίες με επτά πρόσωπα.

ΗΘΕΛΕ... ΓΥΑΛΙΑ

Όταν το καλοκαίρι του 1987 ο Ολυμπιακός αποκτούσε τον Γιάτσεκ Καζιμιέρσκι επένδυε σε διεθνή Πολωνό γκολκίπερ, μέλος της μουντιαλικής αποστολής σε Ισπανία (1982) και Μεξικό (1986). Πού να 'ξεραν στον Πειραιά ότι έφεραν το... δίδυμο αδερφό του και όχι τον βασικό τερματοφύλακα της Λέγκια!

Άλλος ποδοσφαιριστής έφυγε από τη Βαρσοβία και άλλος προσγειώθηκε στην Αθήνα, με αποτέλεσμα τις μόλις δέκα συμμετοχές (επτά πρωταθλήματος, δύο Ευρώπης και μία κυπέλλου) με την ερυθρόλευκη φανέλα.

Η τελευταία εξ αυτών το "αιώνιο" ντέρμπι της 8ης Νοεμβρίου στο ΟΑΚΑ, στο οποίο δέχθηκε τέσσερα γκολ (4-1) - στα τρία εκ των οποίων (Γεωργαμλή, Βλάχου, Σαραβάκου) έφερε μερική ή ακέραια ευθύνη. Μοιραία για τον ίδιο χλευάστηκε και δεν απέφυγε τη ρετσινιά του... μύωπα!

Ο ίδιος, χρόνια μετά, διέψευσε ότι είχε πρόβλημα όρασης, δεν δέχθηκε ότι έφταιγε μόνο αυτός για τη συντριβή από τον Παναθηναϊκό και χρέωσε την αποχώρησή του από τον Ολυμπιακό στον ερχομό του Γιώργου Κοσκωτά που δεν ήθελε να χαραμίσει θέση ξένου για έναν γκολκίπερ.

Αυτό που, σίγουρα, δεν αμφισβητείται είναι πως στα οκτώ από τα δέκα ματς που έπαιξε η εστία του παραβιάστηκε.

ΠΟΥ 'ΝΑΙ, ΠΟΥ 'ΝΑΙ Ο ΣΑΡΑΒΑΚΟΣ...

Τα 90 λεπτά του Τελικού Κυπέλλου, τον Μάη του 1986, ήταν -ίσως- τα πιο εφιαλτικά στην -κατά τ' άλλα- "πλούσια" καριέρα του (νυν τηλεσχολιαστή) Πέτρου Μίχου. Είναι το βράδυ που, δίχως σκέψη, θα διέγραφε από το σκληρό δίσκο του μυαλού του.

Ο τότε αρχηγός του Ολυμπιακού βρέθηκε απέναντι σ' έναν αεικίνητο Δημήτρη Σαραβάκο που δεν τον... άφησε σε χλωρό κλαρί και τον εξέθεσε σε κάθε φάση που έτυχε να βρεθούν αντιμέτωποι. Δυστυχώς για τον 27χρονο στόπερ δεν είχε ν' αντιμετωπίσει μονάχα τον Χρ.Δημόπουλο, τον Μπατσινίλα και τον Βλάχο. Ήταν τέτοιο το πλάνο του Πιετρ Πάκερτ (του γνωστού προπονητή με το μπλοκάκι) που ο "μικρός" έπεφτε συνεχώς πάνω στον Μίχο, προκαλώντας κατ' επέκταση τρικυμία σ' ολόκληρη την "ερυθρόλευκη" άμυνα.

Η φάση του κερδισμένου πέναλτι, που -παρότι χάθηκε- απέφερε το τελικό 4-0 πριν καν συμπληρωθούν 75 λεπτά ήταν η κορυφή του... παγόβουνου. Μαύρο βράδυ για τον Πέτρο Μίχο.

Ο ΖΙΟ ΕΙΝΑΙ ΖΑΛΗ

Ο Ζιοβάνι ντε Ολιβέιρα άγγιζε με τόσο μαγικό τρόπο την μπάλα που την "εξαφάνιζε" από προσώπου... χορταριού! Αμέτρητες προσωπικές ενέργειες είχε στη βιτρίνα του ενόσω έπαιζε στον Ολυμπιακό και γι' αυτό λατρεύτηκε από τα "ερυθρόλευκα" πλήθη. Παρόλα αυτά όταν μια τέτοια ντρίμπλα εκτελείται σε ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και κρίνει εν πολλοίς το τελικό αποτέλεσμα, αποκτάει αυτομάτως μυθικές διαστάσεις.

Ο Άγγελος Μπασινάς και ο Γιώργος Νασιόπουλος ήταν οι... εθελοντές της πρώτης γραμμής των καθισμάτων για το μεγάλο κόλπο που σκάρωσε ο Βραζιλιάνος "ταχυδακτυλουργός" στο 69' του απριλιάτικου ντέρμπι στο ΟΑΚΑ το 2001. Και ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς ο κατάλληλος βοηθός του για να τελειοποιηθεί.

Σωστή υποδοχή της μπάλας, πρώτη κοφτή ντρίμπλα, άμεσο άνοιγμα, δεύτερη προσποίηση-απελευθέρωση και φανταστική κάθετη στον κενό χώρο προκειμένου να έρθει το 1-0! Οι δυο ποδοσφαιριστές του "τριφυλλιού" ακόμα αναρωτιούνται πώς ξέφυγε στο κέντρο του γηπέδου ο "Ζίο" δίχως να τον πάρουν χαμπάρι, πώς άλλαξε κατεύθυνση και αυτοί έχασαν ξαφνικά το δρόμο...

ΦΙΛΕ, ΕΧΑΣΕ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ

Ο Στράτος Αποστολάκης συνήθισε απ' όταν ήταν ποδοσφαιριστής να βρίσκεται στη μέση του κυκλώνα. Εκείνη η καλοκαιρινή απόφασή του το 1990 ν' αφήσει τον Ολυμπιακό για να υπογράψει στον Παναθηναϊκό είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων μέχρι που αναβλήθηκε το Σούπερ Καπ υπό το φόβο των σοβαρών επεισοδίων.

Δεν συζητάμε για την πρώτη φορά που γύρισε ως αντίπαλος στο Καραϊσκάκη, με αποτέλεσμα από τις αποδοκιμασίες να προκληθεί "τσουνάμι" στις φαληρικές ακτές. Σαν να τον καταράστηκαν τότε οι φίλοι του Ολυμπιακού, τόσο μάλιστα που 21 χρόνια μετά, τον Μάρτη του 2001, βίωσε ό,τι δεν θα ευχόταν για τον χειρότερο εχθρό του. Διότι κατέληξε εκ των αποδιοπομπαίων τράγων για το κυπελλικό 4-1 στη Λεωφόρο, ασχέτως αν παρέμεινε στο "τριφύλλι" ως γενικός αρχηγός. Μέχρι και πράσινο κάθισμα εκτοξεύτηκε από την κερκίδα προς την πλευρά του, αφού θεωρήθηκε ο βασικός υπαίτιος της συντριβής-αποκλεισμού λίγες εβδομάδες αφότου είχε αντικαταστήσει τον Άγγελο Αναστασιάδη στην τεχνική ηγεσία.

Μια μαρτυρική στιγμή για τον Αγρινιώτη, ο οποίος έκτοτε απέφυγε την προπονητική όπως ο διάολος το λιβάνι...

ΟΥΔΕΙΣ... ΜΑΡΚΑΡΙΑΝ ΣΤΗ ΡΙΖΟΥΠΟΛΗ

Ο τρόπος που ο (απροστάτευτος από τη διοίκησή του) Παναθηναϊκός έχασε το ματς της Ριζούπολης μνημονεύεται και θα μνημονεύεται εσαεί. Ανεξαρτήτως του τι συνέβη κατά την άφιξη της "πράσινης" αποστολής και τα επεισόδια πριν από τη σέντρα, στο χορτάρι αποδείχθηκε πνευματικά ανέτοιμος να διαχειριστεί την υπέρ του κατάσταση και ο Σέρχιο Μαρκαριάν έχει, σ' αυτό, το δικό του κομμάτι ευθύνης.

Το +3 στη βαθμολογία και το 3-2 του πρώτου γύρου στη Λεωφόρο ήταν εχέγγυα επιτυχίας, αφού οι "πράσινοι" πήγαν στην (προσωρινή) έδρα του Ολυμπιακού για... τρία αποτελέσματα (νίκη, ισοπαλία, ήττα μέχρι ένα γκολ για το μπαράζ). Εντούτοις ο Ουρουγουανός προπονητής άφησε έκθετη την άμυνά του επιλέγοντας να παίξει μ' έναν αμυντικό χαφ (Μπασινάς) χρησιμοποιώντας παράλληλα έναν σοκαρισμένο Γιόνας Κόλκα που δεν εμφανίστηκε στο γήπεδο και έφυγε άρον-άρον στο 54' για να μπει ο Γιάννης Γκούμας μήπως μαζευτούν τ' ασυμμάζευτα.

Το ότι ο Μαρκαριάν έκανε τα λάθη του δεν δικαιολογεί στο ελάχιστο την εις βάρος χειροδικία στο προπονητικό κέντρο της Παιανίας, το βράδυ της ίδιας ημέρας με την... ανοχή του Άγγελου Φιλιππίδη που είχε γίνει ένας από τους εξαγριωμένους οπαδούς, χωρίς ο ίδιος να έχει ζήσει το απογευματινό μαρτύριο.

Έκτοτε έφυγε και δεν ξαναγύρισε (παρά μόνο για την Εθνική).

ΤΟ ΔΙΣ ΕΞΑΜΑΡΤΕΙΝ

Η χρονική απόσταση μεταξύ των δύο γεγονότων είναι, ούτε ένα ή δύο, αλλά 18 ολόκληρα χρόνια. Ως συνήθως όμως η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα και ο Θανάσης Κωστούλας του 2006 μεταλλάχθηκε σε... Χάρη Μπανιώτη του 1988.

Δεν ήταν μονάχα το αυτογκόλ στο τέρμα του Ολυμπιακού που τούς ενώνει. Στόπερ αμφότεροι, σκόραραν σε ματς μηνός Νοεμβρίου στο ίδιο τέρμα του ίδιου γηπέδου μετά από σέντρα που έγινε από τη δεξιά πλευρά.

Ποιες οι μεταβλητές των δύο γεγονότων; Ο τρόπος, καθώς στην πρώτη περίπτωση υπήρξε προβολή και στη δεύτερη κεφαλιά. Α, και ο χρόνος, αφού το ένα αυτογκόλ σημειώθηκε στο 37' και το έτερο στο 48'.

Για δείτε...