Ευκαιρία για μια καινούργια αρχή

Ο Άκης Γεωργίου γράφει για το ενδεχόμενο Grexit το οποίο φαινόταν με μαθηματική ακρίβεια ότι θα έφτανε κάποια στιγμή, όσο το βαρέλι του ελληνικού ποδοσφαίρου γέμιζε με βρώμικο νερό από κάθε άποψη.

31 ΜΑΡ 2016

Κάποια στιγμή θα έφτανε στα άκρα το πράγμα, αφού το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει πιάσει πάτο. Έχει απαξιωθεί από το -πάλαι ποτέ- κοινό του σε επίπεδο αδιαφορίας. Και το χειρότερο είναι ότι -μέχρι πρότινος- δεν υπήρχε έστω και μία πιθανότητα αλλαγής. Όλα λειτουργούσαν στον αυτόματο με ένα τσούρμο αδιάφορες ομάδες χωρίς κόσμο που ανεβοκατεβαίνουν τις κατηγορίες και αποσκοπούν στην εξασφάλιση των τηλεοπτικών συμβολαίων, και με τον πρωταθλητή να έχει εξασφαλίσει όλα αυτά τα χρόνια τη διαφορά από τον δεύτερο.

Μέσα στα αρκετά -αν μη τι άλλο- ιδιόμορφα που έχει κάνει ο Κοντονής, στη συνάντηση που είχε με τους ανθρώπους των ποδοσφαιρικών ομοσπονδιών είπε το προφανές: Γιατί να μην γίνει και στην ΕΠΟ ότι ακριβώς έγινε στη FIFA και στην UEFA; Γιατί να μην φύγουν χθες από τις υψηλές θέσεις της εγχώριας ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, άνθρωποι των οποίων οι υποθέσεις με τη δικαιοσύνη εκκρεμούν. Απάντηση δεν πήρε, αφού οι υψηλοί προσκεκλημένοι αρκέστηκαν να περιοριστούν στην ανάγκη να συνεχιστεί ο θεσμός του Κυπέλλου.

Από την άλλη ο υφυπουργός, εγκλωβισμένος στην απερισκεψία να διακόψει μόνο το Κύπελλο λες και... βρήκε την αιτία του κακού στο ελληνικό ποδόσφαιρο μέσα σε μία νύχτα, ξέμεινε από επιχειρήματα στο λογικότατο ερώτημα του Κουτσοκούμνη της FIFA "γιατί δεν διέκοψες κάθε ποδοσφαιρική δραστηριότητα;"

Ευκαιρία για πλήρη ανακατασκευή του χαλασμένου προϊόντος

Η ουσία είναι ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο βρίσκεται για πρώτη φορά σε οριακό σημείο απέναντι από μία ριζοσπαστική λύση. Αν το καλοσκεφτείς ενδεχομένως να χρειάζεται και ένας... extreme τρόπος για να αντιμετωπιστεί το τέλμα στο οποίο βυθίστηκε η μπάλα στην Ελλάδα. Ίσως ένα ιστορικό τρανταχτό τέλος, να φέρει μια νέα αρχή. Μακάρι να μη χρειαζόταν να φτάσει στα άκρα η κατάσταση, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, ότι θα δεν αλλάξει κάτι στο ποδόσφαιρο χωρίς... εξαναγκαστική λύση, έστω και αυτομαστιγώματος.

Αν δεν κάνει πίσω ο Κοντονής

Βέβαια κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι ο Κοντονής α) δεν θα κάνει πίσω και β) βαδίζει βάσει σχεδίου (γιατί κάνει αρκετές... ότι να ’ναι κινήσεις) που σημαίνει ότι ξέρει τι κάνει. Το θετικό είναι ότι δεν έπαψε ποτέ να συνδέει -πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου- τη βία με τη διαφθορά στο ελληνικό ποδόσφαιρο, γιατί -σε ένα σημαντικό βαθμό και όχι στο απόλυτο- το ένα γεννάει το άλλο.

Και τώρα που δεν έχουμε Grexit;

Όπως και να έχει όμως, αν έρθει μια τέτοια εξέλιξη, μπορεί να αποτελεί το τέλος για την παρούσα κατάσταση και όχι για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Γιατί και αυτή την εποχή, που δεν έχουμε Grexit, η συγκυρία της... εξαφάνισης του Καλογερόπουλου από τους πίνακες επειδή σφύριξε ματς 50-50 (ΑΕΚ-Ολυμπιακός) δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και... ιδανική. Γιατί όσο τη χαρακτηρίζουμε ιδανική, τόσες -κι άλλες τόσες- κατραπακιές θα ακολουθούν όταν το βαρέλι ξεχειλίζει.

Ας κοιταχτεί και η ΕΠΟ -που φυσικά δεν το κουνάει από την καρέκλα- στον καθρέφτη. Τότε ίσως καταλάβει ότι κατά 99% η ίδια εξώθησε αρκετές χιλιάδες φιλάθλων (άρα πελατών, αγοραστικού κοινού) να χοροπηδάνε στο κουφάρι και να ζητάνε από το πρωί μέχρι το βράδυ Grexit στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, απαξιώνοντας τις ίδιες τις Κυριακές τους.