Η Ρεάλ βρίσκει τους προπονητές της από τη δεύτερη ομάδα

Δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Ο Σαντιάγο Σολάρι ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Ρεάλ Μαδρίτης, όντας προπονητής της Ρεάλ Καστίγια, της δεύτερης ομάδας του συλλόγου. Ο Αργεντινός έγινε ο 11ος προπονητής που έχει βρεθεί στους πάγκους και των δύο ομάδων και το αποτέλεσμα είναι αβίαστο: ο οργανισμός διαθέτει... ακαδημία τεχνικών!

Ο Σολάρι διαδέχθηκε τον 49ο προπονητή στην ιστορία των 'μερένγκες', τον Τζούλεν Λοπετέγκι, ο οποίος κάθισε στον πάγκο της ομάδας μόλις για 137 ημέρες και εισέπραξε... 131.386 ευρώ για κάθε μία εξ αυτών.

Αν και προσελήφθη με τον ρόλο του υπηρεσιακού τεχνικού, έχει 15 μέρες μπροστά του (τόσο επιτρέπει η ισπανική λίγκα σε μία ομάδα να έχει υπηρεσιακό προπονητή) να πείσει τον σύλλογο ότι θα πρέπει να μονιμοποιηθεί.

Αν τα καταφέρει, δεν θα είναι ο πρώτος προπονητής που προέρχεται από τη δεύτερη ομάδα και σίγουρα ούτε ο τελευταίος. Από τη Ρεάλ Καστίγια έχουν περάσει σπουδαία ονόματα της προπονητικής, όπως ο τεχνικός με τα περισσότερα παιχνίδια στον πάγκο της Ρεάλ, Μιγκέλ Μουνιόθ, ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε και φυσικά ο Ζινεντίν Ζιντάν, προτού κάνουν τη διαφορά στην πρώτη ομάδα.

Ας θυμηθούμε τα προηγούμενα 10 παραδείγματα:

Χοσέ Κιράντε: Ο... ανάποδος

Ως παίκτης συνδέθηκε με τα χρόνια της... νεογέννητης Μπαρτσελόνα, αφού αγωνίστηκε στους Καταλανούς από το 1901 μέχρι το 1912, με ένα διάλειμμα μεταξύ 1906 και 1908 που ήταν στη Ρεάλ και 1910 που ήταν στην Εσπανιόλ.

Ο πρώτος παίκτης στην ιστορία που αγωνίστηκε και στους δύο μεγάλους αντιπάλους, ακολούθησε προπονητική πορεία με δεσμούς κυρίως με τη Ρεάλ. Ήταν προπονητής της πρώτης ομάδας το 1929, στο 'παρθενιό' εθνικό πρωτάθλημα της ιστορίας.

Μετά από δύο δεκαετίες, το 1949 και μέχρι το 1951, ανέλαβε προπονητής στην Πλους Ούλτρα, μία ομάδα που εκείνη τη σεζόν έγινε η δεύτερη ομάδα της Ρεάλ και με τον καιρό μετεξελίχθηκε σε Ρεάλ Μαδρίτης Β και Ρεάλ Καστίγια.

Μιγκέλ Μουνιόθ: Ο θρύλος

Μετά από 7 χρόνια ως παίκτης στη Ρεάλ, με την οποία κατέκτησε 4 πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα Πρωταθλητριών μεταξύ άλλων, αποφάσισε να κρεμάσει τα 'παπούτσια' του και να ασχοληθεί με την προπονητική. Η Ρεάλ τον κράτησε στις τάξεις της και του προσέφερε τη δεύτερη ομάδα, ωστόσο τα προβλήματα που προέκυψαν με τον προπονητή της πρώτης ομάδας, Λουίς Καρνίγλια, έφεραν την απόλυση του Αργεντινού.

Ο Μιγκέλ Μουνιόθ κλήθηκε εσπευσμένα να αναλάβει την πρώτη ομάδα και το έκανε. Ανέλαβε στις 21 Φεβρουαρίου 1959 και κάθισε στον πάγκο για 9 παιχνίδια, μέχρι να επιστρέψει ο Καρνίγλια για τα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (εν τέλει η Ρεάλ σήκωσε κι αυτό το τρόπαιο). Κατέγραψε 5 νίκες, 2 ισοπαλίες και 2 ήττες (23-22 τέρματα) και τίποτα δεν έδειχνε αυτό που θα ακολουθούσε στην προπονητική καριέρα του.

Από τον Απρίλιο του 1960 μέχρι τον Ιανουάριο του 1974 έγινε ο μακροβιότερος προπονητής στην ιστορία του συλλόγου με 595 παιχνίδια στον πάγκο και 14 τρόπαια (9 πρωταθλήματα, 2 Κύπελλα Ισπανίας, 2 Κύπελλα Πρωταθλητριών, 1 Διηπειρωτικό).

Αμάνθιο: Ο μάγος

Ως ποδοσφαιριστής, ο Αμάνθιο, 'μάγος' κατά το παρατσούκλι του, υπήρξε ένας από τους κορυφαίους στην ιστορία του συλλόγου, με 14 χρόνια προσφοράς από το 1962 μέχρι το 1976. Όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο, αμέσως βρήκε θέση προπονητή στις ακαδημίες.

Παρότι το 1977 αποφάσισε να ασχοληθεί με τις επιχειρήσεις, όταν κέρδισε τις προεδρικές εκλογές ο Λουίς ντε Κάρλος, τον επέλεξε για προπονητή της Καστίγια το 1982. Στη 2η σεζόν του στην ομάδα, πανηγύρισε την κατάκτηση της Segunda Division, με τη 'γενιά του γύπα' (Εμίλιο Μπουτραγκένιο, Μίτσελ, Μανουέλ Σαντσίς, Ραφαέλ Μαρτίν Βάθκεθ, Μιγκέλ Παρδέθα), την περίφημη ομάδα που στο δεύτερο μισό της δεκαετίας θα οδηγούσε τη Ρεάλ στην κατάκτηση 5 σερί πρωταθλημάτων.

Όταν ο Αλφρέδο ντι Στέφανο αποχώρησε από την τεχνική ηγεσία της Ρεάλ, ο Αμάνθιο κρίθηκε κατάλληλος να τον διαδεχθεί, ώστε να προωθήσει και τα αστέρια της Καστίγια στην πρώτη ομάδα. Απέτυχε παταγωδώς, αφού η Ρεάλ έκανε μέχρι και σερί 6 αγώνων δίχως να σκοράρει. Με κοινή απόφαση, έδωσε τη 'σκυτάλη' στον Λουίς Μολόουνι τον Απρίλιο του 1985 (κατέκτησε το Κύπελλο UEFA) και συνέχισε ως σκάουτ της ομάδας για ένα διάστημα.

Ραμόν Γκρόσο: Ο υπηρεσιακός

Υπήρξε συμπαίκτης του Αμάνθιο στη Ρεάλ, παίζοντας για 12 χρόνια ως επιθετικός στους 'μερένγκες' και κατακτώντας 11 τίτλους, μεταξύ των οποίων και το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1966.

Όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο στα 32 του, βρήκε δουλειά στις ακαδημίες της Ρεάλ και μετά από μία δεκαετία, ανέλαβε την Καστίγια. Με τη 'γενιά του γύπα' να παίζει στην πρώτη ομάδα, δεν είχε περιθώρια για σημαντικές διακρίσεις.

Παρ' όλα αυτά, το 1991 το όνομά του προστέθηκε σε αυτούς που έχουν προπονήσει και τις δύο ομάδες. Στις 24 Μαρτίου, με τον Ντι Στέφανο να έχει απολυθεί, ο Γκρόσο ήταν ο προπονητής στο 1-1 με την Οβιέδο, ως υπηρεσιακός. Ακολούθως, ανέλαβε ο Ράντομιρ Άντιτς, με τον ίδιο να επιστρέφει στην Καστίγια το 1997 και να την οδηγεί σε... υποβιβασμό.

Βιθέντε ντελ Μπόσκε: Ο στρατιώτης

Πέρασε όλη τη ζωή του ως ποδοσφαιριστής ως παίκτης του οργανισμού Ρεάλ. Πρώτα στην Πλους Ούλτρα, μετά στην πρώτη ομάδα για 16 σεζόν, με 3 χρόνια δανεισμούς σε Καστεγιόν και Κόρδομπα. Όταν σταμάτησε μετά από 5 πρωταθλήματα και 4 κύπελλα, αναπόφευκτα άρχισε την προπονητική στη Μαδρίτη.

Το 1987 πήρε τη σκυτάλη στην Καστίγια από τον Γκρόσο και παρέμεινε για 3 χρόνια, όμως στην τελευταία σεζόν του η ομάδα υποβιβάστηκε στην 3η κατηγορία. Παρ' όλα αυτά, η ομάδα τον εμπιστευόταν και γι' αυτόν τον λόγο, έστω και για 2 μήνες, προβιβάστηκε στην πρώτη ομάδα για να διαδεχθεί τον Μπενίτο Φλόρο τη σεζόν 1993-1994, μέχρι να αναλάβει ο Χόρχε Βαλδάνο. Όταν απολύθηκε κι ο Αργεντινός το 1996, ανέλαβε ξανά για 2 παιχνίδια, μέχρι να τον διαδεχθεί ο Αρσένιο Ιγκλέσιας.

Τον Νοέμβριο του 1999, όταν έφυγε ο Τζον Τόσακ, η διοίκηση τον εμπιστεύτηκε για πρώτη φορά ως μόνιμο προπονητή κι αυτός τη δικαίωσε με δύο τίτλους Champions League και δύο πρωταθλήματα. Το... προφίλ του, όμως, δεν ταίριαζε με εκείνο των galacticos του Φλορεντίνο Πέρεθ και το 2003 αντικαταστάθηκε από τον πιο 'ταιριαστό' Κάρλος Κεϊρόζ.

Μαριάνο Γκαρθία Ρεμόν: Ο συνεχιστής

Ως ποδοσφαιριστής, συνυπήρξε με τους 3 προηγούμενους στη Ρεάλ, ωστόσο ήταν μικρότερος και ολοκλήρωσε πιο αργά, το 1986, τη θητεία του στον σύλλογο. Ακολούθησε τα ίδια βήματα, αφού έγινε ο προπονητής που διαδέχθηκε τον Ντελ Μπόσκε το 1990 στην Καστίγια.

Στην πρώτη σεζόν του επανέφερε την ομάδα στη Segunda Division και τη διατήρησε εκεί τα επόμενα δύο χρόνια, μέχρι να αποφασίσει να φύγει από τον σύλλογο για να αναλάβει πρώτος προπονητής σε άλλες ομάδες.

Όταν η Ρεάλ προσέλαβε τον Χοσέ Αντόνιο Καμάτσο (για 2η φορά) το καλοκαίρι του 2004, ο Ισπανός τεχνικός επέλεξε τον επί 13 χρόνια συμπαίκτη του στη Ρεάλ, τον Ρεμόν, ως βοηθό. Μόνο που ο Καμάτσο παραιτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου, με την ομάδα στην 8η θέση. Ο Ρεμόν τον διαδέχθηκε για 20 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις, όπου είχε μόλις 12 νίκες. Ήταν η σειρά του να απολυθεί, για να δώσει τη θέση του στον Βαντερλέι Λουξεμπούργκο. Έκτοτε, ο Ρεμόν μετράει μόνο μία θητεία μηνών στην Κάδιθ.

Ράφα Μπενίτεθ: Ο ξεχασμένος

Το γαϊτανάκι συνεχίστηκε, με μία διαφορά. Ο διάδοχος του προηγούμενου προπονητικού καρέ δεν έκανε καριέρα με την πρώτη ομάδα. Παρότι αγωνίστηκε στην Καστίγια, δεν ανέβηκε πιο ψηλά και γενικότερα η καριέρα του ως ποδοσφαιριστής δεν συγκρίνεται με εκείνη των προκατόχων του.

Το 1990 ανέλαβε βοηθός του Ρεμόν στην Καστίγια και όταν ο τελευταίος αποχώρησε, κλήθηκε να συνεχίσει το έργο του. Έμεινε στην ομάδα για δύο χρόνια, κρατώντας την σε υψηλά επίπεδα της Segunda Division, ωστόσο το 1995 έφυγε για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και να γίνει πρώτος προπονητής σε ομάδες της πρώτης κατηγορίας.

Τα κατάφερε περίφημα και έφτιαξε μία σπουδαία καριέρα με τίτλους σε διάφορες χώρες, εισήλθε στην ελίτ των προπονητών και όλα αυτά χωρίς να έχει κανέναν δεσμό με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Όταν το 2015 αποχώρησε ο Κάρλο Αντσελότι, ήρθε το τηλεφώνημα από τον Πέρεθ, ο οποίος τον καλούσε να επιστρέψει στη βάση του. Το έκανε με τραγικά αποτελέσματα, αφού στις 4 Ιανουαρίου 2016 λύθηκε το συμβόλαιό του, πληρώνοντας κακή σχέση με παίκτες και φιλάθλους, καθώς και τα άσχημα αποτελέσματα.

Χουάν Ραμόν Λόπεθ Κάρο: Ο άγνωστος

Το σερί των προπονητών της Καστίγια που κατέληξαν στον πάγκο της πρώτης ομάδας έσπασε με τον Μπενίτεθ. Ακολούθησαν 4 τεχνικοί που δεν είχαν την ίδια εξέλιξη, μέχρι το 2001, όταν ανέλαβε την ομάδα ένας προπονητής που δεν είχε προηγούμενους δεσμούς με τη Ρεάλ.

Ο Χουάν Ραμόν Λόπεθ Κάρο, ο οποίος δεν διετέλεσε ποδοσφαιριστής και άρχισε την προπονητική από τα 30 του, ήταν τεχνικός της δεύτερης ομάδας της Μαγιόρκα, όταν τον επέλεξαν οι 'μερένγκες' για τη δική τους δεύτερη ομάδα. Παρέμεινε στον πάγκο για 4,5 χρόνια και ήταν ο 2ος μακροβιότερος προπονητής στην ιστορία της Καστίγια (πίσω μόνο από τα 7 χρόνια του Φρανθίσκο Τριντσάντ από το 1952 μέχρι το 1959).

Θα μπορούσε να καταρρίψει το ρεκόρ, αν στις 5 Δεκεμβρίου 2005 δεν τον καλούσε εσπευσμένα η διοίκηση να διαδεχθεί τον Λουξεμπούργκο. Ο πρώτος αγώνας του ήταν στο Φάληρο με τον Ολυμπιακό, όπου η Ρεάλ ηττήθηκε. Ακολούθησαν ακόμα 23 αγώνες και μόλις 12 νίκες, με συνέπεια το τέλος της σεζόν να τον βρει εκτός ομάδας, με τον Καπέλο να επιστρέφει στον πάγκο και να τον διαδέχεται.

Τζούλεν Λοπετέγκι: Ο περαστικός

Γαλουχήθηκε στις ακαδημίες της Ρεάλ Σοθιεδάδ, αλλά η παρουσία του Λουίς Αρκονάδα τον έστειλε στην Καστίγια, όπου είχε προπονητές τον Γκρόσο και τον Ντελ Μπόσκε. Έκανε μόλις μία εμφάνιση με την πρώτη ομάδα και έφυγε στη Λογρονιές, προτού πάρει στην Μπαρτσελόνα, για να κάνει μόλις 5 εμφανίσειreal madridς.

Ως προπονητής, βρέθηκε μία σεζόν στην Καστίγια, το 2008-2009, τερματίζοντας στην 6η θέση της 3ης κατηγορίας. Έφυγε ξανά χωρίς να αφήσει κάποιο έργο, εντάχθηκε στην ομοσπονδία και ανέβηκε εκεί τα 'σκαλοπάτια' της προπονητικής, φτάνοντας μέχρι ομοσπονδιακός τεχνικός (με ένα διάλειμμα στην Πόρτο).

Η ξαφνική αποχώρηση του Ζινεντίν Ζιντάν έφερε το όνομά του στη λίστα των διαδόχων, αλλά πολύ χαμηλά. Μετά από απανωτές αρνήσεις, η Ρεάλ συμφώνησε μαζί του, έστω κι αν αυτό του κόστισε τη θέση του ομοσπονδιακού τεχνικού, δύο μέρες πριν τη σέντρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2018. Η παρουσίασή του έγινε με δάκρυα στα μάτια για έναν άνθρωπο της ομάδας που επέστρεφε, ωστόσο η θητεία του αποδείχθηκε μία από τις πιο σύντομες που υπήρξαν ποτέ στην ομάδα.

Ζινεντίν Ζιντάν: Ο μίδας

Η σχέση του με τη Ρεάλ άρχισε το 2001, μετά από μία χαρτοπετσέτα που του είχε δώσει ο Πέρεθ σε ένα γκαλά και τον καλούσε να πείσει τη Γιουβέντους να τον πουλήσει στους Μαδριλένους. Μετά από 5 χρόνια στους 'μερένγκες' ως παίκτης και το εμβληματικό Champions League του 2002, σταμάτησε το ποδόσφαιρο, αλλά δεν διέκοψε τους δεσμούς του με τον σύλλογο.

Όταν ο Πέρεθ επέστρεψε στην προεδρία της Ρεάλ, ο Ζιντάν ανέλαβε σύμβουλός του, όμως το... μικρόβιο της προπονητικής τον είχε προσβάλει, με συνέπεια να αναλάβει βοηθός του Αντσελότι αρχικά και στη συνέχεια να καθίσει στον πάγκο της Καστίγια (καλοκαίρι 2014). Το μακρόπνοο σχέδιο του Πέρεθ ήταν ο Ζιντάν να πάρει εμπειρίες από τη δεύτερη ομάδα και στη συνέχεια να τον προβιβάσει στην πρώτη, ως 'απάντηση' των Μαδριλένων στο πρότζεκτ Πεπ Γκουαρδιόλα της Μπαρτσελόνα.

Ο Ζιντάν δεν έφερνε αποτελέσματα στη δεύτερη ομάδα, όμως όταν ο Μπενίτεθ απομακρύνθηκε, ο Πέρεθ δεν το σκέφτηκε για δεύτερη φορά. Έβαλε μπροστά, έστω και πρόωρα, το πρότζεκτ Ζιντάν και ανταμείφθηκε με 3 σερί Champions League και ένα πρωτάθλημα.

Photo credits: AP Photo/Bippa, Diether Endlicher, Paul White, Francisco Seco, Daniel Ochoa de Olza, Manu Fernandez, Itsuo Inouye